PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zbliżającego się szczytu UE-USA i posiedzenia Transatlantyckiej Rady Gospodarczej
19.10.2009
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Adrian Severin, Hannes Swoboda w imieniu grupy politycznej S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0095/2009
B7‑0098/2009
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zbliżającego się szczytu UE-USA i posiedzenia Transatlantyckiej Rady Gospodarczej
Parlament Europejski,
- – uwzględniając wcześniejsze rezolucje w sprawie stosunków transatlantyckich, a zwłaszcza dwie z nich: rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie poprawy stosunków UE-USA w ramach porozumienia o partnerstwie transatlantyckim oraz rezolucję z dnia 25 kwietnia 2007 r. w sprawie stosunków transatlantyckich, a także najnowszą rezolucję z dnia 5 czerwca 2008 r. w sprawie szczytu UE-USA oraz rezolucję z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie stanu stosunków transatlantyckich po wyborach w USA,
- uwzględniając rezolucję PE w sprawie nierozprzestrzeniania i przyszłości traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej z dnia 24 marca 2009 r.,
- uwzględniając rezolucję z dnia 17 września 2009 r. w sprawie przewidywanego porozumienia międzynarodowego dotyczącego udostępniania Departamentowi Skarbu USA danych z komunikatów o płatnościach finansowych w celu zapobiegania terroryzmowi i finansowaniu terroryzmu oraz ich zwalczania,
- uwzględniając rezolucję z dnia 8 października 2009 r. w sprawie szczytu G20 w Pittsburgu w dniach 24-25 września 2009 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że partnerstwo transatlantyckie opiera się na wspólnych podstawowych wartościach, takich jak demokracja, prawa człowieka, praworządność, pokojowe rozwiązywanie konfliktów i multilateralizm, jak również na wspólnych celach, takich jak otwarta i zintegrowana gospodarka oraz zrównoważony rozwój, a także jest kamieniem węgielnym bezpieczeństwa i stabilności w obszarze euro-atlantyckim,
B. mając na uwadze, że Unia Europejska z zadowoleniem przyjmuje nowy kierunek obrany przez administrację USA, oparty na gotowości do współpracy na arenie międzynarodowej i na umacnianiu stosunków UE-USA,
C. mając na uwadze, że Unia Europejska staje się coraz ważniejszym podmiotem na arenie międzynarodowej oraz mając na uwadze, że po wejściu w życiu traktatu lizbońskiego i jego narzędzi polityki międzynarodowej, UE będzie mogła odgrywać ważniejszą i spójniejszą rolę na arenie międzynarodowej,
D. mając na uwadze, że ostatnie badania, jak np. badanie „Transatlantic Trends 2009” przeprowadzone przez German Marshall Fund, pokazują niespotykane dotąd poparcie społeczne dla administracji USA ze strony obywateli UE, które może stanowić podstawę ożywienia stosunków UE-USA,
E. mając na uwadze, że UE i USA odgrywają kluczową rolą w światowej polityce i gospodarce oraz wspólnie ponoszą odpowiedzialność za przeciwdziałanie nierównowadze na świecie, stanowiącej źródło kryzysu, a także za stawianie czoła rozlicznym światowym wyzwaniom, takim jak kryzys finansowy, bezrobocie, zmiany klimatu, bezpieczeństwo energetyczne, likwidacja ubóstwa i realizacja innych milenijnych celów rozwoju, terroryzm oraz rozprzestrzenianie materiałów jądrowych,
F. mając na uwadze, że w coraz bardziej zglobalizowanym, złożonym i zmieniającym się świecie, w interesie obydwu partnerów, UE i USA, leży zgodne przeciwstawianie się wspólnym zagrożeniom i wyzwaniom w oparciu o prawo międzynarodowe i instytucje wielostronne, w szczególności system Narodów Zjednoczonych, jak również zachęcanie partnerów do współdziałania w tych wysiłkach,
G. mając na uwadze, że prace Transatlantyckiej Rady Gospodarczej muszą być kontynuowane tak, aby zrealizować cel w postaci zintegrowanego rynku transatlantyckiego, zorganizowanego w sposób ułatwiający osiągnięcie takich celów UE, jak wzrost gospodarczy, trwały rozwój i sprawiedliwość społeczna,
H. mając na uwadze, że UE i USA staną wobec problemu wzrastającego zużycia energii na świecie oraz konieczności realizacji światowych zobowiązań związanych ze zwalczaniem zmian klimatu, które zostaną ustalone w Kopenhadze i będą wymagać poważnych zmian naszej gospodarki;
I. mając na uwadze, że kryzys finansowy i gospodarczy szybko przeobraził się w kryzys zatrudnienia, mający poważne skutki społeczne, mając na uwadze wspólną odpowiedzialność partnerów transatlantyckich za rozwiązywanie problemów społecznych wynikających z kryzysu gospodarczego,
J. mając na uwadze konieczność zdecydowanego zaangażowania UE i USA w rozwiązywanie problemu rosnącego poziomu bezrobocia i napięć wynikających z wykluczenia społecznego, który napotkają,
Szczyt UE-USA
1. wzywa obu partnerów do udziału w skutecznym multilateralizmie, wraz ze wschodzącymi podmiotami, w duchu współodpowiedzialności za międzynarodowy porządek, poszanowania prawa międzynarodowego i wspólnych problemów; nalega, aby UE i USA zwiększyły starania na rzecz realizacji programu reform ONZ, w tym reformy Rady Bezpieczeństwa ONZ i innych wielostronnych forów współtworzących globalną strukturę;
2. wzywa obydwu partnerów do propagowania poszanowania praw człowieka na świecie jako kluczowego elementu ich polityki; podkreśla potrzebę intensywnej koordynacji w ramach dyplomacji prewencyjnej i kryzysowej; wzywa rząd USA do ratyfikowania Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego i przystąpienia do niego; ponawia swój apel o zniesienie kary śmierci;
3. podkreśla, że obaj partnerzy powinni dalej działać na rzecz pokojowego i sprawiedliwego rozwiązania konfliktu na Bliskim Wschodzie i z zadowoleniem przyjmuje fakt, kwestia ta stanowi jeden z najpilniejszych priorytetów amerykańskiego rządu; zwraca się do rządu USA o ścisłe koordynowanie działań z UE oraz o zaangażowanie się w działalność Kwartetu Bliskowschodniego; podkreśla, że obydwaj partnerzy powinni dążyć do intensyfikacji negocjacji w oparciu o program działania i poprzednie porozumienie w celu uzyskania rozwiązania opartego na koncepcji dwóch państw z suwerennym i rzeczywistym państwem palestyńskim; apeluje do partnerów transatlantyckich o wsparcie wysiłków na rzecz pojednania społeczności zamieszkujących Palestynę i wskazuje na znaczenie poprawy warunków życia Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu Jordanu i w Gazie, jak również odbudowy Gazy;
4. uważa, że pierwsze spotkanie izraelskiego premiera Benjamina Netanjahu i palestyńskiego przywódcy Mahmusa Abbasa w dniu 23 września 2009 r., którego gospodarzem był prezydent Obama, nie spełniło pokładanych w nim nadziei; ubolewa nad faktem, że nie osiągnięto jeszcze żadnego porozumienia w kwestii izraelskiego osadnictwa na Zachodnim Brzegu i we Wschodniej Jerozolimie;
5. uważa, że zatwierdzenie przez Radę Praw Człowieka ONZ zaleceń zawartych w sprawozdaniach misji rozpoznawczej do Gazy prowadzonej przez Justice`a Goldstone`a i Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka stanowi ważny krok w kierunku umocnienia przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego przez wszystkie zainteresowane strony i wypracowania sprawiedliwego rozwiązania konfliktu;
6. podkreśla, że w Afganistanie zagrożone są wartości, bezpieczeństwo i wiarygodność wspólnoty transatlantyckiej; apeluje do UE, USA, NATO i ONZ o przedstawienie nowej wspólnej koncepcji strategicznej, która kompleksowo obejmie elementy działań międzynarodowych, z pierwszeństwem dla rozwoju i przeciwdziałania ubóstwu, zachęcając wszystkich sąsiadów do udziału w tych staraniach, aby osiągnąć stabilizację w regionie;
7. wzywa UE i USA do opracowania wobec Pakistanu wspólnej strategii mającej na celu umocnienie jego instytucji demokratycznych, praworządności i zdolności do walki z terroryzmem, zachęcając jednocześnie ten kraj do przyjęcia współodpowiedzialności za stabilność w regionie;
8. wzywa partnerów do dalszej współpracy z rządem irackim i z ONZ poprzez skoordynowane działania mające na celu poprawę stabilności i pojednania narodowego oraz przyczynienie się do jedności i niepodległości Iraku;
9. zwraca się do obu partnerów o wspieranie dialogu trójstronnego z Ameryką Łacińską jako regionem podzielającym ideę demokracji, praw człowieka i zasadę multilateralizmu;
Obronność, kontrola zbrojeń, rozprzestrzenianie broni jądrowej i bezpieczeństwo
10. z zadowoleniem przyjmuje nową dynamikę procesu zmierzającego do likwidacji broni jądrowej na świecie, o której mówili we wspólnym oświadczeniu w Londynie w dniu 1 kwietnia 2009 r. prezydenci Obama i Miedwiediew oraz prezydent Obama w swoim przemówieniu w Pradze w dniu 5 kwietnia 2009 r.; jest zdania, że proces rozbrojeniowy oraz wdrożenie zasad i praktyk nierozprzestrzeniania broni jądrowej, wznowiony w wymiarze wielostronnym, jest jedynym sposobem odwrócenia tendencji do rozprzestrzenia broni masowego rażenia;
11. z zadowoleniem przyjmuje decyzję podjętą przez Federację Rosyjską oraz Stany Zjednoczone o prowadzeniu negocjacji w celu zawarcia nowego, kompleksowego i prawnie wiążącego porozumienia zastępującego układ o redukcji zbrojeń strategicznych (START), który wygasa w grudniu 2009 r., oraz podpisanie wspólnego porozumienia w sprawie układu zastępującego START-1 przez prezydentów Baracka Obamę i Dmitrija Miedwiediewa w Moskwie w dniu 6 lipca 2009 r.;
12. popiera dokument strategiczny przedstawiony Radzie przez USA w dniu 16 września 2009 r., stanowiący część strategii rządu USA dotyczącej nierozprzestrzeniania i rozbrojenia oraz z zadowoleniem przyjmuje zapowiedzianą przez prezydenta Obamę organizację w kwietniu 2010 r. w Waszyngtonie światowego szczytu w sprawie bezpieczeństwa jądrowego;
13. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję Rady Bezpieczeństwa z dnia 24 września 2009 r. w sprawie nierozprzestrzeniania broni (rezolucja nr 1887), której celem jest bezpieczniejszy świat dla wszystkich i stworzenie warunków, które umożliwiłyby świat bez broni jądrowej, zgodnie z celami Traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, w sposób, który promuje stabilność międzynarodową, i w oparciu o zasadę niesłabnącego bezpieczeństwa dla wszystkich;
14. jest zdania, że istnieją szczególne możliwości odnowienia współpracy transatlantyckiej w sprawie nierozprzestrzeniania broni jądrowej; dlatego zwraca się do UE i USA o przyjęcie wspólnej strategii na wszystkich forach międzynarodowych, w szczególności ONZ, w sprawie rozbrojenia broni masowego rażenia i broni konwencjonalnej; z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź prezydenta USA, że będzie kontynuował prace zmierzające do ratyfikacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (CTBT); apeluje do Rady o pozytywny i czynny wkład w przygotowania do następnej konferencji przeglądowej dotyczącej Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej w 2010 r., w ścisłej współpracy z USA i Rosją;
15. wzywa Konferencję Rozbrojeniową do jak najszybszego wynegocjowania traktatu o zakazie produkcji materiałów rozszczepialnych do broni jądrowej lub innych wybuchowych urządzeń jądrowych;
16. podkreśla, że irański program nuklearny stanowi zagrożenie dla systemu nierozprzestrzeniania materiałów jądrowych i dla stabilności w regionie i na świecie; z zadowoleniem przyjmuje bezpośredni dialog nawiązany przez prezydenta Obamę i popiera cel, do którego wspólnie dążą obaj partnerzy, polegający na wynegocjowaniu porozumienia z Iranem w porozumieniu z innymi członkami Rady Bezpieczeństwa i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej;
17. popiera proces negocjacyjny z Genewy z 1 października 2009 r., w którym Iran wyraził zgodę na otwarcie swojego nowego ośrodka wzbogacania uranu w pobliżu miejscowości Qum na kontrolę międzynarodową;
18. wyraża zaniepokojenie ostatnią próbą jądrową przeprowadzoną przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną i odrzucenie przez nią rezolucji 1887 ONZ; niemniej jednak popiera podejście USA oparte na dwustronnym dialogu w ramach rokowań sześciostronnych na rzecz likwidacji broni jądrowej na Półwyspie Koreańskim;
19. z zadowoleniem przyjmuje decyzję USA o odłożeniu regionalnych planów budowy tarczy antyrakietowej w Europie i wzywa do nowych globalnych uzgodnień w dziedzinie bezpieczeństwa z udziałem UE, USA, Rosji i Chin;
20. podkreśla znaczenie NATO jako fundamentu bezpieczeństwa transatlantyckiego; z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady Europejskiej z grudnia 2008 r. dotyczącą wzmocnienia strategicznego partnerstwa między UE a NATO i wzywa obu partnerów do przyspieszenia procesu tworzenia grupy wysokiego szczebla UE-NATO celem usprawnienia współpracy między tymi dwiema organizacjami; domaga się, by UE odgrywała aktywną rolę w procesie strategicznego przeglądu NATO, i proponuje przeprowadzenie dyskusji na temat znaczenia euroatlantyckiej strategii bezpieczeństwa, która umożliwiłaby określenie wspólnych obaw i kwestii związanych z bezpieczeństwem;
21. podkreśla, że wymiaru bezpieczeństwa w stosunkach UE z Rosją i USA oraz roli WPZiB i EPBiO nie można postrzegać w oderwaniu od szerzej pojmowanej europejskiej struktury bezpieczeństwa, obejmującej NATO, OBWE i międzynarodowe uzgodnienia, takie jak traktaty ABM i CFE; jest zdania, że w dialogu z Rosją, Stanami Zjednoczonymi i krajami członkowskimi OBWE spoza UE powinno się podjąć kwestię istotnego rozwoju w ramach tej szerszej struktury bezpieczeństwa, aby odnowić transatlantycki konsensus dotyczący bezpieczeństwa, opierając się na porozumieniach helsińskich lub na ich zaktualizowanej wersji, która ma być negocjowana w ramach nowej konferencji na temat bezpieczeństwa i współpracy w Europie;
22. wzywa administrację Stanów Zjednoczonych do wystąpienia w Kongresie w obronie zniesienia lub przynajmniej ograniczenia protekcjonistycznych zasad „Kupuj w Ameryce” (Buy America) w odniesieniu do przepisów dotyczących zamówień publicznych w dziedzinie sprzętu obronnego w celu zapewnienia równych reguł gry na poziomie transatlantyckim w tej dziedzinie;
Kryzys finansowy, stabilność i sektor bankowy
23. podkreśla, że ryzyko zapaści kredytowej jeszcze nie minęło; w tym kontekście podkreśla, że skoordynowana polityka makroekonomiczna i współpraca między organami monetarnymi ma istotne znaczenie dla osiągnięcia zrównoważonej globalnej naprawy gospodarczej, zatrudnienia i wzrostu; z zadowoleniem przyjmuje wnioski szczytu G-20 stanowiące konkretną podstawę dla dalszej współpracy UE-USA i oczekuje skoordynowanego podejścia w odniesieniu do stabilności finansowej i reformy światowego systemu finansowego;
24. wzywa do koordynacji działań w odniesieniu do amerykańskiego pakietu reform dla sektora finansowego (zaproponowanego 17 czerwca 2009 r.) i obecnej unijnej reformy struktury nadzoru finansowego celem uniknięcia wszelkich przyszłych błędów światowego rynku finansowego i jego podmiotów; domaga się szybkiego wdrożenia tych pakietów reform; w tym kontekście zatwierdza włączenie głównych wschodzących gospodarek w proces tworzenia Rady Stabilności Finansowej;
25. uważa w związku z tym, że zacieśnienie współpracy między organami legislacyjnymi, regulacyjnymi i nadzoru w Stanach Zjednoczonych i w UE jest niezwykle istotne, szczególnie biorąc pod uwagę nieprawidłowości, które obnażył kryzys finansowy;
26. wzywa Stany Zjednoczone do uwzględnienia obecnych i przyszłych zmian wprowadzonych do dyrektyw UE dotyczących wymogów kapitałowych dla instytucji kredytowych i przedsiębiorstw inwestycyjnych przy wdrażaniu ram Bazylea II w USA, co ma zasadnicze znaczenie dla zachowania równych reguł gry na skalę światową;
27. popiera apel grupy G-20 o przyspieszenie ujednolicenia standardów rachunkowości; apeluje do Rady Standardów Rachunkowości Finansowej i Rady Międzynarodowych Standardów Rachunkowości o ustanowienie jednego zbioru wysokiej jakości światowych standardów rachunkowości w ramach ich niezależnego procesu określania standardów oraz o zakończenie projektu konwergencji do czerwca 2011 r.;
28. wzywa Stany Zjednoczone do trzymania się planu działania zobowiązującego amerykańskich krajowych użytkowników do stosowania Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF); przypomina swój postulat, zgodnie z którym do czasu przyjęcia decyzji zobowiązującej amerykańskich użytkowników do stosowania MSSF, SEC uznaje, że te przyjęte przez Unię Europejską standardy są równoważne z amerykańskimi GAAP;
29. podkreśla, że Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) powinna kontynuować swoje reformy zarządzania celem zapewnienia uczciwej reprezentacji podmiotów zobowiązujących przedsiębiorstwa notowane na giełdzie do stosowania MSSF i zaangażowanych w ustanawianie międzynarodowych standardów rachunkowości oraz w nadzór nad RMSR jako jej członkowie;
30. wyraża nadzieję, że UE zdoła uznać amerykański system nadzoru ubezpieczeń za równorzędny w ramach warunków określonych w dyrektywie Solvency II; uważa, że inicjatywa na rzecz powołania urzędu ds. ubezpieczeń krajowych poprawiłaby współpracę między UE a USA oraz wymianę informacji w sektorze ubezpieczeń;
Posiedzenie Transatlantyckiej Rady Gospodarczej i wzmocnienie TRG
31. podkreśla potrzebę kontynuacji, rozwoju i wzmacniania Transatlantyckiej Rady Gospodarczej (TRG); uważa, że należy przygotować plan osiągnięcia do 2015 r. długoterminowego celu stworzenia rynku transatlantyckiego w ramach społecznej gospodarki rynkowej;
32. wzywa Komisję do zagwarantowania, że rezultaty badań dotyczących ostatecznego utworzenia rynku transatlantyckiego zostaną przedyskutowane przez odpowiednie komisje parlamentarne przed wyciągnięciem konkretnych wniosków na przyszłość;
33. uważa, że społeczeństwo informacyjne jest kluczowym elementem transatlantyckiego obszaru gospodarczego opartego na dostępie do wiedzy i ochronie treści cyfrowych za pomocą rygorystycznego i skutecznego systemu ochrony praw autorskich i praw pokrewnych, oraz nadal potwierdza, że taka ochrona musi wspierać innowację;
34. uważa, że usprawniona współpraca w takich obszarach, jak inwestycje, standardy rachunkowości, kwestie normatywne, bezpieczeństwo importowanych produktów i poszanowanie praw własności intelektualnej, przyniosła już znaczny postęp i należy ją kontynuować;
35. apeluje do UE i Stanów Zjednoczonych o pogłębienie współpracy w dziedzinie edukacji, szkoleń i kultury oraz o dalsze ułatwianie i wspieranie wymiany studentów, nauczycieli i artystów celem promowania obopólnych korzyści gospodarczych, naukowych i kulturalnych wynikających z tej współpracy;
36. wzywa Komisję do kontynuacji wysiłków na rzecz zagwarantowania, że amerykańskie przepisy nakładające obowiązek skanowania 100% przywożonych ładunków zostaną zmienione lub wdrożone przez administrację Stanów Zjednoczonych, tak aby zagwarantować, że nie powstaną nowe bariery dla handlu, które spowodują znaczne koszty dla podmiotów gospodarczych, nie przynosząc żadnych korzyści w zakresie bezpieczeństwa łańcucha dostaw; uważa, że TRG mogłaby z pożytkiem organizować w Brukseli i Waszyngtonie seminaria dotyczące obowiązku 100% skanowania towarów, aby wspierać lepsze zrozumienie między prawodawcami w UE i USA, a także szybko uzyskać zadowalające dla obu stron rozwiązanie tego problemu;
37. zwraca się ponownie do przywódców UE i Stanów Zjednoczonych oraz do współprzewodniczących TRG o uwzględnienie tej istotnej roli prawodawców dla długotrwałego sukcesu procesu oraz wzywa ich do pełnego i bezpośredniego zaangażowania przedstawicieli TDP w prace TRG;
38. uważa, że z uwagi na wysoce techniczny charakter kwestii, którymi zajmuje się TRG, niezwykle ważne jest zagwarantowanie, że w dyskusjach będą uczestniczyli najodpowiedniejsi członkowie Kongresu i Parlamentu Europejskiego;
39. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że TRG doradza szereg zainteresowanych stron, łącznie z przedstawicielami biznesu, oraz apeluje, aby przedstawicielom związków zawodowych po każdej stronie Atlantyku nadano porównywalną rolę celem pełnego uwzględnienia wymiaru społecznego; wzywa do włączenia przewodniczących transatlantyckiego dialogu na temat praw pracowniczych i przyszłego transatlantyckiego dialogu energetycznego do grupy doradców; jest jednak zadania, że należy odróżnić ich rolę konsultacyjną od legislacyjnej roli Kongresu USA i Parlamentu Europejskiego;
40. uważa, że transatlantycka współpraca gospodarcza powinna opierać się w większym stopniu na zasadzie odpowiedzialności, przejrzystości i przewidywalności oraz że harmonogramy posiedzeń, porządki dzienne, plany pracy i sprawozdania na temat postępu prac powinny być publikowane na stronie internetowej;
Kwestie związane z transportem
41. wzywa Senat oraz administrację USA, aby umożliwiły pełne i skuteczne wdrożenie umowy lotniczej na pierwszym etapie negocjacji między UE a USA oraz umowy między UE a USA dotyczącej bezpieczeństwa lotniczego, a także by zajęły się umową lotniczą na drugim etapie w celu dalszego rozwoju współpracy między UE a USA w dziedzinie lotnictwa;
42. wzywa Senat oraz administrację USA, aby nie podejmowały żadnych środków, które są sprzeczne z tymi celami, takich jak te dotyczące zagranicznych stacji naprawczych, wyłączeń spod zakazów antymonopolowych i przynależności państwowej przewoźników lotniczych, wymienionych w rezolucji Kongresu USA nr 915;
43. wzywa władze USA i Komisję do dalszej intensyfikacji negocjacji celem znalezienia wyważonych rozwiązań, m.in. w odniesieniu do potrzeb w zakresie bezpieczeństwa lotniczego i ochrony danych w dziedzinie danych dotyczących przelotu pasażera (PNR), przeglądu kontroli bezpieczeństwa na lotniskach oraz bardziej zdecydowanych środków służących włączeniu do negocjacji kopenhaskich i umów ICAO działań służących zmniejszeniu wpływu transatlantyckiego i międzynarodowego lotnictwa na zmiany klimatu;
44. przypomina Komisji i władzom USA, że niezawarcie umowy na drugim etapie może doprowadzić do jej anulowania na pierwszym etapie przez niektóre państwa członkowskie, co zaszkodzi interesom zarówno unijnych, jak i amerykańskich przewoźników;
Egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów, zagadnienia celne i nadzór rynku
45. wzywa Komisję i Radę do wspierania wspólnych działań z organami USA, zwłaszcza z amerykańską Komisją ds. Bezpieczeństwa Produktów Konsumenckich, a także z innymi partnerami, tak aby zagwarantować, że Chiny i inne kraje trzecie podniosą swoje standardy produkcji w celu spełnienia wymogów bezpieczeństwa UE/USA, zwłaszcza w odniesieniu do zabawek;
46. wzywa Komisję do opracowania silniejszych i skuteczniejszych transgranicznych mechanizmów współpracy w dziedzinie egzekwowania prawa celem powiązania unijnego systemu RAPEX ostrzegającego o produktach konsumenckich stwarzających ryzyko dla konsumentów z systemem ostrzegania amerykańskiej Komisji ds. Bezpieczeństwa Produktów Konsumenckich oraz celem skoordynowania działań sieci ochrony konsumentów z działaniami organów USA;
47. proponuje, aby TRG poparła przyjęcie wiążącego instrumentu współpracy, który usystematyzowałby i ułatwił wymianę informacji na temat bezpieczeństwa produktów oraz opracowanie programu wspólnych działań;
48. popiera inicjatywę Komisji mającą na celu zacieśnienie współpracy międzynarodowej poprzez wykorzystanie podstawy prawnej rozporządzenia w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów celem zawarcia międzynarodowej umowy o współpracy z amerykańskimi organami egzekwowania prawa oraz poprzez dzielenie się najlepszymi praktykami i ich rozpowszechnianie;
49. wzywa Komisję do przyspieszenia prac nad poważnie opóźnionym dwustronnym porozumieniem w sprawie współpracy w dziedzinie egzekwowania prawa, rozszerzającym na Stany Zjednoczone działania w zakresie egzekwowania prawa (wymiana informacji, dochodzenie i podejmowanie środków) podejmowane na podstawie rozporządzenia UE w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów i amerykańskiego aktu dotyczącego bezpieczeństwa w sieci (US Safe Web Act);
Wzajemne uznawanie i normalizacja
50. wzywa Komisję, aby dążyła do formalnego przyjęcia procedur wzajemnego uznawania deklaracji zgodności produktów, na które nałożono wymóg sprawdzenia przez stronę trzecią, w szczególności sprzętu informacyjno-komunikacyjnego i elektrycznego; wzywa Komisję, aby nalegała na wzajemne uznawanie przyjętych jednostek miar, w szczególności na przyjmowanie przez USA produktów UE oznaczonych tylko w systemie metrycznym;
51. wzywa Komisję do omówienia kwestii normalizacji z władzami USA w celu skoordynowania polityki w zakresie sterowania działalnością międzynarodowych organów normalizacyjnych,
Odpowiedzialność społeczna przedsiębiorstw
52. uważa, że odpowiedzialność społeczna przedsiębiorstw (CSR) może być postrzegana jako biznesowy model samoregulacji w odniesieniu do skutków działalności gospodarczej, jeśli chodzi o włączenie kwestii społecznych i związanych z ochroną środowiska w działalność przedsiębiorstw i relacje z zainteresowanymi podmiotami; uważa, że wymiana najlepszych praktyk w zakresie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw między UE a USA będzie miała znaczący wpływ na stosunek przedsiębiorstw do CSR oraz przyczyni się do konstruktywnego podejścia do spraw społecznych i związanych z ochroną środowiska;
53. uważa, że współpraca regulacyjna powinna uwzględniać wzmocnienie ram regulacyjnych UE w związku z dyrektywą w sprawie wymogów kapitałowych, w szczególności politykę wynagrodzeń w sektorze usług finansowych;
Kwestie dotyczące rolnictwa i Ad-Dauha
54. zwraca uwagę na znaczenie osiągnięcia zrównoważonego porozumienia w ramach dauhańskich światowych negocjacji handlowych w dziedzinie rolnictwa, w tym środków prowadzących do uniknięcia dalszej zmienności cen produktów rolnych oraz niedoborów żywności w celu zagwarantowania światowego bezpieczeństwa żywnościowego; zobowiązuje się do pełnego uwzględnienia wymogów potrzebnych do pomyślnego zakończenia rundy negocjacji handlowych; podkreśla potrzebę pełnego uwzględnienia dostosowań już wprowadzonych w ramach niedawnych reform WPR oraz ma nadzieję na podobne zmiany w amerykańskiej ustawie rolnej (Farm Bill);
55. ponawia swoje zobowiązanie do osiągnięcia celu zagwarantowania najwyższych standardów bezpieczeństwa produktu dla obywateli UE; popiera decyzje Komisji dotyczące odkrycia śladowych ilości niezatwierdzonych produktów genetycznie modyfikowanych, głównie kukurydzianych i sojowych, do czasu kiedy oceni bezpieczeństwo poszczególnych produktów dla zdrowia i środowiska; przyznaje, że Unia Europejska ma bardzo surowe przepisy dotyczące produktów genetycznie modyfikowanych;
56. zwraca uwagę na ostatnie zmiany w dotychczasowych kwestiach spornych, takich jak sprawa wołowiny z dodatkiem hormonów, chlorowane kurczęta oraz zatwierdzanie niektórych produktów genetycznie modyfikowanych; jest przekonany, że dzięki ciągłemu i wczesnemu dialogowi można skutecznie poradzić sobie z zagadnieniami wpływającymi na handel produktami rolnymi, zanim sprawa zostanie wniesiona przed organy arbitrażowe WTO;
Kwestie związane z ochroną środowiska i zmiany klimatu
57. popiera starania USA przedstawione na szczycie ONZ poświęconym zmianom klimatu w dniu 22 września 2009 r. oraz plany stopniowego wycofywania dopłat do paliw kopalnych; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zmiany w prawodawstwie USA wychodzą poza ograniczanie emisji gazów cieplarnianych; niemniej jest zaniepokojony faktem, że Senat może nie przyjąć przepisów przed nowym rokiem; dlatego wzywa UE i USA do ścisłej współpracy na rzecz zapewnienia powodzenia konferencji kopenhaskiej angażując wszystkie odnośne kraje emitujące gazy cieplarniane i zobowiązując je do realizacji wiążących celów średnio- i długoterminowych;
58. przypomina, że międzynarodowe porozumienie powinno zapewnić osiągnięcie do 2020 r. zbiorowego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w krajach uprzemysłowionych, mieszczącego się w górnej części przedziału 25-40% w porównaniu z rokiem 1990, zalecanego w 4. sprawozdaniu z oceny sporządzonym przez Międzynarodowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC), oraz że dokonywanie redukcji powinno odbywać się na poziomie krajowym; przypomina, że w perspektywie długoterminowej, do 2050 r., cel w zakresie redukcji emisji dla UE oraz innych państw uprzemysłowionych powinien wynosić co najmniej 80% w porównaniu z rokiem 1990;
59. zasadniczo popiera pomysł utworzenia Transatlantyckiej Rady Energetycznej na wzór TRG, która zajmowałaby się współpracą transatlantycką w kwestiach regulacyjnych, wydajności energetycznej i bezpieczeństwa energii; wyraża nadzieję, że Transatlantycka Rada Energetyczna odniesie większy sukces niż transatlantycki dialog ekologiczny w 2000 r.;
60. podkreśla znaczenie aktywnego stałego dialogu między UE a USA w związku z rewizją obecnych przepisów UE dotyczących nowej żywności oraz wykorzystaniem nowych technologii w produkcji żywności;
61. zwraca uwagę na potencjalny wpływ nowych technologii, takich jak nanomateriały, na nasze zdrowie i środowisko, jako że ich właściwości naukowe są na razie nieznane; w konsekwencji podkreśla znaczenie uznania ewentualnych obaw konsumentów w związku z wykorzystaniem nowych technologii, czego przykładem jest wykorzystanie technik klonowania w hodowli zwierząt oraz związane z tym obawy dotyczące dobrostanu zwierząt;
62. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że rząd USA uznał potrzebę przeprowadzenia w najbliższej przyszłości reformy ustawy o kontroli substancji toksycznych (TSCA), aby zagwarantować skuteczną ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska przed chemikaliami;
63. wzywa właściwe organy UE i USA do współpracy w celu ustanowienia systemu regulacyjnego w USA, który przyniesie stopień ochrony zgodny z REACH;
Współpraca sądowa i policyjna, wizy
64. wyraża nadzieję, że na posiedzeniu UE-USA na szczeblu ministerialnym zaplanowanym na 28 października 2009 r. w Waszyngtonie zostanie przyjęte wspólne oświadczenie w sprawie współpracy policyjnej i sądowej, obejmujące w szczególności bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni;
65. wyraża gotowość do wzmocnienia współpracy międzynarodowej w zakresie bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni; wzywa USA do przyjęcia kolejnych przepisów prowadzących do ułożenia szeregu międzynarodowych porozumień i współpracy organów ścigania, aby powstrzymać cyberataki i przeciwdziałać cyberprzestępczości; jest gotowy do rozwoju międzynarodowych instrumentów i odpowiednich środków ochronnych mających na celu ochronę prywatności, wolności słowa i transakcji handlowych;
66. ponownie podkreśla swoją determinację w walce z terroryzmem i wyraża zdecydowane przekonanie o konieczności znalezienia właściwej równowagi między środkami bezpieczeństwa a ochroną wolności obywatelskich i praw podstawowych, przy jednoczesnym zapewnieniu największego poszanowania dla prywatności i ochrony danych; ponownie potwierdza, że konieczność i proporcjonalność stanowią priorytety, bez których walka z terroryzmem nigdy nie będzie skuteczna;
67. wyraża przekonanie, że konieczne są solidne ramy prawne i polityczne sprzyjające intensywnej współpracy UE i USA w sprawach związanych ze sprawiedliwością, wolnością i bezpieczeństwem oraz że ściślejsze partnerstwo o wymiarze parlamentarnym i demokratycznym jest kluczowe dla skutecznego zajęcia się wspólnymi wyzwaniami, takimi jak walka z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną, z poszanowaniem praw podstawowych i rządów prawa, współpraca sądowa w sprawach karnych i współpraca policyjna, zarządzanie migracją i ochrona prawa do poszukiwania azylu, propagowanie ruchu bezwizowego wszystkich obywateli przemieszczających się w dobrej wierze pomiędzy tymi dwoma obszarami;
68. w związku z tym podkreśla, że Unia Europejska opiera się na rządach prawa i że we wszelkich przypadkach przekazywania europejskich danych osobowych krajom trzecim w celach związanych z bezpieczeństwem należy przestrzegać zasady poszanowania gwarancji proceduralnych oraz prawa do obrony i działać zgodnie z przepisami w zakresie ochrony danych na poziomie krajowym i europejskim;
69. przypomina, że w transatlantyckich ramach porozumienia UE-USA w sprawie pomocy prawnej, które wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2010 r., art. 4 zapewnia na żądanie dostęp do wybranych danych finansowych za pośrednictwem krajowych władz państwowych, i może stanowić solidniejszą podstawę prawną dla przekazywania danych ze SWIFT niż proponowane porozumienie przejściowe;
70. zauważa, że to porozumienie przejściowe w sprawie przekazywania tych danych, negocjowane między UE i USA, zostanie zawiązane poprzez klauzulę wygaśnięcia na okres przejściowy nie przekraczający 12 miesięcy, a negocjacje w sprawie nowego porozumienia, prowadzone z poszanowaniem procedury przewidzianej w traktacie lizbońskim, będą musiały w pełni angażować Parlament Europejski i parlamenty krajowe oraz zapewnić spełnienie warunków ustanowionych w ust. 3 rezolucji PE z dnia 17 września 2009 r.
71. przyjmuje z zadowoleniem niedawne rozszerzenie systemu bezwizowego na kolejnych siedem państw członkowskich UE; wzywa jednak USA do zniesienia obowiązku wizowego wobec pozostałych państw członkowskich i do traktowania wszystkich obywateli UE jednakowo i na zasadach pełnej wzajemności; wyraża zaniepokojenie planowanym wprowadzeniem opłat administracyjnych za wydawanie obywatelom UE, w elektronicznym systemie zezwoleń na podróż, pozwoleń na wjazd na teren USA i wzywa Komisję, aby potraktowała tę kwestię jako priorytetową w stosunkach z administracją USA;
Rozwój i milenijne cele rozwoju
72. z zadowoleniem przyjmuje potwierdzone zobowiązanie do realizacji milenijnych celów rozwoju i przyrzeczeń dotyczących oficjalnej pomocy rozwojowej; wzywa obydwu partnerów do dotrzymania zobowiązania do przeznaczenia 0, 7% swojego PKB na współpracę w zakresie rozwoju;
73. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do zakończenia ambitnej i zrównoważonej dauhańskiej rundy rozwojowej i trzymania się konkretnego terminu (rok 2010) wyznaczonego na szczycie G-20; wzywa przywódców, aby nie zapomnieli o ostatecznym celu rozwojowym tej rundy, gdy spotkają się na konferencji ministerialnej WTO w Genewie pod koniec listopada;
Ramy instytucjonalne
74. podkreśla, że obecne tempo prac należy także wykorzystać celem poprawy i odnowy ram stosunków transatlantyckich; zwraca uwagę na potrzebę zastąpienia obowiązującej Nowej Agendy Transatlantyckiej z 1995 r. nowym Porozumieniem o Partnerstwie Transatlantyckim; uważa za właściwe, aby negocjacje dotyczące nowego porozumienia rozpoczęły się po wejściu w życie traktatu lizbońskiego, tak aby mogły zostać zakończone do 2012 r.;
75. uważa, że transatlantycki dialog ustawodawczy (TDU) między Parlamentem Europejskim a Kongresem Stanów Zjednoczonych w istotnym stopniu przyczynił się już do większego wzajemnego zrozumienia w wielu wspólnych kwestiach, w tym w kwestiach związanych ze stosunkami gospodarczymi i handlem międzynarodowym;
76. uważa, że są to kwestie zasadnicze i że posłowie do parlamentów krajowych powinni być regularnie informowani o postępach w tym zakresie; wzywa swojego przewodniczącego do zapewnienia ustanowienia w tym celu odpowiedniego mechanizmu;
77. potwierdza, że w następstwie zaleceń poczynionych przez Parlament Europejski w swej rezolucji z dnia 26.03.09 r., nowe porozumienie może podnieść jakość obecnego TDU tworząc transatlantyckie zgromadzenie międzyparlamentarne;
78. wyraża nadzieję, że transatlantycki dialog na temat praw pracowniczych odegra większą rolę w bliskiej przyszłości w debacie nad najlepszą odpowiedzią ustawodawców na wyzwania szybko rosnącego bezrobocia oraz na zmiany strukturalne wywołane kryzysem finansowym;
79. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, jak również prezydentowi i Kongresowi Stanów Zjednoczonych Ameryki.