PROJEKT REZOLUCJI w sprawie polityki UE w odniesieniu do Zachodniego Brzegu Jordanu i Wschodniej Jerozolimy
27.6.2012 - (2012/2964(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Véronique De Keyser, Pino Arlacchi, Emine Bozkurt, Ricardo Cortés Lastra, Emer Costello, Robert Goebbels, Ana Gomes, Richard Howitt, Wolfgang Kreissl-Dörfler, María Muñiz De Urquiza, Norbert Neuser, Raimon Obiols, Boris Zala w imieniu grupy politycznej S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0373/2012
B7‑0374/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie polityki UE w odniesieniu do Zachodniego Brzegu Jordanu i Wschodniej Jerozolimy
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje, zwłaszcza rezolucję z dnia 29 września 2011 r. w sprawie sytuacji w Palestynie, z dnia 16 lutego 2012 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady na temat zawarcia konwencji regionalnej w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia oraz z dnia 10 września 2010 r. z dnia 10 września 2010 r. w sprawie rzeki Jordan, ze szczególnym uwzględnieniem jej dolnego odcinka,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie z dnia 14 maja 2012 r., 18 lipca i 23 maja 2011 r. oraz z dnia 8 grudnia 2009 r.,
– uwzględniając przemówienie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton w sprawie ostatnich wydarzeń na Bliskim Wschodzie i w Syrii, wygłoszone na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego w dniu 12 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton, w szczególności oświadczenie z dnia 8 czerwca 2012 r. w sprawie rozbudowy osiedli, z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie decyzji władz izraelskich dotyczącej statusu osiedli Sansana, Rechelim i Bruchin na okupowanych terytoriach palestyńskich oraz z dnia 22 lutego 2012 r. w sprawie przyzwalania na budowę izraelskich osiedli,
– uwzględniając sprawozdanie szefów misji UE dotyczące Wschodniej Jerozolimy ze stycznia 2012 r.,
– uwzględniając sprawozdanie szefów misji UE z lipca 2011 r. zatytułowane „Strefa C a budowa państwa palestyńskiego”,
– uwzględniając czwartą konwencję genewską z 1949 r. o ochronie osób cywilnych podczas wojny,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając odnośne rezolucje ONZ, w szczególności rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 z 1947 r. oraz rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 z 1967 r., nr 252 z 1968 r., nr 338 z 1973 r., nr 476 z 1980 r., nr 478 z 1980 r., nr 1397 z 2002 r., nr 1515 z 2003 r. i nr 1850 z 2008 r.,
– uwzględniając oświadczenia Kwartetu Bliskowschodniego, w szczególności z dnia 11 kwietnia 2012 r. i 23 września 2011 r.,
– uwzględniając opinię doradczą Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9 lipca 2004 r. zatytułowaną „Prawne konsekwencje wzniesienia muru na okupowanych terytoriach palestyńskich”,
– uwzględniając wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 lutego w sprawie C-386/08 Brita GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Hafen,
– uwzględniając dwuletni plan budowy państwowości zatytułowany „Zakończyć okupację, utworzyć państwo”, opracowany przez palestyńskiego premiera Salama Fajjada w sierpniu 2009 r.,
– uwzględniając przejściowe porozumienie w sprawie Zachodniego Brzegu Jordanu i Strefy Gazy z dnia 18 września 1995 r.,
– uwzględniając porozumienia z Oslo (Deklaracja zasad dotyczących przejściowych ustaleń w sprawie samodzielnego sprawowania rządów) z dnia 13 września 1993 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Parlament Europejski wielokrotnie wyrażał swoje poparcie dla koncepcji dwóch państw – państwa Izrael i sąsiadującego z nim niepodległego, demokratycznego i zdolnego do samostanowienia państwa palestyńskiego – współistniejących obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa, jak również wzywał do wznowienia bezpośrednich rozmów pokojowych pomiędzy obiema stronami i oświadczał, że nie można uznać żadnych zmian granic sprzed 1967 r., w tym w odniesieniu do Jerozolimy, poza zmianami ustalonymi przez obie strony;
B. mając na uwadze, że nie można kwestionować prawa narodu palestyńskiego do samostanowienia i państwowości, jak również prawa państwa izraelskiego do istnienia w bezpiecznych granicach; mając na uwadze, że Rada podkreśliła w swoich konkluzjach z dnia 14 maja 2012 r., że „zmiany zachodzące obecnie w świecie arabskim sprawiają, że tym pilniejsze staje się osiągnięcie postępów w bliskowschodnim procesie pokojowym. Uwzględnienie aspiracji ludności tego regionu – w tym pragnień Palestyńczyków dotyczących własnego państwa i potrzeb Izraelczyków dotyczących bezpieczeństwa – stanowi kluczowy element warunkujący trwały pokój oraz stabilność i dobrobyt w regionie”;
C. mając na uwadze, że oba sprawozdania szefów misji UE, tj. sprawozdanie pt. „Strefa C a budowa państwa palestyńskiego” oraz sprawozdanie dotyczące Wschodniej Jerozolimy, wyciekły do prasy i ujawniły ponownie alarmujące wydarzenia, do których dochodziło na tych obszarach i które stanowią poważne zagrożenie dla trwałości koncepcji dwóch państw;
D. mając na uwadze, że Zachodni Brzeg Jordanu i Wschodnia Jerozolima stanowią wraz ze Strefą Gazy terytoria okupowane; mając na uwadze, że na terytoriach tych obowiązują w pełni powszechne prawa człowieka i międzynarodowe prawo humanitarne, w tym również czwarta konwencja genewska; mając na uwadze, że Izrael, jako okupant, jest zobowiązany m.in. do zapewnienia w dobrej wierze, by podstawowe potrzeby okupowanej ludności palestyńskiej były zaspokajane, do prowadzenia okupacji w sposób, który przynosi korzyści miejscowej ludności, do ochrony i zachowania obiektów cywilnych, a także do unikania przenoszenia własnych obywateli na okupowane tereny oraz ludności z terenów okupowanych na własne terytorium;
E. mając na uwadze, że w wyniku porozumień z Oslo z 1993 r. terytorium Zachodniego Brzegu Jordanu zostało podzielone na trzy strefy: A, B i C; mając na uwadze, że strefa C, gdzie kontrolę nad porządkiem publicznym i bezpieczeństwem sprawuje Izrael, zajmuje 62% Zachodniego Brzegu Jordanu i jest jedynym przyległym obszarem, na którym znajduje się większość żyznych i bogatych w zasoby ziem Zachodniego Brzegu Jordanu; mając na uwadze, że w porozumieniu przejściowym z 1995 r. w sprawie Zachodniego Brzegu Jordanu i Strefy Gazy ustalono, że strefa C zostanie stopniowo przekazana pod kontrolę strony palestyńskiej, co nie nastąpiło;
F. mając na uwadze, że polityka rządu Izraela utrudnia obecność Palestyńczyków w strefie C; mając na uwadze, że w wyniku tej polityki jedynie 5,8% palestyńskiej ludności Zachodniego Brzegu Jordanu mieszka w strefie C, podczas gdy liczba osadników izraelskich, szacowana na 310 tysięcy, przewyższa ponad dwukrotnie szacunkową liczbę palestyńskiej ludności w tej strefie; mając w związku z tym na uwadze, że ochrona palestyńskiej ludności i jej praw w strefie C jest niezmiernie istotna dla podtrzymania trwałości koncepcji dwóch państw;
G. mając na uwadze, że w swojej ustawie zasadniczej z 1980 r. pt. „Jeozolima – stolica Izraela” Izrael stwierdził, że Jerozolima jest całą i zjednoczoną stolicą Izraela; mając na uwadze, że w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 478 z 1980 r. uchwalono, że wszelkie ustawodawcze i administracyjne środki i działania podejmowane przez Izrael, jako okupanta, które zmieniły lub miały oznaczać zmianę charakteru i statusu Jerozolimy, w szczególności ustawa zasadnicza, są nieważne i muszą zostać bezzwłocznie uchylone; mając na uwadze, że Rada powtórzyła w swoich konkluzjach z dnia 14 maja 2012 r., iż w drodze negocjacji trzeba znaleźć rozwiązanie kwestii statusu Jerozolimy jako przyszłej stolicy obu państw;
H. mając na uwadze, że w świetle bieżących wydarzeń we Wschodniej Jerozolimie, co podkreślono również w sprawozdaniu szefów misji UE, perspektywa Jerozolimy jako przyszłej stolicy dwóch państw wydaje się coraz bardziej nieprawdopodobna i nieosiągalna, co jest zagrożeniem dla koncepcji dwóch państw; mając na uwadze, że Wschodnia Jerozolima jest coraz bardziej oddzielona od Zachodniego Brzegu, podczas gdy historyczna część Jerozolimy jest coraz bardziej oddzielona od reszty Wschodniej Jerozolimy;
I. mając na uwadze, że Palestyńczycy mieszkający we Wschodniej Jerozolimie stanowią 37% populacji Jerozolimy i zapewniają 36% wpływów miasta z podatków, a jedynie 10% budżetu miasta wydaje się na Wschodnią Jerozolimę, przy czym jakość świadczonych tam usług jest wysoce nieodpowiednia; mając na uwadze, że izraelskie władze we Wschodniej Jerozolimie pozamykały większość palestyńskich instytucji, w tym Orient House, stwarzając instytucjonalną i przywódczą próżnię wśród miejscowej ludności palestyńskiej, co daje poważne powody do zaniepokojenia;
J. mając na uwadze, że Palestyńczycy mieszkający we Wschodniej Jerozolimie mają status stałych mieszkańców, który może być przekazywany dzieciom jedynie pod pewnymi warunkami i nie jest automatycznie przekazywany poprzez małżeństwo, co uniemożliwia małżonkom i dzieciom wielu stałych mieszkańców Wschodniej Jerozolimy wspólne mieszkanie z innymi członkami rodziny; mając na uwadze, że z drugiej strony we Wschodniej Jerozolimie i w jej okolicach mieszka około 200 tysięy izraelskich osadników;
K. mając na uwadze, że polityka rządu Izraela utrudnia obecność Palestyńczyków w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie; mając na uwadze, że głównym elementem tej polityki jest budowa i rozbudowa osiedli; mając na uwadze, że w myśl prawa międzynarodowego izraelskie osiedla są nielegalne i stanowią jedną z głównych przeszkód dla działań pokojowych, podczas gdy izraelski rząd dotuje osiedla poprzez znaczące zachęty w dziedzinie podatków, mieszkalnictwa, infrastruktury, dróg, dostępu do wody, edukacji, opieki zdrowotnej itp.; mając na uwadze, że w 2011 r. doszło do największej od 1967 r. rozbudowy osiedli w obszarze Jerozolimy; mając na uwadze, że w wyniku przemocy i nadużyć osadników wobec palestyńskiej ludności cywilnej doszło do poważnych incydentów i ofiar śmiertelnych;
L. mając na uwadze, że w obliczu braku skutecznego unijnego mechanizmu kontroli, produkty wytwarzane na obszarze izraelskich osiedli w dalszym ciągu trafiają na rynek europejski na preferencyjnych warunkach; mając na uwadze, że Parlament Europejski, w rezolucji z dnia 16 lutego 2012 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady na temat zawarcia konwencji regionalnej w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia, wyraził poważne zaniepokojenie w związku z praktykami stosowanymi przez pewne przedsiębiorstwa, które wykorzystują warunki układu o stowarzyszeniu między UE a Izraelem, eksportując towary wytworzone na okupowanych terytoriach palestyńskich na europejski rynek na preferencyjnych warunkach; mając też na uwadze, że Parlament Europejski zauważył, iż rozwiązania, jakie oferują w tym zakresie odpowiednie ustalenia techniczne między UE i Izraelem, są niezadowalające, stwierdził, że należy uzgodnić z Izraelem prosty, wydajny i niezawodny mechanizm, który zastąpiłby te ustalenia, wezwał jednak państwa członkowskie do dopilnowania, by ich służby celne skutecznie stosowały ustalenia techniczne, oraz zaapelował do Komisji, by przedłożyła nowe wnioski i współpracowała z Parlamentem Europejskim w celu znalezienia rozwiązania kwestii nadużywania dostępu do wewnętrznego rynku Unii na preferencyjnych warunkach;
M. mając na uwadze, że mur graniczny wzniesiony przez Izrael, który nie przebiega wzdłuż zielonej linii, odcina znaczne części terytorium palestyńskiego zarówno na Zachodnim Brzegu Jordanu, jak i we Wschodniej Jerozolimie; mając na uwadze, że w opinii doradczej z 2004 r. zatytułowanej „Prawne konsekwencje wzniesienia muru na okupowanych terytoriach palestyńskich” Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że wzniesienie przez Izrael, będący okupantem, muru na okupowanych terytoriach palestyńskich, między innymi we Wschodniej Jerozolimie i wokół niej, oraz związana z nim polityka są niezgodne z prawem międzynarodowym;
N. mając na uwadze, że stała rozbudowa osiedli oraz przemoc osadników, ograniczenia w zakresie planowania i związany z tym dramatyczny brak mieszkań, rozbiórka domów, eksmisje i przesiedlenia, konfiskata ziemi, trudny dostęp do wody i innych zasobów naturalnych, brak podstawowych usług społecznych i pomocy społecznej itp. mają poważny negatywny wpływ na warunki życia Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu Jordanu, zwłaszcza w strefie C, oraz we Wschodniej Jerozolimie; mając na uwadze, że sytuacja gospodarcza na tych obszarach, którą pogarszają ograniczenia dostępu, swobody przemieszczania się i planowania, daje poważne powody do zaniepokojenia;
O. mając na uwadze, że Parlament Europejski niejednokrotnie wyrażał swoje poparcie dla działań prezydenta Mahmuda Abbasa i premiera Salama Fajjada na rzecz budowy państwa palestyńskiego, a także uznawał i pozytywnie oceniał sukces dwuletniego planu premiera Salama Fajjada na rzecz budowy państwowości; mając na uwadze, że strefa C i Wschodnia Jerozolima powinny pozostać priorytetami palestyńskich planów rozwoju, również z uwagi na to, że Palestyńczycy zamieszkujący te obszary czują się zaniedbywani;
P. mając na uwadze, że w izraelskich więzieniach i aresztach nadal przetrzymuje się ponad 4 500 więźniów palestyńskich – w tym 27 członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, ponad 200 nieletnich w wieku poniżej 18 lat oraz ponad 300 osób, wobec których zastosowano zatrzymanie administracyjne; mając na uwadze, że arbitralne i nadmierne stosowanie zatrzymania administracyjnego wobec Palestyńczyków przez Izrael, jako okupanta, jest niezgodne z IV konwencję genewską;
Q. mając na uwadze, że ludność palestyńska zamieszkująca Zachodni Brzeg Jordanu, zwłaszcza strefę C, i Wschodnią Jerozolimę, zmaga się z problemem poważnego niedoboru wody; mając na uwadze, że palestyńscy rolnicy borykają się z poważnym niedoborem wody przeznaczonej do nawadniania, co wynika z faktu, że większość tej wody zużywają Izrael i osadnicy izraelscy; mając na uwadze, że dostępność odpowiedniej ilości wody ma zasadnicze znaczenie dla trwałości przyszłego państwa palestyńskiego;
R. mając na uwadze, że Beduini są rdzenną ludnością arabską o osiadłym i tradycyjnie rolniczym trybie życia, która zamieszkuje na ziemiach swoich przodków i ubiega się o oficjalne i trwałe uznanie jej wyjątkowego położenia i statusu; mając na uwadze, że społeczności beduińskie – zagrożone polityką Izraela, która utrudnia im utrzymanie, w tym poprzez przymusowe wysiedlenia – stanowią szczególnie zagrożoną grupę ludności, zarówno na okupowanych terytoriach palestyńskich, jak i na Pustyni Negew (Nakab);
S. mając na uwadze, że Unia Europejska jest największym darczyńcą Autonomii Palestyńskiej; mając na uwadze, że pomoc humanitarna i rozwojowa udzielana przez społeczność międzynarodową, a zwłaszcza przez UE i jej państwa członkowskie, nie zwalnia Izraela jako okupanta z wywiązywania się z obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego; mając na uwadze, że od stycznia 2011 r. siły izraelskie uszkodziły lub zniszczyły ponad 60 projektów sfinansowanych przez UE lub jej państwa członkowskie, a ponad 100 podobnym projektom grozi wyburzenie;
T. mając na uwadze, że Parlament Europejski wielokrotnie wyrażał niezłomne zaangażowanie w bezpieczeństwo państwa izraelskiego; mając na uwadze, że w konkluzjach z dnia 14 maja 2012 r. Rada również potwierdziła zdecydowane zaangażowanie UE i jej państw członkowskich w bezpieczeństwo państwa izraelskiego, z całą mocą potępiła akty przemocy, których zamierzonym celem jest ludność cywilna, w tym ataki rakietowe ze Strefy Gazy, oraz zaapelowała o skuteczne zapobieganie przemytowi broni do Strefy Gazy;
U. mając na uwadze, że blokada Strefy Gazy i kryzys humanitarny w Strefie Gazy nadal trwają pomimo licznych apeli społeczności międzynarodowej o natychmiastowe, trwałe i bezwarunkowe otwarcie przejść, by umożliwić niesienie pomocy humanitarnej, przepływ towarów na zasadach komercyjnych i ruch osób ze Strefy Gazy i do niej, które to apele ponowiono również w konkluzjach Rady z dnia 14 maja 2012 r.;
1. przypomina po raz kolejny o swoim zdecydowanym poparciu dla koncepcji dwóch państw w granicach z 1967 r. z Jerozolimą jako stolicą obu państw – Izraela oraz sąsiadującej z nim niepodległej, demokratycznej i zdolnej do samostanowienia Palestyny – współistniejących obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa; w pełni popiera konkluzje Rady z dnia 14 maja 2012 r. w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie i powtarza, że UE nie uzna żadnych zmian granic wyznaczonych przed rokiem 1967, w tym w odniesieniu do Jerozolimy, o ile nie wyrażą na nie zgody obie strony;
2. wyraża głębokie ubolewanie z powodu zmian zachodzących w strefie C na Zachodnim Brzegu Jordanu i we Wschodniej Jerozolimie, opisanych w przygotowanych przez szefów misji UE sprawozdaniach pt. „Strefa C a budowa państwa palestyńskiego” z lipca 2011 r. oraz na temat Wschodniej Jerozolimy ze stycznia 2012 r., które to zmiany zagrażają trwałości koncepcji dwóch państw; wzywa wszystkie strony do unikania wszelkich działań jednostronnych, które mogłyby zagrozić negocjacjom prowadzącym do zawarcia porozumienia, ze szczególnym uwzględnieniem działań osadniczych Izraela; z zadowoleniem przyjmuje i w pełni popiera ustępy 6 i 7 konkluzji Rady z dnia 14 maja 2012 r., skupiających się na kwestiach dotyczących osiedli, Wschodniej Jerozolimy i strefy C;
3. podkreśla znaczenie, jakie ma ochrona ludności palestyńskiej i jej praw w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie, co jest niezbędne do podtrzymania trwałości koncepcji dwóch państw;
4. ponownie podkreśla, że izraelskie osiedla na Zachodnim Brzegu Jordanu i we Wschodniej Jerozolimie są w świetle prawa międzynarodowego nielegalne; wzywa do natychmiastowego, całkowitego i trwałego wstrzymania wszystkich działań w zakresie budowy i rozbudowy izraelskich osiedli, które stanowią główne zagrożenie dla trwałości koncepcji dwóch państw, oraz do rozebrania wszystkich obiektów wzniesionych od marca 2001 roku;
5. zdecydowanie potępia wszelkie ekstremistyczne postawy osadników oraz akty przemocy i nękania skierowane przeciwko palestyńskiej ludności cywilnej, a także apeluje do rządu i władz Izraela o postawienie sprawców tych czynów przed wymiarem sprawiedliwości i pociągnięcie ich do odpowiedzialności, ponieważ brak odpowiedzialności prowadzi do bezkarności;
6. wzywa do pełnego poszanowania zobowiązań UE wynikających z prawa międzynarodowego i obowiązującego prawodawstwa UE przy realizacji dwustronnych umów zawieranych między UE a Izraelem; wzywa Komisję w tym kontekście do utworzenia odpowiedniego i skutecznego unijnego mechanizmu kontroli w celu uniknięcia wprowadzania produktów pochodzących z osiedli izraelskich na rynek europejski na preferencyjnych warunkach; podkreśla, że podmioty izraelskie mające siedzibę, oddziały lub filie zarejestrowane i/lub prowadzące działalność na terytorium zajętym przez Izrael w 1967 r. nie powinny móc uczestniczyć we współpracy z UE;
7. apeluje do rządu i władz Izraela o wypełnienie zobowiązań jako okupanta, w szczególności poprzez:
– natychmiastowe zaprzestanie rozbiórki domów, eksmisji i przymusowych wysiedleń Palestyńczyków;
– ułatwienie Palestyńczykom prowadzenia działań związanych z planowaniem i budową oraz realizacji projektów rozwoju;
– ułatwienie dostępu i przemieszczania się;
– ułatwienie Palestyńczykom dostępu do miejsc uprawy i pastwisk;
– zapewnienie sprawiedliwej dystrybucji wody, zaspokajając potrzeby ludności palestyńskiej;
– zwiększenie dostępu ludności palestyńskiej do odpowiednich usług społecznych i pomocy społecznej, zwłaszcza w dziedzinie edukacji i zdrowia publicznego; oraz
– ułatwienie prowadzenia akcji humanitarnych w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie;
8. apeluje o ponowne otwarcie instytucji palestyńskich we Wschodniej Jerozolimie, ze szczególnym uwzględnieniem Orient House;
9. wzywa do zaprzestania arbitralnego i nadmiernego stosowania przez władze izraelskie zatrzymań administracyjnych, bez postawienia formalnego zarzutu lub przeprowadzenia formalnego postępowania, wobec Palestyńczyków, do zapewnienia wszystkim palestyńskim zatrzymanym sprawiedliwego procesu oraz do uwolnienia palestyńskich więźniów politycznych, ze szczególnym uwzględnieniem członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, w tym Marwana Barghoutiego, i osób, wobec których zastosowano zatrzymanie administracyjne; apeluje również o natychmiastowe uwolnienie Nabila Al-Raee'go, dyrektora artystycznego Teatru Wolności w obozie uchodźców Jenin, aresztowanego w dniu 6 czerwca 2012 r. i od tego czasu przetrzymywanego;
10. apeluje o ochronę społeczności beduińskich żyjących na okupowanych terytoriach palestyńskich i na Pustyni Negew (Nakab); wzywa do natychmiastowego zaprzestania wszelkich przymusowych wysiedleń, wywłaszczeń i rozbiórek stosowanych wobec tej ludności oraz do poprawy jej warunków życia poprzez zapewnienie jej odpowiednich usług na ziemiach jej przodków; apeluje w tym kontekście, by rząd Izraela wycofał Plan Prawera;
11. zachęca rząd i władze Palestyny do poświęcenia większej uwagi strefie C i Wschodniej Jerozolimie w palestyńskich krajowych planach i projektach rozwoju mających na celu poprawę sytuacji i warunków życia ludności palestyńskiej na tych obszarach;
12. podkreśla ponownie, że jedynym sposobem na osiągnięcie sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami i Palestyńczykami są pokojowe działania prowadzone bez użycia przemocy; ponownie apeluje o wznowienie bezpośrednich rozmów pokojowych między obiema stronami; nadal wspiera w tym kontekście politykę prezydenta Mahmuda Abbasa polegającą na pokojowym stawianiu oporu oraz proces pojednania między ugrupowaniami palestyńskimi i budowę państwa palestyńskiego, przy czym wybory prezydenckie i parlamentarne są ważnymi elementami tego procesu;
13. potwierdza swoje niezłomne zaangażowanie w bezpieczeństwo państwa izraelskiego; potępia wszelkie akty przemocy celowo wymierzone przez jakąkolwiek ze stron przeciwko ludności cywilnej, w tym ataki rakietowe ze Strefy Gazy;
14. wzywa Radę i Komisję, by w dalszym ciągu wspierały instytucje palestyńskie i projekty rozwoju w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie, których celem jest ochrona i umocnienie ludności palestyńskiej, oraz by udzielały pomocy na rzecz tych instytucji i projektów; apeluje jednak o lepszą koordynację między UE i jej państwami członkowskimi w tej dziedzinie; apeluje również o pociągnięcie Izraela do finansowej odpowiedzialności za rozbiórkę obiektów wybudowanych w ramach projektów finansowanych przez UE i jej państwa członkowskie na okupowanych terytoriach palestyńskich;
15. wzywa Radę i Komisję, by w dalszym ciągu zajmowały się tymi kwestiami na wszystkich szczeblach dwustronnych stosunków UE z Izraelem i Autonomią Palestyńską; podkreśla, że zobowiązanie Izraela do przestrzegania obowiązków wynikających z powszechnych praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego względem okupowanej ludności palestyńskiej będzie w pełni brane pod uwagę w dwustronnych stosunkach UE z tym krajem, w tym również podczas zbliżającego się posiedzenia rady stowarzyszenia UE-Izrael, oraz że związane z tym wskaźniki skuteczności działania będą uwzględniane we wszystkich instrumentach w ramach tego partnerstwa;
16. wzywa ponownie UE i jej państwa członkowskie do odegrania bardziej aktywnej roli politycznej, również w ramach Kwartetu, w dążeniach do osiągnięcia sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami i Palestyńczykami; podkreśla po raz kolejny kluczową rolę Kwartetu i nadal wspiera Wysoką Przedstawiciel w jej dążeniach do stworzenia realnej perspektywy wznowienia procesu pokojowego;
17. ponawia apel o natychmiastowe, trwałe i bezwarunkowe zniesienie blokady Strefy Gazy oraz o podjęcie działań służących odbudowie i ożywieniu gospodarczemu na tym obszarze; wzywa również, uznając uzasadnione potrzeby Izraela w zakresie bezpieczeństwa, do stworzenia skutecznego mechanizmu kontroli umożliwiającego zapobieganie przemytowi broni do Strefy Gazy;
18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, Specjalnemu Przedstawicielowi Unii Europejskiej ds. Bliskowschodniego Procesu Pokojowego, wysłannikowi Kwartetu Bliskowschodniego, Knesetowi i rządowi Izraela, przewodniczącemu Autonomii Palestyńskiej i Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej.