PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zmiany konwencji z Schengen
4.7.2011
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Renate Weber, Sarah Ludford, Louis Michel, Leonidas Donskis, Jan Mulder, Cecilia Wikström, Sonia Alfano, Alexander Graf Lambsdorff, Giommaria Uggias, Nadja Hirsch, Sophia in 't Veld, Nathalie Griesbeck, Gianni Vattimo, Ramon Tremosa i Balcells, Stanimir Ilchev, Antonyia Parvanova w imieniu grupy politycznej ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0392/2011
B7‑0456/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zmiany konwencji z Schengen
Parlament Europejski,
– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 24 czerwca 2011 r.,
– uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej w sprawie migracji (COM(2011)0248 wersja ostateczna) z dnia 4 maja 2011 r.,
– uwzględniając układ z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.,
– uwzględniając konwencję wykonawczą do układu z Schengen z dnia 19 czerwca 1990 r.,
– uwzględniając dyrektywę 2004/38/WE w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich,
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen),
– uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen (COM(2010)0624 – C7-0370/2010 – 2010/0312(COD)),
– uwzględniając projekt sprawozdania w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen (COM(2010)0624),
– uwzględniając art. 2 TUE oraz art. 3, 18, 20, 21, 67, 77 i 80 TFUE,
– uwzględniając art. 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Unia Europejska opiera się na jednoznacznym poszanowaniu podstawowych praw i wolności, w szczególności swobodnego przepływu osób zgodnie z zapisami w TFUE,
B. mając na uwadze, że utworzenie strefy Schengen oraz włączenie dorobku Schengen w ramy unijne jest jednym z największych osiągnięć procesu integracji europejskiej, charakteryzującym się zlikwidowaniem kontroli osób na granicach wewnętrznych oraz niespotykaną wcześniej swobodą przemieszczania się po terytorium UE,
C. mając na uwadze, że swoboda przemieszczania się stała się jednym z filarów obywatelstwa UE i jednym z fundamentów Unii Europejskiej jako przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, zapewniającej prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu we wszystkich państwach członkowskich korzystających z tych samych praw, zabezpieczeń i gwarancji, w tym z zakazu wszelkiej dyskryminacji ze względu na narodowość,
D. mając na uwadze, że zasady Schengen regulujące warunki przepływu osób przez granice wewnętrzne zostały zdefiniowane w kodeksie granicznym Schengen, którego art. 23–26 określają środki i procedury dotyczące tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, jednak – mając charakter jednostronny – są one sprzeczne ze zbiorowym interesem UE,
E. mając na uwadze, że mechanizm oceny oparty na pracach Grupy Roboczej ds. Oceny Schengen (SCH-EVAL), która jest organem całkowicie międzyrządowym, najwyraźniej wyczerpał swoje możliwości działania,
F. mając na uwadze, że nowy mechanizm oceny ustanowiono we wniosku dotyczącym rozporządzenia w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen, który jest obecnie przedmiotem prac w ramach zwykłej procedury ustawodawczej w PE; mając na uwadze, że w mechanizmie tym określono już procedury, zasady i narzędzia służące wspieraniu i ocenie przestrzegania przez państwa członkowskie dorobku Schengen, w tym także w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych zdarzeń,
G. mając na uwadze, że art. 77 TFUE stwierdza, iż Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki dotyczące między innymi kontroli, którym podlegają osoby przekraczające granice zewnętrzne, oraz braku jakiejkolwiek kontroli osób, niezależnie od ich przynależności państwowej, przy przekraczaniu przez nie granic wewnętrznych,
1. podkreśla, że swobodny przepływ osób w ramach strefy Schengen stanowi jedno z największych osiągnięć procesu integracji europejskiej; zaznacza, że konwencja z Schengen wywiera pozytywny wpływ na życie setek tysięcy obywateli, gdyż nie tylko ułatwia im przekraczanie granicy, ale również pobudza gospodarkę z powodu kwot zaoszczędzonych na kontrolach granicznych; wyraża poważne wątpliwości co do tego, że obywatele UE uważaliby za właściwe przywrócenie kontroli granicznych i kontroli paszportowych jako sposobu na poprawę życia codziennego;
2. uważa, że choć warunki tymczasowego i wyjątkowego przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych są już jasno określone w rozporządzeniu nr 562/2006 (kodeks graniczny Schengen), którego art. 23, 24 i 25 przewidują możliwość przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych jedynie wtedy, gdy istnieje poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego, procedury dotyczące podejmowania takich decyzji muszą leżeć w gestii UE, a nie państw członkowskich;
3. uważa również, że można się już odwoływać do wsparcia udzielanego państwom członkowskich w celu zapewnienia zgodności z dorobkiem Schengen w przypadku wystąpienia wyjątkowej presji na granice zewnętrzne i egzekwować je za pośrednictwem nowego systemu oceny Schengen;
4. jest zatem zdania, że wszelkie nowe dodatkowe zwolnienia z obowiązujących przepisów, takie jak nowe uzasadnienia przywrócenia kontroli na granicach „w drodze wyjątku”, z pewnością nie wzmocnią systemu Schengen;
5. przypomina, że każdy wniosek niemający na celu zwiększenia swobody przemieszczania się przez obywateli UE byłby sprzeczny ze słowem i duchem Traktatów oraz dorobku wspólnotowego, gdyż podważałby jeden z filarów obywatelstwa UE;
6. wyraża przekonanie, że niedawne problemy dotyczące Schengen wynikają z niechęci do realizacji europejskiej polityki w innych dziedzinach, zwłaszcza wspólnego europejskiego systemu azylu i migracji (w tym rozwiązania problemu nielegalnej imigracji i walki z przestępczością zorganizowaną); przypomina, że jest niezwykle ważne, aby poczynić postępy w tym zakresie, również biorąc pod uwagę fakt, że termin utworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego wyznaczono na rok 2012; uważa, że kluczowe znaczenie ma skoncentrowanie się na poprawie istniejących instrumentów (takich jak Frontex) i na lepszej współpracy europejskiej nie tylko między państwami członkowskimi na podstawie art. 80 TFUE, ale również między agencjami UE, takimi jak Europol, Eurojust i Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu;
7. ostrzega, że wszystkie środki przyjmowane w dziedzinie Schengen powinny w pełni respektować prerogatywy Parlamentu, a zatem powinny być oparte na art. 77 TFUE; zwraca również uwagę, że powinny one być przede wszystkim ukierunkowane na egzekwowanie sprawowania przez Komisję nadzoru nad prawidłowym funkcjonowaniem systemu Schengen;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Radzie Europy oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.