Procedura : 2008/2639(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury : B6-0192/2009

Teksty złożone :

B6-0192/2009

Debaty :

Głosowanie :

PV 24/04/2009 - 7.21
Wyjaśnienia do głosowania
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2009)0329

PROJEKT REZOLUCJI
PDF 121kWORD 76k
16.4.2009
PE423.113
 
B6‑0192/2009
w odpowiedzi na pytania wymagające ustnej odpowiedzi B6‑0489/2008 i B6‑0494/2008
zgodnie z art. 108 ust. 5 Regulaminu
złożył Gérard Deprez
w imieniu Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie debaty rocznej na temat postępów poczynionych w 2008 r. w zakresie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (PWBS) (art. 2 i 39 traktatu UE)

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie debaty rocznej na temat postępów poczynionych w 2008 r. w zakresie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (PWBS) (art. 2 i 39 traktatu UE) 
B6‑0192/2009

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 2, 6 i 39 Traktatu o Unii Europejskiej, jak również art. 13, 17-22, 61-69, 255 i 286 Traktatu WE, które stanowią główne podstawy prawne w zakresie rozwoju UE i Wspólnoty jako przestrzeni wolności bezpieczeństwa i sprawiedliwości,

–  uwzględniając pytania ustne skierowane do Rady (B6-0489/2008) i Komisji (B6-0494/2008), poddane pod dyskusję na posiedzeniu plenarnym w dniu 17 grudnia 2008 r.(1),

–  uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że po dziesięciu latach od wejścia w życie Traktatu z Amsterdamu:

   –dorobek prawny UE w zakresie sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa znacząco rośnie, co potwierdza słuszność podjętej przez państwa członkowskie decyzji o zaangażowaniu instytucji Unii Europejskiej w proces decyzyjny w tej dziedzinie, tak aby zagwarantować wolność, bezpieczeństwo i sprawiedliwość obywatelom Unii,
   –większość obywateli Unii, według okresowych sondaży Eurobarometru, w coraz większym stopniu odczuwa, że działania na szczeblu UE przynoszą dodatkowe korzyści w porównaniu z działaniami podejmowanymi wyłącznie na szczeblu krajowym, a dwie trzecie obywateli popiera działania na szczeblu UE, które promują i chronią prawa podstawowe (w tym prawa dziecka), a także pomagają zwalczać przestępczość zorganizowaną i terroryzm, zaś jedynie 18% uważa, że działania na szczeblu UE nie przyniosły żadnych dodatkowych korzyści,

B.  mając na uwadze, że wyżej wymienione pozytywne aspekty nie mogą zrekompensować:

   –ciągłych wad prawnych i złożoności procesu decyzyjnego w UE, zwłaszcza w dziedzinach takich jak współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych, której brakuje odpowiedniego nadzoru demokratycznego i sądowego na szczeblu UE,
   –niechęci większości państw członkowskich do wzmocnienia strategii politycznych związanych z prawami podstawowymi i prawami obywatelskimi; jednocześnie coraz pilniejsze staje się koncentrowanie nie tylko na zagadnieniach transgranicznych, aby uniknąć podwójnych standardów w ramach tego samego państwa członkowskiego,
   –ciągłej potrzeby dalszego rozwoju oraz prawidłowego wdrożenia wspólnej polityki imigracyjnej i azylowej UE, które opóźnia się względem harmonogramu uzgodnionego w programie haskim oraz w europejskim pakcie o imigracji i azylu,
   –trudności, jakie napotkała Komisja w zapewnieniu terminowego i właściwego wdrożenia znacznej części niedawno przyjętego ustawodawstwa wspólnotowego oprócz obsługi dużej liczby korespondencji, skarg i rosnącej liczby spraw wnoszonych w związku z uchybieniem zobowiązaniom,
   –potrzeby większego zaangażowania Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych w ocenę realnego wpływu prawodawstwa unijnego na obywateli,
   –wciąż słabo rozwiniętej sieci przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i zainteresowanych podmiotów w poszczególnych obszarach przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (PWBS); warto zauważyć, że dopiero niedawno ministrowie sprawiedliwości państw członkowskich podjęli decyzję o stworzeniu sieci mającej na celu wzajemne umacnianie ustawodawstwa krajowego, co powinno mieć miejsce w pozostałych obszarach PWBS,
   –faktu, że nawet pomiędzy agencjami UE współpraca rozwija się powoli, a sytuacja ta może się stać tym bardziej złożona w związku z mnożeniem organów wykonujących zadania operacyjne na szczeblu UE,

C.  mając na uwadze, że należy przypomnieć:

   –ciągle ostrożne stanowisko Rady i Komisji po przyjęciu przez Parlament rezolucji z dnia 25 września 2008 r. w sprawie debaty rocznej na temat postępów poczynionych w 2007 r. w zakresie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (PWBS)(2) i podczas debat plenarnych w grudniu 2008 r. w sprawie ochrony praw podstawowych w Unii Europejskiej i postępów w PWBS,
   –wsparcie parlamentów krajowych na rzecz szerszej współpracy międzyparlamentarnej, zwłaszcza w PWBS, które było widoczne w ich udziale w debatach ogólnych i w konkretnych przypadkach, jak przy okazji przeglądu przepisów UE dotyczących jawności, decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu(3), w sprawie nowego ustawodawstwa unijnego dotyczącego danych PNR(4), wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich(5), oceny dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl(6) oraz wdrożenia współpracy sądowej w sprawach cywilnych i karnych,

1.  wzywa państwa członkowskie, które nie ratyfikowały Traktatu z Lizbony, do jak najszybszej ratyfikacji, ponieważ traktat ten pozwoli zaradzić najpoważniejszym brakom PWBS dzięki:

   –utworzeniu bardziej spójnych, przejrzystych i właściwych pod kątem prawnym ram,
   –wzmocnieniu ochrony praw podstawowych poprzez nadanie wiążącego charakteru Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej(7) (zwanej dalej „Kartą”) i umożliwienie UE przystąpienia do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
   –wzmocnieniu pozycji obywateli Unii i społeczeństwa obywatelskiego poprzez zaangażowanie ich w proces legislacyjny i przyznanie im szerszego dostępu do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (ETS),
   –zaangażowaniu Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych w ocenę strategii politycznych UE, co ułatwi kontrolę nad europejską i krajową administracją;

2.  zwraca się do Rady Europejskiej, Rady i Komisji o:

   a)formalne zaangażowanie nowo wybranego Parlamentu Europejskiego w zatwierdzenie kolejnego wieloletniego programu PWBS na lata 2010-2014, gdyż ten program, po wejściu w życie Traktatu z Lizbony, przede wszystkim powinien zostać wdrożony przez Radę i Parlament w drodze procedury współdecyzji; należy wyjść z założenia, że taki wieloletni program powinien także znacznie wykraczać poza sugestie zawarte w sprawozdaniach grupy doradczej wysokiego szczebla ds. polityki wewnętrznej Unii („Future”) i angażować także parlamenty krajowe, ponieważ odgrywają one kluczową rolę w kształtowaniu priorytetów i w ich realizacji na szczeblu krajowym;
   b)skoncentrowanie się na przyszłym programie wieloletnim, a zwłaszcza na poprawie praw podstawowych i obywatelskich, co ostatnio zalecał Parlament(8), opierając się na celach i zasadach określonych w Karcie, którą instytucje ogłosiły w Nicei w 2000 r. i ponownie w Lizbonie 12 grudnia 2007 r.;

3.  uważa za pilne i właściwe, żeby Komisja:

   a)podjęła pilne inicjatywy w celu poprawy ochrony praw obywateli, takich jak ochrona danych, ochrona dyplomatyczna i konsularna oraz swoboda przemieszczania się i pobytu;
   b)opracowała mechanizm gwarantujący większy udział obywateli w definiowaniu zakresu obywatelstwa unijnego poprzez rozwój mechanizmów konsultacji i wsparcia sieci współpracy zainteresowanych stron;
   c)przedstawiła pełny program działań UE wzmacniających prawa proceduralne oskarżonego i gwarancje niezbędne podczas postępowania przedprocesowego i na etapie poprocesowym, zwłaszcza kiedy w postępowaniu występuje osoba niebędąca obywatelem danego kraju, a ogólniej, by opracowała sposoby kontroli europejskich środków w zakresie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i bezpieczeństwa odnośnie do ochrony praw obywateli;
   d)systematyczne zbierała i upowszechniałą wszelkie istotne, neutralne dane na temat ewolucji głównych strategii w zakresie PWBS, takich jak przepływy migracyjne, ewolucja przestępczości zorganizowanej, a zwłaszcza terroryzmu (zob. ocena zagrożenia przestępczością zorganizowaną w UE (ang. OCTA) i sprawozdanie na temat terroryzmu w UE i ogólnych tendencji (TE-SAT) sporządzone przez Europol);
   e)jak najszybciej przedstawiła znajdujące się w fazie opracowywania instrumenty prawne dotyczące innych kategorii pracowników z krajów trzecich uprawnionych do otrzymania błękitnej karty UE, takich jak pracownicy sezonowi, pracownicy przeniesieni w ramach przedsiębiorstwa oraz wynagradzani stażyści, a także instrumenty dotyczące mandatu agencji FRONTEX; zadbała w szczególności o to, aby FRONTEX posiadał zasoby wystarczające do zagwarantowania realizacji swoich zadań oraz przekazywania Parlamentowi pełnych informacji dotyczących negocjacji porozumień z krajami trzecimi w zakresie migracji;
   f)ustanowiła europejską strategię bezpieczeństwa wewnętrznego, która powinna uzupełniać krajowe plany bezpieczeństwa, tak aby obywatele Unii i parlamenty krajowe mieli świadomość dodatkowych korzyści płynących z działań UE; wzmocniła w szczególności polityki UE w zakresie zwalczania niektórych rodzajów przestępczości zorganizowanej, takich jak handel ludźmi, seksualne wykorzystywanie dzieci lub korupcja, poprzez podjęcie skutecznych działań i wykorzystanie wszelkich dostępnych instrumentów współpracy do osiągnięcia wymiernych rezultatów, w tym działań mających na celu przyjęcie instrumentu legislacyjnego dotyczącego konfiskaty aktywów finansowych i własności międzynarodowych organizacji przestępczych oraz wykorzystanie ich do celów społecznych;
   g)kontynuowała wdrażanie zasady wzajemnego uznawania orzeczeń w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, jak i karnych, na wszystkich etapach postępowania sądowego, zwłaszcza jeśli chodzi o sprawy karne, aby zapewnić ogólnoeuropejski system uznawania i wzajemnej akceptacji dowodów, uwzględniając w jak największym stopniu poszanowanie praw podstawowych;
   h)uzupełniła proces rozwijania wzajemnego uznawania o szereg działań wzmacniających wzajemne zaufanie, zwłaszcza poprzez pewne zbliżenie materialnego i proceduralnego prawa karnego, praw proceduralnych, poprawę wzajemnej oceny funkcjonowania systemów wymiaru sprawiedliwości i poprawę sposobów rozwijania wzajemnego zaufania w ramach zawodów prawniczych, takich jak zwiększenie liczby szkoleń dla pracowników wymiaru sprawiedliwości i wspieranie sieci współpracy;
   i)opracowała przejrzystą i skuteczną strategię zewnętrzną UE w ramach PWBS, opartą na wiarygodnej strategii, zwłaszcza tam, gdzie Wspólnota posiada wyłączne kompetencje, na przykład w umowach o readmisji, ochronie granic zewnętrznych i polityce wizowej (jak w przypadku zwolnienia z obowiązku posiadania wizy USA);
   j)zwróciła się do Rady, żeby regularnie zasięgała ona opinii Parlamentu nawet w przypadku umów międzynarodowych dotyczących współpracy sądowej i policyjnej w sprawach karnych, gdyż obecne negatywne stanowisko Rady w tym zakresie jest sprzeczne z unijną zasadą lojalnej współpracy i demokratycznej kontroli; wzywa w szczególności Komisję do przedstawienia kryteriów rozwoju własnej polityki europejskiej w zakresie umów z krajami trzecimi w sprawie wzajemnej pomocy prawnej lub ekstradycji w sprawach karnych, biorąc pod uwagę zasadę niedyskryminacji między obywatelami UE i obywatelami danego kraju trzeciego;
   k)wprowadziła specjalne prawodawstwo przyznające ochronę dyplomatyczną i konsularną wszystkim obywatelom Unii, niezależnie od faktu, czy dane państw członkowskie posiada przedstawicielstwo na terenie kraju trzeciego;
   l)przedłożła nowe wnioski w celu osiągnięcia zgodności z orzeczeniami ETS dotyczącymi ochrony podstawowych praw w przypadku zamrożenia aktywów osób prawnych i fizycznych, uwzględniając również orzeczenia ETS dotyczące osób z listy zawartej w załączniku do decyzji Rady z dnia 15 lipca 2008 r. wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu(9), zwłaszcza w sprawach T-284/08 People's Mojahedin Organization of Iran przeciwko Radzie oraz T-256/07 People's Mojahedin Organization of Iran przeciwko Radzie;
   m)wzmocniła wzajemne zaufanie i solidarność między administracjami państw członkowskich poprzez:

   –określenie, we współpracy z Radą Europy, wyższych standardów jakości współpracy wymiaru sprawiedliwości(10) i policji;
   –wzmocnienie i demokratyzację mechanizmów wzajemnej oceny, przewidzianych już w ramach współpracy w obszarze Schengen i zwalczania terroryzmu;
   –rozszerzenie istniejącego w ramach Schengen modelu wzajemnej oceny i pomocy między państwami członkowskimi na wszystkie strategie polityczne PWBS w przypadkach, gdy dotyczą one obywateli innych państw członkowskich lub krajów trzecich (tak jak w odniesieniu do polityki migracyjnej i integracyjnej, ale także w celu realizacji programów przeciwdziałających terroryzmowi i radykalizacji);

   n)wzmocniła koordynację i komplementarność między istniejącymi i przyszłymi agencjami UE, takimi jak Europol, Eurojust, Frontex i Cepol, gdyż organy te powinny wykraczać poza zalążkową i nieokreśloną współpracę i nawiązywać bliższe kontakty z odpowiednimi służbami krajowymi dzięki wyższym standardom wydajności i bezpieczeństwa oraz większej jawności i kontroli ich poczynań ze strony Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych;
   o)nadal trwale rozwijała i wzmacniała wspólną politykę UE w zakresie zarządzania granicami, podkreślając potrzebę jak najszybszego zdefiniowania światowego kontekstu dla strategii UE w sprawie granic, a także sposób interakcji i ogólnego funkcjonowania wszystkich odnośnych programów i projektów, aby zoptymalizować ich wzajemne powiązania i uniknąć powielania i niespójności;

4.  wzywa Komisję do podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu zakończenia odnośnych projektów oraz zadbania o to, aby wizowy system informacyjny (VIS) oraz system informacyjny Schengen drugiej generacji (SIS II) mogły jak najszybciej wejść w życie;

5.  zaleca, aby Komisja powstrzymała się od przedwczesnego przedstawiania jakichkolwiek wniosków legislacyjnych wprowadzających nowe systemy – szczególnie systemu wjazdu/wyjazdu – do momentu uruchomienia wizowego systemu informacyjnego (VIS) oraz systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II); opowiada się za dokonaniem oceny rzeczywistego zapotrzebowania na taki system, mając na uwadze, że w oczywisty sposób nakłada się on na zbiór już istniejących systemów; uważa, że konieczna jest analiza wszelkich potrzebnych zmian w istniejących systemach oraz podanie odpowiedniej wartości szacunkowej rzeczywistych kosztów całego procesu;

6.  zwraca się do Komisji o włączenie do wniosku dotyczącego programu wieloletniego powyższych zaleceń oraz zaleceń sformułowanych przez Parlament w wyżej wymienionej rezolucji z dnia 25 września 2008 r., a także następujących rezolucji:

   –rezolucji z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie stanu praw podstawowych w Unii Europejskiej w latach 2004-2008(11),
   –rezolucji z dnia 2 kwietnia 2009 r. w sprawie problemów i perspektyw obywatelstwa europejskiego(12),
   –rezolucji z dnia 27 września 2007 r. w sprawie stosowania dyrektywy Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne(13),
   –rezolucji z dnia 10 marca 2009 r. w sprawie kolejnych etapów rozwoju zarządzania granicami w Unii Europejskiej i podobnych doświadczeń w krajach trzecich(14),

   oraz

   –rezolucji z dnia 10 marca 2009 r. w sprawie przyszłości wspólnego europejskiego systemu azylowego(15);

7.  zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+PV+20081217+ITEM-014+DOC+XML+V0//PL
(2) Teksty przyjęte, P6_TA (2008)0458.
(3) Dz.U. L 164 z 22.6.2002, s. 3.
(4) Wniosek dotyczący decyzji ramowej Rady w sprawie wykorzystywania danych dotyczących rezerwacji pasażera (danych PNR) w celu egzekwowania prawa (COM(2007)0654).
(5) Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77.
(6) Dz.U. L 31 z 6.2.2003, s. 18.
(7) Tekst Karty: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2007:303:0001:0016:PL:PDFhttp://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2007:303:0017:0035:PL:PDF
(8) Zob. rezolucję z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie stanu praw podstawowych w Unii Europejskiej w latach 2004-2008 (Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0019).
(9) Dz.U. L 188 z 16.7.2008, s. 21.
(10) Zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady w sprawie jakości wymiaru sprawiedliwości w zakresie prawa karnego i harmonizacji ustawodawstwa karnego w państwach członkowskich (Dz.U. C 304 E z 1.12.2005, s. 109).
(11) Teksty przyjęte, P6_TA (2009)0019.
(12) Teksty przyjęte, P6_TA (2009)0204.
(13) Dz.U. C 219 E z 28.8.2008, s. 317.
(14) Teksty przyjęte, P6_TA (2009)0085.
(15) Teksty przyjęte, P6_TA (2009)0087.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności