ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ σχετικά με τα συμπεράσματα της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (30 Ιανουαρίου 2012) για μια διεθνή συμφωνία σχετικά με μια Ένωση Δημοσιονομικής Σταθερότητας
31.1.2012
σύμφωνα με το άρθρο 110, παράγραφος 2, του Κανονισμού
Jürgen Klute, Jean-Luc Mélenchon, Miguel Portas, Νικόλαος Χουντής, Willy Meyer, Paul Murphy, Marisa Matias εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL
B7‑0043/2012
Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τα συμπεράσματα της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (30 Ιανουαρίου 2012) για μια διεθνή συμφωνία σχετικά με μια Ένωση Δημοσιονομικής Σταθερότητας
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
– έχοντας υπόψη την ανακοίνωση των κρατών μελών της ζώνης της ευρώ στις 30 Ιανουαρίου 2012,
– έχοντας υπόψη τη Διεθνή Συμφωνία για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση,
Α. λαμβάνοντας υπόψη ότι τα μέτρα που αποφάσισαν οι αρχηγοί κρατών και το Συμβούλιο της ΕΕ δεν αντιμετωπίζουν τα βασικά στοιχεία που οδήγησαν στην κρίση, και ιδίως την υπερεξάρτηση από τις χρηματοπιστωτικές αγορές και τις αυξανόμενες μακροοικονομικές ανισομέρειες στην ευρωζώνη,
Β. λαμβάνοντας υπόψη ότι η εξάρτηση από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, παρά τις εξοντωτικές συνέπειές της, έχει αυξηθεί μετά την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης· ότι αυτό μπορεί να τερματιστεί μόνο με δημόσιο έλεγχο των τραπεζών και χορήγηση χαμηλότοκων δανείων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στα κράτη μέλη,
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η προτεινόμενη Συνθήκη θα αφαιρέσει επιλογές δημοσιονομικής πολιτικής από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις των κρατών μελών και το δημοκρατικό έλεγχο από τους λαούς της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών κοινοβουλίων, και θα εγκαθιδρύσει ένα πλαίσιο μόνιμης λιτότητας,
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ των λαών στα κράτη μέλη της ΕΕ και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ εξακολουθεί να αυξάνεται, οδηγώντας σε κρίση νομιμότητας για την ΕΕ,
Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι η διαδικασία που οδήγησε στη συμφωνία αυτή δεν ήταν διαφανής, και ότι έτσι αγνοήθηκε ο δημοκρατικός έλεγχος που πρέπει κανονικά να χαρακτηρίζει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση της Ένωσης,
ΣΤ.λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κυβερνήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν αποδεχθεί τα φιρμάνια των χρηματοπιστωτικών αγορών και κατά συνέπεια έχουν προσανατολίσει τις προτάσεις πολιτικής τους αποκλειστικά στην ικανοποίηση των αγορών,
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν είναι δυνατόν να επιχειρούνται σημαντικές αλλαγές πολιτικής της ΕΕ χωρίς πλήρη συμμετοχή της ΕΕ και των εθνικών κοινοβουλίων,
Η. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι πολίτες όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται τις πολιτικές της ΕΕ ως απειλές για την οικονομική και κοινωνική τους ευημερία, ως πηγή αυξανόμενης ανασφάλειας για την εργασία τους και το εισόδημά τους, ως παράγοντα προώθησης της ανισότητας και της αδικίας και ως εμπόδιο για το δημοκρατικό έλεγχο των πολιτών πάνω στη ζωή τους,
1. πιστεύει ότι τα μέτρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα βαθύνουν την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού·
2. υπενθυμίζει ότι οι βασικές αιτίες των τρεχουσών κρίσεων κρατικού χρέους είναι εξαιρετικά πολύπλοκες και δεν πρόκειται να αντιμετωπισθούν με τη μονόπλευρη προσέγγιση της μείωσης των δαπανών που συνιστά η εν λόγω Συνθήκη·
3. απορρίπτει τη Διεθνή Συμφωνία για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση και τις πρόσφατες αλλαγές της αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ (Οικονομική Διακυβέρνηση, Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, Σύμφωνο για το Ευρώ συν)· πιστεύει ότι οι αλλαγές αυτές αποτελούν την πιο αντιδραστική, αντιδημοκρατική και ακραία νεοφιλελεύθερη απάντηση στην τρέχουσα κρίση·
4. υπενθυμίζει ότι οι βαθύτεροι παράγοντες της κρίσης συνδέονται, για παράδειγμα, με την απορρύθμιση βασικών βιομηχανικών κλάδων, τις ανισορροπίες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και τους συναφείς αποκλίνοντες συντελεστές πληθωρισμού που προέρχονται από την άνιση δυναμική του μοναδιαίου εργατικού κόστους, καθώς και την αποτυχία πολλών κρατών μελών να φορολογήσουν αποτελεσματικά τον πλούτο και τις μεγάλες επιχειρήσεις·
5. πιστεύει περαιτέρω ότι το σχέδιο Διεθνούς Συνθήκης θα θεσμοποιήσει την λιτότητα και θα εγκαταλείψει την αρχή των δημοκρατικών ίσων δικαιωμάτων στα 27 κράτη μέλη, κάτι που αναπόφευκτα θα βαθύνει την κρίση, θα υπονομεύσει το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των πολιτών της ΕΕ και θα αυξήσει την ανισότητα μεταξύ κρατών μελών δημιουργώντας διαιρέσεις που θα οδηγήσουν σε μια ΕΕ πολλαπλών ταχυτήτων, θέτοντας στην πορεία σε κίνδυνο όχι απλώς την ύπαρξη του ευρώ αλλά ίσως και της ΕΕ συνολικά·
6. υπενθυμίζει ότι ορισμένα κράτη μέλη επωφελούνται από την κρίση κρατικού χρέους· υπενθυμίζει ότι ο εξαγωγικός προσανατολισμός τον οποίο ακολουθούν ορισμένα κράτη μέλη συνέβαλε έντονα στην κακή διάθεση παραγωγικών πόρων και στην δημιουργία περιπτώσεων οικονομικής φούσκας και καλεί τις χώρες αυτές να συνεισφέρουν περισσότερο στην επίλυση της κρίσης· καλεί τα κράτη μέλη να εισαγάγουν μηχανισμούς που βασίζονται στην αλληλεγγύη και στην αναλογικότητα·
7. καταδικάζει το γεγονός ότι το σχέδιο Διεθνούς Συνθήκης για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση εστιάζεται στους ίδιους μηχανισμούς που οδήγησαν στην κρίση, αντί να αναπροσανατολίσει την οικονομική ανάπτυξη στην ΕΕ-27 στην κατεύθυνση της πλήρους απασχόλησης (συμπεριλαμβανομένων περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας), της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής (ιδίως της καταπολέμησης της φτώχειας, των εισοδηματικών ανισοτήτων και της ανεργίας) και της προστασίας του περιβάλλοντος·
8. αντιτίθεται στην καθιέρωση νέου κανόνα που ορίζει το ετήσιο διαρθρωτικό έλλειμμα των κρατών μελών στο 0,5% του ονομαστικού ΑΕΠ, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε μόνιμη λιτότητα και περαιτέρω οικονομική παρακμή, τροφοδοτώντας τον φαύλο κύκλο των μειούμενων κρατικών εσόδων και της αύξησης του χρέους και αντιτίθεται έντονα στις κυρώσεις και στην θέσπιση προϋποθέσεων για περαιτέρω βοήθεια·
9. πιστεύει περαιτέρω ότι η θέσπιση της δέσμευσης για μείωση του χρέους κατά ένα εικοστό ετησίως ώστε να επιτευχθεί λόγος χρέους προς ΑΕΠ ίσος με 60 %, εκτός του ότι είναι ανέφικτη, θα ματαιώσει τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να επιτύχουν ανάπτυξη των οικονομιών τους και να βγουν από την κρίση·
10. καλεί τα κράτη μέλη να τερματίσουν τη συνεχιζόμενη μεταφορά πλούτου από τους μισθούς στα κέρδη που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε περαιτέρω οικονομική σταθεροποίησης και στο να δημιουργηθούν "φούσκες"·
11. επαναβεβαιώνει την ανάγκη για μέτρα για τη συνολική και βιώσιμη επίλυση της κρίσης, όπως η καθιέρωση συμφωνιών αναδιάρθρωσης του χρέους για υπερχρεωμένες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης του χρέους, καθώς και για επενδύσεις για την τόνωση της ανάπτυξης στην πράσινη οικονομία με αξιοποίηση της δανειοδοτικής ικανότητας της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων·
12. πιστεύει ακράδαντα ότι η επιστροφή σε ισοσκελισμένους δημόσιους λογαριασμούς απαιτεί μακροπρόθεσμη προσέγγιση, συμπεριλαμβανομένης της φορολόγησης του πλούτου, της επιβολής φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, της καταπολέμησης της φοροαπάτης και της φοροδιαφυγής, της επαρκούς παρέμβασης της ΕΚΤ και του ισχυρού ελέγχου του χρηματοπιστωτικού τομέα·
13. πιστεύει ότι δεσμεύσεις του μεγέθους που εκτίθενται στο σχέδιο Διεθνούς Συμφωνίας καθιστούν υποχρεωτική την πληρέστερη δυνατή διαβούλευση με το λαό μέσω δημοψηφισμάτων σύμφωνα με τις εθνικές διατάξεις· επιμένει τα εν λόγω δημοψηφίσματα να διεξαχθούν χωρίς πολιτική ανάμιξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής· πιστεύει περαιτέρω ότι οι κυβερνήσεις των κρατών μελών όπου δεν είναι δυνατόν να διοργανωθούν δημοψηφίσματα πρέπει να δώσουν στο λαό τη δυνατότητα να αποφασίσει για την κύρωση του εν λόγω σχεδίου Συνθήκης μέσω έκφρασης της λαϊκής ετυμηγορίας·
14. επισημαίνει ότι οποιαδήποτε μεταβολή του ιρλανδικού συντάγματος απαιτεί δημοψήφισμα και ότι το ιρλανδικό σύνταγμα αναγνωρίζει δημοσιονομικές εξουσίες στο ιρλανδικό κοινοβούλιο και την κυβέρνηση, κάτι που κατά συνέπεια επιβάλλει τροποποίηση του συντάγματος σε περίπτωση οποιασδήποτε μεταβίβασης δημοσιονομικών εξουσιών·
15. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, την Επιτροπή και τα κοινοβούλια των κρατών μελών.