ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ σχετικά με τη στρατηγική της ΕΕ για το 2020 - Η συνέχεια που δόθηκε στο άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 11ης Φεβρουαρίου 2010
4.3.2010
σύμφωνα με το άρθρο 115, παράγραφος 5, του Κανονισμού
Ilda Figueiredo, Patrick Le Hyaric, Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, Νικόλαος Χουντής εξ ονόματος Ομάδας GUE/NGL
B7‑0165/2010
Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη στρατηγική της ΕΕ για το 2020 - Η συνέχεια που δόθηκε στο άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 11ης Φεβρουαρίου 2010
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
– έχοντας υπόψη το έγγραφο εργασίας της Επιτροπής, με ημερομηνία 24 Νοεμβρίου 2009, «Διαβούλευση για τη μελλοντική στρατηγική της ΕΕ για το 2020» (COM(2009)0647),
– έχοντας υπόψη τo έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών της Επιτροπής, με ημερομηνία 2 Φεβρουαρίου 2010, «Αξιολόγηση της στρατηγικής της Λισσαβώνας (SEC(2010)0114)»,
– έχοντας υπόψη τη δήλωση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την Ελλάδα στις 11 Φεβρουαρίου 2010,
– έχοντας υπόψη την ερώτηση, με ημερομηνία 23 Φεβρουαρίου 2010, προς την Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου για τη γεωργία και τη μελλοντική στρατηγική "ΕΕ 2020" (Ο-0023/2010 – Β7-0000/2010),
– έχοντας υπόψη τα άρθρα 115, παράγραφος 5, και 110, παράγραφος 2, του Κανονισμού του,
I. Σχετικά με την αξιολόγηση της στρατηγικής της Λισσαβώνας (2000 - 2010) και τη διαβούλευση για τη μελλοντική στρατηγική της ΕΕ για το 2020
1. λαμβάνει υπόψη το έγγραφο αξιολόγησης της Επιτροπής σχετικά με τη στρατηγική της Λισσαβώνας (2000 - 2010) αλλά εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι δεν έχει διεξαχθεί εξαντλητικός δημόσιος διάλογος επ’ αυτού καθώς και για το ότι δεν υπάρχουν συμπεράσματα του Συμβουλίου σχετικά με την εκτίμηση της στρατηγικής της Λισσαβώνας·
2. θεωρεί ωστόσο ότι χρειάζεται διαβούλευση με το ευρύ κοινό καθώς και αναλυτική εκτίμηση των αποτελεσμάτων της στρατηγικής της Λισσαβώνας, για να εξαχθούν τα κατάλληλα συμπεράσματα για μια νέα στρατηγική της ΕΕ για το 2020, η οποία θα αντανακλά με ευθυκρισία τις παραλείψεις και τα επιτεύγματα των προσεγγίσεων που υιοθετήθηκαν κατά την προηγούμενη δεκαετία, προκειμένου να καθοριστούν οι προσεγγίσεις για την επόμενη δεκαετία·
3. εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η δημόσια διαβούλευση σχετικά με την ανακοίνωση της Επιτροπής για τη μελλοντική στρατηγικής της ΕΕ για το 2020 τελείωσε ήδη στις 15 Ιανουαρίου 2010, πράγμα που έκανε πολλούς παράγοντες της κοινωνίας των πολιτών να παραπονεθούν ότι δεν τους δόθηκε αρκετός χρόνος για να ανταποκριθούν δεόντως στα σύνθετα ζητήματα που συζητούνταν·
4. υπογραμμίζει τις δηλώσεις κοινωνικών και περιβαλλοντικών ΜΚΟ και συνδικάτων, ότι οι απόψεις και η συμβολή τους στη δημόσια διαβούλευση παρερμηνεύθηκαν από την Επιτροπή στην πρώτη επισκόπηση των απαντήσεων στην εν λόγω διαβούλευση·
5. επισημαίνει ότι η άτυπη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 11 Φεβρουαρίου 2010, συγκλήθηκε αρχικά με σκοπό να διεξαχθεί ευρεία συζήτηση με θέμα ένα "όραμα" για την ΕΕ ώς το 2020, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής στρατηγικής και της κλιματικής αλλαγής, στο τέλος όμως μόλις που άγγιξε τη συνέχεια που δόθηκε στη σύνοδο της Κοπεγχάγης για το κλίμα, η οποία διεξάχθηκε το Δεκέμβριο του 2009 και θα έπρεπε να αποτελεί μείζον ζήτημα για την εξέλιξη της ΕΕ, εστιάστηκε δε αντ’ αυτού στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος εις βάρος της Ελλάδας·
6. πιστεύει ότι είναι αναγκαία μια άλλη, ευρύτερη και πιο ολοκληρωμένη δημόσια διαβούλευση σχετικά με τη νέα πρόταση της Επιτροπής για τη στρατηγική της ΕΕ για το 2020, η οποία υποβλήθηκε το Μάρτιο του 2010, προκειμένου να ενισχυθεί η ενεργός συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στη διαμόρφωση της νέας ατζέντας·
II. Σχετικά με τη "στρατηγική εξόδου" της ΕΕ και τις συνέπειές της - όχι μόνο για την Ελλάδα
7. προειδοποιεί για τους κινδύνους από την κατάχρηση των "στρατηγικών εξόδου" για την ανανέωση της ατζέντας διαρθρωτικών απορρυθμίσεων των αγορών εργασίας και της ευημερίας· επισημαίνει ότι οι πολιτικές περικοπής της ευημερίας, των αποδοχών, των επιδομάτων ανεργίας, των συντάξεων, των δημόσιων υπηρεσιών και της προστασίας της απασχόλησης, ταυτόχρονα με τις πολιτικές αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, των εισφορών εκ μέρους των εργαζομένων στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης και του ΦΠΑ, υπονομεύουν τις δημόσιες επενδύσεις και την εσωτερική ζήτηση και θα παρατείνουν έτσι την ύφεση· ασκεί έντονη κριτική στο γεγονός ότι αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εφαρμόζονται εντωμεταξύ εκ νέου σε πολλά κράτη μέλη της ΕΕ στο πλαίσιο της στρατηγικής εξόδου της ΕΕ και επιβάλλονται ιδίως στην Ουγγαρία, στη Λετονία και στη Ρουμανία ως μέρος των κοινών μέτρων διάσωσης ΕΕ- ΔΝΤ, με καταστρεπτικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις·
8. ανησυχεί που η παγκόσμια οικονομική κρίση συνεχίζει να πλήττει τις οικονομίες της ΕΕ και επισημαίνει ότι ορισμένα κράτη μέλη, όπως η Ελλάδα, πλήττονται ιδιαίτερα και πάσχουν από υψηλό χρέος, υψηλό δείκτη ανεργίας και επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου·
9. επικρίνει την εμμονή της ΕΕ στα κριτήρια του ελλείμματος και στα μέτρα που προβλέπονται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και επιβεβαιώνονται από τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, πράγμα που τείνει να βυθίσει την ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση και να έχει αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο για τον ελληνικό λαό αλλά και για τις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες· υπογραμμίζει ότι η ταχύτητα της απαιτούμενης μείωσης του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι ανεύθυνη και το μόνο που θα κάνει είναι να βαθύνει την κρίση·
10. πιστεύει ότι η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (11/02/2010), η οποία βασίζεται στο άρθρο 126, παρ. 9, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπαινίσσεται ότι είναι το τελευταίο βήμα πριν από μια απόφαση επιβολής κυρώσεων κατά της Ελλάδας, πράγμα που αποτελεί μέτρο άνευ προηγουμένου· επισημαίνει ότι η επιβληθείσα επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ μαζί με την πολιτική αυστηρότητας που προκρίθηκε από το ECOFIN οδηγούν την ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση·
11. υπογραμμίζει ότι το ύψος του ελληνικού χρέους είναι μεν υψηλό (12.7% για το 2009), αλλά το ίδιο ισχύει και για άλλες χώρες, π.χ. το ΗΒ (12%), τη Ιρλανδία (14,7%) και την Ισπανία (10%)· τονίζει ότι όλες σχεδόν οι χώρες της ευρωζώνης έχουν παραβιάσει τα κριτήρια που επέβαλε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ), πράγμα που οδηγεί στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι το ΣΣΑ είναι αναποτελεσματικό· τονίζει το γεγονός ότι η αδρή χρηματοδότηση για τη διάσωση των τραπεζών, τα προγράμματα οικονομικής ανάκαμψης και η μείωση των εσόδων από φόρους αφήνουν βαθιές πληγές σε όλους τους προϋπολογισμούς·
12. καταδικάζει την εισαγωγή του ΔΝΤ στην οικονομική πραγματικότητα της ευρωζώνης και δηλώνει ότι αυτή η πράξη οδηγεί σε αυστηρότερη εφαρμογή του ΣΣΑ, ενώ δημιουργεί ένα αρνητικό θεσμικό προηγούμενο·
13. ανησυχεί για τις κερδοσκοπικές επιθέσεις στα ελληνικά κρατικά ομόλογα από τράπεζες επενδύσεων (Goldman Sachs, JP Morgan κλπ.), αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου και οργανισμούς αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας· ζητεί μια κοινή και συντονισμένη αντίδραση εκ μέρους ολόκληρης της ΕΕ και των κρατών μελών σε αυτές τις επιθέσεις· τονίζει σε αυτό το πλαίσιο την ανάγκη αυστηρού ελέγχου των αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου και των ιδιωτικών επιχειρηματικών κεφαλαίων εντός της ΕΕ καθώς και απαγόρευσης των λεγόμενων "over - the counter - businesses" (εξωχρηματιστηριακών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων)·
14. εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την άνευ προηγουμένου εκστρατεία κατά της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, κατά την οποία η δύσκολη θέση της χώρας χρησιμοποιείται για την αναζωπύρωση παλιών προκαταλήψεων· ανησυχεί επίσης που η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο των ΜΜΕ και της πολιτικής, επειδή, μαζί με την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία, η Ελλάδα καταδικάζεται ως ένα από τα "PIIGS"· υπογραμμίζει ότι αυτή η εκστρατεία αντιτίθεται στις θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης·
15. επικρίνει το γεγονός ότι γίνεται εκμετάλλευση αυτής της περίπλοκης κατάστασης στην Ελλάδα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, την Επιτροπή και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις της ΕΕ, για να πιέσουν με σκοπό την περικοπή επιδομάτων· διαπιστώνει ότι ο γενικός σκοπός αυτών των επιθέσεων είναι να εξασθενήσει το ελληνικό εργατικό κίνημα, ώστε να επιβληθούν ευκολότερα οι περικοπές μισθών και να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης·
16. τονίζει την ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι τεράστιες ανισορροπίες εντός της ΕΕ σε μακροοικονομικό επίπεδο· υπογραμμίζει ότι ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ όπως η Γερμανία, με τα μεγάλα πλεονάσματά της, πρέπει να προαγάγουν την εγχώρια ζήτησή τους, ενώ οι εταιρείες σε αυτές τις χώρες πρέπει να εγκαταλείψουν την επιθετική στρατηγική εξαγωγών τους· επαναλαμβάνει ότι η Διάσκεψη της G-20 στο Πίτσμπουργκ έχει ήδη εγκρίνει την υποχρέωση των χωρών με πλεόνασμα να ελαχιστοποιήσουν τις ανισορροπίες ενισχύοντας την εγχώρια ζήτηση·
III. Σχετικά με την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της ΕΕ και τις απαιτήσεις για μια νέα στρατηγική της ΕΕ ώς το 2020
17. τονίζει το γεγονός ότι η τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση είναι επίσης το αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης -όπως έχουν ενσωματωθεί στη Συνθήκη της Λισσαβώνας και στην παλιά "Στρατηγική της Λισσαβώνας"-, που συνίστανται στην προώθηση απορρυθμισμένων χρηματοπιστωτικών αγορών, ελευθερωμένων αγορών προϊόντων και υπηρεσιών και της εντεινόμενης πρόσδεσης της οικονομίας στο χρηματοπιστωτικό τομέα, στη μείωση των δημόσιων επενδύσεων, στην αύξηση της εκμετάλλευσης μέσω της μαζικής καθηλώσεως των μισθών, στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων καθώς και στις πιέσεις για ελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών·
18. επισημαίνει ότι τέτοιες πολιτικές επιλογές προώθησαν τη σώρευση κολοσσιαίων κερδών από τις μεγάλες οικονομικές και χρηματιστικές ομάδες και το σχηματισμό μεγάλων ολιγοπωλίων σε φάσεις κορύφωσης, κερδών που δεν επανεπενδύονταν στην "πραγματική οικονομία" αλλά ενέτειναν επιπλέον την κερδοσκοπία σε ελευθερωμένες χρηματοπιστωτικές αγορές, μέχρι που οι κερδοσκοπικές φούσκες έσκασαν· πιστεύει επομένως ότι στον πυρήνα της παρούσας οικονομικής κρίσης βρίσκεται ένα βαθιά ριζωμένο πρόβλημα άδικης διανομής κερδών·
19. πιστεύει ότι και η εστίαση που διέπει τη στρατηγική της Λισσαβώνας στην "ανταγωνιστικότητα" και στην "περικοπή δαπανών" επιδείνωσε τις σοβαρές οικονομικές ανισορροπίες εντός της ευρωζώνης (χώρες με μεγάλα πλεονάσματα εξαγωγών έναντι χωρών με μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) και εντός της ΕΕ γενικότερα, υπονομεύοντας την οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή της ΕΕ·
20. επισημαίνει ότι οι αισιόδοξες προσδοκίες της Επιτροπής για μια βιώσιμη ανάκαμψη που θα άρχιζε το τελευταίο τέταρτο του 2009 και θα επιταχυνόταν το 2010 δεν έχουν μέχρι στιγμής υλοποιηθεί· υπογραμμίζει επομένως ότι χρειάζονται επιπλέον αναζωογονητικά δημοσιονομικά μέτρα, για να αντισταθμιστεί η τρέχουσα τάση προς στασιμότητα αν όχι αποπληθωρισμό εντός της ΕΕ, καθώς ο ιδιωτικός τομέας (νοικοκυριά και επιχειρήσεις) εξακολουθεί να είναι βυθισμένος στα χρέη και να μην μπορεί να ηγηθεί σε επενδυτική δράση· θεωρεί επίσης απαραίτητη τη λήψη δημοσιονομικών μέτρων στήριξης σε χώρες με σοβαρότερη κατάσταση, ιδίως με τη διάθεση κοινοτικών πόρων χωρίς να χρειάζονται εθνική συμμετοχή·
21. επικρίνει έντονα το γεγονός ότι δεν υπάρχει πραγματικός ευρωπαϊκός συντονισμός των διαφόρων εθνικών σχεδίων ανάκαμψης αλλά αντ’ αυτού ακολουθήθηκε μια πολιτική με βάση την αρχή «ο θάνατός σου η ζωή μου», με ανταγωνιστικά εθνικά σχέδια· καλεί την Επιτροπή και το Συμβούλιο να καταρτίσουν ένα «ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα για τη βιώσιμη ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική ένταξη», η αξία του οποίου να ανέρχεται τουλάχιστον στο 1% του ΑΕγχΠ της ΕΕ, ως μέτρο έκτακτης ανάγκης, χρησιμοποιώντας μέσα ευρωπαϊκού επιπέδου (ΕΤΕπ, ΕΤΑΑ, προϋπολογισμός της ΕΕ κλπ.), το οποίο θα μπορούσε να συμπληρωθεί από παρόμοια προγράμματα δημοσίων επενδύσεων των κρατών μελών, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η οικονομία, να αντιμετωπιστεί η αλλαγή του κλίματος και να προωθηθεί η πλήρης απασχόληση με ποιοτικές θέσεις εργασίας και κοινωνικά δικαιώματα·
22. θεωρεί ότι είναι αναγκαία μια νέα στρατηγική, η οποία θα προωθεί οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά μια στερεά πανενωσιακή βιώσιμη ανάπτυξη και θα συμβάλει στην αντιμετώπιση παγκόσμιων προβλημάτων: μια ολοκληρωμένη στρατηγική της ΕΕ για την κοινωνική δικαιοσύνη, την αειφορία και την αλληλεγγύη, βασισμένη σε οικονομικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς πυλώνες που θα αλληλοστηρίζονται, σε ένα πλαίσιο δημοκρατικής και συμμετοχικής διαδικασίας κοινωνιο-οικονομικής διακυβέρνησης·
23. επισημαίνει ότι στον πυρήνα της νέας στρατηγικής χρειάζεται ένα εναλλακτικό πρόγραμμα που θα αναμορφώνει και θα ενισχύει τα προγράμματα οικονομικής ανάκαμψης των κρατών μελών και θα τα συντονίζει με μια συστημική ευρωπαϊκή πρωτοβουλία ανάκαμψης για την ισότητα, την πλήρη απασχόληση με αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, τον πράσινο χαρακτήρα της οικονομίας, την κοινωνική ευημερία, το ξερίζωμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και τη βελτίωση της κοινωνικής και εδαφικής συνοχής καθ’ όλη την ΕΕ – ένα πρόγραμμα που θα εμπεριέχει την ισότητα των φύλων σε όλες του τις συνιστώσες·
24. υπογραμμίζει ότι η νέα ολοκληρωμένη στρατηγική θα χρειάζεται όχι μόνο μια εσωτερική διάσταση (ΕΕ και κράτη μέλη) αλλά και μια εξωτερική (εξωτερική πολιτική, εμπόριο, πολιτική γειτονίας) που θα προσανατολίζεται στους ίδιους στόχους με την εσωτερική της διάσταση – η νεοφιλελεύθερη ατζέντα "η Ευρώπη στον κόσμο" πρέπει να εγκαταλειφθεί·
25. υπογραμμίζει την ανάγκη να οριστούν φιλόδοξοι στόχοι, ορόσημα και δείκτες για τις διάφορες συνιστώσες της νέας στρατηγικής: θα χρειαστούν δείκτες πέρα από το ΑΕγχΠ, συμπεριλαμβανομένων πολλαπλών δεικτών σε σχέση με την ευημερία, το ξερίζωμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, την ισότητα των φύλων, την ισότητα και ισοτιμία για όλους (και μεταξύ των περιφερειών, με ζητούμενο δε την υπέρβαση των ανισοτήτων με βάση τα έσοδα και τον πλούτο) αλλά και την ενέργεια, τη χρήση των φυσικών πόρων και την πίεση εις βάρος των οικοσυστημάτων· θα χρειαστεί επίσης η αξιοποίηση των νομοθετικών αρμοδιοτήτων της ΕΕ για τους σκοπούς της καθώς και την αναμόρφωση και τον επανακαθορισμό του προορισμού των μέσων της (π.χ. δημοσιονομικός κανονισμός, διαρθρωτικά ταμεία κλπ.), αντί για την αποκλειστική εξάρτηση από εθελοντικές διαδικασίες όπως η ανοικτή μέθοδος συντονισμού·
26. τονίζει ότι αυτή η νέα στρατηγική για την ΕΕ απαιτεί ένα μακροοικονομικό πλαίσιο που θα στηρίζει τη βιώσιμη ανάπτυξη, θα προάγει τη φιλική προς το περιβάλλον εσωτερική ζήτηση με βάση προοδευτικές αποδοχές, πλήρη απασχόληση με εργασιακά δικαιώματα καθώς και κοινωνική και οικονομική συνοχή· ζητεί, σε αυτό το πλαίσιο, νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που θα στηρίζει τη μεγέθυνση και την απασχόληση και θα οδηγεί σε συνδυασμένη, ευέλικτη και συντονισμένη επεκτατική δημοσιονομική πολιτική για την ΕΕ και τα κράτη μέλη της με βάση:
(i) τη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής εκ μέρους της ΕΚΤ και τη θεσμική αναμόρφωση, με βάση τις αρχές της δημοκρατικής λογοδοσίας, του πολιτικού ελέγχου καθώς και οικονομικές και κοινωνικές ευαισθησίες, πράγμα που θα οδηγεί σε συγκεκριμένη στόχευση της μεγέθυνσης και της απασχόλησης, παράλληλα με την αλλαγή ως προς τον πρωταρχικό της στόχο για σταθερές τιμές,
(ii) την ανάκληση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης παράλληλα με τη θέσπιση ενός Συμφώνου Απασχόλησης και Μεγέθυνσης, το οποίο θα προάγει τις δημόσιες επενδύσεις, θα ευνοεί την εσωτερική ζήτηση, θα στηρίζει τις πολύ μικρές, τις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις και θα ορίζει συγκεκριμένα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, προσαρμοσμένα στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε κράτους μέλους, με στόχο ιδίως την ανεργία και τη μείωση της φτώχειας,
(iii) τη δημιουργία ενός ταμείου χρηματικών αποζημιώσεων στην ευρωζώνη, για να υπάρχει αντίδραση σε ασύμμετρα οικονομικά σοκ·
27. ζητεί μια νέα ατζέντα κοινωνικής πολιτικής, οι στόχοι της οποίας θα είναι οι εξής:
(i) η ανάπτυξη συνεκτικής κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς, η οποία προϋποθέτει μέτρα υπέρ της σταθερής απασχόλησης και του σεβασμού των εργασιακών δικαιωμάτων,
(ii) η προώθηση μιας κοινωνίας βασισμένης στην ισότητα των φύλων και στην καταπολέμηση όλων των μορφών διακρίσεων,
(iii) η διανομή του υπάρχοντος πλούτου έτσι ώστε να ευνοηθεί η ευημερία όλων, πράγμα που προϋποθέτει συστήματα ευημερίας δημόσιου χαρακτήρα για όλους και εγγυημένη πρόσβαση όλων σε δημόσιες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, μεταξύ άλλων στους τομείς υγείας, παιδείας και στέγης,
(iv) κοινωνική πολιτική που λαμβάνει υπόψη όλες τις ομάδες,
(v) συμμετοχική δημοκρατία ως συστατικό των διαφόρων πτυχών της κοινωνικής πολιτικής και της πολιτικής απασχόλησης·
28. ζητεί μια νέα ατζέντα περιβαλλοντικής πολιτικής, οι στόχοι της οποίας θα είναι οι εξής:
(i) αποσύνδεση της οικονομικής μεγέθυνσης από την παράλληλη μεγέθυνση της κατανάλωσης ενέργειας, φυσικών πόρων και πρώτων υλών, με ταυτόχρονη μείωση της δεύτερης,
(ii) στήριξη στα ρυθμιστικά πλαίσια και στα συστήματα εποπτείας των κρατών μελών που αποτρέπουν αρνητικές επιδράσεις της οικονομίας στο περιβάλλον, ιδίως τη ρύπανση και τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου,
(iii) στήριξη σε επενδύσεις που προάγουν τη μείωση των αποβλήτων, την εκ νέου χρήση και την ανακύκλωση υλικού καθώς και τη μείωση και επεξεργασία επικίνδυνων βιομηχανικών και τοξικών αποβλήτων,
(iv) την προώθηση καθαρότερων και ασφαλέστερων συστημάτων μεταφορών, με επενδύσεις σε ποιοτικές δημόσιες μεταφορές,
(iv) επενδύσεις σε οικολογικές τεχνολογίες, οικολογικές καινοτομίες και οικολογική αποτελεσματικότητα·
29. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και στα εθνικά κοινοβούλια.