PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Nigerii (2012/2550(RSP))
7.3.2012
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Marietje Schaake, Kristiina Ojuland, Alexander Graf Lambsdorff, Johannes Cornelis van Baalen, Graham Watson, Marielle de Sarnez w imieniu grupy politycznej ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0131/2012
B7‑0137/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Nigerii (2012/2550(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Nigerii,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., ratyfikowany przez Nigerię w dniu 29 października 1993 r.,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 22 czerwca 1983 r.,
– uwzględniając rezolucję Komisji Praw Człowieka ONZ E/CN.4/RES/2005/69 <http://ap.ohchr.org/documents/E/CHR/resolutions/E-CN_4-RES-2005-69.doc>, w której zwrócono się do Sekretarza Generalnego z wnioskiem o mianowanie specjalnego przedstawiciela ds. poszanowania praw człowieka przez korporacje transnarodowe i inne przedsiębiorstwa,
– uwzględniając sporządzoną przez UNEP (Program Środowiskowy Organizacji Narodów Zjednoczonych) w sierpniu 2011 r. ocenę sytuacji w regionie Ogoniland,
– uwzględniając sprawozdania dotyczące sytuacji w Nigerii sporządzone przez Human Rights Watch, International Crisis Group i Christian Solidarity Worldwide;
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że skutki politycznej i etnicznej stabilności Nigerii widoczne są poza jej granicami ze względu na wiodącą rolę tego kraju w regionie i w Afryce subsaharyjskiej;
B. mając na uwadze, że od zakończenia rządów wojskowych w 1999 r. w wyniku aktów przemocy między poszczególnymi społecznościami, a także przemocy na tle religijnym i politycznym życie straciło 16 tysięcy osób; mając na uwadze, że rządowe siły bezpieczeństwa oskarżane są o częste łamanie praw człowieka, w tym wymuszenia, arbitralne aresztowania, tortury i pozasądowe egzekucje;
C. mając na uwadze, że tylko w minionym roku w ponad 45 zajściach, do których doszło w stanie Plateau, śmierć poniosło przeszło 350 osób; mając na uwadze, że żołnierze i policjanci zamieszani w akty przemocy w wioskach w stanie Plateau, w wyniku których śmierć poniosło 130 osób, nie zostali jeszcze pociągnięci do odpowiedzialności;
D. mając na uwadze, że w zamieszkach, które wybuchły po ogłoszeniu wyników ubiegłorocznych wyborów prezydenckich, zginęło ponad tysiąc osób, co było jednym z najkrwawszych zajść w historii; mając na uwadze, że według informacji International Crisis Group w lokalach wyborczych doszło do nadużyć, niedociągnięć logistycznych i nieprawidłowości proceduralnych;
E. mając na uwadze, że prowadzona na szczeblu lokalnym i państwowym polityka dyskryminująca nierodzimych obywateli, którzy nie mogą dowieść, iż ich przodkowie pierwotnie zamieszkiwali dany obszar, prowadzi do zwiększenia napięć między społecznościami i do utrwalenia się podziałów na tle etnicznym;
F. mając na uwadze, że skrajne ubóstwo, zakorzeniona korupcja, złe zarządzanie oraz szeroko rozpowszechnione nadużycia ze strony policji stworzyły sprzyjające warunki dla organizacji zbrojnych, które bez trudu rekrutują bojowników spośród młodych bezrobotnych Nigeryjczyków;
G. mając na uwadze, że grupa bojowników islamskich Boko Haram, powstała w 2002 r. w Maiduguri, będącym jednym z najbiedniejszych stanów w północno-wschodniej części kraju, przyznała się do przeprowadzenia bombardowań i ataków, które spowodowały śmierć 935 osób;
H. mając na uwadze, że kampania przemocy prowadzona przez Boko Haram nasiliła się w 2009 r. po śmierci przebywającego w więzieniu przywódcy tej grupy Mohammeda Yusufa i dwunastu innych bojowników; mając na uwadze, że aby pomścić śmierć swojego przywódcy grupa ta skierowała swoje ataki głównie przeciwko rządowym siłom bezpieczeństwa, ale celem ich ataków stały się również kościoły, meczety, a także imamowie, którzy nie zgadzają się z ideologią Boko Haram, politycy, przywódcy oraz członkowie różnych grup etnicznych;
I. mając na uwadze, że w 2011 r. Boko Haram rozpoczęła ataki z udziałem zamachowców samobójców i zaatakowała budynek ONZ w Abudży, zabijając 25 osób i raniąc 100 innych; mając na uwadze, że celem skoordynowanego ataku przeprowadzonego przez Boko Haram dnia 4 listopada były posterunki policji, banki i kościoły w Borno i Yobe, a w atakach tych zginęło 100 osób; mając na uwadze, że atak w Kano w styczniu 2012 r. był najkrwawszym atakiem, który w ciągu jednego dnia spowodował śmierć ponad 185 policjantów i mieszkańców; mając na uwadze, że grupa Boko Haram podejrzana jest o przeprowadzenie w lutym ataku na meczet w Kano, w którym zginęło pięć osób;
J. mając na uwadze, że sytuacja komplikuje się z uwagi na fakt, że w grupie Boko Haram nastąpił podział, w wyniku którego powstały trzy odłamy: jeden z nich dąży do zaprzestania przemocy; drugiemu z nich zdaje się przyświecać cel osiągnięcia porozumienia pokojowego podobnego do tego, jakie zaproponowano rebeliantom Delty Nigru; natomiast najbardziej ekstremistyczny odłam odrzuca wszelkie negocjacje i pragnie wprowadzić w całej Nigerii prawo szariatu;
K. mając na uwadze, że rebelianci Delty Nigru, którzy popierają prezydenta Goodlucka Jonathana, jako że pochodzi on z ich regionu, postrzegają wzrost liczby aktów przemocy, do jakiego doszło w ostatnim czasie, jako podejmowaną przez rebeliantów z północy próbę osłabienia i obalenia obecnych rządów prezydenckich;
L. mając na uwadze, że według osób, które przeżyły ataki przeprowadzane przez grupę Boko Haram, część bojowników zasilających szeregi tej grupy pochodzi z Czadu, Kamerunu i Nigru, które sąsiadują z Nigerią;
M. mając na uwadze, że w odpowiedzi na nasilenie się przemocy prezydent Goodluck Jonathan dnia 31 grudnia 2011 r. ogłosił stan wyjątkowy w niektórych rejonach kraju i tymczasowe zamknięcie granic z Czadem, Kamerunem i Nigrem; mając na uwadze, że prezydent przyznał, iż członkowie grupy Boko Haram przeniknęli do instytucji państwowych i sił bezpieczeństwa, a skorumpowani urzędnicy podejrzewani są o dostarczanie bojownikom tej grupy broni;
N. mając na uwadze, że rząd Nigerii przeznacza rocznie około 8 mld USD na dopłaty do paliw; mając na uwadze, że w krajach bogatych w zasoby oraz w krajach takich jak Nigeria, gdzie istnieje ogromna przepaść między bogatymi i biednymi, dofinansowywanie gazu to jedna z niewielu korzyści, jakie cieszący się niechlubną reputacją skorumpowany rząd, który w niewłaściwy sposób zarządzał zyskami z ropy, oferuje najbardziej poszkodowanym;
O. mając na uwadze, że na początku roku gwałtowne protesty publiczne i tygodniowy strajk generalny zmusiły prezydenta Goodlucka Jonathana do częściowego przywrócenia dopłat do paliw; mając na uwadze, że międzynarodowe instytucje finansowe, takie jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy, twierdzą, że dopłaty zakłócają sytuację na rynku i mogłyby być lepiej wykorzystywane na finansowanie edukacji, służby zdrowia i innych służb;
P. mając na uwadze, że elita rządząca nadal w dużym stopniu nieprawidłowo zarządza ogromnymi zasobami naturalnymi kraju, w szczególności ropą, i źle je wykorzystuje; mając ponadto na uwadze, że kolejne wycieki ropy, do których dochodzi podczas prowadzenia międzynarodowych operacji związanych z ropą naftową, sabotaż rurociągów, kradzież ropy i szeroko rozpowszechnione spalanie gazu w pochodniach doprowadziły do ogromnego zanieczyszczenia Delty Nigru; mając na uwadze, że według raportu ONZ odnowa środowiska regionu Ogoniland w Nigerii, w którym wydobywa się ropę naftową, może okazać się zakrojonym na największą dotąd skalę i najdłuższym procesem oczyszczaniem terenu z ropy naftowej, jeżeli zakażona woda pitna, grunty, potoki i inne ekosystemy mają zostać przywrócone do stanu pełnego zdrowia;
Q. mając na uwadze, że w następstwie amnestii z 2009 r., w wyniku której tysiące osób, w tym najwyżsi rangą dowódcy wojskowi, oddało posiadaną broń w zamian za wypłatę gotówki, liczba ataków na instalacje naftowe znacznie spadła, jednak w południowo-wschodniej Nigerii i w Delcie Nigru wciąż dochodzi do uprowadzeń;
R. mając na uwadze, że minister ds. kobiet i rozwoju społecznego Hajia Zainab Maina skrytykowała wysoki krajowy wskaźnik gwałtów i przemocy seksualnej wobec kobiet i oświadczyła, że aby zająć się tym niepokojącym zjawiskiem konieczne jest przyjęcie projektu ustawy dotyczącej przemocy wobec osób;
S. mając na uwadze, że zgodnie z federalnym kodeksem karnym Nigerii za zachowania homoseksualne grozi kara do 14 lat więzienia; mając na uwadze, że w niektórych krajach stosujących prawo szariatu podejmowane za obopólną zgodą kontakty homoseksualne między mężczyznami karane są śmiercią, a kobietom za podobne zachowania grozi kara chłosty i 6 miesięcy więzienia; mając na uwadze, że na mocy przyjętego ostatnio na poziomie federalnym prawodawstwa małżeństwa osób tej samej płci są niezgodne z prawem; mając na uwadze, że zgromadzenie narodowe dwukrotnie usiłowało wprowadzić takie prawodawstwo, jednak zapobiegli temu krajowi i międzynarodowi działacze na rzecz praw człowieka;
T. mając na uwadze, że w maju rząd Nigerii wprowadził ustawę o wolności informacji, która gwarantuje publiczne prawo dostępu do rejestrów urzędowych;
U. mając na uwadze, że społeczeństwo obywatelskie i niezależni dziennikarze otwarcie krytykują rząd, co stwarza warunki sprzyjające pogłębionej debacie politycznej; mając jednak na uwadze, że dziennikarze ujawniający informacje dotyczące spraw, w które zamieszane są osoby należące do gospodarczej i politycznej elity kraju, wciąż są prześladowani i więzieni;
V. mając na uwadze, że nigeryjscy działacze związkowi i obrońcy praw człowieka Osmond Ugwu i Raphael Elobuike – od chwili ich aresztowania podczas wiecu związkowego dnia 24 października 2011 r. – są przetrzymywani w więzieniu federalnym w Enugu w południowo-wschodniej Nigerii pod zarzutem usiłowania zabójstwa policjanta; mając na uwadze, że według Amnesty International i Human Rights Watch brak jest jakichkolwiek dowodów na poparcie tego oskarżenia;
1. potępia fakt, że w wyniku aktów przemocy między poszczególnymi społecznościami, a także przemocy na tle religijnym i politycznym życie straciło tak wiele osób i przekazuje kondolencje rodzinom ofiar;
2. wzywa rząd Nigerii do podjęcia natychmiastowych i skutecznych środków, aby zapewnić ochronę obywatelom, położyć kres przemocy, powszechnie panującej korupcji i bezkarności sprawców, którzy naruszają prawa człowieka, i aktywnie propagować poszanowanie tych praw;
3. podkreśla potrzebę przeprowadzenia dokładnej analizy podstawowych przyczyn niestabilności i napięć panujących w Nigerii oraz potrzebę unikania uproszczonych wyjaśnień opartych wyłącznie na religii, gdyż nie są one pomocne i nie dostarczają elementów umożliwiających znalezienie długotrwałego rozwiązania problemów, z którymi zmaga się ten region;
4. wzywa rząd federalny Nigerii do podjęcia konkretnych działań zmierzających do wspierania dialogu między różnymi grupami etnicznymi i wyznaniowymi oraz do zbadania przyczyn niedawnych aktów przemocy i zadbania o to, by sprawcy tych aktów zostali pociągnięci do odpowiedzialności w sposób sprawiedliwy i przejrzysty; wzywa wszystkie strony do zachowania powściągliwości i poszukiwania pokojowych środków rozwiązania sporów między grupami religijnymi i etnicznymi w Nigerii;
5. wzywa rząd federalny Nigerii, aby zajął się kwestią nieszczelnych granic krajowych we współpracy z rządami sąsiadujących państw, takich jak Kamerun, Niger i Czad, jako że bojownicy z tych krajów byli zamieszani w akty przemocy;
6. podkreśla, że konieczne jest pilne ujawnienie wyników dochodzenia dotyczącego aktów przemocy, do których doszło po wyborach, w tym ujawnienie tożsamości osób odpowiedzialnych za te ataki oraz przyczyn ataków; podkreśla również, że konieczna jest współpraca z rządami państw, lokalnymi radami, przywódcami politycznymi i religijnymi, właściwymi podmiotami niepaństwowymi oraz kluczowymi postaciami wywodzącymi się ze społeczności lokalnych, aby zapobiec ponownym aktom przemocy przy okazji wyborów powszechnych w 2015 r.; wzywa władze do zadbania, by osoby odpowiedzialne za nadużycia wyborcze lub za powyborcze akty przemocy były ścigane sądownie, niezależnie od ich statusu społecznego;
7. zwraca się do władz, aby zajęły się zasadnymi żądaniami obywateli zamieszkujących północne regiony kraju, które są znacznie biedniejsze niż bogatsze regiony południowe, oraz by priorytetowo potraktowały konieczność poprawy skrajnie złych warunków życia mieszkańców północnych regionów kraju, nie pomijając jednocześnie regionów południowych, które borykają się z podobnymi problemami;
8. wzywa władze Nigerii i zagraniczne spółki działające w nigeryjskim sektorze naftowym, aby pomogły wzmocnić dobre rządy, zwiększając przejrzystość i odpowiedzialność w sektorze wydobywczym; wzywa również spółki, aby przestrzegały Inicjatywy Przejrzystości w Branżach Wydobywczych i publikowały informacje na temat kwot, które przekazują rządowi Nigerii;
9. podkreśla, że władze Nigerii i międzynarodowe spółki naftowe muszą dołożyć wszelkich starań, aby wyeliminować zjawisko nieustannego zanieczyszczenia, by zająć się problemem szkód wyrządzonych w środowisku naturalnym na skutek zanieczyszczenia ropą;
10 gorąco zachęca władze Nigerii, by zadbały o przyjęcie projektu ustawy dotyczącej przemocy wobec osób i ma nadzieję, że przyczyni się to do zahamowania wzrostu wskaźnika aktów przemocy seksualnej oraz innych aktów przemocy wobec kobiet;
11. z zadowoleniem przyjmuje próbę zwiększenia przejrzystości działań rządowych poprzez wprowadzenie ustawy o wolności informacji;
12. wzywa rząd do uwolnienia przywódcy związku zawodowego Osmonda Ogwu oraz członka związku zawodowego Raphaela Elobuike'a z uwagi na brak dowodów świadczących przeciwko nim;
13. wzywa do zniesienia obowiązujących przepisów, na mocy których homoseksualizm jest uznawany za niezgodny z prawem, a w niektórych przypadkach podlega karze śmierci przez ukamienowanie; wzywa prezydenta Nigerii do wstrzymania się od dalszego rozpatrywania „ustawy zakazującej małżeństw osób tej samej płci”, która, jeśli przejdzie, narazi mniejszości seksualne (lesbijki, gejów, biseksualistów i transseksualistów) – zarówno Nigeryjczyków, jak i obcokrajowców – na poważne ryzyko przemocy i aresztowań; przypomina o swoim kategorycznym sprzeciwie wobec kary śmierci bez względu na okoliczności oraz wzywa rząd Nigerii do obalenia tej kary;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie UE, Komisji, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, federalnemu rządowi Nigerii, instytucjom Unii Afrykańskiej, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu.