PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Sudanu i Sudanu Południowego
6.6.2012 - (2012/2659(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Sabine Lösing, Willy Meyer, Marie-Christine Vergiat, Patrick Le Hyaric, Jacky Hénin, Younous Omarjee, João Ferreira w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0281/2012
B7‑0288/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Sudanu i Sudanu Południowego
Parlament Europejski,
– uwzględniając plan działania przyjęty przez Radę Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej dnia 24 kwietnia 2012 r.,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2046 (2012 r.),
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/ wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 5 maja 2012 r.,
– uwzględniając sudańskie kompleksowe porozumienie pokojowe (CPA) z 2005 r.,
– uwzględniając misję ONZ w Sudanie Południowym (UNMISS) oraz tymczasowe siły bezpieczeństwa ONZ na rzecz Abyei (UNISFA),
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że od lipca 2011 r. Sudan Południowy jest państwem niepodległym w następstwie kompleksowego porozumienia pokojowego (CPA) zawartego w 2005 r. oraz referendum zorganizowanego jedynie w południowej części Sudanu;
B. mając na uwadze, że Sudan Południowy jest jednym z najuboższych i najmniej rozwiniętych krajów na świecie, krajem o jednym z najwyższych wskaźników umieralności niemowląt i jednym z najniższych wskaźników edukacji na świecie;
C. mając na uwadze, że większość złóż ropy w tym regionie znajduje się w Kordofanie Południowym i Abyei; mając na uwadze, że 80% środków budżetowych Sudanu Południowego oraz około 50% środków budżetowych Sudanu pochodzi z wydobycia i wywozu ropy naftowej;
D. mając na uwadze, że kompleksowe porozumienie pokojowe (CPA), dzięki któremu wstrzymano długotrwałą wojnę domową w Sudanie, nie zostało jeszcze w pełni wdrożone; mając na uwadze, że wciąż nie uregulowano istotnych kwestii, takich jak wytyczenie granic oraz zdemilitaryzowana strefa wzdłuż granicy między Sudanem a Sudanem Południowym, obywatelstwo, podział dochodów z eksploatacji złóż ropy naftowej oraz zasady korzystania z rurociągów;
E. mając na uwadze, że mandat misji ONZ w Sudanie (UNMIS) miał upłynąć 9 lipca, kiedy Sudan Południowy oficjalnie ogłosił niepodległość, a Rada Bezpieczeństwa ONZ powołała kolejną misję UNMISS, w której uczestniczy 7 tys. członków personelu wojskowego; mając na uwadze, że w dniu 27 czerwca 2011 r. Rada Bezpieczeństwa zatwierdziła tymczasowe siły bezpieczeństwa ONZ na rzecz Abyei (UNISFA) uprawnione do obserwacji demilitaryzacji regionu Abyei;
1. potępia powtarzające się zbrojne incydenty graniczne między Sudanem a Sudanem Południowym, w tym zajęcie terytorium, wspieranie oddziałów paramilitarnych i bombardowania lotnicze, wskutek których ponownie rośnie fala uchodźców;
2. wyraża głębokie zaniepokojenie sytuacją humanitarną, do jakiej doprowadziły walki między Sudanem i Sudanem Południowym oraz ciągłe walki w prowincji Kordofanu Południowego i Nilu Błękitnego w Sudanie; zdecydowanie potępia wszystkie akty przemocy dokonywane wobec ludności cywilnej z pogwałceniem międzynarodowego prawa humanitarnego i prawa w dziedzinie praw człowieka;
3. jest przekonany o tym, że rozwiązanie konfliktu między Sudanem a Sudanem Południowym, w szczególności w Kordofanie Południowym i Nilu Błękitnym, nie może być rozwiązaniem militarnym; podkreśla pilną potrzebę akceptowanego przez obie strony rozwiązania politycznego i dyplomatycznego;
4. apeluje o niezwłoczne wstrzymanie wszelkich dostaw broni do Sudanu i do Sudanu Południowego, w szczególności w regionach objętych konfliktem w prowincjach Abyei, Nilu Błękitnego i Kordofanu Południowego;
5. wzywa obie strony do zakończenia wdrażania kompleksowego porozumienia pokojowego oraz apeluje zarówno do sudańskich, jak i południowosudańskich sił zbrojnych o wycofanie się z Abyei zgodnie z porozumieniem z dnia 20 czerwca 2011 r. oraz o nawiązanie konstruktywnego dialogu w celu osiągnięcia pokojowego rozwiązania kwestii statusu Abyei w ramach kompleksowego porozumienia pokojowego;
6. przypomina o porozumieniu zawartym między Sudanem a Sudanem Południowym w czerwcu 2011 r. w sprawie bezpieczeństwa granic i wspólnego mechanizmu w zakresie polityki i bezpieczeństwa, ustanawiającego w ust. 2 zobowiązanie do stworzenia bezpiecznej zdemilitaryzowanej strefy granicznej; przypomina o porozumieniu w sprawie misji wspierania kontroli granic zawartym w lipcu 2011 r., w którym szczegółowo opisano ustanowienie wspólnego mechanizmu weryfikacji i monitorowania granic (JBVMM); podkreśla pilną potrzebę rozpoczęcia przez Sudan i Sudan Południowy procesu demilitaryzacji strefy przygranicznej;
7. wzywa wszystkie strony, aby stosowały się w szczególności do ust. 7 i 16 decyzji Rady Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej z dnia 24 kwietnia 2012 r., w których podkreślono, że granic terytoriów państw nie zmienia się z użyciem siły, a wszelkie spory terytorialne rozstrzygane są wyłącznie za pomocą wzajemnie uzgodnionych, pokojowych i politycznych środków oraz że rozwiązanie konfliktu w Kordofanie Południowym i Nilu Błękitnym nie może być rozwiązaniem militarnym;
8. wzywa Sudan i Sudan Południowy do zaprzestania aktów przemocy oraz przestrzegania porozumień, zezwolenia na bezpieczne przemieszczanie się ludności odciętej po obu stronach granicy, zapewnienia jej dostępu i przepływu;
9. podkreśla znaczenie zasad pokojowego rozstrzygania sporów międzynarodowych zgodnie z kartą ONZ oraz wzywa społeczność międzynarodową do zachowania neutralnej postawy rozjemcy/mediatora oraz powstrzymania się od jakiejkolwiek interwencji wojskowej czy wsparcia wojskowego na rzecz którejkolwiek ze stron, tak aby między Sudanem i Sudanem Południowym zapanował trwały pokój oraz aby skupiono się na procesie pojednania i rozbrojenia;
10. wzywa UE i jej państwa członkowskie do skoncentrowania pomocy – zamiast na pomocy wojskowej – na cywilnych projektach rozwojowych, w szczególności w sektorze zdrowia i edukacji, jak również na rolnictwie w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego i suwerenności żywnościowej; w związku z tym wzywa prowadzącego misję Narodów Zjednoczonych w Sudanie Południowym (UNMISS), w której uczestniczy obecnie (stan z marca 2012 r.) 5 533 pracowników mundurowych (4 913 żołnierzy) do wyciągnięcia wniosków z misji do Demokratycznej Republiki Konga, gdzie doszło do poważnych naruszeń praw człowieka ze strony uczestników misji; nalega, aby zaprzestano wojskowych misji szkoleniowych oraz wszelkiej współpracy cywilno-wojskowej;
11. domaga się poszanowania prawa ludności Sudanu i Sudanu Południowego do rozporządzania swoimi zasobami naturalnymi; podkreśla, że demokratyczne rządy i sprawiedliwy dostęp do zasobów naturalnych będą miały zasadnicze znaczenie dla dobrobytu i rozwoju społeczno-gospodarczego tego regionu z korzyścią dla ludności; podkreśla, że poszukiwanie zasobów naturalnych wymaga uregulowań państwowych i przejrzystości; apeluje o prowadzenie negocjacji w sprawie sprawiedliwego i akceptowanego przez obie strony podziału dochodów z eksploatacji złóż ropy naftowej;
12. wzywa wszystkich międzynarodowych wierzycieli do niezwłocznego i całościowego zawieszenia wszelkich spłat długów przez Sudan i Sudan Południowy;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, specjalnemu przedstawicielowi UE do Sudanu Południowego, rządowi Sudanu, rządowi Sudanu Południowego, instytucjom Unii Afrykańskiej i przewodniczącemu Panelu Wysokiego Szczebla Unii Afrykańskiej ds. Sudanu.