PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Iranie
3.2.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Fiorello Provera, Lorenzo Fontana, Mara Bizzotto w imieniu grupy politycznej EFD
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0078/2010
B7‑0081/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Iranie
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iranu,
– uwzględniając oświadczenie Prezydencji UE z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie ostatnich demonstracji w Iranie,
– uwzględniając oświadczenie wydane w dniu 12 stycznia 2010 r. przez Wysokiego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa w sprawie procesu siedmiorga przywódców bahaickich w Iranie,
– uwzględniając oświadczenie swego przewodniczącego z dnia 9 października 2009 r., w którym Parlament ponownie podkreśla swoje zaangażowanie na rzecz ogólnoświatowego zniesienia kary śmierci oraz w szczególności potępia najwyższy wymiar kary za przestępstwa popełniane przez młodocianych oraz nadchodzące egzekucje w Iranie,
– uwzględniając rezolucje Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych 62/149 z dnia 18 grudnia 2007 r. oraz 63/168 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie moratorium na wykonywanie kary śmierci,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR), Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR), Międzynarodową konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej oraz Konwencję o prawach dziecka, których Islamska Republika Iranu jest stroną,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w czasie niedawnych obchodów Aszury w Teheranie i innych irańskich miastach miały miejsce brutalne stłumienie demonstracji i przypadkowe zatrzymania, prowadzące do zabicia co najmniej ośmiu osób,
B. mając na uwadze, że Iran nie dotrzymał przypadającego na koniec roku terminu zastosowania się do wezwania do otwarcia swojej infrastruktury jądrowej dla inspektorów z Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA),
C. mając na uwadze, że kilku członkom opozycji, którzy są obecnie przetrzymywani w teherańskim więzieniu Ewin, odmówiono telefonicznego bądź osobistego kontaktu z rodzinami; mając na uwadze, że wciąż nieznane są losy wielu zwolenników opozycji aresztowanych w trakcie powyborczych demonstracji,
D. mając na uwadze, że dwóch autorów blogów i obrońców praw człowieka, Mehrdada Rahimiego i Kuhyara Gudarziego, którzy są obecnie przetrzymywani w teherańskim więzieniu Ewin, oskarżono o „moharebeh” (prowadzenie wojny przeciwko Bogu), przestępstwo podlegające karze śmierci,
E. mając na uwadze, że w związku z demonstracjami podczas święta Aszury aresztowano kilka obrończyń praw kobiet, w tym Badralsadat Mofidi (sekretarz Związku Dziennikarzy), Bahareh Hedayat (członkinię Rady Głównej Biura Umocnienia Jedności), Nasrin Waziri (reporterkę irańskiej agencji prasowej ILNA oraz Khabar Online), Sziwę Nazar Ahari (dziennikarkę), Parisę Kakaee (dziennikarkę), Mansureh Szodżai (badaczkę, członkinię Centrum Kulturalnego Kobiet), Negin Derachszan (redaktor w gazecie Tehran Emrooz – Teheran Dziś), a także Atieh Yousefi,
F. mając na uwadze, że ogólna sytuacja w zakresie praw człowieka w Iranie wciąż się pogarsza od czasu wyborów prezydenckich w czerwcu 2009 r.; mając na uwadze, że nadal powszechna jest praktyka torturowania i gwałcenia więźniów oraz znęcania się nad nimi, pozbawiania ich snu, przetrzymywania w celi izolacyjnej, więzienia w tajnych ośrodkach, traktowania w okrutny, nieludzki i poniżający sposób, a także bezkarność funkcjonariuszy państwowych,
G. mając na uwadze, że Iran to kraj, który wykonuje najwięcej egzekucji po Chinach, a ich liczba wzrosła czterokrotnie odkąd prezydent Mahmud Ahmadineżad objął swój urząd w 2005 r. oraz mając na uwadze, że Iran wciąż pozostaje smutnym wyjątkiem, będąc jedynym krajem na świecie, w którym wciąż wykonuje się egzekucje na młodocianych przestępcach,
H. mając na uwadze, że w dniu 12 stycznia 2010 r. w mieście Kom agenci irańskiego ministerstwa wywiadu aresztowali ajatollaha Mohammada Taqiego Chaladżiego, ojca Mehdiego Chaladżiego, badacza pracującego dla Waszyngtońskiego Instytutu ds. Polityki Bliskowschodniej, a także mając na uwadze, że w dniu 10 stycznia 2010 r. został on przeniesiony do celi izolacyjnej w teherańskim więzieniu Ewin,
I. mając na uwadze, że kurdyjscy działacze polityczni i działacze społeczeństwa obywatelskiego, Habib Lotfi, Farzad Kamangar, Zeynab Jalalianm i Shirko Maarefi, zagrożeni są rychłą egzekucją,
J. mając na uwadze, że w dniu 26 stycznia 2010 r. dwóch młodych bahaitów, Bahman Yazdani i Wesal Mohammadi, zostało aresztowanych w mieście Maszad i wciąż są oni przetrzymywani w nieznanym miejscu,
K. mając na uwadze, że wielokrotnie niszczono grób Nedy Aghy Soltan, młodej Iranki postrzelonej w klatkę piersiową podczas powyborczych demonstracji,
1. potępia stosowanie przemocy wobec protestujących, którzy pragną korzystać z wolności słowa oraz prawa do pokojowego zgromadzenia; składa hołd odwadze wszystkich irańskich kobiet i mężczyzn broniących swych podstawowych wolności i demokratycznych zasad i wyrażających pragnienie życia w społeczeństwie wolnym od represji i zastraszenia; przypomina o poświęceniu Nedy Aghy Soltan, która stała się symbolem brutalnych represji wobec bojowników o demokratyczne reformy;
2. zauważa, że wolność myśli, przekonań i religii stanowią podstawowe i niezaprzeczalne prawa, które muszą być zagwarantowane w każdych okolicznościach, zgodnie z art. 18 ICCPR, który został podpisany i ratyfikowany przez Islamską Republikę Iranu;
3. potępia częste i nadmierne sięganie po rozwiązania siłowe, arbitralne aresztowania i domniemane stosowanie tortur w ramach represji skierowanych przeciwko protestującym po zamieszkach w czasie święta Aszury i pogrzebie ajatollaha Montazeriego; wzywa do bezwarunkowego uwolnienia wszystkich pokojowo protestujących osób oraz wszystkich aresztowanych w szerszym kontekście ostatnich niepokojów: czy to studentów, badaczy, osób prowadzących kampanie, duchownych, dziennikarzy, czy też obrońców praw człowieka;
4. wyraża zaniepokojenie faktem, że nabycie przez Iran wojskowego potencjału nuklearnego poważnie zagroziłoby europejskiemu bezpieczeństwu oraz stabilności regionu; z tego powodu wzywa rząd Iranu do prowadzenia wszelkiej działalności jądrowej w sposób przejrzysty dla społeczności międzynarodowej, a zatem pod ścisłym nadzorem MAEA;
5. wzywa władze irańskie do usunięcia z prawa i praktyki wszelkich form tortur i innych metod okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania lub karania, a także do stania na straży należytych procedur prawnych i do położenia kresu bezkarności osób łamiących prawa człowieka;
6. ubolewa z powodu wykonanej w dniu 28 stycznia 2010 r. egzekucji Mohammada Rezy Ali-Zamaniego i Arasza Rahmanipura, którzy zostali oskarżeni o zorganizowanie powyborczych demonstracji w czerwcu 2009 r. mimo że już wtedy przebywali oni w areszcie;
7. ponownie wzywa władze Iranu do zniesienia kary śmierci, a zanim to się stanie – do wprowadzenia moratorium na wykonywanie egzekucji, zgodnie z rezolucjami Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych 62/149 i 63/168;
8. zaleca oddelegowanie specjalnego wysłannika przez wysokiego komisarza ONZ ds. praw człowieka w celu monitorowania sytuacji więźniów politycznych oraz zadbania o to, aby władze Iranu przestrzegały międzynarodowych standardów proceduralnych i dotrzymywały zobowiązań prawnych w zakresie praw człowieka;
9. potępia oświadczenie przedstawiciela ajatollaha Aliego Chameneiego w Gwardii Rewolucyjnej, Aliego Saeediego, który przyznał, że ochrona i zachowanie reżimu islamskiego warte są zabicia 75 000 ludzi;
10. ubolewa z powodu systematycznego ograniczania swobody wymiany informacji poprzez blokowanie stron internetowych, zabranianie im nielegalnych demonstracji i wprowadzanie nowych restrykcji zmuszających dziennikarzy do uzyskania pozwolenia w celu relacjonowania wszelkich wydarzeń; zdecydowanie potępia decyzję rządu Iranu o zablokowaniu perskiego serwisu BBC, po tym jak kanał został usunięty z satelity należącej do EutelSat;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Narodów Zjednoczonych, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz rządowi i parlamentowi Islamskiej Republiki Iranu.