Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Chin i Tybetu, zwłaszcza rezolucje z 26 października 2011 r. i 24 listopada 2010 r.,

–   uwzględniając swoją wcześniejszą rezolucję z 7 kwietnia 2011 r. w sprawie zakazu przeprowadzenia wyborów do tybetańskiego rządu na uchodźstwie w Nepalu,

–   uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–   uwzględniając art. 36 konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej, który gwarantuje wszystkim obywatelom wolność wyznania,

–   uwzględniając spodziewane mianowanie specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka,

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że poszanowanie praw człowieka, prawo do własnej tożsamości, kultury i religii oraz wolność stowarzyszania się to fundamentalne zasady UE i jej polityki zagranicznej;

B.  mając na uwadze, że Parlament Europejski ma świadomość okupacji Tybetu przez Chińską Republikę Ludową;

C. mając na uwadze, że wysłannicy Jego Świątobliwości Dalajlamy zwrócili się do rządu Chin o znalezienie pokojowego i korzystnego dla obu stron rozwiązania kwestii Tybetu;

D. mając na uwadze, że w rozmowach między przedstawicielami Dalajlamy i władz Chin brakuje znaczących postępów i nie poświęca się uwagi zasadniczym kwestiom, takim jak zachowanie niepowtarzalnej kultury i religii oraz niepowtarzalnych tradycji Tybetu; mając też na uwadze konieczność określenia systemu faktycznej autonomii Tybetu w konstytucji Chin;

E.  mając na uwadze, że władze Chińskiej Republiki Ludowej użyły siły do powstrzymania protestów w Tybecie w 2008 r. i od tego czasu narzuciły restrykcyjne środki bezpieczeństwa, które ograniczają wolność wypowiedzi, wolność stowarzyszania się i wolność przekonań;

F.  mając na uwadze, że liczba ofiar protestów z 2008 r. prawdopodobnie przekroczyła 200 osób, a liczba zatrzymanych waha się między 4 434 do ponad 6 500 osób, natomiast w końcu 2010 r. odnotowano w Tybecie 831 więźniów politycznych, z których 360 zostało skazanych wyrokiem sądowym, w tym 12 na karę dożywotniego więzienia;

G. mając na uwadze, że według doniesień w więzieniach w Tybecie w celu wymuszenia zeznań stosuje się tortury, np. pobicia, elektrowstrząsy, długą izolację, głodzenie i inne podobne środki;

H. mając na uwadze, że według doniesień od 2009 roku ponad 30 Tybetańczyków, głównie mnichów i mniszek, dokonało samospalenia w proteście przeciwko restrykcyjnej polityce Chin w Tybecie i apelując o powrót Dalajlamy oraz prawo do wolności religijnej w okręgu Aba/Ngaba w prowincji Seczuan, a także w innych częściach Równiny Tybetańskiej; mając na uwadze, że samospalenie można postrzegać jako formę protestu i wyraz rosnącej desperacji młodych Tybetańczyków i bez względu na to, jakie są osobiste motywy takiego działania, należy je rozpatrywać w szerszym kontekście represji religijnych i politycznych trwających w okręgu Aba/Ngaba już od wielu lat;

I.   mając na uwadze, że obecny stan zdrowia i miejsce pobytu szeregu ofiar samospalenia, takich jak Chimey Palden, Tenpa Darjey, Jamyang Palden, Lobsang Gyatso, Sona Rabyang, Dawa Tsering, Kelsang Wangchuck, Lobsang Kelsang, Lobsang Kunchok i Tapey, pozostają nieznane lub niejasne;

J.   mając na uwadze, że XI Panczenlama Gendun Czokji Nima został zatrzymany przez władze Chińskiej Republiki Ludowej i nie widziano go od 14 maja 1995 r.;

K. mając na uwadze, że tożsamość tybetańska, język tybetański, kultura i religia Tybetu, stanowiące świadectwo bogatej pod względem historycznym cywilizacji, są zagrożone z powodu przesiedlania ludności z grupy etnicznej Han na historyczne terytoria Tybetu i tępienia tradycyjnego koczowniczego trybu życia Tybetańczyków;

L.  mając na uwadze, że wcześniejsze apele Parlamentu Europejskiego do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa o podjęcie kwestii sytuacji w Tybecie w rozmowach z partnerami chińskimi nie przyniosły oczekiwanych rezultatów;

1.  ponownie stwierdza, że strategiczne partnerstwo między UE i Chińską Republiką Ludową powinno się opierać na wspólnych zasadach i wartościach;

2.  wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do większych wysiłków prowadzących do zajęcia się sytuacją Tybetańczyków w zakresie praw człowieka w ramach dialogu na temat praw człowieka między UE i Chinami;

3.  wzywa władze Chińskiej Republiki Ludowej, by przyznały autonomię historycznemu terytorium Tybetu;

4.  zachęca władze Chin do podjęcia poważnych rozmów z przedstawicielami Centralnej Administracji Tybetańskiej oraz do zacieśnienia otwartego dialogu mającego na celu znalezienie trwałego rozwiązania sytuacji w Tybecie;

5.  wzywa władze Chińskiej Republiki Ludowej, by szanowały prawo Tybetańczyków do wolności wypowiedzi, stowarzyszania się i przekonań;

6.  wzywa władze Chińskiej Republiki Ludowej, by zezwoliły na przeprowadzenie niezależnego międzynarodowego dochodzenia w sprawie protestów z 2008 r. i ich następstw, oraz apeluje o uwolnienie więźniów politycznych;

7.  potępia wszelkie formy torturowania osób przebywających w więzieniach;

8.  ponownie potępia władze chińskie za stałe ataki na klasztory tybetańskie i wzywa rząd Chin do zagwarantowania ludności Tybetu oraz wszystkim obywatelom wolności wyznania;

9.  nalega, aby władze chińskie ujawniły los i miejsce pobytu wszystkich ofiar samospaleń w Tybecie;

10. nalega, aby władze chińskie ujawniły los i miejsce pobytu XI Panczenlamy Genduna Czokji Nimy;

11. wzywa władze chińskie, by stały na straży prawa do języka, kultury, religii oraz innych podstawowych wolności Tybetańczyków oraz by powstrzymały się od przesiedlania ludności z grupy etnicznej Han na historyczne terytoria Tybetu, a także od zmuszania koczowników tybetańskich do porzucenia ich tradycyjnego stylu życia;

12. jest zaniepokojony tym, że władze chińskie zamknęły granice Tybetu dla gości zagranicznych i anulowały wizy do tego regionu; wzywa władze Chin, by otworzyły granice Tybetu dla zagranicznych gości i dziennikarzy;

13. wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do podejmowania kwestii sytuacji w zakresie praw człowieka w Tybecie podczas wszystkich spotkań z przedstawicielami Chińskiej Republice Ludowej;

14. zachęca wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do mianowania specjalnego przedstawiciela UE ds. Tybetu, aby nadać większą rangę kwestii szanowania praw człowieka ludności Tybetu, w tym prawa do zachowania i rozwoju ich wyjątkowej tożsamości oraz jej przejawów w religii, kulturze i języku; popiera konstruktywny dialog i negocjacje pomiędzy rządem Chińskiej Republiki Ludowej a wysłannikami Jego Świątobliwości Dalajlamy; oraz opowiada się za udzieleniem pomocy uchodźcom tybetańskim, zwłaszcza w Nepalu i Indiach;

15. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, rządowi Tybetu na uchodźstwie, parlamentowi Tybetu na uchodźstwie oraz Jego Świątobliwości Dalajlamie.