PROJEKT REZOLUCJI w sprawie wieloletnich ram finansowych i zasobów własnych
11.6.2012 - (2012/2678(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Joseph Daul w imieniu grupy politycznej PPE
Hannes Swoboda w imieniu grupy S&D
Guy Verhofstadt w imieniu grupy ALDE
Rebecca Harms, Daniel Cohn-Bendit w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Gabriele Zimmer w imieniu grupy GUE/NGL
B7‑0303/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wieloletnich ram finansowych i zasobów własnych
Parlament Europejski,
– uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami[1],
– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 311 i 312,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 czerwca 2011 r. zatytułowaną „Inwestowanie w przyszłość: nowe wieloletnie ramy finansowe (WRF) na rzecz Europy konkurencyjnej, zrównoważonej i sprzyjającej integracji społecznej”[2],
– uwzględniając wniosek Komisji z dnia 29 czerwca 2011 r. zatytułowany „Budżet z perspektywy «Europy 2020»”,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że zgodnie z art. 312 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Rada ma obowiązek przyjęcia rozporządzenia określającego wieloletnie ramy finansowe, stanowiąc jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego;
B. mając na uwadze, że zgodnie z art. 311 TFUE Unia musi pozyskiwać środki niezbędne do osiągnięcia swoich celów i prowadzenia swoich polityk, a jej budżet ma być finansowany w całości z zasobów własnych;
C. mając na uwadze, że urzędująca prezydencja duńska zamierza przedłożyć na czerwcowym posiedzeniu Rady Europejskiej „schemat negocjacyjny” zawierający różne rozwiązania dla wszystkich aspektów negocjacji, w tym strony dochodów, lecz bez podawania na tym etapie jakichkolwiek kwot;
D. mając na uwadze, że we wspomnianej powyżej rezolucji z 8 czerwca 2011 r. PE określił swoje priorytety polityczne dotyczące następnych WRF zarówno pod kątem ustawodawczym, jak i budżetowym, stanowiące solidną podstawę do negocjacji w sprawie następnych WRF;
E. mając na uwadze, że wieloletnie programy związane z następnymi WRF zostaną przyjęte przez Parlament Europejski i Radę zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą;
F. mając na uwadze, że PE sam wielokrotnie domagał się stworzenia nowych i rzeczywistych zasobów własnych;
1. podkreśla, że budżet UE jest budżetem inwestycyjnym o dużym efekcie dźwigni, jako że 94% pochodzących z niego środków przeznacza się na pobudzanie wzrostu gospodarczego i zatrudnienia oraz na umocnienie pozycji UE na arenie światowej; zaznacza, że budżet UE, pomimo ograniczonego rozmiaru – zaledwie 2% wydatków publicznych w UE – jest połączeniem różnych zasobów, działa jak katalizator i zapewnia korzyści skali i skutki o zakresie transgranicznym, służąc realizacji uzgodnionych wspólnie celów politycznych UE; jest głęboko przekonany, że budżet UE przyczynia się w znaczący sposób do wzrostu strategicznych inwestycji o europejskiej wartości dodanej i powrotu europejskiej gospodarki na właściwy tor, powodując wzrost gospodarczy i powstawanie miejsc pracy, dążąc jednocześnie do zwiększenia spójności gospodarczej i społecznej w całej UE; podkreśla zatem, że budżet UE musi odgrywać strategiczną rolę na równi ze środkami służącymi konsolidacji budżetowej, nakładanymi obecnie na budżety krajowe;
2. przypomina, że PE przyjął zdecydowaną większością głosów sprawozdanie komisji specjalnej SURE w rezolucji z dnia 8 czerwca 2011 r., której treść jest nadal całkowicie aktualna i którą należy postrzegać jako stanowisko negocjacyjne Parlamentu w sprawie następnych WRF na lata 2014-2020; przypomina, że bez odpowiedniego finansowania z silnego budżetu europejskiego nie uda się osiągnąć celów politycznych UE; podkreśla, że poparta przez wszystkie 27 państw UE strategia „Europa 2020” powinna pomóc Europie podnieść się z kryzysu i umocnić swoją pozycję poprzez tworzenie miejsc pracy oraz inteligentny, trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu; przypomina, ze jest przeciwny wszelkim propozycjom, które uniemożliwiałyby Unii realizację jej zadań i wywiązywanie się z podjętych już zobowiązań politycznych lub sprostanie nowym obowiązkom;
3. nalega, aby zgodnie z Traktatem budżet UE charakteryzował się odpowiednią równowagą między dochodami z rzeczywistych zasobów własnych a wydatkami; informuje, że nie może udzielić zgody co do rozporządzenia w sprawie następnych WRF, jeżeli nie zostanie osiągnięte porozumienie polityczne w kwestii systemu zasobów własnych, które położy kres obecnym rabatom i innym mechanizmom korekcyjnym oraz doprowadzi do większej przejrzystości, uczciwości i przestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju; z zadowoleniem przyjmuje przedłożone przez Komisję w dniu 29 czerwca 2011 r. wnioski ustawodawcze w sprawie reformy systemu zasobów własnych, w tym wnioski dotyczące podatku od transakcji finansowych i nowego unijnego podatku VAT jako źródeł zasobów własnych, które mają na celu obniżenie do 2020 r. składek państw członkowskich opartych na DNB do budżetu UE do poziomu 40% i przyczyniają się tym samym do działań na rzecz konsolidacji podejmowanych przez państwa członkowskie;
4. w obliczu sytuacji makroekonomicznej i wyzwań, jakie stwarza zmieniający się świat, oraz w celu lepszego i skuteczniejszego wykorzystywania funduszy Unii Europejskiej nalega, by WRF na lata 2014-2020 zapewniały większą elastyczność budżetu zarówno w ramach poszczególnych pozycji, jak i między nimi oraz między poszczególnymi latami WRF w celu umożliwienia odpowiedniego dostosowania zasobów budżetowych do zmieniających się warunków i priorytetów; kładzie nacisk na zasadę jedności budżetu UE, podkreślając, że wszystkie polityki i programy UE powinny być włączone do WRF wraz z odpowiednimi środkami finansowymi, co przyczyni się do większej przejrzystości, przewidywalności i rozliczalności;
5. stanowczo domaga się, aby stanowiska polityczne uzgadniane przez Radę Europejską były przedmiotem negocjacji między Parlamentem a Radą reprezentowaną przez Radę do Spraw Ogólnych, zanim Rada formalnie przedłoży swoje wnioski w celu uzyskania zgody Parlamentu w odniesieniu do rozporządzenia w sprawie WRF zgodnie z art. 312 Traktatu; podkreśla, że negocjacje w sprawie wniosków ustawodawczych dotyczących programów wieloletnich będą się odbywać w ramach zwykłej procedury ustawodawczej i trwać do czasu osiągnięcia porozumienia w sprawie dotyczącej ich koperty finansowej; jest zdecydowany korzystać w razie potrzeby z pełni uprawnień w procedurze zgody i w zwykłej procedurze ustawodawczej, nadanych mu na mocy Traktatu;
6. podkreśla, że należy uzgodnić cele i strategie polityczne WRF przed określeniem poziomu przeznaczonych na nie środków, i podkreśla, że Parlament i Rada powinny przeprowadzić szczegółowe negocjacje dotyczące wszystkich aspektów związanych z WRF przed ustaleniem kwot i dokonaniem ostatecznych korekt całego pakietu WRF; uważa, że trzymanie się zasady „nic nie jest pewne, dopóki wszystko nie zostanie uzgodnione” jest właściwą metodą pracy;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej, Radzie, Komisji, parlamentom i rządom państw członkowskich oraz pozostałym zainteresowanym instytucjom i organom.
- [1] Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0266.