PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Syrii, Jemenie i Bahrajnie w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej
4.7.2011
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Véronique De Keyser, Hannes Swoboda, Kristian Vigenin, Pino Arlacchi, Emine Bozkurt, Corina Creţu, Rosario Crocetta, Harlem Désir, Richard Howitt, Maria Eleni Koppa, Wolfgang Kreissl-Dörfler, María Muñiz De Urquiza, Vincent Peillon, Carmen Romero López, Boris Zala w imieniu grupy politycznej S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0389/2011
B7‑0454/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Syrii, Jemenie i Bahrajnie w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoją wcześniejszą rezolucję z dnia 7 kwietnia 2011 r. w sprawie sytuacji w Syrii, Jemenie i Bahrajnie,
– uwzględniając swoją wcześniejszą rezolucję w sprawie Tunezji, Egiptu i Libii,
– uwzględniając swoje sprawozdanie z dnia 24 marca 2011 r. w sprawie stosunków Unii Europejskiej z Radą Współpracy Państw Zatoki Perskiej (GCC),
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Syrii i Jemenu z dnia 20 czerwca 2011 r.,
– uwzględniając oświadczenia wysokiej przedstawiciel UE/wiceprzewodniczącej Komisji z dni: 18, 22, 24 i 26 marca 2011 r. w sprawie Syrii, oraz 10, 12 i 18 marca 2011 r. w sprawie Jemenu, a także 10, 15 i 17 marca oraz 3 maja w sprawie Bahrajnu,
– uwzględniając oświadczenie złożone w dniu 23 czerwca 2011 r. przez sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-Moona w sprawie wyroków przeciwko 21 bahrajńskim działaczom politycznym, obrońcom praw człowieka i przywódcom opozycji,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego sytuacji praw człowieka na świecie w roku 2009 i polityki Unii Europejskiej w tej dziedzinie,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego stronami są Syria, Jemen i Bahrajn,
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1975 r., której stronami są Syria, Jemen i Bahrajn,
– uwzględniając konwencję genewską z dnia 28 lipca 1951 r. oraz protokół z dnia 31 stycznia 1967 r. w sprawie statusu uchodźców,
– uwzględniając wspólny komunikat wysokiej przedstawiciel i Komisji z dnia 25 maja 2011 r. zatytułowany „Nowa koncepcja działań w obliczu zmian zachodzących w sąsiedztwie”, który uzupełnia wspólny komunikat z dnia 8 marca 2011 r. zatytułowany „Partnerstwo na rzecz demokracji i wspólnego dobrobytu z południowym regionem Morza Śródziemnego”,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że wiatr przemian w świecie arabskim nie ustaje; mając na uwadze, że demonstranci w Syrii, Jemenie i Bahrajnie nadal domagają się prawdziwej demokracji oraz reform politycznych, gospodarczych i społecznych, walki z korupcją i nepotyzmem, zagwarantowania poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, zmniejszenia nierówności społecznych i stworzenia lepszych warunków gospodarczych i socjalnych,
B. mając na uwadze, że UE bezwarunkowo potępia tyranię i prześladowania, ilekroć występują; mając na uwadze, że reżimy stosujące przemoc wobec własnych obywateli tracą legitymację i zmuszone są wysłuchać apeli o zmiany, zareagować przez podjęcie konkretnych reform lub zrezygnować z władzy,
C. mając na uwadze, że wspólny komunikat z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie nowej koncepcji działań w obliczu zmian zachodzących w sąsiedztwie daje początek nowej tendencji w centrum polityki sąsiedztwa poprzez aktualizację poglądów na wdrażanie podstawowych zasad działań zewnętrznych Unii, zwłaszcza powszechnych wartości praw człowieka, demokracji i praworządności, a jednocześnie odzwierciedla potrzebę wspierania przez UE przemian demokratycznych w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie,
Syria
D. mając na uwadze, że odkąd rozpoczęto tłumienie demonstracji w Syrii w marcu 2011 r., następuje eskalacja przemocy, a siły bezpieczeństwa odpowiadają na trwające protesty masowymi aresztowaniami i coraz większą brutalnością, zabijając ponad 400 osób cywilnych w samej prowincji Dara, a w całej Syrii ponad 850 osób,
E. mając na uwadze, że siły bezpieczeństwa rozpoczęły na szeroką skalę operację i kampanię w Dara i sąsiednich miastach, zwłaszcza Dżisr asz-Szughur, gdzie według szacunków 15 tys. Syryjczyków zmuszonych zostało do przekroczenia granicy syryjskiej w obawie przed odwetem sił bezpieczeństwa; mając na uwadze, że Turcja wyraziła poważne zaniepokojenie użyciem przez Syrię oddziałów zbrojnych i czołgów w pobliżu granicy; mając na uwadze, że codziennie wielu uchodźców syryjskich przekracza granicę z Turcją, a Turcja próbuje sprostać wszelkim potrzebom uchodźców,
F. mając na uwadze, że z uwagi na powagę sytuacji w kraju w dniu 23 czerwca Rada przyjęła decyzję oraz rozporządzenie nakładające środki ograniczające na siedem dalszych osób poza osobami ujętymi w wykazie ustalonym 9 maja wprowadzającym środki specjalne, takie jak zakaz wydawania wiz i zamrożenie aktywów, a także nałożyła embargo na broń i sprzęt, który mógłby posłużyć do represji wewnętrznych, wobec czterech jednostek związanych z reżimem syryjskim,
G. mając na uwadze, że w swoim trzecim wystąpieniu z dnia 20 czerwca 2011 r. prezydent Baszar al-Assad stwierdził, iż przyszłość Syrii zostanie ukształtowana w wyniku dialogu narodowego; mając na uwadze, że mimo ponawianych obietnic reform politycznych i zmian w Syrii władze nie podejmują jakichkolwiek kroków w kierunku ich spełnienia,
H. mając na uwadze, że istnieje poważne ryzyko wystąpienia gwałtownych ataków ze strony grup ekstremistów; mając na uwadze, że istotne znaczenie ma zapewnienie ochrony różnym społecznościom religijnym w Syrii,
Jemen
I. mając na uwadze, że sytuacja w Jemenie nadal budzi poważne zaniepokojenie po miesiącach przemocy i niepokojów, które przyczyniły się do poważnych cierpień ludności jemeńskiej oraz spowodowały liczne ofiary śmiertelne i obrażenia u wielu osób, a także doprowadziły do uwięzienia demonstrantów oraz pogłębiły kryzys gospodarczy i polityczny w kraju,
J. mając na uwadze, że GCC zainicjowała plan pokojowego przekazania władzy, który nie został jeszcze wdrożony przez wszystkie strony, ani przez prezydenta Saliha ani przez opozycję,
K. mając na uwadze, że w dniu 3 czerwca prezydent Jemenu Ali Abdullah Salih został poważnie ranny podczas ataku na jego pałac, a władza przeszła tymczasowo w ręce wiceprezydenta kraju Abd Rabbuha Mansura Hadiego,
L. mając na uwadze, że Jemen jest najuboższym krajem na Bliskim Wschodzie, z kurczącymi się rezerwami ropy naftowej, rosnącą populacją, słabym rządem centralnym, rosnącym deficytem wody i niewielkimi inwestycjami w gospodarkę kraju; mając na uwadze, że istnieją poważne obawy dotyczące rozpadu państwa jemeńskiego ze względu na obowiązujący od lutego kruchy rozejm z szyickimi rebeliantami na północy, ruch secesjonistyczny na południu oraz wielu bojowników Al-Kaidy,
Bahrajn
M. mając na uwadze, że w dniu 22 maja dwóch mężczyzn: Ali Abdullah Hassan al-Sankis i Abdulaziz Abdulridha Ibrahim Hussain zostało skazanych na śmierć za zabicie dwóch policjantów podczas antyrządowych protestów w Bahrajnie; mając na uwadze, że decyzję o wykonaniu wyroku odłożono do września,
N. mając na uwadze, że sąd wojskowy w Bahrajnie skazał 8 działaczy opozycji na dożywotnie więzienie, a 13 otrzymało wyroki pozbawienia wolności do 15 lat za „spiskowanie w celu obalenia rządu”; mając na uwadze, że wielu innych działaczy politycznych, obrońców praw człowieka i dziennikarzy zostało zatrzymanych podczas ostatnich protestów proreformatorskich oraz mając na uwadze, że według organizacji praw człowieka zatrzymani są torturowani, źle traktowaniu i nękani,
O. mając na uwadze, że 47 bahrajńskich lekarzy i pielęgniarek zostało oskarżonych o „podburzanie do obalenia reżimu siłą” i czeka ich proces przed bahrajńskim sądem wojskowym; mając na uwadze, że pracownicy służby zdrowia wykonywali swoje obowiązki i opatrywali rannych,
P. mając na uwadze, że w dniu 29 czerwca król Hamad powołał niezależną komisję do zbadania przypadków łamania praw człowieka podczas niedawnego tłumienia przez siły rządowe proreformatorskich protestów,
Q. mając na uwadze, że z inicjatywy króla Hamada Bin Eisa Al Chalifa rozpoczęto konsultacje w sprawie dialogu narodowego,
R. mając na uwadze, że na prośbę rządu bahrajńskiego do Bahrajnu wysłano oddziały pod zwierzchnictwem Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej,
Świat arabski
S. mając na uwadze, że zbliżające się demokratyczne wybory w Tunezji i Egipcie stanowią pierwszy ważny krok w trwającym procesie przemian demokratycznych,
T. mając na uwadze, że w wyniku otwartego procesu pokojowego w Maroku król ogłosił główne postanowienia nowej konstytucji przegłosowane w referendum w dniu 1 lipca 2011 r.,
U. mając na uwadze, że w Algierii władze muszą podjąć działania prowadzące do rzeczywistego dialogu politycznego obejmującego wszystkie strony w celu zapoczątkowania poważnego procesu reform demokratycznych,
V. mając na uwadze, że w Jordanii władze zapoczątkowały przegląd konstytucji i proces reform politycznych z myślą o zapewnieniu udziału przedstawicieli partii politycznych i społeczeństwa obywatelskiego w dialogu narodowym,
W. mając na uwadze, że po przyjęciu przez Radę Bezpieczeństwa ONZ rezolucji 1970 i 1973 reżim Kaddafiego nieustannie narusza obowiązek ochrony obywateli libijskich; mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa, w tym niektóre państwa członkowskie UE, podejmuje w ramach NATO działania wojskowe; mając na uwadze, że UE ustanowiła swoje przedstawicielstwo w Benghazi, a także sprzyja kontaktom z Tymczasową Radą Narodową,
1. apeluje do przywódców politycznych państw arabskich o wypełnienie zobowiązań i niezwłoczne i bezwarunkowe podjęcie otwartego i konstruktywnego dialogu politycznego obejmującego wszystkie demokratyczne partie i ruchy polityczne oraz społeczeństwo obywatelskie celem utorowania drogi do prawdziwej demokracji, przeprowadzenia rzeczywistych, ambitnych i ważnych reform politycznych, gospodarczych i społecznych, które mają zasadnicze znaczenie dla długotrwałej stabilności i rozwoju w tych państwach i w regionie;
2. wyraża uznanie dla ludności za odwagę okazaną w walce o przemiany demokratyczne, a zwłaszcza dla kobiet, które stanęły i często pozostają na czele protestów;
3. podkreśla, że państwa członkowskie muszą reprezentować na forach międzynarodowych, a szczególnie w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, jedno stanowisko w obronie podstawowych zasad, które zainspirowały utworzenie Unii Europejskiej;
Syria
4. wyraża solidarność i zdecydowane poparcie dla walki obywateli Syrii o wolność, reformy demokratyczne i zniesienie rządów autorytarnych;
5. biorąc pod uwagę blokadę miast Dara i Dżisr asz-Szughur, zdecydowanie potępia nasilające się brutalne represje wobec pokojowych demonstrantów i dziennikarzy, w tym masowe aresztowania i egzekucje pozasądowe, arbitralne zatrzymania i tortury; z zadowoleniem przyjmuje rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ przewidującą wysłanie misji rozpoznawczej do Syrii w celu zbadania łamania praw człowieka przez syryjskie siły bezpieczeństwa;
6. wzywa władze syryjskie i prezydenta Baszara al-Assada do położenia kresu zabijaniu niewinnych ludzi oraz do zaangażowania się w bezzwłoczny i rzeczywisty proces polityczny w celu wsparcia demokratycznych zmian w Syrii w oparciu o konkretny program podstawowych reform oraz poszanowanie praw człowieka i praworządności;
7. wzywa do surowego stosowania sankcji już nałożonych przez społeczność międzynarodową i Unię Europejską przeciwko Syrii i jej głównym władzom; zwraca się do Rady i Komisji, by były gotowe do ustanowienia nowych ukierunkowanych sankcji oraz by trzymały się decyzji o zawieszeniu wszelkich negocjacji w sprawie umowy stowarzyszeniowej między UE i Syrią;
8. z zadowoleniem przyjmuje turecką politykę utrzymania otwartych granic dla uchodźców z Syrii oraz szybkie zorganizowanie i uruchomienie zasobów Czerwonego Półksiężyca;
9. wzywa Radę i Komisję, aby niezwłocznie zapewniły władzom Turcji i Libanu pomoc i wszelkie niezbędne środki wsparcia w ich wysiłkach w celu opanowania kryzysu humanitarnego na granicach z Syrią, w tym poprzez ustanowienie korytarza humanitarnego na szczeblu ONZ, oraz apeluje o solidarność w dostarczaniu funduszy i środków mających wesprzeć Turcję w działaniach humanitarnych;
10. apeluje do państw członkowskich UE i wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej o dalszą współpracę z partnerami międzynarodowymi w celu zaangażowania Rady Bezpieczeństwa ONZ w rozwiązanie sytuacji w Syrii i wyegzekwowanie od władz syryjskich obowiązku ochrony ludności Syrii;
11. wzywa w związku z tym wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą, Radę i Komisję do pobudzania procesu tworzenia opozycji w kraju i poza jego granicami w celu wsparcia rewolucji syryjskiej; apeluje zatem o szybkie rozpoczęcie prawdziwego dialogu politycznego prowadzącego do głębokich procesów demokratycznych w Syrii;
Jemen
12. wyraża poparcie dla podjętego przez wiceprezydenta Abd Rabbuha Mansura Hadiego zobowiązania do przestrzegania zawieszenia broni, demilitaryzacji miast jemeńskich oraz zapewnienia właściwej ochrony wszelkich kolejnych pokojowych protestów i demonstracji;
13. potępia represje i wzywa przywództwo Jemenu do rozpoczęcia bezzwłocznych pokojowych przemian politycznych w kraju zgodnie z inicjatywą Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej oraz do wychodzenia naprzeciw uzasadnionym interesom narodu, a także do przeprowadzenia wolnych i sprawiedliwych wyborów;
14. apeluje do wszystkich sił politycznych, aby wypełniły swoje zobowiązania poprzez zaangażowanie się w otwarty i konstruktywny dialog polityczny z udziałem wszystkich demokratycznych partii i ruchów politycznych oraz społeczeństwa obywatelskiego;
15. wyraża poważne zaniepokojenie pogarszającą się złą sytuacją humanitarną w Jemenie, w tym wewnętrznymi przesiedleniami wielu tysięcy osób;
16. nalega na przeprowadzenie rzeczywistych, ambitnych i ważnych reform politycznych, gospodarczych i społecznych, które mają zasadnicze znaczenie dla długotrwałej stabilności i rozwoju kraju;
Bahrajn
17. wzywa władze Bahrajnu do złagodzenia wyroków śmierci wydanych na Ali Abdullaha Hassana al-Sankisa i Abdulaziza Abdulridha Ibrahima Hussaina; wzywa władze bahrajńskie do ponownego wprowadzenia faktycznego moratorium na karę śmierci;
18. potępia represje i domaga się natychmiastowego i bezwarunkowego zwolnienia wszystkich pokojowych demonstrantów, w tym działaczy politycznych, dziennikarzy i obrońców praw człowieka oraz 47 lekarzy i pielęgniarek bahrajńskich, którzy wykonywali swoje obowiązki zawodowe; wyraża poważne zaniepokojenie z powodu skazania 8 działaczy opozycji na dożywotnie więzienie, a 13 na pozbawienie wolności do 15 lat;
19. wzywa władze Bahrajnu do postępowania w ścisłej zgodności z międzynarodowymi zobowiązaniami w zakresie praw człowieka, pod którymi Bahrajn się podpisał, w szczególności dotyczącymi prawa do sprawiedliwego procesu; wzywa do natychmiastowego zaprzestania procesów osób cywilnych przed Trybunałem Bezpieczeństwa Narodowego;
20. odnotowuje decyzję króla Hamada o powołaniu niezależnej komisji do zbadania przypadków łamania praw człowieka podczas niedawnego tłumienia przez siły rządowe proreformatorskich protestów; wzywa do zachowania pełnej bezstronności i przejrzystości komisji i apeluje do rządu bahrajńskiego o nieingerowanie w jej prace;
21. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie ministerstwa ds. praw człowieka i rozwoju społecznego w Bahrajnie oraz zwraca się do ministerstwa o działanie zgodnie z międzynarodowymi standardami praw człowieka i zobowiązaniami;
22. zdecydowanie popiera decyzję króla Hamada o zniesieniu stanu wyjątkowego w kraju w dniu 1 czerwca i wzywa do jej pełnego przestrzegania, do zaniechania stosowania przemocy wobec demonstrantów, do szanowania wolności zgromadzeń i wolności słowa oraz do zapewnienia im bezpieczeństwa;
23. uważa, że dialog narodowy zapoczątkowany przez króla Hamada będzie możliwy jedynie wtedy, gdy uczestniczyć w nim będą wszystkie siły polityczne, w tym opozycja i społeczeństwo obywatelskie, mające na celu utorowanie drogi do prawdziwej demokracji i reform politycznych w kraju,
24. wyraża dezaprobatę dla wysłania oddziałów GCC do Bahrajnu i ponownie apeluje o ich natychmiastowe wycofanie;
25. wzywa rząd Bahrajnu do zagwarantowania pełnego poszanowania wolności wyznania w kraju;
Świat arabski
26. z zadowoleniem przyjmuje trwający proces przemian demokratycznych w Egipcie i Tunezji, które stanowią pierwsze przykłady obecnego procesu demokratyzacji i nowej fali zaangażowania obywateli, zwłaszcza młodzieży, w świecie arabskim; zdecydowanie popiera dążenie ludności do wolności, praw człowieka i demokracji; wzywa do przeprowadzenia w obu państwach przejrzystych, sprawiedliwych i wolnych wyborów; apeluje do społeczności międzynarodowej o dalsze działania w celu podtrzymania i pobudzania procesu reform politycznych w krajach Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu;
27. z zadowoleniem przyjmuje referendum w sprawie nowej konstytucji w Maroku, które stanowiło ważny krok, zasygnalizowało wyraźne przywiązanie do demokracji i poszanowania praw człowieka oraz miało formę legalnego głosowania obywateli; podkreśla, że obywatele i organizacje społeczeństwa obywatelskiego powinny pozostać w centrum toczącego się procesu wprowadzania reform;
28. odnotowuje oświadczenie prezydenta Algierii, który ogłosił rozpoczęcie procesu służącego demokratyzacji i zapewnieniu lepszego sprawowania rządów w państwie, w tym zniesienie stanu wyjątkowego i planowaną reformę konstytucyjną; podkreśla potrzebę przyspieszenia takiej inicjatywy i apeluje o zdecydowane zaangażowanie ze strony władz algierskich w proces reform, który powinien obejmować wszystkie grupy i być otwarty dla społeczeństwa obywatelskiego;
29. z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie władz w proces reform politycznych w Jordanii, a w szczególności zapowiedź przeglądu konstytucji i prace komitetu ds. dialogu narodowego; pochwala wysiłki podejmowane przez władze Jordanii i podkreśla potrzebę konkretnego wdrożenia reform;
30. wyraża zaniepokojenie trudnościami, na jakie narażona jest ludność Libii z powodu niedostatku żywności, braku dostępu do pomocy medycznej oraz braku przepływów pieniężnych, które umożliwiłyby wypłatę wynagrodzeń i reagowanie na różne potrzeby administracyjne; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą oraz państwa członkowskie UE do szybkiego podjęcia działań w celu udostępnienia Tymczasowej Radzie Narodowej – za zgodą i pod nadzorem Komitetu ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ – części zamrożonych aktywów libijskich, tak aby zaspokoić nadzwyczajne potrzeby;
31. wzywa Radę i wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą do podejmowania kolejnych inicjatyw w celu wypracowania rozwiązania konfliktu, z uwzględnieniem wydanego niedawno przez Międzynarodowy Trybunał Karny nakazu aresztowania pułkownika Kaddafiego, jego syna Saifa al-Islama i Abdullaha al-Sanussiego;
32. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, krajom członkowskim delegacji Maghrebu i Maszreku oraz Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej, a także Radzie Praw Człowieka ONZ.