PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji Romów w Europie oraz naruszenia prawa do swobodnego przemieszczania się

6.9.2010

zamykającej debatę na temat oświadczeń Rady i Komisji
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu

Manfred Weber, Simon Busuttil, Jean-Pierre Audy, Michèle Striffler, Lívia Járóka w imieniu grupy politycznej PPE
Timothy Kirkhope w imieniu grupy politycznej ECR

B7‑0492/2010

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji Romów w Europie oraz naruszenia prawa do swobodnego przemieszczania się

Parlament Europejski,

–   uwzględniając rezolucję z dnia 25 marca 2010 r. dotyczącą drugiego europejskiego szczytu w sprawie Romów[1], z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie sytuacji społecznej Romów i ułatwienia im dostępu do rynku pracy w UE[2], z dnia 10 lipca 2008 r. w sprawie spisu Romów we Włoszech w oparciu o pochodzenie etniczne[3], z dnia 31 stycznia 2008 r. w sprawie europejskiej strategii dotyczącej Romów[4], z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie sytuacji kobiet romskich w Unii Europejskiej[5] oraz z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie sytuacji Romów w Unii Europejskiej[6];

–   uwzględniając art. 2 oraz art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

–   uwzględniając art. 21 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–   uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 19 ust. 1,

–   uwzględniając europejską konwencję praw człowieka, a w szczególności art. 4 protokołu nr 4 do tej konwencji,

–   uwzględniając dyrektywę 2004/38/WE[7] w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich,

–   uwzględniając dyrektywę Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r.[8] wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne,

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 7 kwietnia 2010 r. w sprawie promowania integracji społecznej i gospodarczej Romów w Europie[9],

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że swobodny przepływ osób jest jedną z podstawowych swobód zapisanych w prawie Unii Europejskiej i obejmuje prawo obywateli UE do udawania się do innych państw członkowskich w celu podjęcia pracy lub osiedlenia się wraz z rodzinami na warunkach przewidzianych w dyrektywie 2004/38,

B.  mając na uwadze, że w lipcu 2010 r. władze francuskie rozpoczęły proces likwidacji i ewakuacji szeregu obozów romskich, których mieszkańcy są obywatelami niektórych państw członkowskich UE rzekomo przebywającymi nielegalnie na terenie Francji,

C. mając na uwadze, że do kraju pochodzenia odesłano, w większości na zasadzie dobrowolności, prawdopodobnie ok. 700 osób specjalnie w tym celu zorganizowanymi lotami w dniach 19 i 26 sierpnia, a pod koniec września planowany jest jeszcze jeden lot,

D. mając na uwadze, że podobnie jak inne państwa członkowskie, Francja ma prawo stosować dyrektywę 2004/38/WE w sprawie swobody przemieszczania się na terenie UE zgodnie z zawartymi w niej warunkami,

E.  mając na uwadze, że UE podjęła szereg działań w dziedzinie integracji społecznej Romów i przeznaczyła na ten cel konkretne fundusze, jednak inicjatywy te do tej pory nie przyniosły wystarczających rezultatów,

F.  mając na uwadze, że społeczna i ekonomiczna marginalizacja Romów to problem europejski i wymaga strategii na szczeblu europejskim,

I. Europejska strategia w sprawie Romów

1.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia i wdrożenia europejskiej strategii w sprawie Romów obejmującej w szczególności:

­    opracowanie planu działania opartego na szeroko zakrojonej współpracy pomiędzy instytucjami UE i państwami członkowskimi, a także innymi zainteresowanymi stronami,

­    jasne wskaźniki, terminy i modele oceny postępu,

­    odpowiednie mechanizmy nadzoru w celu zagwarantowania skutecznego wykorzystania zasobów finansowych i ludzkich,

­    zaangażowanie społeczności romskich we wszystkie aspekty planowania, wdrażania i nadzoru,

­    skuteczne wdrażanie na szczeblu lokalnym, możliwie najbliżej społeczności romskich,

­    wyciągnięcie właściwych wniosków z poprzednich inicjatyw w celu uniknięcia powtarzania błędów i niezrealizowanych celów;

 

2.  apeluje o wszechstronny plan rozwoju, który będzie ukierunkowany na wszystkie pokrewne obszary polityki, a jednocześnie umożliwi natychmiastową interwencję na marginalizowanych obszarach zmagających się z poważnymi wadami strukturalnymi;

3.  apeluje o jasne zobowiązania prawne i poważne środki budżetowe w celu ułatwienia integracji społecznej Romów oraz zachęca państwa członkowskie do stosownego przyjęcia i korzystania z tych środków;

4.  wzywa Komisję do wsparcia państw członkowskich w lepszym wykorzystaniu funduszy UE, w tym poprzez zaproponowanie metod uproszczenia procedur dostępu do tych funduszy;

5.  wzywa państwa członkowskie do pełnego wykorzystania możliwości zawartych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 437/2010 zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1080/2006 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w odniesieniu do kwalifikowalności działań w zakresie mieszkalnictwa na rzecz społeczności marginalizowanych w celu ponownej integracji i trwałego rozwoju społeczności znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji;

6.  wzywa Komisję do przyjęcia wiodącej roli w tworzeniu warunków dla konstruktywnego dialogu między państwami członkowskimi na temat sytuacji mniejszości romskiej;

7.  apeluje o zwiększenie roli europejskiej platformy na rzecz integracji Romów dzięki nadaniu jej rangi oficjalnego mechanizmu koordynacji między Komisją i państwami członkowskimi, przy udziale organizacji pozarządowych;

8.  wzywa Komisję do nasilenia na szczeblu UE kampanii informacyjnych i uświadamiających dotyczących kwestii Romów;

9.  uważa, że zorganizowanie kolejnego unijnego szczytu w sprawie Romów byłoby dobrą okazją do zintensyfikowania wysiłków UE dotyczących sytuacji Romów w Unii;

II. Dyrektywa 2004/38/WE

10. stwierdza, że ludność romska jest mniejszością posiadającą na ogół obywatelstwo państwa członkowskiego, a zatem podlega prawom i obowiązkom wynikającym z dyrektywy 2004/38/WE;

11. podkreśla, że obywatele Europy mają prawo przeniesienia się do i osiedlenia w każdym państwie członkowskim UE, pod warunkiem spełniania pewnych warunków – zwłaszcza w przypadku pobytów trwających dłużej niż trzy miesiące, o ile:

­    są zatrudnieni lub prowadzą działalność gospodarczą w przyjmującym państwie członkowskim lub

­    posiadają wystarczające środki, aby nie stanowić ciężaru dla przyjmującego państwa członkowskiego oraz posiadają pełne ubezpieczenie zdrowotne lub

­    studiują i posiadają pełne ubezpieczenie zdrowotne;

12. stwierdza, że dyrektywa 2004/38/WE daje także państwom członkowskim prawo do ograniczenia swobody przemieszczania się i osiedlania obywateli UE i członków ich rodzin, niezależnie od ich narodowości, z powodów związanych z porządkiem publicznym, bezpieczeństwem publicznym lub zdrowiem publicznym oraz że państwa członkowskie nie mają obowiązku uprzedniego powiadamiania Komisji przed zastosowaniem klauzuli o porządku publicznym;

13. zauważa ponadto, że odpowiedzialność za przestępstwo musi być rozpatrywana w drodze analizy poszczególnych indywidualnych przypadków i nie może być przypisywana całym grupom lub społecznościom;

14. przypomina państwom członkowskim, że ich obowiązkiem jest wdrażanie dyrektyw UE i przestrzeganie postanowień traktatów UE w celu ochrony demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka w całej Unii;

15. ufa, że art. 2 TUE dotyczący wartości, na których opiera się Unia – w tym niedyskryminacji, tolerancji, sprawiedliwości i solidarności – jest przestrzegany w całej Unii;

16. podkreśla, że wydalanie obywateli UE musi się odbywać w oparciu o analizę poszczególnych przypadków i na podstawie stosownych decyzji sądowych;

17. uważa, że sytuacja ludności romskiej w Europie nie powinna wpłynąć na zbliżające się wstąpienie Rumunii i Bułgarii do strefy Schengen;

* * *

18. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

• [1]  TA_PROV(2010)0085.
• [2]  P6_TA(2009)0117.
• [3]  P6_TA(2008)0361.
• [4]  P6_TA(2008)0035.
• [5]  P6_TA(2006)0244
• [6]  P6_TA(2005)0151.
• [7]  Dz.U. L 158 z 30.4.2004.
• [8]  Dz.U. L 180 z 19.7.2000.
• [9]  COM(2010)133.