PROJEKT REZOLUCJI w sprawie strategii UE 2020
3.3.2010
zgodnie z art. 115 ust. 5 Regulaminu
Malcolm Harbour, Roberts Zīle w imieniu grupy politycznej ECR
B7‑0150/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie strategii UE 2020
Parlament Europejski,
– uwzględniając debatę, która odbyła się na nieformalnym posiedzeniu Rady w sprawie strategii UE 2020 dnia 11 lutego 2010 r.,
– uwzględniając konsultacyjny dokument Komisji Europejskiej poświęcony strategii UE 2020 opublikowany dnia 24 listopada 2009 r.,
– uwzględniając pierwszy przegląd odpowiedzi opublikowany przez Komisję Europejską w dniu 2 lutego 2010 r.,
– uwzględniając konsultacyjny dokument Komisji Europejskiej poświęcony strategii UE 2020 opublikowany dnia 2 lutego 2010 r.,
– uwzględniając pytanie z dnia 23 lutego 2010 r. skierowane do Komisji na temat rolnictwa i przyszłej strategii UE 2020 (O-0023/2010 – B7-0000/2010),
– uwzględniając art.115 ust.5 oraz art.110 ust.2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że zgodnie z dokumentem Komisji Europejskiej oceniającym strategię lizbońską nie udało się zrealizować niektórych kluczowych założeń tej strategii, w tym osiągnięcia poziomu 70% zatrudnienia i przeznaczania 3% PKB na badania i rozwój,
B. mając na uwadze cztery priorytetowe obszary reform, w tym badania i innowacje, inwestowanie w zasoby ludzkie/unowocześnianie rynków pracy, uwolnienie potencjału gospodarczego, szczególnie MŚP, oraz energię i zmiany klimatu,
C. mając na uwadze, że z zadowoleniem przyjmuje się reformy w kontekście strategii lizbońskiej służące zmniejszeniu obciążeń administracyjnych przedsiębiorstw o wartości ponad 400 mld EUR,
D. mając na uwadze znaczenie monitorowania postępów w państwach członkowskich z myślą o osiągnięciu wyznaczonych celów,
E. mając na uwadze potrzebę szybszego ustanowienia patentu wspólnotowego przez Radę w celu osiągnięcia najważniejszych celów w dziedzinie innowacji, co ma zasadnicze znaczenie dla gospodarki,
F. mając na uwadze, że Parlament Europejski, Rada Europejska i Komisja Europejska powinny wspólnie zadbać o realizację przyjętych założeń,
G. mając na uwadze, że jasne i wymierne cele i metody, w tym otwarta metoda koordynacji, mają zasadnicze znaczenie dla powodzenia strategii UE 2020 i są istotniejsze niż cele ogólne,
H. mając na uwadze, że należy rozważyć skuteczność i koordynację różnych sposobów zarządzania w ramach odnowionej strategii lizbońskiej, w tym zintegrowanych wytycznych, krajowych programów reform, zaleceń dla poszczególnych krajów, wspólnotowego programu lizbońskiego, rocznego sprawozdania z postępów Komisji oraz otwartej metody koordynacji,
I. mając na uwadze, że należy przestrzegać zasady pomocniczości w odniesieniu do polityki zatrudnienia i polityki społecznej, jako że są one domeną rządów poszczególnych rządów,
J. mając na uwadze, że Parlament Europejski opowiedział się już za szybkim ustanowieniem międzyinstytucjonalnego systemu określania długofalowych tendencji dotyczących głównych zagadnień politycznych,
K. mając na uwadze, że Komisja i Rada muszą w pełni przeanalizować, dlaczego nie udało się osiągnąć niektórych kluczowych celów strategii lizbońskiej w odniesieniu do tworzenia nowych miejsc pracy i rozwijania strategii wzrostu gospodarczego,
1. jest zdania, że strategia UE 2020 powinna skupić się na czynnikach stanowiących o przewadze gospodarczej Europy oraz istniejących zobowiązaniach służących zapewnieniu konkurencyjności Europy w stosunku do szybko rozwijających się gospodarek, co wiąże się z koniecznością rozbudowania sektora usług przy utrzymaniu konkurencyjnego i zaawansowanego technologicznie przemysłu wytwórczego;
2. rozwój oparty o istniejącą przewagę gospodarczą Europy wymaga niezwłocznego dopełnienia budowy jednolitego rynku, tak aby w jak największym stopniu wykorzystać jego potencjał w dziedzinie handlu, zakładania nowych przedsiębiorstw i tworzenia miejsc pracy; priorytetem jest utworzenie jednolitego rynku cyfrowego, ustanowienie patentu wspólnotowego, egzekwowanie przepisów dotyczących jednolitego rynku, wdrażanie pakietu legislacyjnego dotyczącego usług i towarów, nadzór nad rynkami oraz zwiększona koordynacja działań wykonawczych państw członkowskich, a także osiągnięcie trwałych postępów w odniesieniu do umiejętności, produktów, innowacji, jakości oraz wydajności, a także różnorakich i daleko posuniętych postępów politycznych w dziedzinie technologii informacyjnych;
3. podkreśla znaczenie wyznaczenia wymiernych celów: obowiązkowe oceny wpływu, w tym „Badania nad MŚP, jednolitym rynkiem i innowacyjnością”, w połączeniu z coraz intensywniejszym procesem konsultacji z zainteresowanymi stronami i niezależnym orzecznictwem, pomogłyby ustalić, czy dane wnioski wnoszą wartość dodaną na poziomie UE, a oceny wpływu ex-post dokonane przez Parlament Europejski, Radę Europejską i Komisję Europejską mają zasadnicze znaczenie w dążeniu do lepszych uregulowań prawnych; podkreśla, jak ważne dla konkurencyjności Europy jest zmniejszenie do 2012 r. obciążeń administracyjnych o 25%;
4. podkreśla znaczenie priorytetowego traktowania innowacyjności oraz badań i rozwoju w strategii tworzenia nowych miejsc pracy i stymulowania wzrostu, na przykład poprzez pełne zrealizowanie europejskiej przestrzeni badawczej, w oparciu o dziedziny, w których europejski sektor badawczy jest światowym liderem, poprzez programy promujące wykorzystanie wiedzy i wyników badań w tworzeniu miejsc pracy i generowaniu dobrobytu, a także poprzez zachęcanie do prowadzenia badań na początkowym etapie, tak aby skupić się na promowaniu sektora badawczego niezależnie od miejsca działania, przy równorzędnym traktowaniu badań prywatnych i dokonywanych w środowisku akademickim z myślą o postępie nauki; podkreśla potrzebę uwolnienia potencjału innowacyjnego na rynkach państwowych przy jak największym udziale MŚP oraz poprawy jakości usług publicznych, w tym lepszego dostępu do zamówień przedkomercyjnych, zamówień innowacyjnych i partnerstw publiczno-prywatnych;
5. podkreśla znaczenie zabezpieczenia dostaw energii do Europy poprzez rzeczywistą dywersyfikację dostaw energii do Europy, zwłaszcza poprzez wsparcie projektu budowy gazociągu Nabucco, który połączy Unię Europejską ze źródłami gazu w Morzu Kaspijskim i Azji Środkowej, a także znaczenie inwestowania w infrastrukturę, wzajemnych połączeń między sieciami energetycznymi, porozumień o wspólnych dostawach energii oraz planów zarządzania kryzysowego, a wszystko to w duchu solidarności między państwami członkowskimi;
6. podkreśla, że dla osiągnięcia celów istotne jest wdrożenie pakietu klimatyczno-energetycznego; należy skoncentrować się na połączeniu europejskiego systemu handlu emisjami z innymi systemami ograniczania emisji i handlu uprawnieniami do nich oraz na zapewnieniu skuteczności tych systemów; należy zintensyfikować działania UE służące promowaniu bardziej ekologicznych form energii, w tym energii odnawialnej i nowych technologii, takich jak wychwytywanie i składowanie ditlenku węgla, technologia ogniw paliwowych i syntezy jądrowej; energia pochodząca z rozszczepienia jądra atomowego ma do odegrania kluczową rolę w produkcji energii, w szczególności w perspektywie krótko- i średnioterminowej; powinniśmy zatem dążyć zwiększenia udziału tej energii w koszyku energetycznym UE do 40%;
7. zwraca uwagę na fakt, że przy decydowaniu o podziale kosztów związanych z dostosowaniem do zmian klimatu, należy uwzględnić różne szczeble rozwoju, na których znajdują się poszczególne państwa członkowskie z grupy 27, tak aby nie utrudnić prowadzenia polityki spójności i procesu stopniowego wyrównywania standardów życia między państwami członkowskimi; przypomina, że niektóre państwa członkowskie wypełniły już swoje zobowiązania związane z redukcją emisji ditlenku węgla wynikające z protokołu z Kioto; przypomina, że koszty przejścia na przyjazną dla środowiska gospodarkę będą różnić się między państwami członkowskimi w zależności od ich poziomu rozwoju i wykorzystywanych źródeł energii, wzywa zatem do wsparcia badań i rozwoju w państwach członkowskich, które poniosą znaczne koszty przejścia na bardziej ekologiczną gospodarkę; stosunek między zobowiązaniami państw rozwiniętych i rozwijających się powinien sprawiedliwie odzwierciedlać możliwości każdego z państw w zakresie przyczynienia się do redukcji emisji;
8. przypomina, że podstawowym celem wspólnej polityki rolnej jest zapewnienie bezpieczeństwa dostaw, stabilnego rynku i rozsądnych cen dla konsumentów; podkreśla także potrzebę dokonania postępów w tej dziedzinie, tak aby pokonać kryzys i wprowadzić zrównoważoną i przyjazną dla środowiska politykę żywnościową UE, przy poszanowaniu dla zrównoważonego rozwoju, bezpieczeństwa i jakości produktów rolnych;
9. podkreśla wciąż nie mniejsze znaczenie niwelowania różnic w poziomie życia na terenie UE i wzywa Komisję do opracowania programów poprawy infrastruktury w tych państwach członkowskich i w tych regionach, które nie dysponują odpowiednią infrastrukturą i dostępem, poprzez fundusze strukturalne i fundusze spójności, w duchu solidarnego działania; w tym kontekście podkreśla, że dopełnienie jednolitego rynku wszystkich środków transportu stanowi zasadniczy element europejskiej gospodarki, który umożliwia przepływ osób, towarów i wiedzy ponad granicami UE, oraz że inwestycje w infrastrukturę transportową odgrywają istotną rolę w napędzaniu wzrostu i zatrudnienia, a także w promowaniu interesów gospodarczych i ekologicznych Europy, w związku z czym należy połączyć je w skoordynowany sposób z szeregiem innych ważnych obszarów strategicznych;
10. uważa, że elastyczność płac ma kluczowe znaczenie, jako że skrajnie rygorystyczne systemy gospodarcze szkodzą Europie poprzez regulowanie rynków pracy na najniższym szczeblu; należy zatem ograniczyć interwencje państwowe i UE;
11. należy promować rolę dynamicznej kultury przedsiębiorczości i samozatrudnienia, tak aby pobudzić niezależną działalność gospodarczą, wolny i sprawiedliwy handel oraz konkurencję oraz stworzyć właściwe warunki gospodarcze dla małych przedsiębiorstw, które zapewniają większość nowych miejsc pracy; należy sprawić, by założenie małego przedsiębiorstwa stało się łatwiejsze, szybsze i mniej kosztowne;
12. programy edukacyjne powinny lepiej przygotowywać młodych ludzi do wejścia na rynek pracy, a współpraca między uniwersytetami i przedsiębiorcami jest tylko jedną z możliwości i powinno się ją wesprzeć poprawą jakości nauczania i rozwijania umiejętności;
13. podkreśla, że niezależnie od szkodliwych aspektów konkurencji podatkowej zasada konkurencji podatkowej między 27 państwami członkowskimi UE jest nienaruszalna;
14. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.