PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zbliżającego się szczytu UE-USA oraz Transatlantyckiej Rady Gospodarczej
3.11.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Adrian Severin, Hannes Swoboda w imieniu grupy politycznej S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0608/2010
B7‑0609/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zbliżającego się szczytu UE-USA oraz Transatlantyckiej Rady Gospodarczej
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie stosunków transatlantyckich, a zwłaszcza rezolucję z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie stosunków transatlantyckich po wyborach w Stanach Zjednoczonych oraz rezolucję z dnia 26 października 2009 r. w sprawie szczytu UE-USA oraz TRG,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie zalecenia Komisji dla Rady w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczących umowy służącej udostępnianiu Departamentowi Skarbu Stanów Zjednoczonych danych z komunikatów finansowych w celu zapobiegania terroryzmowi, walki z terroryzmem i finansowaniem go; uwzględniając rezolucję legislacyjną PE z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia umowy SWIFT,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie przejrzystości i aktualnego stanu negocjacji umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA),
– uwzględniając projekt protokołu zmieniającego umowę o transporcie lotniczym UE-USA oraz debaty przeprowadzone w dniu 22 września 2010 r. i dotyczące przetwarzania i przekazywania przez przewoźników lotniczych danych dotyczących przelotu pasażera (PNR) oraz opłat lotniskowych w USA,
– uwzględniając posiedzenie plenarne ONZ na wysokim szczeblu na temat milenijnych celów rozwoju, które miało miejsce w dniach 20-22 września 2010 r., jak i wnioski z niego,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 października 2010 r. w sprawie szczytu G-20, który odbędzie się w dniach 11-12 listopada 2010 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że stosunki transatlantyckie powinny opierać się na wspólnych wartościach podstawowych, takich jak demokracja, prawa człowieka, rządy prawa oraz wielostronność,
B. mając na uwadze, że Unia Europejska z zadowoleniem przyjmuje gotowość rządu USA do współpracy na arenie międzynarodowej, jak i ponowne zaangażowanie się w stosunki UE-USA oraz nacisk na wielostronność,
C. mając na uwadze, że po Lizbonie UE jest kluczowym partnerem na arenie międzynarodowej, dysponującym nowymi narzędziami działania,
D. mając na uwadze, że mimo iż UE i USA pozostają najważniejszymi gospodarkami na świecie, stoją one przed poważnymi wyzwaniami wynikającymi z kryzysu finansowego oraz rosnącej konkurencji ze strony gospodarek wschodzących i krajów BRIC (Brazylia, Rosja, Indie, Chiny),
E. mając na uwadze, że prace Transatlantyckiej Rady Gospodarczej (TRG) mają na celu zintegrowanie rynku transatlantyckiego sprzyjającego wzrostowi gospodarczemu, trwałemu rozwojowi i sprawiedliwości społecznej,
F. mając na uwadze, że na obu stronach spoczywa odpowiedzialność za przeciwdziałanie nierównościom na skalę światową, takim jak kryzys finansowy i jego wymiar społeczny, bezrobocie, zmiana klimatu, bezpieczeństwo energetyczne, terroryzm i rozprzestrzenianie broni jądrowej,
G. mając na uwadze, że zarówno UE, jak i USA zobowiązały się do osiągnięcia milenijnych celów rozwoju i zmniejszenia o połowę skrajnego ubóstwa do roku 2015, co niedawno zostało potwierdzone na szczycie ONZ na wysokim szczeblu w Nowym Jorku,
Współpraca międzynarodowa
1. wzywa obie strony do zmierzenia się z wyzwaniami w oparciu o prawo międzynarodowe i wzmocnienie wielostronnych instytucji oraz do dążenia do realizacji programu reform ONZ, w tym reformy Rady Bezpieczeństwa ONZ;
2. nakłania UE i USA do propagowania poszanowania demokracji i praw człowieka na świecie jako kluczowego elementu ich polityki; podkreśla potrzebę intensywnej koordynacji w dyplomacji prewencyjnej i kryzysowej; wzywa rząd USA, by ratyfikował rzymski statut Międzynarodowego Trybunału Karnego i przystąpił do niego; ponawia apel o powszechne zniesienie kary śmierci;
3. podkreśla konieczność wykazania się przez obie strony odwagą i przywództwem, by osiągnąć milenijne cele rozwoju i zmniejszyć o połowę skrajne ubóstwo do roku 2015, w szczególności poprzez skupienie się na najbardziej marginesowych milenijnych celach rozwoju, obejmujących umieralność matek i dzieci, zwłaszcza w Afryce Subsaharyjskiej; ponownie wzywa obie strony do respektowania podjętych zobowiązań dotyczących przekazania 0,7% swojego DNB na oficjalną pomoc rozwojową;
4. wzywa obie strony do respektowania zobowiązań podjętych na szczycie G-20 w Toronto i dotyczących poprawy dostępu osób ubogich do usług finansowych oraz zwiększenia dostępności finansowania dla MŚP w krajach rozwijających się;
5. oczekuje od UE i USA ścisłej współpracy z Grupą Roboczą ds. Skuteczności Pomocy, mającej na celu przyczynienie się do pomyślnego wyniku 4. Forum Wysokiego Szczebla poświęconego skuteczności pomocy, które odbędzie się w Seulu w 2011 r. i dotyczyć będzie ściślejszej koordynacji działań różnych stron;
6. z zadowoleniem przyjmuje decyzję rządu Stanów Zjednoczonych ze stycznia 2010 r. o mianowaniu specjalnego wysłannika ds. Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie, a także oświadczenie prezydentów Obamy i Miedwiediewa z czerwca 2010 r. w sprawie przyszłej kontroli broni konwencjonalnej i Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie; przychylnie odnosi się do porozumienia między USA i Rosją w sprawie nowego traktatu START i jest przeświadczony o jego zatwierdzeniu przez Senat USA; jest zdania, że aby odnowić transatlantycki konsensus dotyczący bezpieczeństwa, w dialogu z Rosją, Stanami Zjednoczonymi i krajami członkowskimi OBWE spoza UE należy podjąć kwestię odpowiednich zmian w ramach szerszej struktury bezpieczeństwa;
7. przypomina o deklaracji strasburskiej z kwietnia 2009 r., złożonej przez sojusz NATO; wzywa w związku z tym rząd USA i państwa członkowskie UE do wyraźnego zobowiązania się w ramach NATO do działań mających na celu likwidację broni jądrowej na świecie; wzywa Stany Zjednoczone do wycofania z Europy taktycznej broni jądrowej, co byłoby jednoznacznym wsparciem postanowień układu NPT, przeciwdziałającym rozprzestrzenianiu broni jądrowej i umożliwiającym Sojuszowi skupienie swoich ograniczonych zasobów na bieżących potrzebach z zakresu bezpieczeństwa;
8. z zadowoleniem przyjmuje szczyt z kwietnia 2010 r. poświęcony bezpieczeństwu jądrowemu, który podkreślił globalne znaczenie zapobiegania terroryzmowi jądrowemu i zabezpieczenia wszelkich wrażliwych materiałów jądrowych w ciągu czterech lat, oraz plan prac w celu udoskonalenia i upowszechnienia istniejących porozumień i programów dotyczących bezpieczeństwa jądrowego; popiera inicjatywy podejmowane przez poszczególne kraje w celu poprawy bezpieczeństwa wewnętrznego i zachęca inne państwa do pójścia w te ślady; popiera inicjatywę dotyczącą likwidacji broni jądrowej na Bliskim Wschodzie;
Zasięg regionalny
9. wzywa do lepszej współpracy między UE a USA w Afganistanie i Pakistanie, mającej na celu przyczynienie się do pokoju i stabilizacji, demokracji, praw człowieka i rozwoju w tym regionie; podkreśla znaczenie uczestnictwa w tym procesie krajów sąsiadujących i innych kluczowych podmiotów w regionie, co może wyraźnie przyczynić się do regionalnej stabilizacji; podkreśla wagę rozwoju i bardziej cywilnego nastawienia w polityce wobec Afganistanu; pochwala starania, jakimi wykazała się misja EUPOL w Afganistanie, i wzywa do lepszej koordynacji pomiędzy międzynarodowymi podmiotami zaangażowanymi w szkolenie sił policyjnych w tym kraju; nakłania do zwiększenia inwestycji w reformę oraz szkolenia przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości;
10. wzywa strony do kontynuowania – wspólnymi siłami – prac z rządem Iraku oraz z ONZ, zmierzających do wzmocnienia jedności, demokracji i stabilności w Iraku; podkreśla znaczenie – również w kontekście regionalnym – bezpieczeństwa i rozwoju w tym kraju i wzywa do zaangażowania wszystkich warstw irackiego społeczeństwa w powiązanie uzgodnień administracyjnych z konkretnymi projektami;
11. wyraża rozczarowanie postawą Iranu, który nadal odmawia pełnej współpracy z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej poprzez utrudnianie jej pracy; przychylnie odnosi się do przyjęcia rezolucji nr 1929(2010) Rady Bezpieczeństwa ONZ, która nakłada po raz czwarty sankcje na Iran z powodu jego programu jądrowego, a także przyjęcie przez Radę szeregu środków ograniczających, które będą miały zastosowanie do Iranu; jednocześnie popiera cel polegający na wynegocjowaniu porozumienia z Iranem zgodnego z podwójną strategią dialogu i sankcji;
12. w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje decyzję USA w sprawie nałożenia określonych sankcji na irańskich urzędników uznanych za winnych lub współwinnych poważnym naruszeniom praw człowieka w Iranie od kontrowersyjnych wyborów prezydenckich w czerwcu 2009 r.; wzywa Radę do przyjęcia podobnych środków;
13. podkreśla znaczenie bezpośrednich rozmów pokojowych między Izraelem a Palestyńczykami, co powinno doprowadzić do porozumienia kończącego okupację zapoczątkowaną w 1967 r. oraz do powstania niezależnego, demokratycznego, granicznego i stabilnego państwa palestyńskiego, współistniejącego pokojowo i bezpiecznie z Izraelem i innymi państwami sąsiadującymi, oraz wzywa do kontynuowania tych negocjacji; przychylnie odnosi się do starań prezydenta Obamy i rządu USA w tym zakresie; nalega, by UE była bardziej aktywna politycznie w tym procesie, również w ramach Kwartetu Bliskowschodniego;
14. ponownie podkreśla, że wszystkie podmioty po obu stronach powinny powstrzymać się od jednostronnych działań, ze szczególnym uwzględnieniem izraelskiego osadnictwa na Zachodnim Brzegu i we Wschodniej Jerozolimie, które mogą zaszkodzić perspektywie sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami i Palestyńczykami; podkreśla też, że nie należy uznawać żadnych jednostronnych zmian w granicach sprzed 1967 r., w tym również w odniesieniu do Jerozolimy;
Współpraca dwustronna – dane
15. z zadowoleniem odnosi się do podpisania w czerwcu 2010 r. drugiego etapu „umowy o otwartym niebie” dotyczącej transportu lotniczego między UE a USA, co jest kamieniem węgielnym skutecznej współpracy, jak i do zawarcia w dniu 8 października 2010 r. najnowszej umowy w ramach Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego, która jest ważnym krokiem naprzód dla transatlantyckiego rynku lotniczego; nakłania jednak władze USA i Komisję do starań na rzecz większej swobody inwestowania i praw własności przewoźników lotniczych po obu stronach Atlantyku, bez uprzedzeń związanych z obcym obywatelstwem, oraz na rzecz włączenia emisji CO2 z sektora lotniczego do systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS);
16. ponownie wzywa Senat USA oraz amerykański rząd do unikania przyjmowania jakichkolwiek środków sprzecznych z tymi celami, takich jak dotyczące stacji naprawczych za granicą, wyłączeń spod zakazów antytrustowych oraz przynależności państwowej przewoźników lotniczych, o której mowa w rezolucji Kongresu USA nr 915; wzywa Komisję i rząd USA do promowania koncepcji „jednolitego obszaru ochrony lotnictwa” oraz do przeglądu skuteczności dodatkowych środków bezpieczeństwa przyjętych od roku 2001, aby zlikwidować pokrywające się działania i słabe strony w łańcuchu bezpieczeństwa;
17. przypomina o znaczeniu solidnego prawnego porozumienia ramowego UE-USA dotyczącego wymiany danych osobowych pasażerów oraz ochrony danych, przypomina w tym kontekście o jego priorytetach określonych w rezolucjach oraz wzywa Radę i Komisję do należytego uwzględnienia stanowiska PE podczas przyjmowania wytycznych negocjacyjnych, przypominając o swoim prawie do bycia w pełni i bezzwłocznie informowanym w trakcie całego tego procesu;
18. wzywa władze USA i Komisję do dalszej intensyfikacji negocjacji w sprawie znalezienia wyważonych rozwiązań dotyczących m.in. kwestii potrzeb bezpieczeństwa lotniczego i ochrony danych osobowych pasażerów (PNR) oraz przeglądu kontroli bezpieczeństwa na lotniskach, w tym zastosowania skanerów bezpieczeństwa;
19. przyjmuje z zadowoleniem i z całych sił popiera zalecenia Komisji dla Rady dotyczące upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie umowy o ochronie danych osobowych i przychylnie odnosi się do podejścia Komisji polegającego na zastosowaniu takiej umowy ramowej do wszystkich ewentualnych przyszłych oraz obecnych państw członkowskich UE w zakresie umów z USA dotyczących przekazywania i przetwarzania danych osobowych w ramach współpracy policyjnej i sądowej;
20. ubolewa nad wprowadzeniem „promocji podróży” i opłat administracyjnych za wydawanie obywatelom UE pozwoleń na wjazd na teren Stanów Zjednoczonych w ramach elektronicznego systemu zezwoleń na podróż (ESTA) i uznaje takie działanie za krok wstecz, który sprowadza się do ponownego zastosowania wymogu wizowego oraz wykluczenia Rumunii, Polski, Bułgarii i Cypru z programu znoszenia wiz, a w konsekwencji do dyskryminującego traktowania obywateli UE; ponawia apel do Komisji o uznanie tej kwestii za najpilniejszy priorytet, co wiąże się z opcją zastosowania zasady wzajemności;
21. wzywa UE i USA do przyjęcia kompleksowej i zrównoważonej strategii dotyczącej migracji, obejmującej nasilenie międzynarodowego dialogu w sprawie migracji oraz działania zapobiegające przejawom rasizmu, ksenofobii, dyskryminacji i innych form nietolerancji; zachęca do przyjmowania i wdrażania prawodawstwa rozwiązującego problem dyskryminacji w zatrudnieniu oraz do współpracy z sektorem prywatnym na rzecz przyjęcia inicjatyw prewencyjnych, takich jak programy ułatwiające najsłabszym grupom wejście na rynek pracy i programy zwalczające dyskryminacyjne praktyki w miejscu pracy;
22. uważa, że społeczeństwo informacyjne jest kluczowym elementem transatlantyckiego obszaru gospodarczego opartego na dostępie do wiedzy i zrównoważonej ochronie treści cyfrowych; uprasza o wzmocnienie powiązań między innowacjami, kreatywnością a technologiami informacyjno-komunikacyjnymi w zakresie tworzenia nowej kultury biznesu; wzywa UE i USA do zacieśnienia współpracy w dziedzinie edukacji i szkoleń oraz podkreśla znaczenie ułatwienia studentom przenoszenia i uznawania ich kwalifikacji;
23. wyraża zaniepokojenie niedawnymi doniesieniami zawartymi w sprawozdaniu Human Rights Watch 2010, zgodnie z którymi europejskie przedsiębiorstwa międzynarodowe prowadzą agresywne kampanie w celu powstrzymania pracowników w USA od organizowania się i rokowań, naruszając standardy międzynarodowe, a często przepisy prawa pracy USA; zwraca się do UE i USA, aby współpracowały na rzecz zapewnienia przestrzegania standardów międzynarodowych przez europejskie przedsiębiorstwa; popiera wprowadzenie Employee Free Choice Act, ustawy gwarantującej pracownikom swobodę zrzeszania się, stanowiącej postęp ku bardziej zdecydowanemu określaniu standardów i ku podstawowym normom określonym w konwencjach MOP; zachęca UE i USA do wymiany najlepszych praktyk i informacji w zakresie analogicznych przepisów dotyczących zwalczania przepaści płacowej między mężczyznami a kobietami oraz między różnymi grupami etnicznymi;
Stabilność finansowa i międzynarodowy arbitraż regulacyjny
24. uznaje przyjęcie przez USA niedawnego kompleksowego pakietu reform finansowych, reformę amerykańskiej Wall Street i ustawę o ochronie konsumentów za decydujący krok ku wzmocnieniu regulacji i nadzoru w odniesieniu do produktów, rynków i podmiotów finansowych; zdecydowanie popiera wysiłki podejmowane przez USA w celu stanowczego wdrożenia nowych ram i wzywa poszczególne zaangażowane organy regulacyjne (FDIC, CFTC, SEC, Rezerwa Federalna oraz nowo utworzone FOI) do zapewnienia odpowiedniej zbieżności po obu stronach Atlantyku, tak aby wspólne problemy były rozwiązywane w porozumieniu;
25. podkreśla znaczenie stosowania przez nowo utworzoną Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego i Komitet Nadzoru Finansowego skoordynowanego podejścia do definiowania, regulacji i nadzorowania instytucji finansowych, które są „zbyt duże, by mogły upaść”; przypomina, że chociaż istnieją różnice strukturalne między rynkami finansowymi, finanse są zglobalizowane w takim stopniu, że decydenci polityczni na całym świecie nie mogą tego dłużej ignorować; uważa, że koordynacja między organami UE i USA w tej dziedzinie powinna być wzorowa;
26. ponownie wyraża poparcie dla G20, która w odpowiedzi na kryzys finansowy zobowiązała się do podniesienia jakości i do zwiększenia ilości kapitału, do wprowadzenia norm zarządzania płynnością, do poruszenia kwestii procykliczności oraz do uaktualnienia ogólnych norm ostrożnościowych; w tym kontekście wzywa Komisję do nasilenia transatlantyckiego dialogu ze Stanami Zjednoczonymi w sprawie regulacji finansowych;
27. przypomina, że światowy standard dotyczący stosowania wymogów kapitałowych o odpowiednim poziomie i jakości, ustalony przez Komitet Bazylejski, ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania przyszłym kryzysom finansowym; z zaniepokojeniem zauważa, że ograniczenia ilościowe i/lub brak powszechnego stosowania w niektórych jurysdykcjach mogłyby negatywnie wpłynąć na skuteczność tego globalnego standardu;
28. apeluje o przeprowadzenie ogólnej oceny skutków zasad nowej umowy „Bazylea III” przed ich wdrożeniem, w odniesieniu do ewentualnego wpływu na zróżnicowanie sektora bankowego i na finansowanie MŚP, ale również w połączeniu z dodatkowymi wymogami kapitałowymi, którym mogłyby podlegać instytucje finansowe o dużym znaczeniu systemowym (SIFI);
29. zauważa, że ryzyko arbitrażu regulacyjnego jest szczególnie istotne w świetle obecnych dyskusji dotyczących kwestii takich jak pozagiełdowe rozliczenia dotyczące instrumentów pochodnych, regulacja agencji ratingowych, alternatywne fundusze inwestycyjne, krótka sprzedaż i swapy ryzyka kredytowego; podkreśla, że wszystkie te inicjatywy regulacyjne podejmuje się, aby ograniczyć ryzyko systemowe, wzmocnić stabilność oraz uczynić rynki finansowe bezpieczniejszym i atrakcyjniejszym miejscem dla inwestorów, oraz że brak koordynacji tych inicjatyw, co najmniej między UE a USA, niesie z sobą ryzyko;
30. apeluje, aby w ramach dialogu UE-USA w zakresie regulacji dotyczących rynków finansowych (FMRD) – którego rolą jest koordynacja podejść między organami regulacyjnymi – określono braki i pracowano nad poprawą zbieżności; zauważa brak oficjalnych kanałów umożliwiających trwały dialog między prawodawcami w Europie i USA, który mógłby doprowadzić do większej harmonizacji podejść regulacyjnych, szczególnie w usługach finansowych; z zadowoleniem przyjmuje starania podmiotów nieinstytucjonalnych o intensyfikację nieoficjalnego dialogu między prawodawcami i ich personelem w Europie i USA; wzywa prawodawców do uwzględniania międzynarodowych skutków działań politycznych i zobowiązań G20 do harmonizowania polityki, gdy tylko to możliwe; apeluje o wspólną strategię UE-USA mającą na celu kontrolę spółek offshore;
31. wzywa obu partnerów, aby wspólnie prowadzili wielostronne wysiłki w zakresie inicjowania koordynacji międzynarodowej polityki gospodarczej, która zapewniłaby prawidłowe wyjście z kryzysu, oparte na współpracy i umożliwiające wzajemne wzmocnienie, oraz wykraczałaby poza ten krótko- czy średnioterminowy cel, tworząc prawdziwy, stały dialog między podmiotami na arenie międzynarodowej; wzywa do odpowiednio dostosowanego stopniowego wycofywania środków odbudowy, w zależności od etapu odbudowy, na jakim poszczególni partnerzy się znajdują, w sposób, który nie działałby na niekorzyść najsłabszych części naszych społeczeństw, a przeciwnie – przyspieszałby wzrost i tworzenie miejsc pracy;
32. podkreśla, że potrzebne jest odpowiedzialne podejście obu partnerów do wspierania międzynarodowego dialogu na temat wyważenia rozwoju gospodarczego i na temat sprawiedliwego ustalania kursów walut, co zapobiegałoby polityce „puszczania sąsiada z torbami” i wojnie walutowej;
Transatlantycka Rada Gospodarcza
33. podkreśla, że ściślejsze partnerstwo transatlantyckie w perspektywie urzeczywistnienia rynku transatlantyckiego do 2015 r., oparte na zasadzie społecznej gospodarki rynkowej, to narzędzie kształtowania globalizacji i stawiania czoła światowemu kryzysowi gospodarczemu i społecznemu; apeluje do obu partnerów o zaangażowanie się na wysokim szczeblu w partnerstwo na rzecz innowacyjności;
34. ponownie apeluje do przywódców UE i USA oraz do współprzewodniczących TRG o uwzględnienie istotnej roli prawodawców w sukcesie TRG; wzywa ich do pełnego i bezpośredniego zaangażowania przedstawicieli TDU w prace TRG, ponieważ ustawodawcy dzielą z odpowiednimi organami wykonawczymi odpowiedzialność za wprowadzanie w życie i nadzorowanie wielu decyzji TRG;
35. z zadowoleniem zauważa, że TRG doradza szereg zainteresowanych stron, w tym przedstawiciele biznesu, oraz apeluje, by podobną rolę powierzono przedstawicielom związków zawodowych po obu stronach Atlantyku celem pełnego uwzględnienia wymiaru społecznego; wzywa do włączenia przewodniczących transatlantyckiego dialogu na temat praw pracowniczych i transatlantyckiego dialogu energetycznego do grupy doradców;
36. postuluje, aby kalendarz posiedzeń TRG został poszerzony i zyskał bardziej strategiczny charakter w celu uwzględnienia spraw istotnych dla wszystkich zainteresowanych stron; ponownie apeluje, aby terminowo rozpowszechniano harmonogramy posiedzeń TRG, kalendarze, plany i sprawozdania z postępów, tak aby były one udostępniane zainteresowanym stronom na długo przed posiedzeniami, a następnie podawane do publicznej wiadomości, w celu zwiększenia przejrzystości;
37. uważa, że partnerstwo na rzecz innowacyjności powinno wykraczać poza egzekwowanie własności intelektualnej i uwzględniać dialog strategiczny dotyczący kwestii takich jak polityka konkurencji, otwarte standardy, transfer technologii i zbieżność standardów;
38. uważa, że umowa taka jak ACTA nie powinna wpływać na prawo do prywatności, swobody wypowiedzi lub prawo do rzetelnego procesu; jest zdania, że TRG powinna odgrywać rolę w poprawie ochrony prywatności konsumentów, szczególnie w kwestiach związanych z chmurami obliczeniowymi, e-zdrowiem i inteligentnymi systemami elektroenergetycznymi;
Kwestie sektorowe
39. zauważa, że UE i USA stoją przed podobnymi wyzwaniami, jako najwięksi światowi producenci, eksporterzy i importerzy produktów rolniczych, oraz odgrywają istotną rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa żywnościowego na świecie; za korzystną uważa koordynację i wymianę poglądów w odniesieniu do przyszłej wspólnej polityki rolnej oraz amerykańskiej ustawy rolnej; wzywa do szerszej współpracy między Parlamentem Europejskim a Kongresem USA w zakresie równoległego procesu reformy polityki rolnej obu partnerów;
40. uważa, że naglące kwestie, takie jak ograniczenie spekulacji na rynkach towarowych, która doprowadziła do skrajnych wahań cen żywności, mogłyby zostać lepiej uregulowane dzięki dialogowi między UE a USA; przypomina w związku z tym o potrzebie unikania arbitrażu regulacyjnego w odniesieniu do spekulantów, którzy nie powinni mieć możliwości wybierania pomiędzy różnymi systemów prawnymi i dalszego powodowania niestabilności poprzez intensywne praktyki spekulacyjne na rynkach towarowych; z zadowoleniem przyjmuje przepisy niedawno wprowadzone po obu stronach, mające na celu większą przejrzystość oraz ograniczenie zachowań spekulacyjnych;
41. zauważa ostatnie zmiany w newralgicznych kwestiach, takich jak wołowina z dodatkiem hormonów, kurczaki z dodatkiem chlorków oraz zatwierdzanie niektórych produktów genetycznie modyfikowanych; jest przekonany, że dzięki ciągłemu i wczesnemu dialogowi można skutecznie poradzić sobie z zagadnieniami wpływającymi na handel produktami rolnymi, zanim sprawa zostanie wniesiona przed organy arbitrażowe WTO;
42. z żalem zauważa wycofanie się Stanów Zjednoczonych z umowy z 1992 r., która regulowała wsparcie rządowe dla dużych cywilnych statków powietrznych, oraz zaistniały następnie długotrwały spór między Airbusem a Boeingiem na forum WTO; zdecydowanie uważa, że wzajemnie akceptowalne rozwiązanie może zostać osiągnięte dzięki współpracy i dalszemu działaniu w duchu partnerstwa transatlantyckiego między UE a USA;
43. odnotowuje obawy USA związane z bezpieczeństwem, dotyczące łańcuchów dostaw i wyraża zdecydowane zaangażowanie na rzecz wdrożenia środków wzmacniających bezpieczeństwo zgodnie z ustalonymi standardami międzynarodowymi; przypomina w związku z tym, że jednostronne wprowadzenie wymogu dotyczącego skanowania przy eksporcie 100% towarów transportowanych do USA drogą morską, który ma zostać wprowadzony w życie do dnia 1 lipca 2012 r., nie spełnia tego warunku; w związku z tym wzywa USA i UE do opracowania podejścia opartego na wielowarstwowym zarządzaniu ryzykiem, obejmującego wzajemne uznawanie programów partnerstwa handlowego UE i USA;
44. wzywa do wspierania współpracy we wszystkich sprawach dotyczących środowiska regulacyjnego dla przemysłu w UE i USA; zwraca się do TRG, aby rozważając przepisy mające wpływ transatlantycki, wzorowała się na podejściu przyjętym w „Small Business Act” UE, zgodnym z zasadą „najpierw myśl na małą skalę”, w celu wspierania działalności MŚP;
45. zachęca do pogłębiania współpracy w dziedzinie energii z myślą o pracy nad wspólną strategią energetyczną, która wspierałaby dywersyfikację źródeł energii, a także dywersyfikację dróg dostaw oraz wspierałaby ekologicznie wydajną gospodarkę, w celu zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii; zachęca TRG do wspólnego działania z myślą o osiągnięciu jak największej zbieżności we wdrażaniu kryteriów zrównoważonego rozwoju stosowanych w odniesieniu do biopaliw;
46. podkreśla, że surowce, a w szczególności dostęp do surowców o krytycznym znaczeniu, mają istotne znaczenie dla zrównoważonego rozwoju i postępu technologicznego zarówno gospodarki USA, jak i europejskiej; apeluje o zacieśnienie współpracy między USA a UE, zwłaszcza w dziedzinie uzyskiwania i wymiany informacji, a także w dziedzinie działalności badawczo-rozwojowej w zakresie wydobycia, przetwarzania, wykorzystywania, odzyskiwania, recyklingu i stosowania substytutów surowców, które mają wspólnie uznane krytyczne znaczenie, zwłaszcza pierwiastków ziem rzadkich; zwraca się do Chin, aby nie wprowadzały jednostronnych środków takich jak embargo na pierwiastki ziem rzadkich;
47. zwraca uwagę na istotny potencjał gazu łupkowego w Europie i USA, jako lokalnego źródła energii, zauważając, że USA jest już o wiele bardziej zaawansowane pod względem jego eksploatacji; sugeruje, aby Rada ds. Energii UE-USA zajęła się tym zagadnieniem w celu wyciągnięcia wniosków z doświadczeń USA związanych z bezpieczeństwem ekologicznym oraz potrzebą dostosowania ram regulacyjnych w celu doprowadzenia do jego bezpiecznej dla środowiska eksploatacji;
48. wzywa TRG, aby wspólnie starała się o międzynarodową umowę dotyczącą zmiany klimatu na konferencji w Cancún w grudniu, która to umowa powinna skupiać się na finansowaniu, transferze technologii, zalesianiu, dostosowywaniu i krajach rozwijających się oraz monitorowaniu, sprawozdawczości i weryfikacji (MRV), a także na dążeniu do ostatecznego celu, jakim są wiążące globalne zobowiązania na rzecz ograniczenia emisji CO2 zgodnie z założeniem zakładającym obniżenie temperatury o 2°C; podkreśla potrzebę włączenia ochrony różnorodności biologicznej w politykę klimatyczną, w związku z czym wzywa TRG do połączenia wysiłków na rzecz wzmocnienia synergii i powiązań między polityką dotyczącą różnorodności biologicznej a polityką klimatyczną; w tym kontekście zachęca TRG do współpracy z myślą o środkach oszczędności energii stosowanych w walce ze zmianą klimatu; wzywa do ściślejszej współpracy regulacyjnej w dziedzinie standardów wydajności energetycznej dla produktów, szczególnie poprzez Transatlantycką Radę Energetyczną;
49. wzywa TRG do odnotowania opinii, którą PE przyjął znaczną większością głosów w lipcu 2010 r., stanowiącej, że żywność wytwarzana ze zwierząt sklonowanych i ich potomstwa nie powinna być regulowana w ramach rozporządzenia dotyczącego nowej żywności oraz że hodowla tych zwierząt powinna być zakazana, dopóki Komisja nie przedstawi wniosku uwzględniającego wpływ tej żywności w kwestiach etyki i bezpieczeństwa, a także konsekwencje, jakie tego rodzaju technologia ma dla dobrostanu zwierząt;
50. zachęca UE i USA do wypracowania umowy o wymianie informacji w zakresie bezpieczeństwa produktów; wyraża nadzieję na poprawę współpracy z krajami trzecimi w odniesieniu do standardów regulacyjnych i standardów produkcji oraz ich stosowania;
51. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz prezydentowi i Kongresowi Stanów Zjednoczonych Ameryki.