PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zmiany konwencji z Schengen

4.7.2011

zamykający debatę na temat oświadczeń Rady i Komisji
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu

Marie-Christine Vergiat, Cornelia Ernst, Willy Meyer, Eva-Britt Svensson, Miguel Portas, Patrick Le Hyaric, Jean-Luc Mélenchon, Marisa Matias w imieniu grupy politycznej GUE/NGL

B7‑0457/2011

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zmiany konwencji z Schengen

Parlament Europejski,

–   uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 24 czerwca 2011 r.,

–   uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej w sprawie migracji (COM(2011)0248 wersja ostateczna) z dnia 4 maja 2011 r.,

–   uwzględniając układ z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.,

–   uwzględniając konwencję wykonawczą do układu z Schengen z dnia 19 czerwca 1990 r.,

–   uwzględniając dyrektywę 2004/38/WE w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich,

–   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen),

–   uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen (COM(2010)0624 – C7 0370/2010 – 2010/0312(COD)),

–   uwzględniając projekt sprawozdania w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen (COM(2010)0624),

–   uwzględniając art. 2 TUE oraz art. 18, 20, 21, 67, 77 i 80 TFUE,

–   uwzględniając art. 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że swoboda przemieszczania się jest jednym z fundamentów Unii Europejskiej i że jest w pełni uznawana w ramach przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, zapewniającej prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu we wszystkich państwach członkowskich korzystających z tych samych praw, zabezpieczeń i gwarancji, w tym z zakazu wszelkiej dyskryminacji ze względu na narodowość,

B.  mając na uwadze, że zasady Schengen dotyczące warunków przepływu osób przez granice wewnętrzne zostały zdefiniowane w kodeksie granicznym Schengen, którego art. 23-26 określiły już konkretne środki i procedury dotyczące tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych,

C. mając na uwadze, że zgodnie z kodeksem granicznym Schengen oraz art. 45 Karty UE swobodą przemieszczania się w UE można dodatkowo objąć – na ściśle określonych warunkach – również obywateli krajów trzecich przebywających legalnie w UE,

D. mając na uwadze, że art. 77 TFUE stwierdza, iż Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki dotyczące między innymi kontroli, którym podlegają osoby przekraczające granice zewnętrzne, oraz braku jakiejkolwiek kontroli osób, niezależnie od ich przynależności państwowej, przy przekraczaniu przez nie granic wewnętrznych,

1.  przypomina, że swoboda przemieszczania się jest prawem podstawowym oraz stanowi osiągnięcie UE, i potwierdza swój stanowczy sprzeciw wobec wszelkich mechanizmów wprowadzanych w celach innych niż zwiększanie swobody przemieszczania się;

2.  zdecydowanie sprzeciwia się dążeniu kilku państw członkowskich do przywrócenia kontroli granicznej;

3.  uważa, że warunki tymczasowego i wyjątkowego przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych są już dostatecznie określone w kodeksie granicznym Schengen i że nie ma powodu wprowadzać nowych norm; jest zdania, że takie propozycje wpisują się jedynie w logikę polityki wewnętrznej mającej na celu sianie strachu i ksenofobii;

4.  przypomina, że przyjazd migrantów i osób ubiegających się o azyl w żadnym wypadku nie może być per se traktowany jako dodatkowy powód przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych; wręcz przeciwnie, takie wydarzenia wymagają wzmocnienia solidarności wśród państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie zapewnienia dobrych warunków przyjmowania, właściwego rozpatrywania wszystkich wniosków o azyl oraz objęcia ochroną wszystkich potrzebujących;

5.  podkreśla, demokratyczne prerogatywy Parlamentu Europejskiego i wnosi o ścisłe ich przestrzeganie; podkreśla, że wszelkie próby odejścia od art. 77 TFUE jako właściwej podstawy prawnej w odniesieniu do środków w tym zakresie będą traktowane jako odstępstwo od Traktatów UE, oraz zastrzega sobie prawo do skorzystania w razie potrzeby z wszelkich dostępnych środków prawnych;

6.  występuje o wprowadzenie procedur nadzwyczajnych w ramach udzielania pomocy humanitarnej ubiegającym się o azyl osobom uciekającym z Libii w wyniku konfliktu, w który zaangażowane są niektóre państwa członkowskie UE; pomoc ta powinna być w szczególności kierowana do ubiegających się o azyl osób przebywających już od miesięcy w obozach położonych na granicy tunezyjsko-libijskiej;

7.  wzywa Komisję Europejską i Radę, aby uruchomiły dyrektywę 2001/55/WE w sprawie tymczasowej ochrony i aby wspólnie przyjęły odpowiedzialność za przenoszenie osób chronionych w ramach tego programu;

8.  przypomina, że ratowanie ludzi na morzu jest obowiązkiem każdego statku bez wyjątku i wzywa Unię Europejską do skorzystania z wszelkich dostępnych środków w celu niesienia ratunku wszystkim osobom uciekającym z Libii drogą morską, poprzez przejmowanie ich i ratowanie zgodnie z prawem morskim ONZ;

9.  wzywa do pilnego utworzenia korytarza humanitarnego w celu ewakuowania z Libii wszystkich osób wymagających ochrony;

10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Radzie Europy oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.