PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sztandarowych inicjatyw strategii UE 2020
14.6.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Corien Wortmann-Kool, Peter Liese, Richard Seeber, Pilar del Castillo Vera, Andreas Schwab, Jean-Paul Gauzès, Csaba Őry, Othmar Karas, Marian-Jean Marinescu, Lambert van Nistelrooij, Albert Deß w imieniu grupy politycznej PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0348/2010
B7‑0353/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sztandarowych inicjatyw strategii UE 2020
Parlament Europejski,
– uwzględniając oświadczenia Rady Europejskiej i Komisji w sprawie sztandarowych inicjatyw strategii UE 2020,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. ubolewając, że cele strategii lizbońskiej nie zostały zrealizowane ze względu na słabą strukturę zarządzania i rozmycie odpowiedzialności państw członkowskich; mając na uwadze, że w obliczu obecnego kryzysu gospodarczego istnieje w szczególności pilna potrzeba posiadania skutecznej strategii na rzecz przywrócenia wzrostu i miejsc pracy w UE;
B. mając na uwadze, że w celu uniknięcia impasu gospodarczego i społecznego, który nastąpił w innych częściach świata, między innymi ze względu na starzejące się społeczeństwa, zarówno Unia Europejska, jak i poszczególne państwa członkowskie powinny dołożyć większych starań w celu uwzględnienia zewnętrznego wymiaru światowej konkurencyjności Unii;
C. mając na uwadze, że aby osiągnąć dobre wyniki, europejskie zadania i obowiązki muszą być w sposób dobrze zorganizowany dzielone między europejski, krajowy, regionalny i lokalny poziom europejskiego zarządzania; wszystkie muszą przy tym charakteryzować się najwyższą jakością i odpowiedzialnością; rzeczywiste siły napędowe zmian – przedsiębiorstwa i szkoły wyższe współpracujące z władzami lokalnymi i regionalnymi oraz społeczeństwem obywatelskim – muszą odgrywać kluczową rolę w nowym mechanizmie realizacji;
D. podkreślając znaczenie zwrócenia uwagi na kryzys demograficzny i jego konsekwencje; nie należy poświęcać przyszłych pokoleń, aby zachować powszechnie uznane przywileje poprzednich pokoleń; ważne jest dążenie do poprawy sytuacji demograficznej i stworzenie polityki prorodzinnej;
WZROST: MIEJSCA PRACY I KONKURENCYJNOŚĆ
1. podkreśla, że wzrost musi być głównym celem; bez wzrostu nie będzie miejsc pracy; bez wzrostu nie będzie rozwiązania kryzysu finansów publicznych i poprawy wyników finansowych przedsiębiorstw; wzrost gospodarczy jest podstawowym warunkiem funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych; kryzys poważnie zaszkodził możliwościom wzrostu gospodarczego w Europie i dlatego powrót na ścieżkę rozwoju musi być szybki i zdecydowany;
2. zwraca uwagę, że reformy strukturalne są konieczne, aby pokonać podstawowe słabości gospodarki europejskiej, takie jak szybko rosnące zadłużenia i deficyty, niska produktywność i brak konkurencyjności; należy o wiele bardziej wydajnie wykorzystywać środki publiczne; cele takich reform strukturalnych to: środowisko regulacyjne przyjazne dla biznesu, skuteczne rządy, system podatkowy nie powodujący zakłóceń, wysoki wskaźnik aktywności zawodowej, szczególnie wśród kobiet, a także dobry system edukacji; wszystkie te elementy stanowią niezbędne warunki dla wzrostu;
3. uważa, że nowe lokomotywy wzrostu muszą pracować na rzecz zwiększenia spójności europejskiej: gospodarczej, społecznej i terytorialnej, jak przewidziano w art. 4 ust. 2c traktatu; dążenie do spójności nie jest obciążeniem, uwalnia ono niewykorzystany potencjał, rozszerza podstawę dla wzrostu oraz generuje europejski kapitał społeczny; innowacje, które mogą przynieść korzyści w zakresie produktywności oraz opcje technologiczne, które mogą stworzyć nowy popyt i nowe rynki, wymagają uwagi na szczeblu lokalnym i regionalnym oraz zintegrowanego podejścia lokalnego do polityki w zakresie inwestycji i wzrostu;
4. ubolewa nad niemożliwością jednoznacznego określenia, z budżetowego punktu widzenia, skutków finansowych sztandarowych inicjatyw strategii UE 2020 dla projektu budżetu na 2011 r.; dlatego wyraża poważne wątpliwości, czy można zapewnić wystarczające finansowanie dla tych kluczowych inicjatyw; wnioskuje, aby Komisji udało się wyselekcjonować konkretne linie budżetowe objęte każdą z tych sztandarowych inicjatyw przed czerwcowymi rozmowami trójstronnymi;
5. ponownie domaga się stworzenia takiego rynku pracy, który byłby bardziej konkurencyjny i sprzyjałby integracji społecznej; uważa, że potrzebna jest restrukturyzacja systemów zabezpieczenia społecznego, tak aby zmiana zatrudnienia nie pociągała za sobą zmniejszenia ochrony socjalnej, czasowe przekwalifikowanie na inne stanowisko nie powodowało spadku płacy, a podejście zgodne z modelem elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego (flexicurity) nie było jednostronnie skoncentrowane na elastyczności rynku pracy;
6. jest przekonany, że przy odpowiednich ramach polityki i wystarczających zasobach budżetowych rolnictwo i leśnictwo mogą odegrać ważną rolę w ogólnej strategii europejskiej, której celem jest zapewnienie odbudowy gospodarczej, przyczyniając się jednocześnie do bezpieczeństwa w zakresie żywności na szczeblu UE i światowym, zachowując krajobraz terenów wiejskich, które zajmują 90% terytorium UE, gwarantując korzyści środowiskowe i zapewniając znaczący wkład w poszukiwanie alternatywnych źródeł energii;
MŚP W SPOŁECZNEJ GOSPODARCE RYNKOWEJ
7. podkreśla, że UE powinna pobudzać i zachęcać MŚP i przedsiębiorczość, ponieważ mają one decydujące znaczenie dla utrzymywania i tworzenia miejsc pracy; należy uprościć obciążenia administracyjne i regulacyjne, aby umożliwić MŚP dalszy rozwój, poprzez swobodny handel produktami/usługami dla 500 milionów konsumentów tworzących wspólny rynek UE; musimy jeszcze bardziej ograniczyć biurokrację; podkreśla ponadto znaczenie pełnego wdrożenia karty małych przedsiębiorstw, które może nastąpić dzięki wysiłkom politycznym na wszystkich poziomach;
8. podkreśla, że MŚP stanowią kręgosłup naszej społecznej gospodarki rynkowej, tworzą miejsca pracy i odgrywają kluczową rolę w ożywieniu wzrostu gospodarczego; uważa, że należy priorytetowo potraktować dalsze działania w zakresie reform, takie jak dalsza realizacja celów deregulacji i ustawodawstwa przyjaznego dla MŚP, tworząc dynamiczne warunki dla nowych przedsiębiorstw, promując przedsiębiorczość i ulepszając dostęp do finansowania; ponadto jest zdania, że strategia UE 2020 powinna obejmować cele i inicjatywy, które zachęcałyby do zwiększania średniego udziału kapitału własnego i kapitału venture w przedsiębiorstwach;
9. domaga się stworzenia dogodnego, przyjaznego przedsiębiorstwom środowiska dla sektorów przemysłu UE poprzez określenie mądrych i mniej uciążliwych warunków ramowych, umożliwiających przemysłowi i MŚP działanie i innowacje, pozostawiając opcje technologiczne przemysłowi, a także poprzez zagwarantowanie właściwego dostępu do zasobów i skutecznego ich wykorzystania;
10. przypomina, że mikroprzedsiębiorstwa są często sposobem rozwiązania problemu braku miejsc pracy; założenie firmy stanowi często drogę do osiągnięcia sukcesu pomimo inercji społecznej; pierwszym warunkiem wstępnym rozwoju MŚP jest ich zdolność do pozyskania wystarczających funduszy na swoją działalność; utrzymanie mechanizmów gwarancyjnych dla MŚP, dynamiczne drugie rynki oraz sektor bankowy, który wspiera działalność gospodarczą w Europie, stanowią warunki wstępne dla rozwoju MŚP;
11. wzywa Komisję do zaproponowania praktycznych środków poprawy dostępu do finansowania, w szczególności w celu uzyskania większego dostępu do kapitału ryzyka i poczynienia postępów w dziedzinie zamówień przedkomercyjnych;
ŚMIELSZE INICJATYWY POTRZEBNE DO PEŁNEGO URZECZYWISTNIENIA RYNKU WEWNĘTRZNEGO
12. podkreśla, że rynek wewnętrzny jest jednym z głównych czynników napędzających wzrost europejski i musi on wciąż zostać w pełni urzeczywistniony; utrzymywanie się niektórych utrudnień dla swobodnego przepływu osób, towarów, usług i kapitału wymaga dalszych wysiłków ze strony wszystkich instytucji europejskich w celu stworzenia lepszego, bardziej konkurencyjnego i skuteczniejszego rynku wewnętrznego; ponadto likwidacja infrastrukturalnych wąskich gardeł na szczeblu krajowym i europejskim umożliwi sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego i zwiększenie wzrostu gospodarczego;
13. podkreśla, że wspólny rynek należy postrzegać w strategii nie tylko jako środek do osiągnięcia celów, ale również jako cel sam w sobie; musimy poważnie zająć się kwestią „brakujących ogniw” w strategii, ponieważ jest to warunek sine qua non skuteczności wszystkich innych polityk wewnętrznych;
14. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie Mario Montiego na temat rynku wewnętrznego; wzywa Komisję do opracowania „aktu w sprawie jednolitego rynku”, składającego się z pakietu inicjatyw legislacyjnych i nielegislacyjnych dotyczących całego spektrum działań z myślą o osiągnięciu oczekiwanego celu, jakim jest ekologiczna i wysoce konkurencyjna społeczna gospodarka rynkowa;
15. przypomina, że przedsiębiorstwa i przedsiębiorcy muszą uzyskać rzeczywistą możliwość rozwoju i sprzedaży usług/produktów 500 milionom konsumentom w Europie; obecnie rynek wewnętrzny nie ułatwia i nie pobudza rozwoju sektora usług w Europie; obrót towarami jest istotny, jednak przyszłość należy do sektora usług i dlatego bardzo ważne jest, abyśmy posiadali w pełni funkcjonujący wewnętrzny rynek usług;
16. uważa, że ważne jest, aby strategia UE 2020 uwzględniała następujące kwestie:
• rozszerzenie i pełne wdrożenie dyrektywy usługowej; na przykład usług zdrowotnych itd.;
• ułatwienie handlu transgranicznego za pomocą przeglądu dyrektywy w sprawie handlu elektronicznego;
• pełne wdrożenie trzeciej dyrektywy pocztowej;
• ustanowienie jednego punktu kontaktowego w sprawie VAT;
• dopilnowanie, aby MŚP mogły działać w całej Europie, poprzez przyznanie im dostępu za pomocą wzajemnego uznawania oraz zmniejszenie biurokracji;
17. podkreśla, że ważne jest utrzymanie wolnego handlu i dostępu do rynków światowych jako głównego czynnika, zamiast zmierzania w kierunku protekcjonizmu; innowacyjni przedsiębiorcy i firmy mogą rozwijać się jedynie na wolnym i globalnym rynku;
18. przypomina, że Komisja powinna określić swoją „strategię handlową dla Europy 2020” w celu przekształcenia polityki handlowej UE w prawdziwą siłę napędową dla tworzenia miejsc pracy i zrównoważonego rozwoju na całym świecie oraz przewidzenia otwartego dialogu na wczesnym etapie z Parlamentem Europejskim i społeczeństwem obywatelskim na temat priorytetów UE na okres po Ad-Dausze, w szczególności, jeżeli chodzi o normy socjalne i środowiskowe oraz reformę WTO;
UNIA INNOWACJI: BADANIA NAUKOWE, ROZWÓJ I TECHNOLOGIE INNOWACYJNE – NOWE UMIEJĘTNOŚCI I NOWE MIEJSCA PRACY
19. wzywa Komisję i państwa członkowskie do utrzymania poziomu 3% PKB na cele badawczo-rozwojowe; wzywa państwa członkowskie do lepszego wykorzystania możliwości płynących ze współdziałania funduszy polityki spójności oraz funduszy na rzecz badań i rozwoju; w celu podniesienia wydajności europejskich stosowanych badań naukowych konieczne jest usprawnienie obecnych struktur; należy stworzyć taki klimat dla inwestycji, który byłby bardziej przyjazny badaniom i innowacjom zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym; wzywa Komisję, by zaproponowała praktyczne środki poprawy dostępu do finansowania, a zwłaszcza większej dostępności kapitału ryzyka;
20. domaga się zwiększenia potencjału innowacyjnego europejskiej gospodarki opartej na wiedzy poprzez większe inwestycje w podstawowe i stosowane badania i rozwój, aby sprostać głównym wyzwaniom społecznym, oraz poprzez zdefiniowanie polityki w zakresie innowacji, która obejmowałaby szeroki zakres i uwzględniała wszelkie powiązane obszary polityki;
21. ubolewa, że nie istnieje prawdziwy rynek wewnętrzny UE w zakresie innowacji oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do koordynacji działań w tej dziedzinie, w szczególności w odniesieniu do zawarcia w najbliższym czasie porozumienia w sprawie patentu wspólnotowego i jednolitego systemu rozstrzygania sporów patentowych; podkreśla również znaczenie standaryzacji dla rozwoju innowacyjnych produktów;
22. jest zdania, że w dzisiejszej gospodarce światowej kluczowe znaczenie dla rozwoju gospodarczego ma wiedza fachowa, dlatego należy stworzyć jak najlepsze warunki w celu przekształcenia naszego społeczeństwa w społeczeństwo oparte na wiedzy;
23. strategia UE 2020 powinna doprowadzić do:
• zacieśnienia współpracy między europejskimi naukowcami przez wprowadzenie systemu bonów badawczych zapewniającego środki na badania w sytuacji, kiedy naukowcy przenoszą się na uniwersytety we wszystkich państwach członkowskich, wspieranie ośrodków doskonałości, niezależnych uniwersytetów, zwiększonej mobilności naukowców oraz przyciąganie większej liczby naukowców z innych kontynentów;
• otwarcia europejskich uniwersytetów na konkurencję i na studentów z całej Europy;
• zwiększenia nakładów finansowych na badania i rozwój (w ramach ósmego ramowego programu badawczego);
• zapewnienia nisko wykwalifikowanym pracownikom odpowiednich szkoleń w celu nabycia umiejętności koniecznych w nowoczesnej gospodarce opartej na wiedzy;
24. wzywa Komisję do wzmocnienia synergii między różnymi instrumentami wspólnotowymi, których celem jest wspieranie badań i rozwoju (takimi jak fundusze strukturalne, program na rzecz konkurencyjności i innowacji (CIP) oraz ramowy program badawczy), a także do przedstawienia merytorycznych i śmiałych propozycji w celu ograniczenia biurokracji i zbędnych obciążeń formalnych związanych z tymi instrumentami;
25. z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie trzech nowych europejskich partnerstw innowacyjnych w obszarze biogospodarki, kluczowych technologii wspomagających i technologii przeznaczonych dla osób w podeszłym wieku;
26. podkreśla, że sektory te mogą skutecznie przyczynić się do celu, jakim jest ekologiczny rozwój, zwłaszcza poprzez częstsze stosowanie przyjaznych dla środowiska praktyk rolniczych oraz wykorzystywanie i promowanie nowych technologii, szczególnie biotechnologii i ekologicznej chemii;
27. jest przekonany, że wspólnotowy sektor rybołówstwa odegra istotną rolę w zapewnieniu białka przyszłym pokoleniom; aby to osiągnąć, przyszła wspólna polityka rybołówstwa będzie wymagała większych inwestycji w kierunkowe badania w celu zagwarantowania konkurencyjności sektora rybołówstwa i akwakultury w ramach równowagi ekologicznej;
MOBILNA MŁODZIEŻ: EDUKACJA, SZKOLENIA I KSZTAŁCENIE USTAWICZNE
28. zwraca się do państw członkowskich o przyjęcie ambitnych celów określonych w komunikacie Komisji w sprawie strategii UE 2020, a mianowicie, by do 2020 r. wskaźnik przerywania nauki spadł poniżej 10% w danej grupie wiekowej i by przynajmniej 40% populacji kończyło szkołę na poziomie wyższym lub równoważnym;
29. zdecydowanie popiera decyzję Komisji o poświęceniu jednej ze sztandarowych inicjatyw strategii UE 2020 młodzieży, edukacji i szkoleniom oraz uważa, że nada to dynamikę rozwojowi kompleksowej strategii UE wobec młodzieży; podkreśla w związku z tym, że Parlament również priorytetowo potraktował kwestie związane z młodzieżą w budżecie na rok 2011 i wyraźnie przedstawił zamiar udzielenia dalszego wsparcia finansowego wszystkim głównym programom realizowanym w tej dziedzinie;
30. z zadowoleniem przyjmuje nowy instument ustrukturyzowanego dialogu, uwzględniający postulaty młodzieży dotyczące zatrudnienia i integracji społecznej; kwestią najwyższej wagi jest włączenie całego szeregu zainteresowanych krajowych podmiotów oraz ogłoszenie średnioterminowych danych dotyczących zrównoważonego rozwoju;
31. podkreśla znaczenie stworzenia coraz ściślejszych powiązań między światem edukacji a rynkiem pracy w celu zadbania o to, aby system edukacji, poprzez różne programy, stanowił wyraźną, możliwą do przejścia ścieżkę w kierunku zatrudnienia, zarówno dla młodych, jak i starszych Europejczyków;
32. podkreśla, że zmierzenie się z problemem bezrobocia wśród młodzieży i dążenie do rzeczywistego kojarzenia umiejętności z potrzebami rynkowymi powinny stanowić kluczowy przedmiot działań; należy rozwijać partnerstwa publiczno-prywatne w dziedzinie edukacji; mobilność transgraniczna studentów i naukowców w ramach wymian i staży powinny przyczynić się do zwiększenia znaczenia wzmagania międzynarodowej atrakcyjności europejskich placówek szkolnictwa wyższego; utrzymanie celu, jakim jest przeznaczanie 3% PKB na badania naukowe i rozwój, pobudza innowacje poprzez badania i szkolnictwo wyższe;
33. uważa, że szkolnictwo wyższe jest główną siła napędową rozwoju gospodarczego i społecznego, a także innowacji i wzrostu; z tego względu należy położyć większy nacisk na kroki następcze związane z procesem bolońskim i wdrażanie ustalonych zasad przez państwa członkowskie w europejskim obszarze szkolnictwa wyższego;
AGENDA CYFROWA DLA europy
34. z zadowoleniem przyjmuje agendę cyfrową Europy, której sukces zależy jednak od konkretnych i ambitnych propozycji, a może on zostać zagwarantowany tylko dzięki silnemu przywództwu i poczuciu odpowiedzialności za jej realizację władz na wszystkich szczeblach oraz jeśli zostanie ona zrealizowana w ramach wspólnej odpowiedzialności na szczeblu UE, krajowym i regionalnym;
35. podkreśla, że dobrze funkcjonująca gospodarka cyfrowa jest niezbędna dla zagwarantowania pomyślności gospodarczej całej UE; zauważa jednak, że swobodny przepływ usług cyfrowych jest dziś poważnie utrudniony przez niejednolite zasady na poziomie krajowym. Przedsiębiorstwa napotykają szereg barier w sprzedaży transgranicznej, głównie z powodu różnic w przepisach obowiązujących na szczeblu państw członkowskich w dziedzinach takich jak ochrona konsumenta, podatek od wartości dodanej (VAT), recykling urządzeń elektrycznych i elektronicznych, szczegółowe uregulowania dotyczące produktów oraz transakcje płatnicze; jeśli nie zostanie to rozwiązane, przedsiębiorstwa i konsumenci nigdy nie wykorzystają pełnego potencjału gospodarki cyfrowej;
36. podkreśla znaczenie przygotowania Europejczyków do funkcjonowania w nowym społeczeństwie cyfrowym przez zagwarantowanie dostępu do trwałych i niezawodnych sieci szerokopasmowych, ale również przez promowanie e-umiejętności oraz wiedzy obywateli o ich prawach oraz priorytetowe traktowanie rozwoju jednolitego europejskiego rynku cyfrowego dzięki umożliwieniu swobodnego przepływu usług cyfrowych i pełnemu wdrożeniu nowych ram prawnych;
37. uważa, że agenda cyfrowa oferuje ogromne możliwości, które zaowocują tworzeniem miejsc pracy i trwałym wzrostem gospodarczym; aby osiągnąć ten cel należy połączyć agendę cyfrową z rozwojem nowych usług, takich jak handel elektroniczny, elektroniczne usługi zdrowotne, elektroniczne kształcenie i bankowość etc.:
• harmonizacja przepisów, które obecnie utrudniają rozwój jednolitego europejskiego rynku cyfrowego i w konsekwencji wprowadzanie nowych usług cyfrowych;
• inwestycje w sieci o dużej przepustowości;
• utworzenie wspólnych unijnych ram w zakresie praw autorskich umożliwiających bezpłatną dystrybucję treści cyfrowych we wszystkich 27 państwach członkowskich;
• zadbanie o to, aby dywidenda cyfrowa prowadziła do realnego wzrostu gospodarczego;
• utworzenie ogólnoeuropejskiego rynku handlu częstotliwościami sprzyjającego powstaniu prawdziwej gospodarki telekomunikacyjnej;
• uruchomienie planu działania w zakresie alfabetyzacji i integracji cyfrowej na szczeblu UE i państw członkowskich oraz zachęt dla inicjatyw sektora prywatnego oferujących szkolenia z zakresu umiejętności informatycznych dla wszystkich pracowników;
• opracowanie europejskiej karty praw obywateli i konsumentów w środowisku cyfrowym;
• konieczność pilnej transpozycji i pełnego egzekwowania nowych ram prawnych w zakresie komunikacji elektronicznej przed ustanowionym terminem i odpowiednie przygotowanie krajowych organów regulacyjnych;
38. uważa, że Internet jest wielkim wyzwaniem dla społeczeństwa obywatelskiego pod kątem zagwarantowania większego wzrostu i konkurencyjności gospodarki; posiada on także wielki potencjał, aby spowodować zmiany w zachowaniach konsumentów na całym kontynencie; przy zajmowaniu się technologią istotne jest, aby zagwarantować nadrzędną rolę jednostki i stworzyć odpowiednie mechanizmy zabezpieczające w celu uniknięcia narastającej luki między:
• dużymi przedsiębiorstwami i MŚP;
• organami publicznymi i sektorem prywatnym;
• miastami a obszarami wiejskimi, wyspiarskimi, górskimi i oddalonymi;
• krajowym i transgranicznym handlem elektronicznym;
39. uważa, że przemysł kreatywny także odgrywa ważną rolę w środowisku cyfrowym, gdyż odzwierciedla unijne wartości kulturowe i związane z różnorodnością;
EUROPA OSZCZĘDNIE KORZYSTAJĄCA Z ZASOBÓW
40. apeluje o zagwarantowanie dostępu do przystępnych i zróżnicowanych oraz przyjaznych klimatowi źródeł energii dzięki pełnej realizacji zintegrowanego rynku energetycznego, rozwojowi europejskiej infrastruktury energetycznej, zwłaszcza w dziedzinie odnawialnych i niskoemisyjnych źródeł energii i promowaniu wydajności energetycznej we wszystkich istotnych obszarach;
41. przypomina, że europejski przemysł jest w wielu sektorach uzależniony, czasem w 100%, od importu innych niż energetyczne surowców przemysłowych, głównie z uwagi na rosnące w ostatnich latach ceny surowców i coraz większy popyt ze strony wschodzących gospodarek, przy czym sytuację pogarsza działalność spekulantów; uważa za istotne, aby UE rozwijała swe strategie polityczne w tym kierunku, w tym także spójne podejście polityczne gwarantujące sprawiedliwy dostęp przemysłu do surowców, obejmujące wszystkie istotne obszary polityki (politykę zagraniczną, handel, ochronę środowiska, politykę rozwojową, politykę w zakresie badań naukowych i innowacji);
42. uważa, że program transeuropejskiej sieci transportowej (TEN-T), jako środek zapewnienia skutecznego transportu osób i towarów, jest kamieniem węgielnym gospodarki unijnej i stanowi znaczący bodziec do tworzenia miejsc pracy i globalnej konkurencyjności UE na drodze wychodzenia z recesji; wymaga ona znacznego podniesienia finansowania i ambicji, jeśli chodzi o program TEN-T; bez dalszej zwłoki należy kontynuować uzgodnione projekty TEN-T; Komisja Europejska powinna wezwać państwa członkowskie do wypełnienia podjętych zobowiązań w tym zakresie;
43. przypomina, że lepsza i skuteczniejsza koordynacja europejskiej infrastruktury w ramach różnych rodzajów transportu i pomiędzy nimi jest kluczowym elementem unijnej polityki transportowej; zakończenie tworzenia i wzmocnienie sieci TEN-T oraz połączeń między projektami TEN-T i krajami trzecimi (zwłaszcza w Europie Wschodniej) musi zlikwidować istniejące przeszkody, które wciąż uniemożliwiają powstanie jednolitego europejskiego rynku transportowego; rozszerzenie multimodalnych platform przyspieszy realizację pełnej współmodalności; tak skoordynowana realizacja infrastruktury, oparta na analizie naukowej przypadków wysokiego ryzyka, zagwarantuje ochronę środowiska, lepsze warunki socjalne i zatrudnienia dla pracowników, a także bezpieczeństwo i ochronę pasażerów;
44. uważa, że obniżenie emisyjności transportu to kluczowe wyzwanie dla polityki transportowej, a jego podjęcie ma decydujące znaczenie dla osiągnięcia przez Unię jej celów w zakresie ochrony środowiska i zapewnienia, że zajmuje czołowe miejsce w rozwoju innowacyjnych technologii, spełniających obietnicę „jednolitego obszaru europejskiego transportu” dla swych obywateli;
CZYSTA I WYDAJNA ENERGIA: WYDAJNOŚĆ ENERGETYCZNA JAKO CEL UE
45. uważa, że UE nadal powinna odgrywać wiodącą rolę w zakresie technologii zrównoważonej gospodarki oraz rozwijać swój margines konkurencyjności w tej dziedzinie, a zatem potrzebne są konkretne instrumenty polityczne, ambitne cele i adekwatne środki wsparcia finansowego;
46. podkreśla prawnie wiążące już zobowiązanie UE do ograniczenia emisji CO2 o co najmniej 20 proc. do 2020 r. oraz uważa, że UE powinna skuteczniej komunikować swoje dążenie do zwiększenia celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do poziomu 30%, pod warunkiem że również inne kraje wyrażą gotowość do zobowiązania się do podjęcia odpowiednich działań; muszą istnieć jasne i obiektywne wskaźniki pomiaru postępu w kierunku zrównoważonej i wydajnej pod względem energetycznym społecznej gospodarki rynkowej; w tym kontekście ustalone cele powinny być realistyczne i osiągalne;
47. podkreśla, że zrównoważone procesy produkcyjne idące w parze z wydajnością źródeł energii oraz zintegrowaną polityką energetyczną, a także dalszy rozwój odnawialnych źródeł energii pozwolą UE nie tylko na osiągnięcie jej celów klimatycznych i energetycznych, lecz również na utrzymanie silnej bazy produkcyjnej w Europie oraz zwiększenie konkurencyjności, wzrostu i zatrudnienia; w rzeczy samej, wydajność energetyczna, jak to ma miejsce w dziedzinie charakterystyki energetycznej budynków, jest nie tylko najbardziej opłacalnym środkiem redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego, lecz może się również przyczynić do tworzenia nowych miejsc pracy;
48. podkreśla, że konieczne jest pełne ukształtowanie wewnętrznego rynku energii i zachęcenie państw członkowskich do szybkiego wdrożenia trzeciego pakietu energetycznego w celu pobudzenia rozwoju gospodarczego, zwiększenia stopnia wykorzystania odnawialnych źródeł energii oraz zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii w UE; do 2020 r. i w latach następnych potrzebne będą znaczne inwestycje w infrastrukturę energetyczną, przede wszystkim w celu unowocześnienia sieci energetycznych w UE, w tym transeuropejskiej sieci energetycznej;
49. podkreśla konieczność utworzenia w Europie supersieci, rozwoju sieci inteligentnych i połączeń międzysystemowych, które są niezbędne do stymulowania wewnętrznego rynku energii i wykorzystywania w coraz większym stopniu odnawialnych źródeł energii, a także dalszego wdrażania dużych projektów infrastrukturalnych w krajach trzecich, szczególnie w basenie Morza Śródziemnego i w Eurazji; inicjatywa Komisji przedstawienia pakietu na rzecz infrastruktury energetycznej jest mile widziana;
50. podkreśla, że w Europie nie powstanie konkurencyjny przemysł, jeśli zabraknie bezpieczeństwa energetycznego i zagwarantowanych dostaw energii; należy zagwarantować bezpieczeństwo energetyczne w całej UE; bezpieczeństwo energetyczne oznacza nie tylko gwarancję dostaw, ale także przystępne i stałe ceny; nie będzie bezpieczeństwa energetycznego bez bezprecedensowego wysiłku w celu wzajemnego połączenia sieci; nie będzie bezpieczeństwa energetycznego bez poruszenia kwestii powrotu do energii jądrowej;
POLITYKA PRZEMYSŁOWA W ERZE GLOBALIZACJI
51. apeluje o opracowanie polityki przemysłowej umożliwiającej stworzenie środowiska służącego utrzymaniu i rozwijaniu silnej, konkurencyjnej i zróżnicowanej bazy przemysłowej w Europie oraz przyjmuje z zadowoleniem i podkreśla, że taka polityka obejmuje cały sektor przemysłowy i ma przede wszystkim na celu określenie właściwych warunków ramowych;
52. apeluje o stworzenie odpowiednich warunków ramowych dla nowej polityki przemysłowej; przedsiębiorstwa powinny samodzielnie móc wybierać pomiędzy różnymi opcjami technologicznymi; nie należy wprowadzać dodatkowych obciążeń regulacyjnych dla przedsiębiorstw;
53. podkreśla konieczność prowadzenia horyzontalnej polityki przemysłowej w celu nadania trwałego bodźca sektorom przemysłu europejskiego, zwłaszcza za sprawą przeglądu różnych obszarów polityki w dziedzinie innowacji, finansowania badań, projektów doświadczalnych, prawa konkurencji, przepisów jednolitego rynku, polityki handlowej i zobowiązań w zakresie ochrony środowiska naturalnego;
54. przypomina, że UE 2020 powinna ujawnić koszty i korzyści przejścia na trwałą i energooszczędną gospodarkę i przypomina, że ułatwienie przystosowania przemysłu do zmian strukturalnych jest celem Unii i państw członkowskich;
55. oczekuje, że zdecydowana i wszechstronna strategia na rzecz kluczowych technologii wspomagających i ich stosowania w gospodarce powinna w związku z tym stać się częścią UE 2020; musi to wykraczać poza promowanie i komercjalizację kluczowych technologii wspomagających zgodnie z zapowiedzią Komisji zawartą w inicjatywie dotyczącej polityki przemysłowej;
EUROPEJSKA PLATFORMA ZWALCZANIA UBÓSTWA: SPÓJNOŚĆ I INTEGRACJA społeczna
56. podkreśla, że zdecydowana i dobrze finansowana polityka spójności, obejmująca wszystkie regiony europejskie, winna być kluczowym elementem strategii UE 2020; polityka ta, wraz z jej podejściem horyzontalnym, jest warunkiem wstępnym osiągnięcia celów strategii „UE 2020”, jak również osiągnięcia społecznej, gospodarczej i terytorialnej spójności w UE; w związku z tym przepisy wykonawcze dotyczące polityki spójności powinny ulec dalszemu uproszczeniu, aby ułatwić ich stosowanie użytkownikom, respektując zasadę odpowiedzialności i zagwarantować jej większą reaktywność w obliczu przyszłych wyzwań i w razie kryzysu gospodarczego;
57. ubolewa nad faktem, że zaniedbano kwestię potencjału zatrudnienia pracowników starszych, jak również pracowników niepełnosprawnych; oczekuje zatem przedstawienia wniosków mających na celu zwiększenie tego potencjału;
58. jest przekonany, że zarówno wysoki poziom zatrudnienia, jak i jakość miejsc pracy muszą stanowić centralne punkty strategii, a silniejsze ukierunkowanie na dobrze funkcjonujący rynek pracy – zarówno krajowy, jak i europejski – oraz na warunki socjalne ma kluczowe znaczenie dla pobudzenia wzrostu i produktywności oraz poprawy wskaźników zatrudnienia; uważa ponadto, że nowa strategia musi położyć większy nacisk na jakość pracy i godne zatrudnienie oraz połączyć politykę gospodarczą nastawioną na podaż z polityką gospodarczą nastawioną na popyt, aby w znacznie większym stopniu wspierać stronę popytu na rynku pracy;
59. uważa, że starzenie się ludności Europy wymaga strategii politycznych w zakresie uczenia się przez całe życie, w których promowane powinny być możliwości zdobywania kwalifikacji, i które powinny towarzyszyć ludziom przez całe życie zawodowe; konieczne będzie utrzymanie liczby osób aktywnych zawodowo na rynku pracy i zwiększenie integracji społecznej;
60. mając na uwadze a) coraz bardziej starzejącą się populację i b) rosnącą presję na finanse publiczne i prywatną produktywność, wzrost wydatków na starzejącą się populację jest problemem strukturalnym państw członkowskich; Unia Europejska powinna przyjąć politykę zdecydowanego promowania zasady prewencji (jeśli chodzi o praktykę medyczną, a także zachęcanie do zdrowszego stylu życia) i wprowadzania usług typu e-zdrowie do jej długofalowej strategii; wskaźniki zdrowotne przyczynią się do znacznej poprawy wskaźników gospodarczych;
61. uważa, że światowy kryzys powinien stać się okazją do położenia nowych podwalin pod naszą europejską społeczną gospodarkę rynkową jako modelu społeczeństwa opartego na trwałym rozwoju, solidarności, wiedzy i stanowczym spadku ubóstwa i tworzeniu miejsc pracy poprzez odpowiednie reformy strukturalne rynku pracy i długoterminowe inwestycje; strategia UE 2020 powinna rozwijać potencjał zatrudnienia zawarty w przechodzeniu na zrównoważoną gospodarkę;
62. z wyżej wymienionych powodów proponuje się, aby państwa członkowskie ustanowiły pakt terytorialny władz lokalnych i regionalnych w sprawie strategii Europa 2020 jako część struktury zarządzania strategią, mająca na celu pobudzanie regionów i miast do odpowiedniego udziału w pomyślnej realizacji jej celów; taki pakt może opierać się na istniejącej już Platformie Monitorowania Strategii Europa 2020 w Komitecie Regionów; Parlament Europejski musi być zaangażowany w ten proces;
63. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej i Komisji.