PROJEKT REZOLUCJI w sprawie konsekwencji humanitarnych sytuacji w Saharze Zachodniej
23.11.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Ioannis Kasoulides, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Santiago Fisas Ayxela, Marco Scurria, Cristian Dan Preda, w imieniu grupy politycznej PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0675/2010
B7‑0682/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie konsekwencji humanitarnych sytuacji w Saharze Zachodniej
Parlament Europejski,
– uwzględniając odpowiednie rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Sahary Zachodniej,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ 1920 (2010), która przedłuża o rok mandat misji ONZ na rzecz organizacji referendum w Saharze Zachodniej (MINURSO),
– uwzględniając mianowanie Christophera Rossa osobistym wysłannikiem sekretarza generalnego ONZ na Saharę Zachodnią,
- uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego ONZ dla Rady Bezpieczeństwa z dnia 14 kwietnia 2008 r. w sprawie sytuacji w Saharze Zachodniej,
– uwzględniając w szczególności wnioski z wizyt delegacji ad hoc PE w Saharze Zachodniej we wrześniu 2006 r. oraz w styczniu 2009 r., w których zwrócono się o rozszerzenie mandatu misji ONZ na rzecz referendum w Saharze Zachodniej (MINURSO), pod warunkiem wyrażenia na to zgody przez wszystkie zainteresowane strony, do pełnienia nadzoru nad poszanowaniem praw człowieka w Saharze Zachodniej, oraz mając na uwadze wezwanie skierowane do Komisji Europejskiej, by za pośrednictwem swego przedstawicielstwa w Rabacie śledziła sytuację w zakresie praw człowieka w Saharze Zachodniej i regularnie wysyłała swe misje w to miejsce;
- uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie sytuacji w Saharze Zachodniej, a w szczególności rezolucję z dnia 27 października 2005 r.,
- uwzględniając deklarację Unii Europejskiej dotyczącą 8. sesji Rady Stowarzyszenia UE-Maroko z dnia 7 grudnia 2009 r. oraz wspólną deklarację z 1. szczytu UE-Maroko z dnia 7 marca 2010 r.,
- uwzględniając Układ, który ustanawia stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Marokańskim z drugiej strony, w szczególności jego art. 2,
- uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych ONZ podpisany przez Królestwo Marokańskie,
- uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel UE Catherine Ashton z dnia 10 listopada 2010 r.
- uwzględniając negocjacje z Westchester County (Nowy Jork) z lutego 2010 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że dnia 19 października br. dziesiątki osób w pokojowy sposób rozbiło namioty w Agdim Izik położonym 12 km od Al-Ujun w Saharze Zachodniej,
B. mając na uwadze, że zdaniem obserwatorów ONZ po kilku tygodniach liczba ich osiągnęła 15 000 osób i że nawiązano dialog z władzami;
C. mając na uwadze, że żądania członków obozu, które miały charakter czysto społeczno-ekonomiczny i miały na celu uzyskanie mieszkań socjalnych, minimalnych dochodów dla potrzebujących rodzin i zatrudniania w służbie publicznej młodych absolwentów, doprowadziły do impasu,
D. mając na uwadze, że policjanci i żandarmi marokańscy użyli nieproporcjonalnych sił do usunięcia obozu Agdim Izik, nie wykorzystując jednak broni palnej według obserwatorów ONZ ,
E. mając na uwadze powagę wydarzeń, do jakich doszło na ulicach Al-Ujun w wyniku tej ewakuacji,
F. wyrażając głębokie ubolewanie z powodu zmarłych, rannych i zaginionych w wyniku szerzącej się przemocy oraz wyrażając solidarność z rodzinami ofiar,
G. mając na uwadze, że kilku dziennikarzy oraz posłów do różnych parlamentów regionalnych i krajowych państw członkowskich oraz do Parlamentu Europejskiego nie mogło wjechać do Al-Ujun ani do obozu Agdim Izik, a niektórzy z nich zostali wydaleni z Maroka,
H. mając na uwadze, że liczba zmarłych, rannych i aresztowanych ogłoszona przez Front Polisario wyraźnie różni się od liczby podawanej przez władze marokańskie,
I. mając na uwadze brutalną śmierć obywatela hiszpańskiego Babiego Hamdaya Buyemy w okolicznościach, które nie zostały wyjaśnione,
1. ubolewa nad skutkami, jakie wywołało użycie siły przez władze marokańskie w celu usunięcia obozowiska Agdim Izik;
2. wyraża ubolewanie z powodu sprzecznych deklaracji obu stron, które wzajemnie oskarżają się o posługiwanie się skrajnie brutalnymi metodami podczas usuwania obozu w dniu 8 listopada br,;
3. wzywa wszystkie strony konfliktu do powstrzymania się od nawoływania do przemocy lub uciekania się do wszelkich jej form w celu rozwiązania tego konfliktu;
4. odnotowuje powołanie przez władze marokańskie parlamentarnej komisji śledczej do celów wyjaśnienia wszystkich okoliczności wydarzeń, które doprowadziły do interwencji władz marokańskich, lecz uważa, że niezależna międzynarodowa komisja śledcza pod przewodnictwem ONZ byłaby najodpowiedniejszą instancją do wyjaśnienia tych okoliczności,
5. z zadowoleniem przyjmuje dobrowolny wniosek ministra spraw zagranicznych Królestwa Marokańskiego, by zaprosić go przed Komisję Spraw Zagranicznych Parlamentu Europejskiego, która tym niemniej chciałaby poznać stanowiska pozostałych stron konfliktu;
6. wzywa obecne na miejscu siły MINURSO do udzielenia informacji na temat warunków, w jakich odbyło się usunięcie obozowiska;
7. niezależnie od rozwoju społeczno-gospodarczego, jaki komisja ad hoc mogła zaobserwować podczas swej wizyty w Al-Ujun w dniu 27 stycznia 2009 r., wzywa jednak lokalne władze marokańskie – wiedząc, że poziom dochodu w regionie jest mimo to niższy od marokańskiej średniej krajowej – do uwzględnienia żądań dotyczących poprawy warunków społeczno-ekonomicznych ludu Sahrawi, który uważa, iż nie otrzymuje sprawiedliwego udziału w korzyściach wynikających z czerpania zasobów naturalnych z ich obszaru;
8. wzywa władze marokańskie do wyjaśnienia okoliczności śmierci młodego Sahrawi –Najema El Gareha – dnia 24 października br. przed obozem demonstrantów w Al-Ujun;
9. potępia aresztowania i prześladowania, których ofiarą padają obrońcy praw człowieka z ludu Sahrawi na obszarze Sahary Zachodniej kontrolowanej przez Maroko; apeluje, by obrońcy praw człowieka z ludu Sahrawi przetrzymywani w więzieniach na tym obszarze lub w Maroku byli traktowani zgodnie z międzynarodowymi normami i by tak szybko jak to możliwe przeprowadzono ich sprawiedliwy proces;
10. domaga się od Frontu Polisario wyjaśnień w sprawie okoliczności zatrzymania dnia 21 września br. w nieznanym miejscu Mostaphy Sidi Moulouda i domaga się, by przedstawicielom wspólnoty międzynarodowej umożliwiono jego odwiedzenie;
11. z zadowoleniem przyjmuje w tym kontekście ponowne podjęcie nieformalnych rozmów między Frontem Polisario a Marokiem w obecności Algierii w poniedziałek 8 listopada br. w Nowym Jorku i kontynuowanie ich pomimo zamieszek w Al-Ujun, z satysfakcją odnotowując wyznaczenie przy okazji nowych terminów spotkań na styczeń i luty przyszłego roku;
12. podkreśla rolę odgrywaną przez specjalnego wysłannika ONZ na Saharę Zachodnią Christophera Rossa, który organizuje rozmowy w Nowym Jorku;
13. wzywa wszystkie zainteresowane strony do uświadomienia sobie, że w aktualnym stanie rzeczy ich stanowiska nie mogą doprowadzić do osiągnięcia wzajemnie akceptowanego rozwiązania politycznego, i oczekuje od nich uczynienia kroku w kierunku przeciwników, mając na względzie lud Sahrawi, który od bardzo dawna cierpi z powodu utrzymującego się status quo;
14. wzywa Królestwo Marokańskie i Front Polisario, kraje sąsiadujące oraz Unię Europejską do pełnej współpracy z ONZ w dążeniu do osiągnięcia sprawiedliwego i trwałego rozwiązania konfliktu w Saharze Zachodniej, zgodnie z rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ;
15. uważa, że ostatnie wydarzenia pokazują, iż konieczne jest włączenie do mandatu misji ONZ aspektu kontroli poszanowania praw człowieka zgodnie z zaleceniami komisji ad hoc na rzecz organizacji referendum w Saharze Zachodniej (MINURSO), czyli organu odpowiedzialnego za nadzór nad zastosowaniem zawieszenia broni podpisanego między Marokiem a Frontem Polisario niemal 20 lat temu, w 1991 r.;
16. ubolewa nad działaniami wymierzonymi przeciwko wolności prasy i informacji, których ofiarami padają liczni dziennikarze europejscy, i wzywa Królestwo Marokańskie do udzielenia wolnego dostępu i swobody poruszania się dziennikarzom, niezależnym obserwatorom i organizacjom humanitarnym w Saharze Zachodniej; ubolewa nad wydaniem przez władze marokańskie zakazu wjazdu do Sahary Zachodniej posłom, dziennikarzom, mediom i niezależnym obserwatorom;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i wysokiej przedstawiciel, a także sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu Unii Afrykańskiej, rządowi Maroka i kierownictwu Frontu Polisario.