PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Iranie
3.2.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Struan Stevenson, Charles Tannock, Geoffrey Van Orden, Ashley Fox, Michał Tomasz Kamiński, Konrad Szymański, Tomasz Piotr Poręba, Adam Bielan w imieniu grupy politycznej ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0078/2010
B7‑0078/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Iranie
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że sytuacja w Iranie stale się pogarsza, a ze strony irańskiego rządu nie ma sygnałów, że zamierza on zająć się kwestią ogólnoświatowych obaw dotyczących prawomocności wyborów przeprowadzonych w 2009 r.,
B. mając na uwadze, że powszechne są nadużycia w zakresie praw człowieka, od mniej poważnych przypadków prześladowania mniejszości religijnych i etnicznych aż po pokazowe procesy, tortury i egzekucje decydentów politycznych,
C. mając na uwadze, że Iran wciąż wspiera, wyposaża i finansuje ekstremistów i terrorystów na całym Bliskim Wschodzie i zakłóca próby zaprowadzenia trwałego pokoju w regionie,
D. mając na uwadze, że istnieją solidne dowody sugerujące, iż Iran kontynuuje wysiłki na rzecz tworzenia broni jądrowej, rażąco lekceważąc zobowiązania wynikające zarówno z Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, jak i rezolucji ONZ nakazujących Iranowi zaprzestanie wzbogacania uranu,
E. mając na uwadze, że kilka krajów europejskich prowadzi z Iranem wymianę handlową, której wartość sięgnęła w ciągu trzech ostatnich lat około 65 miliardów euro,
1. potępia tłumienie demokracji w Iranie, a zwłaszcza uniemożliwianie korzystania z wolności słowa oraz nagminne nadużycia w zakresie praw człowieka wobec osób sprzeciwiających się reżimowi;
2. ubolewa, że rządzący stale odmawiają uznania wątpliwości dotyczących prawomocności ogłoszonych wyników wyborów;
3. potępia notoryczne nadużycia w zakresie praw człowieka wobec tych mieszkańców Iranu, którzy sprzeciwiają się reżimowi; wzywa rząd Iranu do złagodzenia wszystkich wyroków wydanych w sprawie protestujących oraz do uwolnienia osób, przeciwko którym toczy się proces, bądź które przebywają w areszcie;
4. wyraża oburzenie w związku z niedawnym straceniem uczestników protestów politycznych, a w szczególności zdecydowanie potępia wykonaną w dniu 28 stycznia 2010 r. egzekucję dwóch więźniów politycznych oskarżonych o zorganizowanie demonstracji i rzekomo powiązanych z ostatnimi zamieszkami, mimo że zostali oni aresztowani kilka miesięcy przed wybuchem ogólnokrajowych powstań wywołanych pozorowanymi wyborami w czerwcu 2009 r.;
5. potępia torturowanie oraz pokazowe procesy przetrzymywanych protestujących, a także zmuszanie więźniów do składania fałszywych zeznań i rzucanie w telewizji nieprawdziwych oskarżeń pod adresem grup opozycyjnych;
6. ubolewa z powodu oficjalnego oświadczenia irańskiego wymiaru sprawiedliwości, że wszelkie poparcie dla grupy opozycyjnej Organizacja Mudżahedinów Ludowych Iranu (PMOI) lub utrzymywanie z nią kontaktów to akt „Moharabehu” (prowadzenia wojny przeciwko Bogu) i na mocy islamskiego prawa karnego podlega karze śmierci; zauważa, że oświadczenia te w wyraźny sposób torują drogę do egzekucji wielu młodych demonstrantów;
7. potępia systematyczne i skandaliczne nakładanie kary śmierci na nieletnich we wszelkich przypadkach oraz, w szczególności, na osoby dorosłe skazane za „przestępstwa” obejmujące występki seksualne bądź kwestię orientacji seksualnej, które to podejście narusza międzynarodowe zobowiązania prawne Iranu;
8. wyraża poważne zaniepokojenie aresztowaniem i długotrwałym więzieniem krewnych mieszkańców obozu w Aszraf, których jedynym występkiem było odwiedzenie rodzin w Iraku;
9. potępia złożone przez prezydenta Iranu oświadczenie wzywające do zniszczenia Izraela będącego państwem członkowskim ONZ, co stanowi naruszenie wszelkich norm rządzących pokojowymi stosunkami międzynarodowymi, oraz wzywa go do przeproszenia za wszelkie tego typu prowokacyjne deklaracje oraz do ich wycofania, z myślą o pokoju na Bliskim Wschodzie;
10. wzywa rząd Iranu do natychmiastowego zaniechania moralnego i materialnego wsparcia dla terrorystów i ekstremistów udzielanego przez pośredników w Gazie, Libanie, Iraku, Jemenie i innych krajach, a w szczególności wspierania Hamasu i Hezbollahu w ich stałych dążeniach do napaści na cywilów w Izraelu, jak również domniemanego wsparcia dla radykalnych grup szyickich w Iraku, które nie tylko atakują oddziały pokojowe, ale także dopuszczają się okrucieństw wobec irackiej ludności cywilnej poprzez powtarzające się samobójcze ataki bombowe;
11. wzywa rząd Iranu do zaprzestania działań zmierzających do produkcji broni jądrowej i do umożliwienia przeprowadzenia inspekcji we wszystkich fabrykach, czego żąda Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA);
12. popiera międzynarodowe starania mające na celu nałożenie na Iran sankcji, łącznie z zamrożeniem transakcji z irańskim Bankiem Centralnym i z firmami kontrolowanymi przez Oddziały Gwardii Rewolucyjnej, zaostrzenie zakazu podróży międzykrajowych oraz zamrożenie aktywów określonych osób i przedsiębiorstw, do momentu wstrzymania podejrzanej działalności związanej z wzbogacaniem uranu, całkowitego spełnienia żądań MAEA i natychmiastowej poprawy sytuacji w dziedzinie praw człowieka;
13. wzywa rząd Chin do wspierania międzynarodowych wysiłków mających na celu wstrzymanie działań w ramach irańskiego programu jądrowego;
14. ubolewa nad faktem, że wiele europejskich krajów i indywidualnych przedsiębiorstw w dalszym ciągu prowadzi z Iranem szeroko zakrojoną wymianę handlową szacowanej na miliardy euro rocznie; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje podjętą przez firmę Siemens decyzję o zakończeniu transakcji z Iranem do połowy 2010 r. i wzywa pozostałe europejskie przedsiębiorstwa do pójścia w jej ślady;
15. wzywa państwa członkowskie do zaniechania wysyłania do Iranu wszelkich sprzętów lub broni, które można by w jakikolwiek sposób wykorzystać do tłumienia demonstracji ulicznych;
16. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, parlamentom i rządom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, dyrektorowi generalnemu Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej oraz rządowi i parlamentowi Iranu.