ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ σχετικά με την ΕΕ του 2020 – νέα ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση και την ανάπτυξη
14.6.2010
σύμφωνα με το άρθρο 110, παράγραφος 2, του Κανονισμού
Lothar Bisky, Νικόλαος Χουντής, Ilda Figueiredo, Patrick Le Hyaric, Kartika Tamara Liotard, Marisa Matias, Willy Meyer, Miguel Portas, Alfreds Rubiks, Eva-Britt Svensson, Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, Sabine Wils εξ ονόματος Ομάδας GUE/NGL
B7‑0354/2010
Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ΕΕ του 2020 – νέα ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση και την ανάπτυξη
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
– έχοντας υπόψη το έγγραφο εργασίας της Επιτροπής, με ημερομηνία 24 Νοεμβρίου 2009, με τίτλο «Διαβούλευση για τη μελλοντική στρατηγική ΕΕ 2020» (COM(2009)0647),
– έχοντας υπόψη το έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών της Επιτροπής, με ημερομηνία 2 Φεβρουαρίου 2010 με τίτλο «Αξιολόγηση της στρατηγικής της Λισαβόνας» (SEC(2010)0114),
– έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής με ημερομηνία 3 Μαρτίου 2010, με τίτλο «Ευρώπη 2020: Στρατηγική για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη» (COM(2010) 2020),
– έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα της εαρινής συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Μαρτίου 2010 για την Ευρώπη του 2020 και την οικονομική διακυβέρνηση,
– έχοντας υπόψη τη δήλωση της 7ης Μαΐου 2010 των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης,
– έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα της έκτακτης συνόδου του Συμβουλίου Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων στις 9/10 Μαΐου 2010,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 110, παράγραφος 2, του Κανονισμού του,
A. λαμβάνοντας υπόψη ότι η εντεινόμενη ανισότητα στην κατανομή των εσόδων και του πλούτου (αυξανόμενα κέρδη και πλούτος, απότομη μείωση του μεριδίου της εργασίας στο εθνικό εισόδημα) κατά τις τελευταίες δεκαετίες μέχρι την περίοδο 2007/2008, αποτέλεσε τη σημαντικότερη κινητήρια δύναμη για τη γιγαντιαία ανάπτυξη των επενδύσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν κερδοσκοπικές φούσκες («νέα οικονομία» του Διαδικτύου, ακίνητα κλπ),
B. λαμβάνοντας υπόψη ότι η πολιτική της ΕΕ γενικώς και ειδικότερα η στρατηγική της Λισαβόνας επιδείνωσαν τις τάσεις αυτές εστιάζοντας στην «ανταγωνιστικότητα», την περικοπή δαπανών, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, τη διεύρυνση της ευελιξίας των αγορών εργασίας, την απελευθέρωση των αγορών γενικώς και ειδικότερα την απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών,
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι γενικώς οι πολιτικές της EE και η στρατηγική της Λισαβόνας επέτειναν μια πολιτική των κρατών μελών που βασιζόταν στην αρχή «ο θάνατός σου η ζωή μου» και οδηγούσαν σε έναν ανταγωνισμό μεταξύ τους και άνοιξαν το δρόμο σε μη διατηρήσιμες απότομες ανόδους που βασίζονταν στο χρέος που προερχόταν από οικονομίες φούσκες (bubblenomics) σε πολλές χώρες της ΕΕ, με αποτέλεσμα αφενός την αύξηση των ελλειμμάτων και, αφετέρου, τη μη βιώσιμη ανάπτυξη που βασιζόταν στην ανταγωνιστικότητα σε ορισμένες άλλες χώρες της ΕΕ, με αποτέλεσμα αυτό να δημιουργεί τεράστια πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών μέσω μιας πολιτικής για τη συμπίεση των μισθών αλλά που ταυτόχρονα συμπίεζε και την εσωτερική ζήτηση,
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών αγνόησαν τις εντεινόμενες οικονομικές αποκλίσεις που προέρχονταν από τον ανταγωνισμό αυτό στην ευρωζώνη και την ΕΕ των 27, έχοντας την απόλυτη αλλά εσφαλμένη πεποίθηση ότι οικονομική αστάθεια μπορεί να προέλθει μόνο από τον πληθωρισμό ή τη δημοσιονομική ανευθυνότητα,
Ε. λαμβάνοντας ως εκ τούτου υπόψη ότι η στρατηγική της Λισαβόνας και η μονεταριστική αρχιτεκτονική του εγχειρήματος της ΕΕ έχουν μεγάλη ευθύνη για την πρόκληση της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης και την αποτυχία επίτευξης ακόμη και των στόχων της Λισαβόνας, καθόσον άνοιξαν το δρόμο της μόλυνσης από «τοξικά προϊόντα» μέσω της απορρύθμισης της χρηματοπιστωτικής αγοράς για την προώθηση κερδοσκοπικών φουσκών ακόμη και στην «πραγματική οικονομία»· λαμβάνοντας υπόψη ότι η άποψη που υποστηρίζει ότι η αποτυχία της στρατηγικής της Λισαβόνας μπορεί να αποδοθεί απλώς στην ανεπαρκή εφαρμογή της από τα κράτη μέλη, την έλλειψη ελέγχου και τα συναφή, δεν είναι πειστική,
ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέρα από τις συνήθεις αναφορές τους στη συλλογική ευρωπαϊκή δράση και την αλληλεγγύη, υιοθέτησαν μια πολιτική εμφορoύμενη από την αρχή «ο θάνατός σου η ζωή μου», με ανταγωνιστικά εθνικά προγράμματα για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα και την παροχή φορολογικών κινήτρων για ανάκαμψη· λαμβάνοντας υπόψη ότι το ευρωπαϊκό πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης που ενέκρινε το Συμβούλιο το Δεκέμβριο του 2008 επ’ ουδενί οδήγησε σε πιο συντονισμένη ενωσιακή απάντηση στην κρίση· λαμβάνοντας υπόψη ότι η διάσωση των τραπεζών και τα μέτρα παροχής κινήτρων που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα, κοινωνικοποίησαν τις απώλειες του χρηματοπιστωτικού τομέα και τις ζημίες της βιομηχανίας και επιβράδυναν την ύφεση, αλλά δεν οδήγησαν σε ανάκαμψη,
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι τα σχέδια ανάκαμψης καταρτίστηκαν χωρίς να ληφθεί υπόψη η διάσταση του φύλου, και ότι οι γυναίκες ήταν και εξακολουθούν να είναι εν πολλοίς αποκλεισμένες από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων όσον αφορά τα μέτρα για την οικονομική και χρηματοπιστωτική ανάκαμψη· λαμβάνοντας υπόψη ότι τα διάφορα μέτρα αναζωογόνησης επιφέρουν διαφορετικά αποτελέσματα για τις γυναίκες και τους άνδρες· λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη ότι, ενώ στην πρώτη φάση της κρίσης επλήγησαν ιδιαίτερα οι ανδροκρατούμενοι τομείς της οικονομίας (όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, η οικοδομική δραστηριότητα κλπ), είναι σαφές ότι τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της κρατικής υπερχρέωσης θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις σε τομείς όπου απασχολούνται κατά κύριο λόγο γυναίκες, και ειδικότερα οι θέσεις απασχόλησης του δημόσιου τομέα και των, δημόσιας οργάνωσης και/ή δημόσιας επιδότησης, κοινωνικών υπηρεσιών καθώς και των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας,
Η. λαμβάνοντας υπόψη ότι, το 2009, το ΑΕγχΠ της ΕΕ συρρικνώθηκε κατά 4,1%· λαμβάνοντας υπόψη ότι ορισμένα κράτη μέλη εξακολουθούν και φέτος να καταγράφουν αρνητική οικονομική ανάπτυξη και οι προβλέψεις της ΕΕ για το 2010 αναφέρονται σε εύθραυστο και οριακό δείκτη ανάπτυξης στην καλύτερη περίπτωση 0,7% για την ΕΕ των 27, ενώ ταυτόχρονα η ΕΕ των 27 θα βρεθεί αντιμέτωπη με διψήφιο δείκτη ανεργίας, πάγωμα των μισθών και συνεχιζόμενη απομόχλευση της υψηλής δανειακής θέσης του ιδιωτικού τομέα· λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ιδιωτικός τομέας εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να προωθήσει νέες επενδύσεις λόγω των χαμηλών επιπέδων αξιοποίησης των δυνατοτήτων του, των θλιβερών οικονομικών προοπτικών και των συνεχιζόμενων προβλημάτων όσον αφορά την πρόσβαση των εταιρειών σε πιστώσεις,
Θ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, στα τέλη του 2009 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε επί μιας «στρατηγικής εξόδου» και κίνησε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος σε βάρος είκοσι κρατών μελών, ζητώντας από αυτά να περικόψουν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού κάτω από το 3% του ΑΕγχΠ το αργότερο μέχρι την περίοδο 2013/14· λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλά κράτη μέλη έχουν ήδη εκδηλώσει επιθέσεις εναντίον των μισθών και έχουν επιβάλει αυστηρές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, με αποτέλεσμα τη μείωση των μισθών του δημόσιου τομέα και των συντάξεων, τον περιορισμό και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και τη λήψη μέτρων για αύξηση του ΦΠΑ, των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και της αύξησης της ονομαστικής ηλικίας συνταξιοδότησης,
Ι. λαμβάνοντας υπόψη ότι η «στρατηγική εξόδου» της ΕΕ και η συμπεριφορά του χρηματοπιστωτικού κλάδου αναδεικνύουν ένα βαθύτατα εδραιωμένο κυνισμό: τα ελλείμματα είναι υψηλά και το δημόσιο χρέος εκτοξεύεται κυρίως λόγω του ότι οι κυβερνήσεις μεριμνούν για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα από τις συνέπειες της κερδοσκοπίας και τις ζημίες που προξένησε στην οικονομία· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές στρέφονται τώρα στις ίδιες κυβερνήσεις που τους έσωσαν προηγουμένως, και οι κυβερνήσεις μετακυλύουν το βάρος της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους προς τους ίδιους πιστωτές του χρηματοπιστωτικού κλάδου, στους απλούς εργαζόμενους πολίτες, τους συνταξιούχους κλπ., των οποίων οι θέσεις εργασίας, οι μισθοί, οι κοινωνικές απολαβές και τα δικαιώματα δέχονται επίθεση·
ΙΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η Επιτροπή, στην αξιολόγηση των προγραμμάτων σταθερότητας και σύγκλισης 24 κρατών μελών της ΕΕ στις 17 και 24 Μαρτίου και στις 14 Απριλίου 2010, ζητούσε από τα περισσότερα από αυτά να προχωρήσουν σε αυστηρότερες περικοπές των δημοσίων δαπανών και περισσότερες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»· λαμβάνοντας υπόψη ότι η Επιτροπή προτείνει τη δημιουργία μηχανισμών για ακόμη αυστηρότερη εποπτεία των ελλειμμάτων του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού σχεδιασμού των κρατών μελών· λαμβάνοντας υπόψη ότι τα συμπεράσματα του εαρινού Συμβουλίου για την «οικονομική διακυβέρνηση» υποστηρίζουν επίσης την προσφυγή στο άρθρο 136 της ΣΛΕΕ ως μέσου για την επίτευξη αυστηρότερης δημοσιονομικής επιτήρησης και την εστίαση στις πιεστικές προκλήσεις της ανταγωνιστικότητας και των εξελίξεων στον τομέα του ισοζυγίου πληρωμών,
ΙΒ. λαμβάνοντας υπόψη ότι μια η δημοσιονομική λιτότητα που υποστηρίζουν η Επιτροπή και το Συμβούλιο και ακολουθούν τα περισσότερα κράτη μέλη, αυξάνει τις αποπληθωριστικές πιέσεις σε μια ήδη εύθραυστη και στάσιμη οικονομία, αποδιοργανώνει τους «αυτόματους σταθεροποιητές» όπως τα συστήματα κοινωνικής προστασίας και οι δημόσιες επενδύσεις που αντιστάθηκαν αποτελεσματικά στην καθοδική τάση και κινδυνεύει να βυθίσει την οικονομία και πάλι στην ύφεση, συντρίβοντας όλες τις ελπίδες για μείωση του δημόσιου χρέους και δημοσιονομική εξυγίανση·
ΙΓ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, με βάση όλα τα ανωτέρω, η Επιτροπή προτείνει πέντε στόχους για τη νέα στρατηγική ΕΕ 2020 ως απόδειξη του υποτιθέμενου «ρεαλισμού» της· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι στόχοι αυτοί βασίζονται κυρίως στους πρώην στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας· λαμβάνοντας υπόψη ότι το εαρινό Συμβούλιο της ΕΕ δεν κατόρθωσε να καταλήξει σε συμφωνία όσον αφορά τους στόχους που αφορούν αυτούς που εγκαταλείπουν νωρίς το σχολείο και την ανώτερη εκπαίδευση, καθώς και για τη μείωση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού· λαμβάνοντας υπόψη ότι το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία λόγω της πύρινης ρητορικής που αναπτύσσουν οι κυβερνήσεις των κρατών μελών και το Συμβούλιο σχετικά με την ανάγκη για επενδύσεις στα άτομα και τις δεξιότητες και σχετικά με τη σοβαρή αντιμετώπιση της φτώχειας, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Έτους κατά της Φτώχειας 2010·
ΙΔ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι πολιτικές της ΕΕ, η στρατηγική της Λισαβόνας και ειδικότερα η στρατηγική ΕΕ 2020, ουσιαστικά δεν κατορθώνουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της δημογραφικής μετάβασης και τα ζητήματα της ταυτόχρονης εμφάνισης των συναφών μεταβατικών καταστάσεων που παρατηρούνται στο χωροταξικό τομέα (που χαρακτηρίζεται με πρότυπα ταχείας αστικοποίησης και με εθνικές δημογραφικές τάσεις που προβάλλονται σε επίπεδο πόλης),
Γενικές παρατηρήσεις για την Ευρώπη του 2020 και την οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ
1. επισημαίνει ότι η σαδομονεταριστική στρατηγική εξόδου της ΕΕ δεν θα δώσει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη να επιτύχουν δημοσιονομική εξυγίανση, καθώς αυτή θα αποδυναμώσει τους αυτόματους σταθεροποιητές, όπως την κοινωνική προστασία και τις δημόσιες επενδύσεις, οι μισθοί θα μειωθούν και, ως εκ τούτου, θα συρρικνωθούν η εσωτερική ζήτηση και τα φορολογικά έσοδα· επισημαίνει ότι η οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, όπως προτείνεται από το Συμβούλιο στη βάση αυτών των κατευθύνσεων, θα οδηγήσει σε κοινωνική οπισθοδρόμηση, περαιτέρω εξασθένηση της οικονομίας και αποσταθεροποίηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της δημοκρατίας·
2. επισημαίνει ότι, ακολουθώντας μια τόσο βαριά δημοσιονομική λιτότητα, είναι αδύνατον να δημιουργηθούν επαρκείς επενδύσεις για το «πρασίνισμα» της οικονομίας, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τη βελτίωση της εκπαίδευσης, των ικανοτήτων και των δεξιοτήτων, την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της στρατηγικής ΕΕ 2020, ανεξαρτήτως των φιλοδοξιών που θα έχουν οι στόχοι αυτοί που θα διατυπωθούν τελικώς τον Ιούνιο του 2010 από το Συμβούλιο· κατά συνέπεια, πιστεύει ότι η στρατηγική ΕΕ 2020 βασίζεται εξαρχής σε απατηλές προσδοκίες και ότι κατά τη διαδικασία των ετήσιων αναθεωρήσεων των εθνικών προγραμμάτων μεταρρύθμισης δεν θα αξίζουν την προσπάθεια αυτή·
3. πιστεύει ότι από τη στρατηγική ΕΕ 2020 λείπουν οι φιλοδοξίες ακόμα και σε σύγκριση με την αποτυχημένη στρατηγική της Λισαβόνας· επικρίνει έντονα το γεγονός ότι η ισότητα των γυναικών δεν συμπεριλαμβάνεται καθόλου στη στρατηγική της ΕΕ για το 2020· επισημαίνει ότι, απέναντι στη διαπιστούμενη αύξηση της ανεργίας, η στρατηγική δεν εστιάζει σαφώς στον τρόπο με τον οποίο αυτή θα περιοριστεί αποτελεσματικά μέσω εργαλείων οικονομικής πολιτικής και πολιτικής στον τομέα της απασχόλησης για την αειφόρο ανάπτυξη και την πλήρη απασχόληση·
4. επισημαίνει ότι με τη στρατηγική της Λισαβόνας δεν σημειώθηκε πρόοδος όσον αφορά την επίτευξη των σημαντικότερων στόχων της αλλά υποταγή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα: οι βόρειες χώρες και οι Κάτω Χώρες είχαν καλύτερα αποτελέσματα από τις ΗΠΑ όσον αφορά τη δημιουργία θέσεων εργασίας και βρίσκονταν επικεφαλής στον πίνακα της ΕΕ όσον αφορά τους δείκτες απασχόλησης (γενικό, γυναικών, ηλικιωμένων κλπ), ενώ σημείωναν και κορυφαίες επιδόσεις σε παγκόσμιο επίπεδο στον τομέα της «ανταγωνιστικότητας», της περιβαλλοντικής αειφορίας και χαμηλούς δείκτες φτώχειας· πιστεύει ότι θα ήταν απολύτως λογικό να προωθηθούν πιο δίκαιες, κοινωνικές και οικολογικές αξίες, πολιτικές και μέσα που εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στα «υποδείγματα των βορείων χωρών», ως ορόσημο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά, αντ’ αυτού, η Επιτροπή και το Συμβούλιο επέμειναν οι χώρες αυτές να προωθήσουν την αύξηση της ευελιξίας στις αγορές εργασίας και νεοφιλελεύθερες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», μολονότι οι χώρες αυτές σημείωναν τις καλύτερες επιδόσεις·
5. επισημαίνει ότι, παρά κάποια επιφανειακή ρητορική περί «πράσινης οικονομίας» και κοινωνικής συνοχής, η στρατηγική της ΕΕ για το 2020 εξακολουθεί να διαπνέεται από το νεοφιλελεύθερο πνεύμα και την πολιτική κατεύθυνση της στρατηγικής της Λισαβόνας: εστιάζει στην «ανταγωνιστικότητα», την περαιτέρω ελευθέρωση της ενιαίας αγοράς, την προώθηση και άλλων ιδιωτικοποιήσεων μέσω της εταιρικής σχέσης του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα, την αναβίωση του πνεύματος της επιχειρηματικότητας – σαν να μη συνέβαλαν όλες αυτές οι πολιτικές στο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης (π.χ. ο ρόλος της πλανημένης επιχειρηματικότητας στην ανάπτυξη της νέας οικονομίας και οι φούσκες των χρηματοπιστωτικών καινοτομιών με την επακόλουθη κατάρρευσή τους)·
Η αποτελεσματικά συντονισμένη δράση εντός των 3 έως 5 επόμενων ετών έχει αποφασιστική σημασία για την υπέρβαση της στασιμότητας, την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης και την καταπολέμηση της ανεργίας
6. επιμένει ότι, κατά τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια, απαιτείται περαιτέρω δημοσιονομικό ερέθισμα για την καταπολέμηση της οικονομικής στασιμότητας και την ανάπτυξη καινοτόμου στρατηγικής για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας: ένα νέο, ισχυρότερο και καλύτερα εστιασμένο πρόγραμμα ανάκαμψης της ΕΕ όπου όλες οι εκφάνσεις του θα συνυπολογίζουν τη διάσταση του φύλου, το οποίο θα κινητοποιεί κάθε χρόνο το 1% του ΑΕγχΠ της ΕΕ για επενδύσεις σε περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά διατηρήσιμη ανάπτυξη, για την προώθηση της δικαιοσύνης, της πλήρους απασχόλησης με «αξιοπρεπή εργασία», την πράσινη οικονομία, την κοινωνική ευημερία, την εξάλειψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και τη βελτίωση της κοινωνικής και εδαφικής συνοχής σε ολόκληρη την ΕΕ· επισημαίνει ότι αυτό πρέπει να συνοδεύεται από παρόμοια μέτρα σε επίπεδο κρατών μελών, που θα είναι συνεκτικά συντονισμένα τόσο μεταξύ τους όσο και σε επίπεδο δράσης της ΕΕ·
7. επισημαίνει ότι μόνο με έντονη ανάκαμψη της οικονομίας και την ποιοτική αύξηση της αξιοπρεπούς και υψηλού επιπέδου απασχόλησης μπορεί να διασφαλιστεί μεσοπρόθεσμα η μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους· επισημαίνει ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν εφαρμόστηκε ντε φάκτο το 2008 και 2009 προκειμένου να παρασχεθεί στα κράτη μέλη δυνατότητα να προωθήσουν προγράμματα ανάκαμψης· επιμένει στη μη εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης·
8. υποστηρίζει ότι οι επενδύσεις από το νέο σχέδιο ανάκαμψης της ΕΕ και των πρωτοβουλιών ανάκαμψης των κρατών μελών πρέπει να προσανατολιστούν προς την αειφόρο ανάπτυξη, όπως την εξοικονόμηση ενέργειας και τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, την καθαρή παραγωγή και την πρόληψη δημιουργίας αποβλήτων, τη βιώσιμη αστική ανάπτυξη και στέγαση, την οργανική γεωργία, τη βιώσιμη αλιεία και την προστασία των οικοσυστημάτων, τη βελτίωση της ποιότητας των υδάτων και της αποδοτικότητας των πόρων, την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας όπλων, την επέκταση και τη βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών, της παιδείας, της υγειονομικής περίθαλψης, της μακροχρόνιας μέριμνας, των κοινωνικών υπηρεσιών και της κοινωνικής οικονομίας, τη στήριξη της δημόσιας στέγασης και των τομέων της πρόνοιας και της παιδείας, την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, με σκοπό την προώθηση της δημιουργίας βιώσιμων «πράσινων» και «λευκών» δηλωμένων θέσεων εργασίας·
9. υπογραμμίζει ότι η ισότιμη πρόσβαση στην περίθαλψη αποτελεί πυλώνα του πρότυπου κράτους ευημερίας, που βασίζεται στην αλληλεγγύη και την ισότητα, και ότι το μέλλον των οικονομιών της ΕΕ και του κράτους πρόνοιας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο οργάνωσης των αυξανόμενων αναγκών μέριμνας· επισημαίνει ότι οι υπηρεσίες μέριμνας στις σημερινές κοινωνίες μας αποτελούν σημαντικό τμήμα τόσο της επίσημης όσο και της άτυπης οικονομίας· επισημαίνει επίσης ότι η πλειοψηφία των απασχολουμένων στον τομέα αυτό είναι γυναίκες, που συχνά απασχολούνται υπό ακατάλληλες συνθήκες εργασίας και /ή ασφάλισης· ζητεί η στρατηγική για το 2020 να αντιμετωπίσει το ζήτημα της οικονομίας της μέριμνας, με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την ενίσχυση της παροχής δημόσιων υπηρεσιών μέριμνας και την ισότιμη πρόσβαση όλων στις υπηρεσίες αυτές·
10. πιστεύει ότι ένα τμήμα των επενδυτικών προγραμμάτων του σχεδίου ανάκαμψης πρέπει να εστιάσει ειδικότερα στους κλάδους της βιομηχανίας που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, ούτως ώστε να αντιμετωπιστεί η ανάγκη επίτευξης πλήρους και αξιοπρεπούς απασχόλησης: η αναδιάρθρωση της αυτοκινητοβιομηχανίας προς την κατεύθυνση των βιώσιμων υπηρεσιών μεταφοράς, η επέκταση των σιδηροδρομικών δικτύων και η χωρίς εδαφικούς αποκλεισμούς παροχή περιφερειακών σιδηροδρομικών μεταφορών (σιδηροδρομικό πρόγραμμα για την Ευρώπη του 2025), η προώθηση της «πράσινης» ναυπηγικής βιομηχανίας και η σταθεροποίηση της χαλυβουργίας στο πλαίσιο αυτό· επιμένει ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της πρέπει να συνοδεύσουν τα εν λόγω μέτρα αναδιάρθρωσης με μέτρα για τη διατήρηση θέσεων εργασίας, την κατάρτιση, την επανακατάρτιση και την ανάπτυξη δεξιοτήτων, καθώς και για την ασφαλή εργασιακή μετάβαση των εργαζομένων στις εν λόγω βιομηχανίες·
11. επισημαίνει ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της πρέπει να εφαρμόσουν μηχανισμούς για στοχοθετημένη και δημοκρατικά ελεγχόμενη δημόσια ενθάρρυνση των επενδύσεων στο πλαίσιο του νέου σχεδίου ανάκαμψης, στους τομείς της οικονομίας που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, στις νεοαναδυόμενες βιώσιμες βιομηχανίες και υπηρεσίες και στις μειονεκτούσες περιοχές· επιμένει στην ενεργό εμπλοκή και συμμετοχή όσων επηρεάζονται από τις επενδύσεις αυτές· επισημαίνει ότι στις περιπτώσεις που τα κράτη μέλη χορηγούν ενισχύσεις, κεφαλαιοποίηση αποθεματικών και οικονομικές εγγυήσεις σε εταιρείες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αυτό πρέπει να συνοδεύεται αντιστοίχως με αύξηση της συμμετοχής του δημόσιου με δικαίωμα ψήφου και πρόσβαση στα μελλοντικά κέρδη και πρέπει να αξιοποιείται για επηρεασμό των επενδυτικών στρατηγικών των εταιρειών· επισημαίνει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να εφαρμόσουν μέτρα για την ενίσχυση της οικονομικής δημοκρατίας, την αλλαγή της διακυβέρνησης των εταιρειών προκειμένου να ενισχυθεί η θέση των εργαζομένων, των συνδικάτων και των καταναλωτών, καθώς και η κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση των στρατηγικών επιλογών των εταιρειών και των δημόσιων υπηρεσιών·
12. πιστεύει ότι οι εμβληματικές πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της στρατηγικής ΕΕ 2020 που προτείνει η Επιτροπή για μια ατζέντα για νέες δεξιότητες και θέσεις εργασίας, για μια αποδοτική από απόψεων πόρων Ευρώπη, για μια Ένωση της καινοτομίας και για τη βιομηχανική πολιτική, πρέπει να συνδέονται στενά με το νέο σχέδιο ανάκαμψης της ΕΕ, που θα επανασχεδιαστεί και θα προσανατολιστεί προς την κατεύθυνση της στήριξης της αειφόρου ανάπτυξης·
13. υπογραμμίζει ότι τα μέτρα που στηρίχθηκαν μέσω των συστημάτων κοινωνικής προστασίας για λιγότερες ώρες εργασίας από ορισμένα κράτη μέλη κατά την περίοδο 2009/2010, αποδείχθηκαν αποτελεσματικά όσον αφορά τη συγκράτηση της ανεργίας και την παραμονή εργαζομένων σε προσοδοφόρα απασχόληση· ζητεί από την ΕΕ και τα κράτη μέλη της να προωθήσουν γενικώς τη μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αμοιβών των εργαζομένων, καθώς και τη δημιουργία επιπλέον θέσεων εργασίας προκειμένου να αποτραπεί αύξηση του φόρτου εργασίας, μέτρο που θα μπορούσε να συνδυαστεί με μειούμενες ενισχύσεις προς τις επιχειρήσεις σε μια μεταβατική περίοδο κατά τη διάρκεια της οικονομικής στασιμότητας·
14. καλεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη της να προωθήσουν τη συμφιλίωση της επαγγελματικής με την εξωεπαγγελματική ζωή, που μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα με την ανανέωση του προτύπου της τυπικής απασχόλησης: συμβάσεις αορίστου χρόνου με πλήρη απασχόληση μικρότερης διάρκειας κατά γενικό κανόνα, καθώς και θέσπιση κανόνων για τη μερική απασχόληση, ούτως ώστε να προσφέρεται μόνο δικαιολογημένη και κοινωνικά προστατευμένη εργασία μερικής απασχόλησης (15 - 25 ώρες εβδομαδιαίως) σε όσους επιθυμούν να εργαστούν υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης· τονίζει την ανάγκη εξίσωσης της πλήρους και της μερικής απασχόλησης όσον αφορά τα ωρομίσθια, τα δικαιώματα εκπαίδευσης και διά βίου μάθησης, τις ευκαιρίες σταδιοδρομίας και την κοινωνική προστασία·
15. επισημαίνει ότι η ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση και οι κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση για την επόμενη περίοδο 2010-2013 δεν πρέπει να βασιστούν στην προσέγγιση της ευελιξίας με ασφάλεια (flexicurity) αλλά να ξεκινήσει με σημείο αφετηρίας την έννοια της «αξιοπρεπούς εργασίας», εστιάζοντας με έμφαση στην προώθηση της ποιότητας στην εργασία, τη βελτίωση της κοινωνικής ασφάλισης και την κοινωνική ένταξη, ενισχύοντας τα υφιστάμενα δικαιώματα των εργαζομένων και θεσπίζοντας νέα, προωθώντας την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, τη βελτίωση της διαχείρισης του κοινωνικού κινδύνου και τη συμφιλίωση της επαγγελματικής με την εξωεπαγγελματική ζωή· επιμένει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για την εξάλειψη των επισφαλών και άτυπων μορφών απασχόλησης·
16. επιμένει ότι το Συμβούλιο και η Επιτροπή πρέπει να θεσπίσουν μια Ευρωπαϊκή Εγγύηση Νεότητας που θα διασφαλίζει το δικαίωμα κάθε νέου στην ΕΕ να έχει πρόσβαση σε αξιοπρεπή καλά αμειβόμενη θέση εργασίας, σύμφωνα με τα προσόντα και τις δεξιότητές του, μαθητεία, συμπληρωματική κατάρτιση ή συνδυασμό εργασίας και κατάρτισης αμέσως μόλις βρεθεί αντιμέτωπος με την ανεργία·
17. πιστεύει ότι οι καταθλιπτικές αμοιβές και η εξώθηση των ευρωπαίων εργαζομένων σε αλληλοπερικοπή των μισθών τους θα πυροδοτήσει τον αποπληθωρισμό, θα μειώσει την αγοραστική δύναμη και την εσωτερική ζήτηση και θα αυξήσει τον κίνδυνο η οικονομία να ξανακυλήσει στην ύφεση· επιμένει στην ανάγκη θέσπισης πραγματικών κατώτατων μισθολογικών ορίων στον πυθμένα των αγορών εργασίας (ελάχιστοι μισθοί και, επιπροσθέτως, η έννοια των ελάχιστων αποδοχών διαβίωσης) καθώς και στην κορυφή (ανώτατα μισθολογικά κατώφλια, π.χ. στο 20πλάσιο του μέσου μισθού), την καθιέρωση της αρχής της ίσης μεταχείρισης και της ίσης αμοιβής για ίση εργασία ή για εργασία ίσης αξίας στον ίδιο χώρο εργασίας, που θα παρέχει δυνατότητα μισθολογικής εξέλιξης για την αντιστάθμιση του πληθωρισμού, αύξηση της παραγωγικότητας και ισχυρή συνιστώσα αναδιανομής·
18. πιστεύει ότι οι ανισορροπίες που παρατηρούνται στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών στις χώρες της ΕΕ-27, όπου παρατηρούνται μεγάλα ελλείμματα στα ισοζύγια των χωρών της νότιας και ανατολικής Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα το ισοζύγιο χωρών όπως η Γερμανία, η Αυστρία και οι Κάτω Χώρες παρουσιάζει πλεονάσματα, πρέπει να αντιμετωπιστούν σε βάθος από την οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ· επισημαίνει ότι οι χώρες που παρουσιάζουν πλεονάσματα πρέπει να μεταστρέψουν την οικονομική τους ανάπτυξη για την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης και της εγχώριας οικονομίας τους· προτείνει τη δημιουργία ενός ενωσιακού μηχανισμού «εκκαθάρισης» στο πλαίσιο της ΕΕ-27 που θα υποχρεώνει τις πλεονασματικές χώρες να καταβάλουν στις ελλειμματικές θετικά επιτόκια, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα σε αυτές να επενδύσουν στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής, των υπηρεσιών και της υποδομής, στην αύξηση της παραγωγικότητας και στον περιορισμό των ελλειμμάτων των τρεχουσών συναλλαγών τους·
19. επισημαίνει ότι, σύμφωνα με την εκτίμηση της Επιτροπής, το δημόσιο χρέος της ΕΕ-27 θα αυξηθεί κατά μέσο όρο τουλάχιστον στο 84% εντός του 2011, παρά τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης που καταβάλλουν τα κράτη μέλη· επισημαίνει ότι οι πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την ενδεχόμενη αδυναμία της Ελλάδας να αποφύγει τη χρεοκοπία θα μπορούσε να δώσει έναυσμα για το χειρότερο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο και άλλα κράτη μέλη δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν το χρέος τους, τινάζοντας έτσι την ευρωζώνη στον αέρα· πιστεύει ότι για την αντιμετώπιση του σεναρίου αυτού είναι επιτακτική ανάγκη να χαραχθεί ένα εναλλακτικό «σχέδιο Β» που θα βασίζεται σε ένα μίγμα πολιτικής διαπραγμάτευσης για διαγραφή και αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους με τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, καθώς επίσης και θαρραλέα βήματα για τη λήψη μη συμβατικών μέτρων από πλευράς ΕΚΤ, για διεύρυνση του ισολογισμού της και νομισματοποίηση του χρέους με την εξαγορά κρατικών ομολόγων, μέσω δέσμης διαρθρωτικών ενεργειών, προκειμένου να αποτρέψουν την οικονομική κατάρρευση·
Νέες πηγές χρηματοδότησης και νέα ρύθμιση για βιώσιμη ανάκαμψη
20. καλεί το Συμβούλιο να διευρύνει την εντολή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ), ούτως ώστε οι δανειοδοτικές τους πολιτικές να καλύψουν ολόκληρο το εύρος του νέου ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης (π.χ. περιλαμβάνοντας τη βιώσιμη βιομηχανική πολιτική κλπ)·
21. καλεί το Συμβούλιο να καθιερώσει ένα κοινό ομόλογο της ΕΕ, το οποίο θα εκδοθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, θα τεθεί υπό τη συλλογική εγγύηση των κυβερνήσεων της ΕΕ-27 και θα στηρίζεται από τα εθνικά φορολογικά έσοδα καθώς και από στήριξη ρευστότητας από πλευράς Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με το επιτόκιο 1% που αυτή επιβάλλει· επισημαίνει ότι ένα τέτοιο κοινό ομόλογο της ΕΕ πρέπει να αξιοποιηθεί όχι μόνο για την καταπολέμηση της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας και την εξάλειψη της σημερινής ψαλίδας των επιτοκίων που παρατηρείται στο εθνικό χρέος, αλλά ειδικότερα για τη χρηματοδότηση του νέου σχεδίου ανάκαμψης της ΕΕ· επισημαίνει ότι από τις δυνατότητες παραγωγής πιστώσεων που θα υπάρξουν με βάση το κοινό ομόλογο της ΕΕ θα επωφεληθούν όχι μόνο οι χώρες της ευρωζώνης αλλά όλα τα κράτη μέλη· πιστεύει ότι με χρηματοοικονομικές επενδύσεις μέσω της ΕΤΕπ αντί του δανεισμού από τις ιδιωτικές χρηματαγορές, η ΕΕ και τα κράτη μέλη θα εξοικονομήσουν κονδύλια που μπορούν να αξιοποιηθούν για περαιτέρω ώθηση των επενδύσεων·
22. επισημαίνει ότι για τις δημόσιες επενδύσεις που θα γίνουν με επικεφαλής την ΕΤΕπ μπορεί να επιτευχθεί πολλαπλασιαστικός δείκτης μεταξύ 1,5 και 2 στην απασχόληση και τα έσοδα, παρέχοντας έτσι προοπτικές αυτοχρηματοδότησης των μέτρων που θα ληφθούν στο πλαίσιο του σχεδίου ανάκαμψης της ΕΕ·
23. τονίζει ότι κάθε χρηματοοικονομική στήριξη προς τα κράτη μέλη μέσω του ομολόγου της ΕΕ πρέπει να συνδεθεί με τις αρχές του ευρωπαϊκού κοινωνικού προτύπου, να αποφύγει αποφασιστικά περικοπές στο δημόσιο τομέα, το πληθωριστικό πάγωμα των μισθών κλπ και να αναπτυχθεί σε βάθος χρόνου ώστε να αποφευχθεί η κυκλική δημοσιονομική λιτότητα· καλεί το Συμβούλιο να αποσύρει τις απαιτήσεις περί προϋποθέσεων που επεβλήθησαν στην Ελλάδα αλλά και αυτές που έχουν επιβληθεί στη Λετονία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία στο πλαίσιο της επείγουσας βοήθειας της ΕΕ και του ΔΝΤ·
24. καλεί το Συμβούλιο να θεσπίσει σε επίπεδο ΕΕ ένα γενικό φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (ΦΧΣ) για να κάμψει την κερδοσκοπία και να διασφαλίσει τη δίκαιη συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού κλάδου στην οικονομική ανάκαμψη και την αναχρηματοδότηση της δημοσιονομικής επιβάρυνσης που προήλθε από τις δημόσιες ενέργειες διάσωσης· επισημαίνει ότι, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, αν στην Ευρώπη επιβληθεί ένας γενικός ΦΧΣ 0,1%, θα μπορούσε να επιφέρει αύξηση των ετήσιων εσόδων κατά 2,1% του ΑΕγχΠ (σχεδόν 262 δισ. €)· προτείνει τα έσοδα που θα προέλθουν από το γενικό ΦΧΣ να αξιοποιηθούν για αναπτυξιακή βοήθεια, μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης και την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης·
25. επισημαίνει ότι οι τράπεζες εξακολουθούν να διαθέτουν μια αφανή αλλά ισχυρή εγγύηση στήριξης από το δημόσιο τομέα ακόμη και μετά από τις ενέργειες διάσωσης και τις κρατικές εγγυήσεις που χορηγήθηκαν (που ανέρχονται σε 3 τρισ. ευρώ στην Ευρώπη) αλλά, ταυτόχρονα, δεν καλούνται να καταβάλουν κόστος γι' αυτό· καλεί το Συμβούλιο να συμφωνήσει επί ενός σχεδίου για την καθιέρωση εισφορών επί του ισολογισμού για το παθητικό των τραπεζών (εκτός των καταθέσεων)· επισημαίνει ότι με την προσαρμογή του δείκτη εισφοράς αναλόγως του μεγέθους των ισολογισμών, οι κυβερνήσεις μπορούν να αυξήσουν την εισφορά των μεγάλων τραπεζών, αντιμετωπίζοντας έτσι το πρόβλημα οι τράπεζες να καταστούν «υπερβολικά μεγάλες για να καταρρεύσουν»·
26. καλεί τα κράτη μέλη να αυξήσουν τη φορολογία των επιδομάτων που χορηγούνται στις τράπεζες και τις διοικήσεις, των εισοδημάτων από κεφάλαια (μερίσματα, τόκους), των κεφαλαιουχικών κερδών καθώς και των μεγάλων περιουσιών και των κληρονομιών, αξιοποιώντας τα έσοδα αυτά για την αύξηση των δημόσιων επενδύσεων· επισημαίνει ότι, κατ’ αυτό τον τρόπο, μπορεί να ενισχυθεί η δυναμική της ζήτησης και να ενσωματωθεί σε μια στρατηγική για περιβαλλοντικά και κοινωνικά βιώσιμη ανάπτυξη, με μεσοπρόθεσμη προοπτική τη μείωση των ελλειμμάτων· επισημαίνει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να προβλέψουν περικοπές των στρατιωτικών δαπανών και των επιδοτήσεων που είναι ζημιογόνες για το περιβάλλον, ώστε να συμβάλουν στη δημοσιονομική εξυγίανση·
27. επισημαίνει ότι πρέπει να κινητοποιηθούν συμπληρωματικοί πόροι για το νέο ευρωπαϊκό σχέδιο ανάκαμψης με περικοπές του προϋπολογισμού της ΕΕ όσον αφορά, επί παραδείγματι, τις στρατιωτικές και αμυντικές δαπάνες, την πυρηνική ενέργεια και την πυρηνική σύντηξη, προγράμματα των διαρθρωτικών ταμείων και έργα στον τομέα των ΔΕΔ που πλήττουν το περιβάλλον· θεωρεί επίσης αναγκαία τη θέσπιση μέτρων δημοσιονομικής στήριξης προς τις χώρες όπου η κρίση είναι σοβαρότερη, ιδίως προωθώντας κοινοτικά κονδύλια χωρίς ανάγκη εθνικής συμμετοχής· ζητεί από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να παρατείνουν την πρόσφατα αποφασισθείσα χαλάρωση των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων, τουλάχιστον όσο επικρατεί στασιμότητα και υψηλή ανεργία·
28. υποστηρίζει ότι ο χρηματοπιστωτικός κλάδος πρέπει να λειτουργήσει πρώτα και κύρια προς το δημόσιο συμφέρον, να αποδεχθεί χαμηλότερες αποδόσεις και να στραφεί προς την κατεύθυνση της αποστροφής του κινδύνου θέτοντας μακροπρόθεσμους στόχους αντί των βραχυπρόθεσμων κερδών· πιστεύει ότι η κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα και η δημιουργία ενός δημόσιας ιδιοκτησίας χρηματοπιστωτικού πόλου (εθνικοποιημένες τράπεζες, τοπικά και περιφερειακά τραπεζικά ταμιευτήρια, συνεταιριστικές τράπεζες) αποτελούν επείγουσα ανάγκη για την καθοδήγηση των πιστώσεων προς την κατεύθυνση κοινωνικά και περιβαλλοντικά χρήσιμων επενδύσεων που θα δημιουργήσουν υψηλής ποιότητας απασχόληση με διασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων· θεωρεί ότι η διαδικασία λήψης αποφάσεων σχετικά με την πιστωτική πολιτική στο χρηματοπιστωτικό κλάδο πρέπει να τεθεί υπό δημόσιο δημοκρατικό έλεγχο και τη δημοκρατική συμμετοχή των εργαζομένων και των καταναλωτών·
29. επιμένει στη λήψη ισχυρών μέτρων για την κάμψη της κερδοσκοπίας στις χρηματοπιστωτικές αγορές· τονίζει ότι είναι ανάγκη να ληφθούν επειγόντως μέτρα για απαγόρευση των ανοιχτών ακάλυπτων πωλήσεων και της εμπορικής διάθεσης των συμφωνιών ανταλλαγής κινδύνων αθέτησης (CDS), και για τη δημιουργία ενός δημόσιου ευρωπαϊκού οργανισμού αξιολόγησης· επισημαίνει ότι πρέπει να απαγορευτεί, ή τουλάχιστον να περιοριστεί αυστηρά εντός της ΕΕ, η λειτουργία των αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds), να κλείσουν τα κέντρα υπεράκτιων εταιρειών και οι επενδύσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων να περιοριστούν αυστηρά σε ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα, ενώ δεν πρέπει να επιτρέπονται επενδύσεις των συνταξιοδοτικών ταμείων σε αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου ή ιδιωτικά κεφάλαια συμμετοχών, ξένο συνάλλαγμα, παράγωγα και ισοτιμίες· καλεί την Επιτροπή και το Συμβούλιο να επιταχύνουν την αυστηρότερη ρύθμιση της εποπτείας του χρηματοπιστωτικού τομέα·
Συμπληρωματικές παρατηρήσεις για τους στόχους της στρατηγικής ΕΕ 2020 και τους τομείς πολιτικής
30. υποστηρίζει την πρόταση της ισπανικής προεδρίας να συμπεριληφθεί στη στρατηγική της ΕΕ 2020 ως κύριος στόχος η ισότητα των φύλων· επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει ειδικό κεφάλαιο της στρατηγικής σχετικά με την ισότητα των φύλων, που θα συμπληρώνει την αρχή για συμπερίληψη της διάστασης του φύλου· επισημαίνει ότι ένα τέτοιο ειδικό κεφάλαιο θα πρέπει να αντιμετωπίζει όλα τα θέματα της στρατηγικής για το 2020 που αποσκοπούν ειδικά να συμβάλουν στην επίτευξη μεγαλύτερης ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών, όπως η αναθεώρηση των συστημάτων κοινωνικής προστασίας με σκοπό την κατάργηση των στοιχείων που παράγουν ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων, η διασφάλιση καλύτερων συνθηκών εργασίας σε τομείς όπου απασχολούνται γυναίκες, η μείωση της μη εθελοντικής μερικής απασχόλησης, η ισότητα των φύλων στην κατάρτιση και την εκπαίδευση κλπ·
31. ζητεί να τεθεί ως στόχος η μείωση μέχρι το 2020 του χάσματος των αμοιβών μεταξύ των φύλων στο 0-5%, καθώς επίσης και να τεθούν στόχοι για την αύξηση της παροχής προσβάσιμων, προσιτών, ευέλικτων και υψηλής ποιότητας υπηρεσιών μέριμνας για όλους, και ειδικότερα η πρόσβαση στις διευκολύνσεις παιδικής μέριμνας με σκοπό να εξασφαλιστεί η παροχή της αναγκαίας μέριμνας για το 70% των παιδιών ηλικίας 0-3 ετών και 100% για τα παιδιά ηλικίας 3-6 ετών· επιμένει στη θέσπιση κατά τη διάρκεια υλοποίησης της στρατηγικής ΕΕ 2020 συγκεκριμένων στόχων για τη μέριμνα άλλων εξαρτώμενων ατόμων, όπου συμπεριλαμβάνονται και οι ηλικιωμένοι, με βάση τη συνεχή αξιολόγηση των πραγματικών και εν δυνάμει αναγκών μέριμνας·
32. πιστεύει ότι ο κεφαλαιώδης στόχος της στρατηγικής της ΕΕ για το 2020 όσον αφορά το γενικό δείκτη ανεργίας (75%) πρέπει να συμπεριλάβει και το δείκτη γυναικείας ανεργίας και αμφότεροι να υπολογίζονται με βάση τα ισοδύναμα πλήρους απασχόλησης· προτείνει ως συμπληρωματικό στόχο τη μείωση της ανεργίας κατά το ήμισυ μέχρι το 2015·
33. ζητεί να καθοριστούν πιο φιλόδοξοι πρωταρχικοί στόχοι για το κλίμα και την ενέργεια: μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 40% μέχρι το 2020 και κατά 80% μέχρι το 2050 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990 και αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας στον εφοδιασμό ηλεκτρικής ενέργειας στο 35% μέχρι το 2020· προτείνει τον καθορισμό συγκεκριμένων στόχων μείωσης των εκπομπών για τον τομέα των μεταφορών, όπου συμπεριλαμβάνονται η αεροπορία και η ναυτιλία· ζητεί τον καθορισμό συμπληρωματικών στόχων για τη μείωση της χρήσης πόρων και την πρόληψη παραγωγής αποβλήτων· επιμένει ότι στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητο να χαραχθεί μια «στρατηγική για τη διάσωση της βιοποικιλότητας» με σκοπό την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων και για την «ενίσχυση της ανθεκτικότητας των οικοσυστημάτων» στις τομεακές πολιτικές, όπως τη γεωργία αλλά και τις μεταφορές, την ενέργεια και τη χωροταξία· ζητεί την εκ βάθρων αναθεώρηση της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής προκειμένου να προωθηθεί η επισιτιστική κυριαρχία κάθε χώρας, να μειωθούν οι εισαγωγές τροφίμων, να δοθεί προτεραιότητα στην τοπική παραγωγή και την τοπική κατανάλωση ως εργαλείων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής·
34. εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η Επιτροπή εντάσσει τη διατήρηση της ενέργειας, των φυσικών πόρων και των πρώτων υλών αποκλειστικά στο πλαίσιο της «μελλοντικής ανταγωνιστικότητας της βιομηχανίας και των οικονομιών μας», καθιστώντας έτσι αυτές ομήρους των επιχειρηματικών συμφερόντων που θα επιμείνουν ότι αποδεκτά είναι μόνο τα μέτρα που αποδίδουν άμεσα κέρδη· ζητεί την αναθεώρηση του μηχανισμού καθαρής ανάπτυξης και του συστήματος εμπορίας εκπομπών, που επί του παρόντος υπονομεύουν σοβαρά το στόχο της μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ΕΕ και παγκοσμίως·
35. καλεί το Συμβούλιο να συμφωνήσει στον πρωταρχικό στόχο της μείωσης κατά το ήμισυ της φτώχειας μέχρι το 2015· εκφράζει την έντονη απογοήτευσή του για το γεγονός ότι η Επιτροπή υποβάθμισε την παλαιότερη πρότασή της σχετικά με την εμβληματική πρωτοβουλία για την ευρωπαϊκή πλατφόρμα για την καταπολέμηση της φτώχειας, που πρέπει τώρα να διασφαλίζει ότι τα οφέλη της ανάπτυξης και των θέσεων εργασίας πρέπει να επιμεριστούν ευρέως ούτως ώστε τα άτομα που αντιμετωπίζουν τη φτώχεια να έχουν δυνατότητες ενεργού συμμετοχής στην κοινωνία· επιμένει ότι η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να προσπαθεί για την εξάλειψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και όχι απλώς να δίνει τη δυνατότητα στους φτωχούς να βρίσκουν κάποια διέξοδο από την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει με καλύτερη πρόσβαση σε υπηρεσίες·
36. επιμένει στα αιτήματά του για στοχοθετημένη προσέγγιση για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, ειδικότερα στο πλαίσιο ενός συνολικού στόχου για τη μείωση της παιδικής φτώχειας κατά 50% μέχρι το 2012, την εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων μέχρι το 2015, το στόχο της ΕΕ για ελάχιστους μισθούς (θεσμοθετημένες, συλλογικές συμβάσεις σε εθνικό, περιφερειακό ή τομεακό επίπεδο) ώστε να εξασφαλισθεί αμοιβή που να αντιστοιχεί τουλάχιστον στο 60% του αντίστοιχου (εθνικού, τομεακού κ.λπ.) μέσου μισθού, τον στόχο της ΕΕ για καθιέρωση συστημάτων ελάχιστου εισοδήματος και ανταποδοτικών συστημάτων αναπλήρωσης εισοδήματος με εξασφάλιση στήριξης του εισοδήματος μέχρι το 60% του εθνικού διάμεσου εισοδήματος και σχετικά με χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη των στόχων αυτών απ' όλα τα κράτη μέλη· επισημαίνει ότι η έλλειψη αξιοπρεπούς στέγασης πρέπει να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σε επίπεδο κρατών μελών προκειμένου να εξαλειφθεί το φαινόμενο των αστέγων·
37. λαμβάνει υπό σημείωση ότι το εαρινό Συμβούλιο συμφώνησε να αντιμετωπίσει τα σημεία συμφόρησης που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη στο πλαίσιο της στρατηγικής ΕΕ 2020, μεταξύ άλλων, με την περαιτέρω εμβάθυνση της ενιαίας αγοράς· λαμβάνει υπό σημείωση το γεγονός ότι η Επιτροπή σχεδιάζει να προωθήσει μια σημαντική δέσμη πρωτοβουλιών μέχρι το 2012 σε σχέση με αυτό· επικρίνει έντονα τη στρατηγική της Επιτροπής και του Συμβουλίου για την εσωτερική αγορά για το γεγονός ότι αποβλέπει στην περαιτέρω ενίσχυση της ατζέντας ελευθέρωσης και ιδιωτικοποιήσεων· επιμένει στην εκ βάθρων αναθεώρηση της στρατηγικής για την ενιαία αγορά, η εστίαση της οποίας πρέπει να είναι οι πολίτες και όχι οι μεγάλες επιχειρήσεις, η δημιουργία μιας ισχυρής κοινωνικής και περιβαλλοντικής διάστασης με βάση συγκεκριμένους και μετρήσιμους στόχους που θα απηχούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, των καταναλωτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων·
38. επικρίνει έντονα τη δέσμευση της Επιτροπής και του Συμβουλίου για συνέχιση της ατζέντας για «βελτίωση της νομοθεσίας», που προσφάτως μετονομάστηκε σε «έξυπνη ρύθμιση» στο πλαίσιο της στρατηγικής ΕΕ 2020, που αποσκοπεί στη μείωση της ρυθμιστικής ικανότητας των δημόσιων αρχών· υπογραμμίζει ότι δεν ήταν μόνο τα πικρά αποτελέσματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης που απέδειξαν την επείγουσα ανάγκη για θεμελιώδη ενίσχυση της δημόσιας ρύθμισης· επισημαίνει την ανάγκη ενίσχυσης των υποχρεωτικών αξιολογήσεων βιωσιμότητας για την επίτευξη των περιβαλλοντικών και κοινωνικών στόχων, καθώς και των στόχων που έχουν σχέση με τη διάσταση και την ισότητα των φύλων και την αξιολόγηση του κόστους της δράσης και της απραξίας· υπογραμμίζει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να έχουν δικαίωμα να καθιερώνουν ελέγχους τιμών προκειμένου να ρυθμίζουν τις αυξανόμενες τιμές των βασικών αγαθών·
39. λαμβάνει γνώση του συμπεράσματος του εαρινού Συμβουλίου για τη δημιουργία μιας «εξωτερικής διάστασης» στο πλαίσιο της στρατηγικής ΕΕ 2020 προκειμένου να προωθηθούν τα συμφέροντα και οι απόψεις της ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή, μέσω της συμμετοχής σε ανοιχτές και δίκαιες αγορές σε παγκόσμιο επίπεδο· επισημαίνει τον κίνδυνο υιοθέτησης μιας πιο επιθετικής εμπορικής πολιτικής της ΕΕ και επαναλαμβάνει ότι είναι απαραίτητο η εμπορική πολιτική να πληροί κοινωνικές και περιβαλλοντικές προδιαγραφές καθώς και προδιαγραφές σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου να επιτύχει εξάλειψη της φτώχειας, αειφορία και ανάπτυξη, καθώς και θεμιτό και δίκαιο εμπόριο μεταξύ της ΕΕ και των αναπτυσσόμενων χωρών·
Οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης και συζήτηση στο Συμβούλιο σχετικά με την τροποποίηση της Συνθήκης
40. επικρίνει τις προτάσεις που υπέβαλε η Ειδική Ομάδα με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, καθώς και το Συμβούλιο ECOFIN για αυστηρότερη δημοσιονομική επιτήρηση και για μέτρα «διαρθρωτικής μεταρρύθμισης» προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι εξελίξεις στον τομέα της ανταγωνιστικότητας και του ισοζυγίου πληρωμών στο πλαίσιο της ευρωζώνης·
41. λαμβάνει υπό σημείωση την απόφαση του Συμβουλίου ECOFIN για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης, συνολικού προϋπολογισμού μέχρι 500 δισ. €, με βάση το άρθρο 122 παράγραφος 2 της Συνθήκης και με διακυβερνητική συμφωνία των κρατών μελών της ευρωζώνης, προκειμένου να παράσχουν οικονομική στήριξη στα κράτη μέλη που βρίσκονται σε δυσχερή κατάσταση· συμφωνεί ότι ο μηχανισμός σταθεροποίησης είναι αναγκαίος για την αντιμετώπιση του κινδύνου εκδήλωσης φαινομένου ντόμινο σε περίπτωση χρεοκοπίας ενός κράτους μέλους της ευρωζώνης· ωστόσο, αντιτίθεται έντονα στο γεγονός ότι η ενεργοποίηση και η παροχή βοήθειας από το μηχανισμό σταθεροποίησης υπόκειται στους αυστηρούς όρους που τέθηκαν κατά την πρόσφατη στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ, καθώς και στο γεγονός ότι το ΔΝΤ συμμετέχει στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις·
42. εκφράζει την έντονη αντίθεσή του στην πρόθεση της Επιτροπής και του Συμβουλίου να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο για περαιτέρω επιτάχυνση των πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης των κρατών μελών, να ζητήσουν από την Πορτογαλία και την Ισπανία ιδιαίτερα σοβαρά συμπληρωματικά μέτρα εξυγίανσης για το 2010 και το 2011 και να επιβάλουν αυστηρότερους κανόνες και διαδικασίες εποπτείας των κρατών μελών της ευρωζώνης και «πιο αποτελεσματικές» κυρώσεις από αυτές που προβλέπονται ήδη στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης· πιστεύει ότι τέτοιου είδους πολιτικές το μόνο που θα επιτύχουν είναι να οδηγήσουν σε αποπληθωριστική εμβάθυνση της κρίσης και ενίσχυση των κυκλικών και αντικοινωνικών πολιτικών μεταξύ των κρατών μελών που βρίσκονται σε οικονομική δυσκολία·
43. επισημαίνει ότι το Συμβούλιο ECOFIN υπογράμμισε την ανάγκη για ταχεία πρόοδο όσον αφορά τη ρύθμιση και την εποπτεία της χρηματοπιστωτικής αγοράς, ιδίως όσον αφορά τις αγορές παραγώγων και το ρόλο των οίκων αξιολόγησης, καθώς επίσης και όσον αφορά την ουσιαστική συμβολή του χρηματοπιστωτικού τομέα στο κόστος των κρίσεων· καλεί την Επιτροπή και το Συμβούλιο να επιταχύνουν την υποβολή αποτελεσματικών προτάσεων σε σχέση με αυτό·
44. χαιρετίζει την πρόσφατη επανεξέταση των μακροοικονομικών πολιτικών του ΔΝΤ, που θέτει επί τάπητος την εγκατάλειψη των προϋποθέσεων που σχετίζονται με την υπερβολικά αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα, τις πολιτικές ελευθέρωσης, ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης, και προτείνει να επιτραπούν οι έλεγχοι στις κινήσεις κεφαλαίων, καθώς επίσης και ο στόχος για δείκτη πληθωρισμού 4%· υποστηρίζει ότι η ΕΕ πρέπει να προωθήσει παρεμφερή διαδικασία επανεξέτασης του συνδυασμού της μακροοικονομικής πολιτικής της με την οικονομική διακυβέρνηση·
45. πιστεύει ότι κάθε ουσιαστική συζήτηση για την τροποποίηση της Συνθήκης της ΕΕ υπό το φως των κρίσεων πρέπει να εστιάζει, καταρχάς και κατά κύριο λόγο, στην εγκατάλειψη της μονεταριστικής αρχιτεκτονικής που τη χαρακτηρίζει: κατάργηση των δυσλειτουργικών κριτηρίων που Μάαστριχτ για την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση, θέσπιση κριτηρίων για «πραγματική σύγκλιση» και μηχανισμοί στήριξης των κρατών μελών με στόχο την επίτευξή της, ανάκληση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και αντικατάστασή του από ένα Σύμφωνο για την Απασχόληση και την Αειφόρο Ανάπτυξη, αναδιατύπωση του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προκειμένου αυτή να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο και εγκατάλειψη της «απόλυτης ανεξαρτησίας» της, επαναπροσδιορισμό της αποστολής της για στήριξη της βιώσιμης και ισόρροπης οικονομικής ανάπτυξης, της πλήρους απασχόλησης, της οικονομικής σταθερότητας και της σταθερότητας των τιμών και των συναλλαγματικών ισοτιμιών, που αποτελούν ορισμένες μόνο από τις σημαντικότερες τροποποιήσεις που πρέπει να επέλθουν στη Συνθήκη·
46. επιμένει ότι, ενόψει της συζήτησης για την ενιαία αγορά, πρέπει να περιληφθεί στο πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ και μια ρήτρα περί κοινωνικής προόδου, η οποία θα ορίζει ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα γενικώς και το δικαίωμα της απεργίας και των εργατικών κινητοποιήσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων κλπ., επικρατούν πάντοτε των «θεμελιωδών ελευθεριών» της εσωτερικής αγοράς·
47. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, την Επιτροπή και τα εθνικά κοινοβούλια.