PROJEKT REZOLUCJI w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii Europejskiej (2011/2958(RSP))
13.12.2011
złożony zgodnie z art. 115 ust. 5 Regulaminu
Marian Harkin, Renate Weber, Filiz Hakaeva Hyusmenova w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0727/2011
B7‑0730/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii Europejskiej (2011/2958(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając swą rezolucję z dnia 25 października 2011 r.[1] w sprawie promowania mobilności pracowników w Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 21, 45 i 47 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 15, 21, 29, 34 i 45 Karty praw podstawowych,
– uwzględniając art. 151 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty w formie ujednoliconej przez rozporządzenie (EU) nr 492/2011[2],
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 grudnia 2007 r. pt.: „Mobilność, instrument na rzecz większej liczby lepszych miejsc pracy: Europejski plan działania na rzecz mobilności w zatrudnieniu (2007-2010)” (COM(2007)0773),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 listopada 2008 r. w sprawie skutków swobodnego przepływu pracowników w kontekście rozszerzenia UE (COM(2008)0765),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 lipca 2010 r. pt. „Potwierdzenie zasady swobodnego przepływu pracowników: prawa oraz główne zmiany” (COM(2010)0373),
– uwzględniają projekt rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie uregulowań przejściowych ograniczających swobodny przepływ pracowników w obrębie rynków pracy UE,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Rady w sprawie funkcjonowania uzgodnień przejściowych w zakresie swobodnego przepływu pracowników z Bułgarii i Rumunii (COM (2011) 729 wersja ostateczna),
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie rozpoznania utrzymujących się przeszkód w mobilności na wewnętrznym rynku pracy,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że choć prawo do zamieszkania i pracy w innym państwie Unii jest jedną z podstawowych wolności oraz stanowi podstawowy element obywatelstwa Unii potwierdzony w traktatach, wciąż dwa państwa członkowskie napotykają na przeszkody dotyczące prawa do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego;
B. mając na uwadze, że zgodnie z ostatnimi danymi statystycznymi mobilni pracownicy z Rumunii i Bułgarii mieszkający na terytorium innych państw członkowskich na koniec 2010 r. stanowili 0,6% ogółu ludności UE;
C. mając na uwadze, że na koniec 2010 r. rumuńscy i bułgarscy pracownicy przyczynili się w perspektywie długoterminowej do wzrostu PKB dla EU-25 o 0,3%, a konkretnie o 1,7% w Hiszpanii i o 1,3% we Włoszech;
D. mając na uwadze, że napływ pracowników z Rumunii i Bułgarii miał pozytywny wpływ na rynki krajów przyjmujących, ponieważ pracownicy ci byli zatrudniani w zawodach lub sektorach charakteryzujących się niedoborami siły roboczej;
E. mając na uwadze, że Komisja stwierdziła w swoim ostatnim komunikacie, że jest bardziej prawdopodobne, iż mobilni pracownicy z Rumunii i Bułgarii są w wieku aktywności gospodarczej, niż ma to miejsce w przypadku obywateli krajów przyjmujących, co wynika z faktu, że mobilni pracownicy z tych dwóch państw UE mając mniej niż 35 lat stanowią 65% osób aktywnych zawodowo w wieku produkcyjnym, a w UE-15 liczba ta wynosi 34%;
F. mając na uwadze, że aktualne dane Eurostatu wykazują, że mobilni pracownicy z Rumunii i Bułgarii nie mają żadnego istotnego wpływu na zarobki i poziom bezrobocia w państwach przyjmujących;
G. mając na uwadze, że przepływy w ramach mobilności są podyktowane w głównej mierze popytem na pracę, a w dobie rozbieżności między podażą pracy a popytem na nią na szczeblu europejskim przejściowe bariery mogą hamować rozwój europejskich przedsiębiorstw i podważać prawo do pracy i zamieszkiwania na obszarze innego państwa członkowskiego;
H. mając na uwadze, że swobodny przepływ pracowników to pozytywny przykład społeczno-gospodarczy dla UE i państw członkowskich i kamień milowy integracji UE, rozwoju gospodarczego, spójności społecznej, awansu zawodowego jednostki, neutralizowania negatywnych skutków kryzysu gospodarczego i tworzenia większej potęgi gospodarczej przygotowanej do stawienia czoła wyzwaniom wynikającym z przemian na świecie;
I. mając na uwadze, że niedawne przemiany społeczne wynikające w szczególności ze zmian w przemyśle, globalizacji, pojawienia się nowych modeli pracy, zmian demograficznych oraz rozwoju środków transportu, wymagają większej mobilności wśród pracowników;
J. mając na uwadze, że zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 11 listopada 20011 r. mobilni pracownicy z Rumunii i Bułgarii mieli pozytywny wpływ na gospodarki państw członkowskich, które ich przyjęły;
K. mając na uwadze, że migracja stanowi bardzo delikatną kwestię w UE i mając na uwadze, że kluczowe znaczenie ma zapewnienie wszystkim europejskim obywatelom takich samych praw i obowiązków;
L. mając na uwadze, że w ostatnim komunikacie Komisji Europejskiej stwierdzono, iż zakłócenia na krajowych rynkach pracy wynikają z różnych czynników, np. z kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z problemów strukturalnych na rynku pracy, a nie z napływu pracowników rumuńskich i bułgarskich;
M. mając na uwadze, że pracownicy rumuńscy i bułgarscy stanowią zaledwie 1% wszystkich osób bezrobotnych (w wieku od 15 do 64 lat) w UE, zaś w przypadku obywateli państw trzecich wskaźnik ten wynosi 4,1%;
N. mając na uwadze, że wobec obecnej recesji gospodarczej na szczeblu europejskim przekazy pieniężne wysyłane przez pracowników do krajów pochodzenia mogą mieć wyraźny pozytywny wpływ na bilans płatniczy państw wysyłających;
1. uważa, że mobilności pracowników w UE nie można nigdy uznawać za zagrożenie dla wewnętrznych rynków pracy;
2. wzywa państwa członkowskie do zniesienia obowiązujących środków tymczasowych, gdyż nie ma realnych przesłanek gospodarczych dla ograniczania prawa Rumunów i Bułgarów do pracy i zamieszkiwania na terytorium innych państw członkowskich;
3. wzywa Radę do dogłębnego rozpatrzenia ostatniego komunikatu Komisji Europejskiej przy dokonywaniu oceny, czy ograniczenia przejściowe są korzystnym i niezbędnym środkiem;
4. wzywa Komisję do zaproponowania jasnej definicji pojęcia „poważnych zakłóceń na rynku pracy”;
5. wzywa Komisję do wyjaśnienia wskaźników i metodologii opartej na gospodarczych i społecznych wskaźnikach, które udowodnią, że istnieje wyraźna potrzeba przedłużania ograniczeń przejściowych nałożonych przez państwa członkowskie, gdyż negatywne skutki na ich rynkach pracy są spowodowane przez rumuńskich i bułgarskich pracowników;
6. wzywa Komisję, by opublikowała w jak najbardziej przejrzysty sposób, kryteria, w oparciu o które dane państwo członkowskie może utrzymać przejściowe ograniczenia, z uwzględnieniem wpływu takiej decyzji na gospodarkę Unii Europejskiej oraz przyjętej przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości wykładni dotyczącej przypadków, w których nawiązuje się do odstępstw od podstawowych wolności;
7. wzywa państwa członkowskie, by opracowując kierowane do Komisji wnioski o wprowadzenie lub przedłużenie tymczasowych barier, stosowały odpowiednią definicję, metodologię, wskaźniki i kryteria;
8. wzywa Komisję i państwa członkowskie do czuwania nad rygorystycznym stosowaniem prawa pracy w celu zapewnienia równego traktowania wszystkich pracowników w UE, zagwarantowania sprawiedliwej konkurencyjności przedsiębiorstw oraz zapobieżenia dumpingowi gospodarczemu i socjalnemu;
9. wzywa UE-25, by koniecznie zasięgała opinii dwóch stron gałęzi zanim podejmie decyzję w sprawie zakończenia bądź przedłużenia przejściowych ustaleń dotyczących swobodnego przepływu pracowników z Rumunii i Bułgarii;
10. wzywa państwa członkowskie, które zamierzają utrzymać na rynku pracy ograniczenia dla pracowników z Rumunii i Bułgarii, by przedstawiły w jasny i przejrzysty sposób wszystkie wskaźniki społeczno-gospodarcze, które skłoniły je od przyjęcia wniosku, że mobilność geograficzna powoduje poważne zakłócenia na krajowym rynku pracy;
11. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA-PROV(2011)0455.
- [2] Dz.U. L 141 z 27.5.2011, s. 1-12.