PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Nigerii (2012/2550(RSP))
7.3.2012
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Mario Mauro, Alojz Peterle, Filip Kaczmarek, Michèle Striffler, Bogusław Sonik, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Gay Mitchell, Cristian Dan Preda, Laima Liucija Andrikienė, Santiago Fisas Ayxela, Ria Oomen-Ruijten w imieniu grupy politycznej PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0131/2012
B7‑0138/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Nigerii (2012/2550(RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając wspólne stanowisko 95/544/CFSP z dnia 4 grudnia 1995 r. w sprawie Nigerii, określone przez Radę na podstawie art. J.2 TUE (Dz.U. L 309 z 21.12.1995, s. 1),
– uwzględniając decyzje Rady z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie przedłużenia ważności wspólnego stanowiska, o którym mowa powyżej (Dz.U. L 338 z 9.12.1997, s. 8), dotyczące jego realizacji (Dz.U. L 338 z 9.12.1997, s. 7),
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Nigerii,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie łamania praw człowieka w Nigerii,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., ratyfikowany przez Nigerię w dniu 29 października 1993 r.,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 22 czerwca 1983 r.,
– uwzględniając Konstytucję Federalnej Republiki Nigerii, a w szczególności zapisy dotyczące ochrony wolności wyznania zawarte w rozdziale IV – Prawo do wolności myśli, sumienia i religii,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. przygnębiony niedawnymi zamieszkami na tle paliw i spowodowanymi nimi ofiarami śmiertelnymi w związku z zakończeniem w dniu 1 stycznia dopłat do paliwa w ramach reform o szerokim zasięgu, przeznaczonych teoretycznie do poprawy dyscypliny podatkowej w największym afrykańskim kraju produkującym ropę naftową; mając na uwadze, że „porażka dopłat do paliwa”, tak jak jest przedstawiana, jest spowodowana głównie niewydolnością i korupcją rządu;
B. mając na uwadze, że ten niezwykle niepopularny środek dowodzi, jak duża istnieje przepaść między rządem i garstką elit a pozostałą ludnością , żyjącą za mniej niż 2 dolary dziennie;
C. wstrząśnięty niedawnymi wybuchami przemocy, jakie miały miejsce w wielu regionach Nigerii, w tym tchórzliwymi atakami na symbole religijne i kościoły, w których ginęli lub zostali ranni chrześcijanie w czasie Bożego Narodzenia, co dało przerażającą liczbę ofiar śmiertelnych;
D. mając na uwadze, że rząd nadal nie jest w stanie kontrolować sytuacji;
E. przerażony ostatnią falą ataków z użyciem broni palnej i bomb, dokonanych przez sektę Boko Haram, w których w dniu 20 stycznia zginęło w Kano przynajmniej 185 osób i które były w dużym stopniu skierowane przeciwko posterunkom policji; mając na uwadze, że sekta Boko Haram w ulotce rozdawanej nocą w mieście uprzedziła mieszkańców Kano, że będzie kontynuować ataki przeciw siłom bezpieczeństwa i zaleciła wytrwałość, gdyż walczy o wprowadzenie „systemu islamskiego”;
F. mając na uwadze, że sekta Boko Haram wybrała sobie za cel chrześcijan, zwłaszcza w Boże Narodzenie, kiedy to dziesiątki ludzi poniosły śmierć w serii zamachów bombowych, z których najbardziej krwawy spowodował 44 ofiary śmiertelne na dziedzińcu kościoła niedaleko stolicy kraju Abudży, a także mając na uwadze, że sekta zapowiedziała prowadzenie wojny religijnej przeciwko chrześcijanom i wypędzenie ich z północy kraju, gdzie przeważają muzułmanie;
G. mając na uwadze, że w dniu 3 stycznia sekta Boko Haram wystosowała ultimatum i dała chrześcijanom z północnej Nigerii trzy dni na opuszczenie terytorium; mając na uwadze, że zabicie przynajmniej 8 chrześcijan uczestniczących w dniu 5 stycznia w mszy w Gombe, a także 20 chrześcijan w żałobie w dniu 6 stycznia w Mubi pokazuje, że trwa eskalacja napięcia w następstwie zabójczych zamachów na kościół w Boże Narodzenie, po których nastąpił zamach na szkołę islamską w południowej Nigerii;
H. wstrząśnięty niedawnym samobójczym zamachem bombowym z użyciem samochodu w dniu 26 lutego, w którym zginęły przynajmniej trzy osoby, a rannych zostało przynajmniej 38 osób uczestniczących w porannej mszy w kościele katolickim położonym w niespokojnym mieście Jos w środkowej Nigerii i który pociągnął za sobą represje ze strony niektórych młodych chrześcijan, co spowodowało według dostępnych informacji śmierć przynajmniej dwóch muzułmanów oraz spalenie całego rzędu sklepów należących do muzułmanów; mając na uwadze, że sekta Boko Haram przyznaje się również do tego ostatniego zamachu;
I. mając na uwadze, że sekcie islamskiej, której nazwa oznacza „Zachodnia edukacja jest grzechem”, należy przypisać odpowiedzialność za śmierć ponad 900 osób w około 160 różnych zamachach przeprowadzonych od lipca 2009 r.; mając na uwadze, że niedawne sprawozdania wskazują na możliwe związki między sektą Boko Haram i AQMI (Al-Kaida w Maghrebie islamskim), co może poważnie zagrozić pokojowi i bezpieczeństwu w regionie Sahelu;
J. mając na uwadze, że w ostatnich dziesięciu latach wskutek przemocy na tle religijnym i etnicznym w środkowej Nigerii zginęły tysiące ludzi w wyniku częstych napięć na tle religijnym i etnicznym w tym regionie;
K. mając na uwadze, że niemożliwe jest schematyczne przypisanie muzułmanom lub chrześcijanom roli agresora czy też ofiary, gdyż na przestrzeni lat występowali w obu tych rolach;
L. mając na uwadze, że niestabilna sytuacja podkreśla słabość tego afrykańskiego najbardziej zaludnionego kraju;
M. mając na uwadze, że stabilność i demokracja Nigerii mają ogromne znaczenie poza jej granicami ze względu na wiodącą rolę tego kraju w regionie i w Afryce subsaharyjskiej;
N. mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 zmienionej umowy z Kotonu UE prowadzi regularny dialog polityczny z Nigerią w kwestiach związanych z prawami człowieka i zasadami demokracji, w tym na temat dyskryminacji na tle etnicznym, religijnym i rasowym;
1. wzywa rząd federalny do rozwiązania problemów gospodarczych i społecznych, które dotykają kraj, poprzez podjęcie różnych środków, m.in. zajęcie się sprawą nieskuteczności rządu oraz korupcją;
2. stanowczo potępia niedawne akty przemocy, zwłaszcza zamachy terrorystyczne dokonane przez islamską sektę Boko Haram, i fakt spowodowania tragicznych ofiar śmiertelnych w Jos i w jego okolicach oraz solidaryzuje się z rodzinami ofiar i rannymi;
3. wzywa wszystkie wspólnoty do zachowania powściągliwości i poszukiwania pokojowych środków rozwiązania sporów miedzy grupami religijnymi i etnicznymi w Nigerii;
4. wzywa rząd federalny do zadbania o to, aby zbadano przyczyny niedawnych aktów przemocy i aby sprawcy tych aktów zostali pociągnięci do odpowiedzialności; wzywa w szczególności rząd federalny do rozprawienia się z sektą Boko Haram, która umacnia się, wykorzystując głęboko zakorzenione napięcia religijne w Nigerii;
5. wzywa rząd federalny do podjęcia konkretnych i pilnych środków na rzecz wspierania dialogu między grupami etnicznymi i religijnymi;
6. wzywa do kompleksowego zbadania podstawowych przyczyn konfliktu, w tym napięć na tle społecznym, gospodarczym i etnicznym, oraz do unikania formułowania uogólniających i uproszczonych wyjaśnień opartych jedynie na religii, ponieważ nie stanowi to podstawy do długofalowego i trwałego rozwiązania problemów tego regionu;
7. wzywa rząd federalny, aby chronił ludność swojego kraju i zajął się przyczynami leżącymi u podstaw przemocy poprzez zagwarantowanie wszystkim obywatelom równych praw oraz zajęcie się problemem kontroli nad żyznymi obszarami uprawnymi, a także problemem bezrobocia i ubóstwa;
8. wzywa UE do kontynuowania politycznego dialogu z Nigerią zgodnie z art. 8 zmienionej umowy z Kotonu oraz do pilnego zajęcia się kwestiami wolności myśli, sumienia, religii i przekonań, ujętymi w powszechnych, regionalnych i krajowych instrumentach praw człowieka;
9. podkreśla znaczenie współpracy regionalnej dla zajęcia się zagrożeniem wynikającym z możliwych powiązań między sektą Boko Haram i AQMI (Al-Kaida w Maghrebie islamskim); zachęca kraje z tego regionu do pogłębienia współpracy, w tym także za pośrednictwem odnośnych organizacji regionalnych, w celu zapobieżenia powstaniu synergii między sektą Boko Haram i AQMI; wzywa instytucje UE oraz państwa członkowskie do wsparcia tych działań regionalnych;
10. ponownie wyraża wątpliwości co do pełnego i rzeczywistego poszanowania prawa do wolności religii wszystkich mniejszości religijnych w wielu krajach trzecich; w tym kontekście podkreśla, że wolność wyznania nie jest jedynym aspektem wolności religii, ponieważ obejmuje ona również swobodę zmiany wyznania oraz okazywania go poprzez nauczanie, praktykę i obrządek na szczeblu indywidualnym, zbiorowym, prywatnym, publicznym i instytucjonalnym; w tym kontekście podkreśla, że aspekt publiczny ma zasadnicze znaczenie dla swobody religii oraz że pozbawianie chrześcijan możliwości publicznego okazywania swojej wiary i sprowadzanie jej tym samym do prywatnego zjawiska poważnie narusza ich prawo do wolności religii;
11. podkreśla, że w wielu częściach świata nadal istnieją przeszkody uniemożliwiające swobodę wyznania i wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel C. Ashton oraz Komisję Europejską do położenia nacisku na te kwestie w kontekście ich odnośnych inicjatyw dotyczących praw człowieka;
12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie UE, Komisji, Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, federalnemu rządowi Nigerii, instytucjom Unii Afrykańskiej i ECOWAS, sekretarzowi generalnemu ONZ, Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu.