PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji na Półwyspie Koreańskim
14.6.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Jelko Kacin, Marietje Schaake, Ramon Tremosa i Balcells, Marielle de Sarnez w imieniu grupy politycznej ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0358/2010
B7‑0359/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji na Półwyspie Koreańskim
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Korei,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton na temat publikacji sprawozdania dotyczącego zatonięcia okrętu Republiki Korei „Cheonan”,
– uwzględniając sprawozdanie „Wyniki dochodzenia w sprawie zatonięcia południowokoreańskiego okrętu „Cheonan”,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 regulaminu,
Zatonięcie okrętu „Cheonan”
A. mając na uwadze, że południowokoreańska łódź patrolowa „Cheonan” zatonęła dnia 26 marca 2010 r. po ataku, do którego doszło na spornych wodach, powodując śmierć 46 marynarzy,
B. mając na uwadze, że okręt rozpadł się na skutek wstrząsu i efektu bąbla kawitacyjnego spowodowanego eksplozją podwodnej torpedy, do którego doszło na wodach tuż obok Wyspy Baengnyeong, blisko spornej międzykoreańskiej granicy morskiej,
C. mając na uwadze, że ogromne zniszczenia w obszarze pomieszczenia turbiny gazowej spowodowały zatonięcie statku, mając na uwadze, że drugą część okrętu znaleziono 7 km od miejsca ataku z racji bardzo silnego prądu,
D. mając na uwadze, że części torpedy CHT-02D odnalezione na dnie morza w dniu 15 maja 2010 r. oznaczone były napisami w alfabecie Hangul pasującymi do północnokoreańskiego modelu takiej ciężkiej torpedy o średnicy 21 cali, wadze 1,7 tony i ciężarze netto materiałów wybuchowych wynoszącym maksymalnie 250 kg,
E. mając na uwadze, że kiedy doszło do tego incydentu wszystkie okręty podwodne z innych krajów sąsiadujących znajdowały się w swoich bazach lub blisko nich,
F. mając na uwadze, że dochodzenie prowadzone przez wspólny cywilno-wojskowy zespół dochodzeniowy, obejmujące procedurę śledczą i zatwierdzającą przeprowadzoną w oparciu o obiektywne i naukowe podejście, oraz niezależna opinia wydana przez Komisję Nadzorczą Państw Neutralnych (NNSC) wskazały na istnienie wyraźnych i niezaprzeczalnych dowodów na to, że południowokoreański okręt „Cheonan” zatonął w rezultacie zewnętrznej podwodnej eksplozji spowodowanej torpedą wyprodukowaną w Korei Północnej i wystrzeloną z małej północnokoreańskiej łodzi podwodnej,
G. mając na uwadze, że sekretarz generalny ONZ określił wyniki tego sprawozdania jako „głęboko niepokojące”,
H. mając na uwadze, że rząd Republiki Korei zażądał publicznych przeprosin i obietnicy, że nie dojdzie do dalszych prowokacji ze strony władz KRLD,
I. mając na uwadze, że Korea Północna nie przyznaje się do odpowiedzialności za ten incydent, oskarżając Koreę Południową o „zmyślanie”,
J. mając na uwadze, że w rezultacie tego incydentu Korea Południowa ogłosiła zawieszenie wszelkich stosunków z KRLD i zawiesiła je, z wyjątkiem pomocy humanitarnej i funkcjonowania strefy przemysłowej Kaesong; zapowiedziała również wznowienie nadawania programów propagandowych przez radio i głośniki, ale jak na razie zostało to odroczone,
K. mając na uwadze, że w odpowiedzi na zawieszenie stosunków handlowych Korea Północna zerwała wszelkie kontakty z Koreą Południową i zagroziła, że będzie celować w stanowiska głośników, jeśli nadal będą nadawały treści propagandowe oraz zagroziła powszechną wojną w przypadku zastosowania dalszych sankcji przeciwko KRLD,
L. mając na uwadze, że UE zdecydowanie popiera denuklearyzację Półwyspu Koreańskiego i wznowienie rozmów sześciostronnych jako ważny proces na rzecz zapewnienia pokoju i stabilności w regionie,
M. mając na uwadze, że w przeszłości Chiny były niechętne wywieraniu presji, bojąc się napływu uchodźców zza granicy,
N. mając na uwadze, że Seul oficjalnie przekazał sprawę do dyskusji Radzie Bezpieczeństwa ONZ, podczas gdy Korea Północna wystosowała pismo do przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ zrzekając się wszelkiej odpowiedzialności za atak i zachęcając Radę do udzielenia Korei Północnej wsparcia w przeprowadzaniu jej własnych dochodzeń,
Prawa człowieka
O. mając na uwadze, że zgodnie z obrazami satelitarnymi i różnymi relacjami uciekinierów z Korei Północnej ustalono, że Korea Północna dysponuje sześcioma obozami koncentracyjnymi dla przeciwników politycznych, w których przetrzymywanych jest 150 000 więźniów politycznych,
P. mając na uwadze, że więźniowie polityczni przetrzymywani w obozach pozbawieni są podstawowych praw człowieka i nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym, mając na uwadze, że wielu z nich umiera z niedożywienia, uleczalnych chorób oraz że są pozbawieni opieki medycznej,
Q. mając na uwadze, że w Korei Północnej nie ma dostępu do wolnych środków komunikacji, takich jak radio, prasa czy Internet, co oznacza, że do ludności trafiają jedynie informacje przygotowane lub zatwierdzone przez rząd i prawie żadne informacje na temat sytuacji w zakresie praw człowieka nie mogą być komunikowane przez Koreę Północną reszcie świata, mając na uwadze, że międzynarodowe organizacje humanitarne lub obrony praw człowieka nie mają dostępu do Korei Północnej i jej ludności,
R. mając na uwadze, że Unia Europejska z dużym zaangażowaniem zajmuje się kwestią zniesienia kary śmierci i dąży do powszechnego uznania tej zasady,
S. mając na uwadze, że w dniu 25 lutego 2010 r. Trybunał Konstytucyjny Republiki Korei orzekł większością pięciu do czterech głosów, że kara śmierci jest zgodna z konstytucją, a także mając na uwadze, że sędziowie podkreślili jednak, iż kwestia utrzymania bądź zniesienia kary śmierci powinna zostać przedyskutowana przez Zgromadzenie Narodowe, a nie w ramach procesu konstytucyjnego, mając na uwadze, że Trybunał Konstytucyjny przyjął orzeczenie pięcioma głosami za i czterema przeciw, a także mając na uwadze, że orzeczenie z 1996 r. zostało przyjęte większością siedmiu głosów do dwóch,
T. mając na uwadze, że w Republice Korei odnotowano ponad 55 potwierdzonych przypadków więźniów skazanych na karę śmierci, mając na uwadze, że ostatnia egzekucja w Republice Korei miała miejsce w grudniu 1997 r., mając na uwadze, że w okresie sprawowania urzędu przez prezydenta Kim De Dzunga, który sam został skazany na karę śmierci w 1980 r., a następnie ułaskawiony, zaprzestano stosowania kary śmierci i przez ostatnie 13 lat Republika Korei należała do grupy krajów, które w praktyce nie wykonują kary śmierci,
U. mając na uwadze, że dnia 18 grudnia 2007 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło zdecydowaną większością głosów rezolucję wzywającą kraje, które stosują karę śmierci, do „wprowadzenia moratorium na egzekucje celem zniesienia kary śmierci”, a jej treść potwierdzono w drugiej rezolucji przyjętej dnia 18 grudnia 2008 r.,
1. głęboko ubolewa nad tragiczną śmiercią osób przebywających na pokładzie południowokoreańskiej korwety „Cheonan” i w duchu solidarności i przyjaźni przekazuje wyrazy współczucia rządowi Republiki Korei, rodzinom ofiar oraz wszystkim Koreańczykom;
2. zgadza się z potępieniem przez wiceprzew./wp ataku i wyraża uznanie dla okazanej przez Republikę Korei powściągliwości;
3. przyjmuje konkluzje ostatecznego sprawozdania wspólnego zespołu dochodzeniowego i stanowczo potępia zatopienie okrętu jako aktu prowokacyjnego przeciwko pokojowi i stabilności na Półwyspie Koreańskim;
4. ubolewa nad faktem, że rządy ChRL i Federacji Rosyjskiej nadal nie przyjęły jasnego stanowiska w odniesieniu do konkluzji ostatecznego sprawozdania wspólnego zespołu dochodzeniowego;
5. wzywa obydwie strony do zachowania powściągliwości i użycia wszelkich środków celem polepszenia stosunków międzykoreańskich i zwiększenia wysiłków na rzecz promowania trwałego pokoju i bezpieczeństwa na Półwyspie Koreańskim;
6. wzywa Chiny, jako regionalne mocarstwo, stałego członka Rady Bezpieczeństwa ONZ i głównego partnera handlowego Korei Północnej, do wywarcia odpowiedniego wpływu na Koreę Północną i zadbania o to, aby nie doszło do zaostrzenia konfliktu;
7. z zadowoleniem przyjmuje oświadczenia Chińskiej Republiki Ludowej, że jest ona „gotowa do współpracy z USA” i zachęca oba kraje do działania w sposób zapewniający utrzymanie stabilności na Półwyspie Koreańskim;
8. popiera przekazanie sprawy przez rząd Republiki Korei do Rady Bezpieczeństwa ONZ;
9. wzywa kraje biorące udział w sześciostronnych rozmowach na temat rozbrojenia do kontynuowania współpracy, aby zapewnić wznowienie rozmów dotyczących zakończenia programu jądrowego Korei Północnej;
Prawa człowieka
10. wzywa UE do powołania specjalnego przedstawiciela UE ds. Korei Północnej celem zapewnienia trwałej obserwacji i koordynacji, aby wesprzeć rozwiązywanie problemów Korei Północnej w zakresie praw człowieka zarówno w ramach Unii Europejskiej, jak i z kluczowymi partnerami, takimi jak Narody Zjednoczone, Japonia, Szwajcaria, Chińska Republika Ludowa i Republika Korei;
11. wzywa do powołania komisji śledczej ONZ do badania przeszłych i obecnych przypadków łamania praw człowieka w Korei Północnej, aby określić, do jakiego stopnia tego rodzaju akty przemocy i bezkarność w połączeniu z nadużyciami mogą stanowić zbrodnie przeciwko ludzkości i zostać poddane jurysdykcji międzynarodowej;
12. wzywa państwa członkowskie Unii Europejskiej do współpracy z Narodami Zjednoczonymi i innymi partnerami międzynarodowymi w celu 1) zajęcia się ciągłymi i poważnymi przypadkami łamania praw człowieka w Korei Północnej, 2) wywierania nacisku na Chiny, aby uznały uchodźców z Korei Północnej i chroniły ich oraz 3) zgodzenia się na ponowne osiedlenie się uchodźców północnokoreańskich;
13. wzywa państwa członkowskie Unii Europejskiej i kraje kandydujące do zapewnienia ochrony i promowania podstawowych praw pracowniczych pracowników Korei Północnej zatrudnionych bezpośrednio lub pośrednio przez europejskie korporacje w Europie i poza nią, w tym w Rosji, na Bliskim Wschodzie i w Azji;
14. uznaje fakt, że od 1998 r. Republika Korei nie wykonała żadnej egzekucji, co czyni ją de facto krajem niestosującym kary śmierci w praktyce; z zadowoleniem przyjmuje poprawę w dziedzinie ochrony i propagowania praw człowieka w tym kraju; wzywa Republikę Korei do wysłania krajom regionu i całemu światu wyraźnego sygnału podkreślającego uniwersalny charakter praw człowieka;
15. powtórnie wyraża ogólny sprzeciw wobec kary śmierci, która jest niezgodna ze współczesnym systemem sądownictwa karnego, i mimo rozpowszechnionego przekonania opinii publicznej nie prowadzi do spadku przestępczości;
16. zachęca Republikę Korei do wprowadzenia prawnie wiążącego moratorium na wszystkie egzekucje do czasu przyjęcia przez parlament ustawy znoszącej karę śmierci; szeroki i pozytywny wkład Korei w promowanie praw człowieka na Półwyspie Koreańskim i na całym świecie świadczy o uznawaniu tych samych wartości co UE;
17. podkreśla, że według niego UE i Republika Korei muszą zacieśnić współpracę polityczną, gospodarczą, naukową, kulturową i ogólną przez zapewnienie lepszych warunków dla szerszej wymiany studentów i młodych polityków;
18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, przewodniczącemu Rady, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, rządowi Republiki Korei oraz koreańskiej Krajowej Komisji Praw Człowieka.