Projekt rezolucji - B7-0390/2011Projekt rezolucji
B7-0390/2011

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Syrii, Jemenu i Bahrajnu w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej

4.7.2011

zamykającej debatę nad oświadczeniem Wysokiej Przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu

Fiorello Provera, Rolandas Paksas, Lorenzo Fontana, Nikolaos Salavrakos, Mara Bizzotto, Jaroslav Paška, Bastiaan Belder, Juozas Imbrasas w imieniu grupy politycznej EFD

Procedura : 2011/2756(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B7-0390/2011
Teksty złożone :
B7-0390/2011
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

B7‑0390/2011

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Syrii, Jemenu i Bahrajnu w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie kryzysu na Bliskim Wschodzie, w Syrii, Bahrajnie i Jemenie,

–   uwzględniając przemówienie prezydenta Stanów Zjednoczonych z dnia 19 maja 2011 r. dotyczące prodemokratycznych zrywów w świecie arabskim, szczególnie w Syrii i Jemenie,

–   uwzględniając oświadczenia Wysokiej Przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 6 czerwca, 11 czerwca i 20 czerwca 2011 r. w sprawie Syrii oraz z dnia 3 czerwca i 30 czerwca 2011 r. w sprawie Jemenu,

–   uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Jemenu z dnia 20 czerwca 2011 r., w sprawie Syrii z dnia 20 czerwca 2011 r. i w sprawie Bahrajnu z dnia 23 maja 2011 r.,

–   uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–   uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego stronami są Syria, Jemen i Bahrajn,

–   uwzględniając konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1975 r., której stronami są Syria i Jemen,

–   uwzględniając oświadczenia Sekretarza Generalnego ONZ z dnia 22 czerwca 2011 r. w sprawie łamania praw człowieka w Syrii,

–   uwzględniając oświadczenie sekretarz stanu USA dotyczące przesunięcia wojsk syryjskich do granicy z Turcją,

–   uwzględniając przemówienie prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy z dnia 19 maja 2011 r. na temat Jemenu i zobowiązania do przekazania władzy,

–   uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego stronami są Jemen i Syria,

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że sytuacja polityczna w świecie arabskim i w Afryce Północnej jest wciąż niepewna i istnieje ryzyko, że grupy, które charakteryzuje fanatyzm religijny i nietolerancja, będą próbowały wykorzystać proces przemian politycznych,

B.  mając na uwadze, że niestabilna sytuacja polityczna w tym regionie jest główną siłą napędową niekontrolowanych przepływów migracyjnych do Unii Europejskiej; mając na uwadze, że wspomniane ruchy migracyjne są szczególnie niepokojące z uwagi na fakt, że mogą prowadzić do wzrostu napięcia nie tylko między krajami pochodzenia i przeznaczenia, ale również między krajami pochodzenia i tranzytu,

C. mając na uwadze, że według szacunków od marca, tj. od czasu wybuchu antyrządowych protestów w położonym na południu Syrii mieście Dara, które to protesty były próbą zmuszenia prezydenta Baszara al-Assada do ustąpienia, zabito ponad 1,3 tys. Syryjczyków, a kolejne 10 tys. osadzono w więzieniach;

D. mając na uwadze, że z miast i wiosek położonych na północy Syrii, takich jak Dżisr asz-Szughur i Khirbet al-Jouz, które znalazły się pod kontrolą sił bezpieczeństwa wiernych prezydentowi Baszarowi al-Assadowi, uciekło 11 tys. uchodźców, którzy przekroczyli granicę z Turcją,

E.  mając na uwadze, że syryjskie siły bezpieczeństwa rozpoczęły stosowanie represji wobec syryjskiej ludności cywilnej, zabijając demonstrantów, aresztując działaczy antyrządowych i wyrzucając ludność cywilną z domów, w wyniku czego tysiące osób musiało uciekać, przekraczając granicę z Turcją,

F.  mając na uwadze, że według doniesień działaczy na rzecz praw człowieka 24 czerwca 2011 r. w stolicy Syrii Damaszku, w Hims i w Al-Kiswah w starciach między antyrządowymi demonstrantami a siłami bezpieczeństwa, do jakich dochodzi w całym kraju, zabito co najmniej 15 osób,

G. mając na uwadze, że wiele źródeł podaje, iż Islamska Republika Iranu pomaga syryjskiemu rządowi w tłumieniu zamieszek, przekazując reżimowi prezydenta Baszara al-Assada sprzęt i oferując wsparcie logistyczne,

H. mając na uwadze, że w celu odwrócenia uwagi od represji stosowanych przez syryjski rząd wobec demonstrantów, dnia 5 czerwca wysłano ludność cywilną na Wzgórza Golan położone na granicy Syrii z Izraelem, aby sprowokować izraelskie siły obrony do podjęcia środków karnych zapobiegających próbom przekroczenia granicy przez cywilnych aktywistów,

I.   mając na uwadze, że dnia 20 czerwca prezydent Baszar al-Assad przedstawił plan reform, wzywając do zmiany syryjskiej konstytucji i stworzenia projektu nowej ordynacji wyborczej,

J.   mając na uwadze, że dnia 27 czerwca 150 syryjskich intelektualistów i działaczy, w tym wybitnych krajowych przedstawicieli opozycji, spotkało się w Damaszku, aby omówić plany dotyczące przeprowadzenia procesu pokojowego przejścia do demokracji,

K. mając na uwadze, że dnia 23 czerwca 2011 r. Unia Europejska zaostrzyła środki ograniczające wobec Syrii w związku z decyzją 2011/273/WPZiB przyjętą dnia 9 maja, która nałożyła środki ograniczające na 13 urzędników i osób współpracujących z reżimem w Syrii, które były odpowiedzialne za brutalne represje wobec ludności cywilnej,

L.  mając na uwadze, że umowa stowarzyszeniowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Syryjską Republiką Arabską wciąż nie została podpisana; mając na uwadze, że podpisanie tej umowy jest opóźniane na wniosek Syrii od października 2009 r.; mając na uwadze, że głównym przedmiotem tej umowy jest przestrzeganie praw człowieka i podstawowych wolności,

M. mając na uwadze, że prezydent Jemenu Ali Abdullah Saleh przebywa obecnie w stolicy Arabii Saudyjskiej Rijadzie, gdzie poddawany jest leczeniu po poważnych obrażeniach, jakich doznał w wyniku ataku na meczet w pałacu prezydencki w jemeńskiej stolicy Sanie, który miał miejsce dnia 3 czerwca 2011 r., i od tamtego czasu nie pokazuje się publicznie,

N. mając na uwadze, że przez Jemen przetoczyło się setki tysięcy antyrządowych demonstrantów domagających się, aby rodzina prezydenta Alego Abdullaha Saleha i jego najbliższe otoczenie opuścili kraj,

O. mając na uwadze, że dnia 31 maja w położonym na południu mieście Taizz zabito 50 demonstrantów,

P.  mając na uwadze, że w dniu 21 maja jemeńska koalicja parlamentarna Wspólne Forum (Joint Meeting Parties) podpisała porozumienie w sprawie transformacji wynegocjowane przez Radę Współpracy Państw Zatoki, które przewiduje, że prezydent Ali Abdullah Saleh musiałby zrzec się urzędu w ciągu 30 dni, a nowe wybory prezydenckie odbyłyby się w ciągu 60 dni,

Q. mając na uwadze, że w dniu 22 maja prezydent Ali Abdullah Saleh wycofał się ze swojej obietnicy podpisania porozumienia, skłaniając tym samym UE do dokonania przeglądu polityki wobec Jemenu, a Radę Współpracy Państw Zatoki do zaprzestania starań negocjacyjnych,

R.  mając na uwadze, że sytuacja w Bahrajnie wciąż jest niepewna z powodu chaosu wywołanego brakiem stabilności po stronie ludności szyickiej, stanowiącej większość zamieszkującej kraj ludności, oraz zaangażowaniem się Islamskiej Republiki Iranu w wewnętrzne sprawy krajów Zatoki Perskiej,

S.  mając na uwadze, że król Hamad ibn Isa Al-Chalifa wyraził wolę wdrożenia programu reform i przeprowadzenia niezależnych dochodzeń dotyczących trwających przez kilka tygodni protestów, które dotknęły kraj,

Syria

 

1.  wzywa do natychmiastowego uwolnienia wszystkich syryjskich więźniów politycznych przetrzymywanych w związku z ich udziałem w antyrządowych demonstracjach, do zaprzestania stosowania tortur i nadużyć przez syryjskie siły bezpieczeństwa oraz do zniesienia ograniczeń w zakresie wolności słowa i prasy;

2.  wzywa rząd Syrii, aby umożliwił bezpieczny powrót wszystkim uchodźcom, którzy opuścili syryjskie miasta i wioski w wyniku masowych prześladowań wobec antyrządowych demonstrantów oraz aby syryjskie siły bezpieczeństwa zaprzestały działań zmierzających do zastraszenia i prześladowania ludności cywilnej;

3.  wzywa kraje trzecie, m.in. Islamską Republikę Iranu, aby zaprzestały udzielania syryjskiemu reżimowi wsparcia wojskowego, osobowego i logistycznego w celu stosowania represji wobec ludności cywilnej;

4.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę prezydenta Baszara al-Assada dotyczącą zaangażowania się w międzynarodowy dialog, który powinien być skuteczny, natychmiastowy i ukierunkowany na wynik; proces ten powinien obejmować sporządzenie projektu konstytucji, która zyskałaby powszechne poparcie oraz przyjęcie nowych przepisów dotyczących partii politycznych, wstrzymanie gwarancji, że partia Baas i jej koalicjanci otrzymają dwie trzecie miejsc w parlamencie oraz wdrożenie konkretnego i rzeczywistego harmonogramu przeprowadzania reform;

5.  wzywa rząd Syrii, aby niezwłocznie zapewnił dziennikarzom, organizacjom humanitarnym, obserwatorom międzynarodowym i Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka prawo wstępu na terytorium Syrii w celu dokonania oceny panującej tam wewnętrznej sytuacji humanitarnej, w tym umożliwił ONZ przeprowadzenie dochodzenia, zwłaszcza na obszarach najbardziej dotkniętych, takich jak Dara, Banias i Hims;

6.  wzywa syryjski rząd, aby zaniechał skierowanych przeciwko Państwu Izrael prowokacyjnych działań, które mogą doprowadzić do nasilenia napięć między tymi dwoma krajami, prowadząc do transgranicznego konfliktu;

7.  wzywa Unię Europejską i jej państwa członkowskie do poparcia pokojowych aspiracji demokratycznych obywateli Syrii, do dokonania przeglądu polityki wobec tego kraju, do przestrzegania Kodeksu postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu uzbrojenia oraz do tego, aby w przypadku poważnych deklaracji ze strony władz krajowych służyły pomocą przy realizacji konkretnych programów reform politycznych, gospodarczych i społecznych w tym kraju;

Jemen

 

8.  wzywa prezydenta Alego Abdullaha Saleha do podpisania planu „30-60” opracowanego pod auspicjami Rady Współpracy Państw Zatoki, na mocy którego formalnie zgodziłby się on na ustąpienie w terminie 30 dni oraz na przeprowadzenie wyborów w terminie 60 dni;

9.  wzywa jemeńskie partie opozycyjne, aby pracowały w celu znalezienia rozwiązań, które pozwoliłyby na przełamanie obecnie panującego impasu poprzez powołanie rządu jedności narodowej oraz przeprowadzenie uporządkowanej transformacji zgodnej z inicjatywą Rady Współpracy Państw Zatoki, aby zadbały o uzasadnione interesy wszystkich obywateli Jemenu oraz aby jemeński rząd umożliwił Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka nieograniczony wstęp do kraju w celu realizacji jego misji;

10. wzywa społeczność międzynarodową, UE, ONZ i Radę Współpracy Państw Zatoki, aby podjęły wspólne starania w zakresie propagowania pokojowego przekazania władzy i zabezpieczenia niezbędnej infrastruktury krajowej, takiej jak instalacje do wydobywania ropy naftowej, aby nie dostała się ona w ręce islamskich ekstremistów sprzymierzonych lub powiązanych z Al-Kaidą;

11. wyraża zaniepokojenie w związku z powszechnie panującym w Jemenie ubóstwem, wyczerpywaniem się zapasów wody, słabo rozwiniętą infrastrukturą, wzrostem cen żywności oraz innymi problemami społeczno-gospodarczymi; nalega, aby UE udzieliła wsparcia w zakresie radzenia sobie z tymi problemami w celu zmniejszenia atrakcyjności grup islamistycznych, takich jak Al-Kaida;

Bahrajn

 

12. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę króla Hamada ibn Isa al-Chalifa, aby zaangażować się w proces reform oraz krajowy dialog z opozycją; z zadowoleniem przyjmuje zaproponowane utworzenie niezależnej misji informacyjnej, która miałaby się zająć ostatnimi zamieszkami;

13. nadal zaniepokojony jest włączeniem elementów powiązanych z Islamską Republiką Iranu do wewnętrznych spraw politycznych Bahrajnu;

14. wzywa Unię Europejską do poparcia krajowego dialogu zaproponowanego przez lokalne władze, aby był on skuteczny, ukierunkowany na wynik i powiązany z konkretnym harmonogramem i punktami odniesienia;

15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiej przedstawiciel Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Królestwa Bahrajnu, rządowi i parlamentowi Syryjskiej Republiki Arabskiej oraz rządowi i parlamentowi Republiki Jemeńskiej.