Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie praw człowieka i demokracji w Izraelu i Palestynie,

–   uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych ONZ,

–   uwzględniając wnioski Rady z 8 grudnia 2009 r., 13 grudnia 2010 r. i 18 lipca 2011 r. w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie,

–   uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,

–   uwzględniając poświęcone przedmiotowej kwestii rezolucje ONZ, rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 z 1947 r. i nr 194 z 1948 r. oraz rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 z 1967 r., nr 338 z 1973 r., nr 1397 z 2002 r., nr 1515 z 2003 r. i nr 1850 z 2008 r.,

–   uwzględniając Deklarację zasad dotyczących przejściowych ustaleń w sprawie samodzielnego sprawowania rządów (porozumienia z Oslo) z 1993 r.,

–   uwzględniając oświadczenia Kwartetu Bliskowschodniego, a w szczególności oświadczenie z dnia 23 września 2011 r.,

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze opublikowanie przez 27 ministrów spraw zagranicznych państw UE sprawozdania, w którym potępiono politykę Izraela na Zachodnim Brzegu Jordanu i stwierdzono, że polityka Izraela stwarza zagrożenie dla rozwiązania dwupaństwowego;

B.  mając na uwadze, że ministerstwo spraw zagranicznych Izraela nie zgadza się z zarzutami przedstawionymi w dokumencie UE i skrytykowało go, oświadczając, że nie pomaga on rozwojowi procesu pokojowego;

C.  mając na uwadze, że w dokumencie UE jest mowa o rosnącej skali przemocy osadników wobec Palestyńczyków oraz o znacznym przyspieszeniu budowy osiedli od końca 2010 r.;

D. mając na uwadze, że zarówno Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, Zgromadzenie Ogólne ONZ, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, jak i strony czwartej konwencji genewskiej uważają, że utworzenie izraelskich osiedli na terytoriach okupowanych jest niezgodne z prawem międzynarodowym;

E.  mając na uwadze, że według doniesień w 2011 r. liczba ataków izraelskich osadników, które spowodowały ofiary wśród Palestyńczyków i zniszczenie mienia, wzrosła o niemal 35%;

F.  mając na uwadze, że na Zachodnim Brzegu Jordanu nasilają się brutalne ataki: w 2011 r. Palestyńczycy zabili 8 izraelskich osadników a 37 innych ranili;

G. mając na uwadze, że UE wielokrotnie potwierdzała swoje poparcie dla rozwiązania dwupaństwowego – państwa Izrael i sąsiadującego z nim niepodległego, demokratycznego i zdolnego do samostanowienia państwa palestyńskiego współistniejących obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa – i wzywała do wznowienia bezpośrednich rozmów pokojowych między Izraelem i Palestyńczykami;

1.  jest zdania, że rozwiązanie dwupaństwowe jest nadal najlepszym i preferowanym sposobem na zapewnienie długotrwałego pokoju i stabilności w regionie; z zaniepokojeniem dostrzega trudności natury politycznej i administracyjnej z podziałem Jerozolimy, tak by była stolicą zarówno Izraela, jak i przyszłego państwa palestyńskiego;

2.  uznaje prawo Autonomii Palestyńskiej do zarządzania Zachodnim Brzegiem Jordanu i do jego kontrolowania, uznając jednocześnie prawo władz Izraela do ochrony jego uzasadnionych interesów w zakresie bezpieczeństwa;

3.  apeluje do izraelskich władz o przestrzeganie zasad praworządności w odniesieniu do osiedli izraelskich założonych na terytoriach okupowanych oraz o wywiązywanie się z obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego;

4.  ponownie wyraża zrozumienie dla Izraelczyków i Palestyńczyków, którzy odczuwają frustrację w związku z napiętą sytuacją polityczną, którą przychodzi im znosić każdego dnia, i zwraca uwagę, że większość obywateli izraelskich i palestyńskich pragnie przede wszystkim prowadzić codzienne życie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa;

5.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, rządom i parlamentom państw członkowskich Rady Bezpieczeństwa ONZ, wysłannikowi Kwartetu Bliskowschodniego, Knesetowi i rządowi Izraela, prezydentowi Autonomii Palestyńskiej i Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej.