PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji chrześcijan w kontekście wolności wyznania
17.1.2011
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Marietje Schaake, Metin Kazak, Vincenzo Iovine, Marielle De Sarnez, Charles Goerens, Frédérique Ries, Kristiina Ojuland, Alexander Graf Lambsdorff, Ramon Tremosa i Balcells w imieniu grupy politycznej ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0039/2011
B7‑0051/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji chrześcijan w kontekście wolności wyznania
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje roczne sprawozdania w sprawie sytuacji praw człowieka na świecie oraz poprzednie rezolucje w sprawie mniejszości religijnych na świecie,
– uwzględniając art. 9 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka z 1950 r.,
– uwzględniając art. 18 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (ICCPR) z 1966 r.,
– uwzględniając deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji ze względu na wyznanie lub przekonania z 1981 r.,
– uwzględniając sprawozdania specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. wolności religii i wyznania, a w szczególności jego sprawozdania z dnia 29 lipca 2010 r. i z dnia 19 lutego 2010 r.,
– uwzględniając przyjęte w dniu 8 grudnia 2009 r. konkluzje Rady w sprawie wolności religii i przekonań, w których podkreśla się strategiczne znaczenie tej wolności i zwalczania nietolerancji religijnej,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel UE Catherine Ashton po ataku na wiernych Kościoła koptyjskiego w Aleksandrii (Egipt), który miał miejsce dnia 1 stycznia 2011 r.,
– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Jerzego Buzka na temat tragicznego w skutkach wybuchu przed kościołem w Egipcie w dniu 1 stycznia 2011 r.,
– uwzględniając art. 10 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając rezolucję z dnia 14 lutego 2006 r. w sprawie klauzuli dotyczącej praw człowieka i demokracji w umowach zawieranych przez Unię Europejską,
– uwzględniając art. 110 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Unia Europejska wielokrotnie wyraziła poparcie dla praw wspólnot religijnych i ochrony ich tożsamości na całym świecie, a także dla uznania i ochrony mniejszości religijnych, bez żadnych rozróżnień,
B. zaniepokojony mnożeniem się przypadków nietolerancji i represji skierowanych przeciwko wspólnotom chrześcijańskim, w szczególności w krajach Afryki, Azji i Bliskiego Wschodu,
C. przekazuje wyrazy współczucia i wsparcia rodzinom ofiar wybuchu bomby samochodowej przed kościołem w Aleksandrii w północnym Egipcie, który miał miejsce dnia 31 grudnia 2010 r.; według podanych wiadomości wybuch spowodował śmierć 21 osób, a co najmniej 43 osoby odniosły rany;
D. przekazuje wyrazy współczucia i wsparcia rodzinom ofiar dramatycznych wydarzeń, które miały miejsce dnia 11 stycznia 2011 r. w Nigerii, gdzie ponownie zginęli niewinni ludzie w wyniku bestialskich ataków skierowanych przeciwko członkom wspólnoty chrześcijańskiej, co pokazuje, że nietolerancja religijna jest poważna, a jej zasięg szeroki,
E. głęboko zaniepokojony brutalnymi wydarzeniami w Mosulu, w Iranie, gdzie dnia 22 listopada 2010 r. zamordowano dwóch Irakijczyków wyznających chrześcijaństwo; mając na uwadze, że dnia 10 listopada w wyniku szeregu ataków bombowych i moździerzowych skierowanych na dzielnice zamieszkane przez chrześcijan w stolicy Iraku Bagdadzie zginęło co najmniej pięć osób,
F. mając na uwadze, że również w Wietnamie działalność kościoła katolickiego oraz innych wspólnot religijnych jest bezwzględnie tłumiona, czego przykładem jest ciężka sytuacja wietnamskich górali,
G. mając na uwadze, że przywódcy polityczni i religijni mają obowiązek zwalczania ekstremizmu na każdym szczeblu i pobudzania do wzajemnego poszanowania,
H. mając na uwadze, że zgodnie z międzynarodowymi prawami człowieka, a w szczególności z art. 18 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, każdy ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje wolność zmiany religii lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania, indywidualnie lub wspólnie z innymi, publicznie lub prywatnie, swej religii lub przekonań poprzez uprawianie kultu, nauczanie, praktykowanie i uczestniczenie w obrzędach,
I. mając na uwadze, że coraz częściej łamane są prawa wolności religijnej i wyznaniowej innych grup ludzi, takich jak uchodźców, wewnętrznych przesiedleńców, osób ubiegających się o azyl, imigrantów, osób pozbawionych wolności, mniejszości etnicznych, wyznaniowych i językowych oraz dzieci; przypominając w tym kontekście o zasadzie non‑refoulement, o której mowa w art. 33 Konwencji genewskiej dotyczącej statusu uchodźców,
J. mając na uwadze, że propagowanie i ochrona praw człowieka i podstawowych wolności są zapisane w konstytucji egipskiej, która jednoznacznie stanowi, że wszyscy obywatele mają takie same prawa i obowiązki w obliczu prawa, bez jakiejkolwiek dyskryminacji,
K. mając na uwadze, że egipski kodeks karny chroni praktyki religijne wszystkich obywateli i wszystkie symbole religijne oraz że przewiduje on kary dla osób, które usiłują utrudniać jakiejkolwiek grupie ceremonie religijne, pogardzają jakąkolwiek religią lub szkalują ją,
L. mając na uwadze, że art. 10 konstytucji irackiej zobowiązuje rząd do zapewnienia i utrzymania nienaruszalności świątyń i miejsc kultu religijnego; mając na uwadze, że art. 43 stanowi, że członkom wszystkich grup religijnych przysługuje wolność religijna i swoboda zarządzania instytucjami religijnymi,
M. mając na uwadze, że sąd egipski skazał na śmierć osobę, którą uznano za winną zamachu na Egipcjan wyznania koptyjskiego,
1. stanowczo potępia wszelkie formy dyskryminacji i nietolerancji na tle religijnym lub wyznaniowym oraz akty przemocy wobec wspólnot religijnych;
2. wzywa zainteresowane rządy do postawienia przed sądem sprawców takich przestępstw; wzywa zainteresowane kraje do zagwarantowania dostatecznej i rzeczywistej wolności religijnej lub wyznaniowej w swoich porządkach konstytucyjnych i prawnych oraz zadośćuczynienia ofiarom łamania prawa do wolności religijnej lub wyznaniowej;
3. zdecydowanie popiera wszelkie inicjatywy mające na celu promowanie dialogu i wzajemnego szacunku między religiami; wzywa wszystkie władze religijne do propagowania tolerancji i podejmowania inicjatyw mających na celu zwalczanie nienawiści oraz radykalizacji naznaczonej przemocą i ekstremizmem;
4. ponownie podkreśla, że poszanowanie praw człowieka i swobód obywatelskich to podstawowe zasady i cele Unii Europejskiej oraz wspólna podstawa stosunków z krajami trzecimi; wzywa Radę i Komisję Europejską do zawarcia kwestii wolności religijnej w agendach posiedzeń politycznych, których celem jest promowanie dialogu politycznego między Unią Europejską a państwami trzecimi oraz do wspierania w unijnych programach współpracy projektów związanych z wolnością sumienia i dialogów z mniejszościami;
5. wzywa Radę, Komisję i wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa-wiceprzewodniczącą Komisji Europejskiej do zwrócenia większej uwagi na kwestię wolności wyznaniowej oraz na sytuację mniejszości religijnych w ramach porozumień i współpracy z państwami trzecimi, a także w sprawozdaniach dotyczących praw człowieka i zawierania klauzuli dotyczącej praw człowieka i demokracji w porozumieniach zawieranych przez Unię Europejską;
6. domaga się, aby na następnym posiedzeniu Rady ds. Stosunków Zewnętrznych, które odbędzie się dnia 31 stycznia 2011 r., przedyskutowano kwestię prześladowania chrześcijan i poszanowania wolności religijnej i wyznaniowej; uważa, że taka debata na forum europejskim powinna przynieść konkretne wyniki, szczególnie w zakresie instrumentów, jakie można zastosować, aby zapewnić zagrożonym wspólnotom chrześcijańskim bezpieczeństwo i ochronę bez względu na to, gdzie się znajdują;
7. potępia stosowanie kary śmierci, którą uważa za nieludzką;
8. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji Europejskiej, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa-wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, parlamentom i rządom państw członkowskich, parlamentowi i rządowi Egiptu, parlamentowi i rządowi Iraku, parlamentowi i rządowi Nigerii oraz parlamentowi i rządowi Wietnamu.