PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Syrii, Jemenu i Bahrajnu w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej
4.7.2011
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Willy Meyer, Patrick Le Hyaric, Marisa Matias w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
B7‑0453/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Syrii, Jemenu i Bahrajnu w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej
Parlament Europejski,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z1948 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w szeregu krajów w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie i na Półwyspie Arabskim miały i nadal mają miejsce ważne ruchy robotników i obywateli domagających się lepszych warunków życia oraz działań przeciwko bezprawiu, bezrobociu i korupcji, domagających się większej demokracji i szerszych praw, sprawiedliwości społecznej, a także położenia kresu wyzyskowi, uciskowi i wojnie;
B. mając na uwadze, że ludność zdecydowanie odrzuca system, który pozbawił obywateli praw podstawowych i doprowadził do wystąpienia szeregu poważnych nadużyć, w tym powszechnego stosowania tortur,
C. mając na uwadze, że poszczególne strategie polityczne w zakresie dostosowania strukturalnego (deregulacja cen żywności, prywatyzacja i środki oszczędnościowe) narzucane od dziesięcioleci przez MFW i organizacje międzynarodowe w dużym stopniu przyczyniają się do problemów społecznych i gospodarczych, takich jak bezrobocie i ubóstwo (40% ludności egipskiej żyje poniżej granicy ubóstwa),
D. mając na uwadze, że Unia Europejska, a w szczególności rządy niektórych państw członkowskich, oraz Stany Zjednoczone przez dziesiątki lat popierały niedemokratyczne reżimy i ponoszą szczególną odpowiedzialność za kryzys, który nastąpił,
1. solidaryzuje się z walką i powstaniami narodowymi w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie oraz na Półwyspie Arabskim, które mają na celu poprawę warunków życia, warunków socjalnych i warunków pracy, a także wolność i demokrację;
2. ponownie podkreśla zobowiązanie do obrony wolności, demokracji oraz Karty Narodów Zjednoczonych, a w szczególności jej zasad dotyczących pokojowego rozwiązywania konfliktów, poszanowania niezawisłości narodów oraz niezależności i integralności terytorialnej państw;
3. potępia obcą interwencję wojskową, która doprowadziła do wojny w Libii i domaga się, by niezwłocznie położono kres agresji przeciwko ludności Libii, a także wszelkim działaniom wojskowym ze strony państw członkowskich NATO i ich sprzymierzeńców; z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie ze strony Unii Afrykańskiej; wzywa strony zaangażowane w wewnętrzny konflikt w Libii do wypracowania porozumienia w sprawie zawieszenia broni i do natychmiastowego wprowadzenia go, jako że zawieszenie broni jest pierwszym warunkiem stworzenia ram negocjacyjnych, które doprowadzą do pokojowego rozwiązania politycznego, zagwarantowania praw człowieka i wolności wszystkich Libijczyków, a także niezawisłości i integralności terytorialnej tego kraju;
4. podkreśla ogromną odpowiedzialność reżimu al-Kaddafiego za powstanie konfliktu wewnętrznego;
5. stanowczo potępia stosowanie przez reżimy przemocy wobec demonstrantów i ubolewa nad wysoką liczbą zabitych i rannych, których rodzinom składa kondolencje; domaga się natychmiastowego zaniechania rozlewu krwi i uwolnienia aresztowanych; wzywa do przeprowadzenia dochodzeń w sprawie przypadków śmierci, aresztowań i domniemanych tortur;
6. potępia poparcie, jakiego Unia Europejska (a szczególnie niektóre rządy państw członkowskich) udzielała tym reżimom przez dziesięciolecia; w związku z tym stanowczo sprzeciwia się wszelkim próbom zewnętrznej ingerencji i destabilizacji procesu demokratycznego mającego miejsce w tych krajach;
7. zwraca uwagę, że omawiane tu wystąpienia podkreślają porażkę europejskiej polityki sąsiedztwa oraz są dowodem pilnej potrzeby dokonania przeglądu unijnej polityki zagranicznej; wzywa Unię Europejską do stworzenia nowych ram stosunków z tymi krajami i regionami w oparciu o brak interwencji w sprawy wewnętrzne i poszanowanie ich niezawisłości, przy jednoczesnym dążeniu do rozwoju regionów sąsiedzkich, wspieraniu zatrudnienia i oświaty zamiast zawierania umów o stowarzyszeniu opierających się głównie na tworzeniu obszarów wolnego handlu, które przynoszą korzyści przedsiębiorstwom po stronie europejskiej;
8. wzywa Baszara al-Assada i jego władze do natychmiastowego powstrzymania się od stosowania przemocy wobec ludności cywilnej i podczas pokojowych demonstracji, a także do podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu zaspokojenia uzasadnionych żądań ludności; zwraca uwagę na zagrożenia niezależności i integralności terytorialnej tego kraju, ostrzegając o posunięciach kilku obcych mocarstw, które budzą zaniepokojenie co do ryzyka obcej interwencji;
9. domaga się zwołania w Syrii konferencji narodowej z udziałem wszystkich partii politycznych, w tym opozycji, związków zawodowych oraz społeczeństwa obywatelskiego, której celem będzie osiągnięcie porozumienia w sprawie wstrzymania konfliktu oraz podjęcia kroków w kierunku spełnienia uzasadnionych postulatów ludności oraz zagwarantowania jedności kraju;
10. wyraża głębokie zaniepokojenie sytuacją w Bahrajnie, a szczególnie środkami, jakie stosuje się, by uciszyć opozycję, domniemanym stosowaniem tortur oraz traktowaniem rannych; wyraża zaniepokojenie rolą, jaką odgrywa Rada Współpracy w Zatoce Perskiej, a w szczególności Arabia Saudyjska;
11. wzywa króla Bahrajnu Hamada oraz jego rząd do wstrzymania prześladowań oraz zwołania integracyjnego forum w celu położenia podwalin pokojowego politycznego rozwiązania konfliktu poprzez spełnienie uzasadnionych postulatów społeczeństwa;
12. domaga się, by 5. flota USA stacjonująca w Bahrajnie opuściła jej teren; wzywa również likwidacji obcych baz wojskowych;
13. z zadowoleniem przyjmuje ruchy w Jemenie domagające się lepszych warunków życia, rezygnacji ze stanowiska prezydenta Alego Abdullaha Saleta, reform demokratycznych, wolności prasy oraz uwolnienia więźniów sumienia; w tym sensie wspiera demonstracje i obozowiska na placu Tahrir; zaprzecza, jakoby mobilizacja ta była wykorzystywana w celu wszczęcia wojny domowej pomiędzy poszczególnymi plemionami oraz reżimem Alego Abdullaha Saleha; domaga się do natychmiastowego wstrzymania przemocy i wynegocjowania rozwiązania politycznego;
14. potępia wykorzystywanie różnic religijnych w podżeganiu do kryzysu politycznego;
15. zdecydowanie krytykuje prowadzony na szeroką skalę handel bronią między państwami członkowskimi UE a różnymi krajami w tym regionie; wzywa Radę do sprawdzenia, czy miało miejsce naruszenie kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu broni oraz by przyjęła surowe środki gwarantujące pełne przestrzeganie tego kodeksu przez wszystkie państwa członkowskie;
16. zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, zgromadzeniu parlamentarnemu Unii Śródziemnomorskiej oraz rządom i parlamentom XXX, Unii Afrykańskiej oraz Radzie Współpracy w Zatoce Perskiej.