PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w świecie arabskim
4.7.2011
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Jacek Włosowicz w imieniu grupy politycznej ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0389/2011
B7‑0389/2011
European Parliament resolution on the situation in the Arab World
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Syrii,
– uwzględniając liczne oświadczenia wysokiej przedstawiciel UE/wiceprzewodniczącej Komisji Catherine Ashton w sprawie sytuacji w Syrii,
– uwzględniając liczne oświadczenia wysokiej przedstawiciel UE/wiceprzewodniczącej Komisji Catherine Ashton w sprawie sytuacji w Jemenie,
– uwzględniając kierunki i strategie Komisji i Rady dotyczące różnych krajów świata arabskiego,
– uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego zatytułowany „Szersza Europa – Sąsiedztwo: nowe ramy stosunków z naszymi sąsiadami ze Wschodu i Południa” (COM(2003)0104); dokument zawierający wskazówki dotyczące europejskiej polityki sąsiedztwa COM(2004)0373), wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie europejskiego instrumentu sąsiedztwa i partnerstwa (COM(2004)0628), komunikat Komisji do Rady dotyczący propozycji Komisji w sprawie planów działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) (COM(2004)0795) oraz plany działania na rzecz tych krajów, a także komunikat Komisji w sprawie wzmocnienia europejskiej polityki sąsiedztwa (COM(2006)0726),
– uwzględniając wcześniejsze rezolucje Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego oraz politykę śródziemnomorską Unii Europejskiej,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych i Powszechną Deklarację Praw Człowieka,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0127/2007),
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że ruch zwolenników demokracji w Jemenie urósł w siłę w świecie arabskim w styczniu 2011 r., czego skutkiem były prodemokratyczne protesty na ulicach stolic, od Kairu po Sanę, w których dziesiątki tysięcy osób zostały ranne lub zabite,
B. mając na uwadze, że liczne miasta w regionie pozostają oblężone przez siły „rządowe”, bez dostępu do żywności, leków lub łączności,
C. mając na uwadze, że na szczycie G8 przyjęto „partnerstwo z Deauville”, które zapewni Tunezji i Egiptowi ponad 20 mld dolarów,
D. mając na uwadze, że nowa grupa kontaktowa ds. Libii spotkała się po raz pierwszy w Katarze w dniu 13 kwietnia 2011 r.,
E. mając na uwadze, że specjalny wysłannik ONZ Abdelilah Al-Khatib podjął wraz z libijską Przejściową Radą Narodową działania na rzecz kontynuowania procesu politycznego,
F. mając na uwadze, ze rząd brytyjski zasugerował utworzenie tymczasowego mechanizmu finansowego w celu wsparcia Przejściowej Rady Narodowej w świadczeniu usług publicznych narodowi libijskiemu,
G. mając na uwadze, że operacje NATO w Libii zostaną rozszerzone w dniu 27 czerwca,
H. mając na uwadze, że w dniu 23 maja Rada do Spraw Zagranicznych UE podjęła decyzję o zintensyfikowaniu starań mających na celu zablokowanie dostępu Kaddafiemu do zasobów, w tym sprzętu wojskowego i najemników,
I. mając na uwadze, że na szczycie G8 w Deauville uzgodniono, że Kaddafi musi ustąpić ze swojej „pozycji” w Libii,
J. mając na uwadze, że Rada Współpracy Państw Zatoki Perskiej będzie działała wspólnie z władzami w Syrii w celu zainicjowania przejęcia władzy od prezydenta Assada,
K. mając na uwadze, że w Tunezji dokonano znacznego postępu ku demokracji,
L. mając na uwadze, że prezydent Salah uciekł do Arabii Saudyjskiej w dniu 4 czerwca, gdzie otrzymał pomoc medyczną w związku z odniesionymi ranami, podczas gdy syn prezydenta Salaha, Ahmed, pozostał w Jemenie, by dowodzić strażą republikańską armii,
M. mając na uwadze, że Jemen jest siedzibą Al-Kaidy na Półwyspie Arabskim (AQAP), ugrupowania terrorystycznego, które w zeszłym roku próbowało wysadzić w powietrze samolot pasażerski USA nad Detroit i wysłać bomby w samolotach transportowych lecących do USA,
1. podkreśla solidarność z narodami świata arabskiego i uważa, że „wiosna arabska” ukazuje wyraźne dążenie ludzi w tym regionie do demokracji;
2. w najbardziej zdecydowanych słowach potępia stosowanie gdziekolwiek przemocy wobec pokojowych demonstrantów i wspiera prawo protestujących do uczestniczenia w pokojowych demonstracjach oraz zagwarantowanie swobody wypowiedzi;
3. wzywa wszystkie rządy i siły w regionie do natychmiastowego zaprzestania stosowania jakiejkolwiek siły lub przemocy wobec pokojowych demonstrantów; apeluje do służb bezpieczeństwa o okazanie najwyższego umiaru podczas reakcji na protesty;
4. ubolewa nad powszechnym występowaniem przemocy seksualnej i podkreśla, że przemoc o charakterze seksualnym wobec dziewcząt i kobiet jest niedopuszczalna; uznaje gwałt i wykorzystywanie seksualne za zbrodnie wojenne objęte jurysdykcją MTK; zdecydowanie potępia sprzeczne z prawem zabójstwa i torturowanie dzieci;
5. wzywa rządy w regionie do pełnej współpracy z Wysokim Komisarzem ONZ ds. Praw Człowieka;
6. wzywa władze w regionie, które nałożyły sankcje na czasopisma i internet, do zaprzestania cenzurowania tych środków przekazu, zakończenia represyjnych kontroli rządowych nad czasopismami i innymi publikacjami oraz do zniesienia ograniczeń wobec internetu;
7. wzywa wszystkie strony krajów Unii Arabskiej zaangażowane w rozmowy na temat podziału władzy do rozszerzenia pokojowego dialogu i podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu opanowania tej sytuacji bez wywoływania dalszych aktów przemocy oraz do działania na rzecz pomyślnej transformacji ku przejrzystym i funkcjonującym demokracjom w regionie;
8. zauważa, że obecny kryzys gospodarczy w tym regionie utrudni postęp w kierunku wolnych i otwartych wyborów i wzywa Unię Europejską do kontynuowania pomocy w celu wsparcia gospodarczych i demokratycznych reform w regionie;
9. podkreśla, że niestabilność w wielu krajach arabskich zagraża stabilności całego regionu; zauważa, że rozrost Al-Kaidy na Półwyspie Arabskim (AQAP) stanowi rosnące zagrożenie dla pokoju i że obecny kryzys polityczny może być wykorzystany przez bojowników Al-Kaidy; odnotowuje, że zbliżenie Egiptu z Iranem może mieć negatywny wpływ na porozumienie pokojowe na Bliskim wschodzie i ponawia stałe wsparcie dla porozumienia z Camp David pomiędzy Izraelem, Jordanią i Egiptem;
10. zdecydowanie wspiera w legalność libijskiej Przejściowej Rady Narodowej w Benghazi i wzywa do szybkiego wdrożenia rezolucji 1973 Rady Bezpieczeństwa ONZ; z całą mocą domaga się ustąpienia Kaddafiego i wspiera Międzynarodowy Trybunał Karny w wydaniu nakazu aresztowania Kaddafiego;
11. wyraża ubolewanie z powodu wszelkich przypuszczeń i zarzutów, że reżim Kaddafiego otrzymuje pomoc i wsparcie ze strony Algierii oraz głęboki żal w odniesieniu do stanowiska przyjętego przez Rosję i Chiny, wetującego działania międzynarodowe przeciw Syrii;
12. wzywa Unię Europejską do kontynuowania niezbędnej pomocy humanitarnej dla przesiedleńców w regionie, z których wielu żyje obecnie jako uchodźcy na granicach swego kraju i nalega, by zagraniczni pracownicy w danym kraju byli ewakuowani tak szybko, jak to możliwe;
13. wzywa wszystkie rządy w regionie do zaprzestania arbitralnych aresztowań oraz zaprzestania przetrzymywania działaczy politycznych i obrońców praw człowieka oraz uwolnienia wszystkich więźniów sumienia;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządom/przejściowym rządom Egiptu, Tunezji, Algierii, Libii, Syrii, Jemenu, jak również Radzie Współpracy Państw Zatoki Perskiej.