PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zaleceń konferencji przeglądowej stron Układu o nierozprzestrzenianiu broni dotyczących utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni masowego rażenia
5.12.2012 - 2012/2890 (RSP).
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Pino Arlacchi, Maria Eleni Koppa, Ana Gomes, Raimon Obiols w imieniu grupy politycznej S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0534/2012
B7‑0535/2012
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zaleceń konferencji przeglądowej stron Układu o nierozprzestrzenianiu broni dotyczących utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni masowego rażenia
2012/2890 (RSP).
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie nierozprzestrzeniania broni jądrowej i rozbrojenia jądrowego, zwłaszcza rezolucję z 10 marca 2010 r. w sprawie Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej[1],
– uwzględniając konferencję przeglądową stron Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej z 1995 r., na której uchwalono rezolucję wzywającą do rozpoczęcia negocjacji w sprawie utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji ONZ ds. Rozbrojenia z 30 kwietnia 1999 r., w którym zaproponowano szereg zasad i wytycznych dotyczących utworzenia strefy wolnej od broni jądrowej,
– uwzględniając dokument końcowy z konferencji przeglądowej stron Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej z 2010 r., w szczególności jego tom pierwszy – Wnioski i zalecenia co do działań następczych – ust. 104 i 116 oraz rozdział IV dotyczący Bliskiego Wschodu, zwłaszcza wdrożenie rezolucji z 1995 r. w sprawie Bliskiego Wschodu,
– uwzględniając strategię Unii Europejskiej przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (BMR) przyjętą przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r.,
– uwzględniając decyzję Rady 2012/422/WPZiB z dnia 23 lipca 2012 r. w sprawie wsparcia procesu prowadzącego do utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej i wszelkich innych rodzajów broni masowego rażenia,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie utworzenia w regionie Bliskiego Wschodu strefy wolnej od broni jądrowej,
– uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego ONZ z 6 października 2010 r. w sprawie ryzyka rozprzestrzeniania broni jądrowej na Bliskim Wschodzie,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel UE Catherine Ashton w sprawie przełożenia konferencji helsińskiej w sprawie utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni masowego rażenia,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że rozprzestrzenianie broni masowego rażenia i środki służące jej dostarczaniu stanowią jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego; mając również na uwadze, że do priorytetów w zakresie bezpieczeństwa, którymi należy się zająć w pierwszej kolejności, należy uniemożliwienie kolejnym państwom uzyskiwania bądź wykorzystywania broni jądrowej, zmniejszenie światowego arsenału broni jądrowej i dążenie do całkowitej likwidacji broni tego rodzaju na świecie;
B. mając na uwadze, że rozwój stref wolnych od broni jądrowej, szczególnie w regionach, w których panują napięcia, takich jak Bliski Wschód, umocniłby pokój międzynarodowy i bezpieczeństwo międzynarodowe oraz przyczyniłby się do umocnienia międzynarodowego systemu nierozprzestrzeniania broni; mając zatem na uwadze, że należy w trybie pilnym zachęcać do rozwoju takich stref;
C. mając na uwadze, że istnieje szereg innych układów o strefach wolnych od broni jądrowej w odniesieniu do innych regionów świata, a mianowicie Ameryki Łacińskiej i Karaibów, Południowego Pacyfiku, Azji Południowo-Wschodniej, Afryki i Azji Środkowej; mając na uwadze, że ogłoszony przez Mongolię status kraju wolnego od broni jądrowej został uznany w drodze uchwalenia rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie bezpieczeństwa międzynarodowego Mongolii i jej statusu kraju wolnego od broni jądrowej; mając na uwadze, że istnieją inne układy również dotyczące zakazu broni jądrowej na pewnych obszarach, np. Układ w sprawie Antarktyki, Układ o przestrzeni kosmicznej, układ księżycowy i Układ o zakazie umieszczania broni jądrowej i innych rodzajów broni masowej zagłady na dnie mórz;
D. mając na uwadze, że w dokumencie końcowym z konferencji przeglądowej NPT z 2010 r. uzgodniono, że w 2012 r. zostanie zwołana konferencja w sprawie utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej oraz innych rodzajów broni masowego rażenia;
E. mając na uwadze, że przygotowania do tej konferencji trwają od mianowania fińskiego podsekretarza stanu Jaakko Laajavy na koordynatora ds. tej konferencji;
F. mając na uwadze, że Federacja Rosyjska, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone są współwnioskodawcami rezolucji z 1995 r. w sprawie Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej na Bliskim Wschodzie oraz państwami depozytariuszami układu;
G. mając na uwadze, że Unia Europejska oraz wszyscy członkowie partnerstwa euro-śródziemnomorskiego poparli w deklaracji barcelońskiej z 1995 r. cel polegający na propagowaniu utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni masowego rażenia; mając na uwadze, że UE popiera działania koordynatora oraz cel polegający na propagowaniu utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni masowego rażenia, przede wszystkim poprzez Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji oraz szereg seminariów na ten temat, takich jak seminaria zorganizowane w 2008 i 2011 r. oraz w listopadzie 2012 r.;
H. mając na uwadze, że zaplanowana na grudzień 2012 r. konferencja w sprawie utworzenia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej i wszelkich innych rodzajów broni masowego rażenia została przełożona na późniejszy termin;
I. mając na uwadze, że utworzenie na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej jest tematem podejmowanym od dawna na różnych forach międzynarodowych, w szczególności przez Radę Bezpieczeństwa i Zgromadzenie Ogólne ONZ oraz Radę Zarządzających i Konferencję Ogólną Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA);
J. mając na uwadze, ze sekretarz generalny ONZ potwierdził swoje zdecydowane zaangażowanie na rzecz zwołania konferencji i podkreślił jej znaczenie jako wyjątkowej okazji dla wszystkich państw regionu do zwiększenia ich bezpieczeństwa;
1. głęboko ubolewa nad przełożeniem konferencji, która miała się odbyć w Helsinkach w grudniu 2012 r., i stanowczo wzywa wszystkie zainteresowane strony do zwołania konferencji na początku 2013 r.;
2. docenia niestrudzone starania koordynatora, by stworzyć podstawy udanej konferencji pomimo rozbieżnych poglądów na temat ewentualnego programu i celów konferencji oraz w kontekście chaosu i dramatycznych zmian politycznych zachodzących w regionie;
3. zwraca uwagę na frustrację państw arabskich z powodu niewdrożenia w minionych latach rezolucji z 1995 r. w sprawie Bliskiego Wschodu, czemu dano wyraźnie wyraz przed konferencją przeglądową stron Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej w 2012 r. i w jej trakcie;
4. jest bardzo zaniepokojony tym, że jeżeli konferencja nie zostanie zwołana w możliwie krótkim czasie, konferencja przeglądowa stron Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej w 2015 r. mogłaby zakończyć się brakiem porozumienia; apeluje do krajów arabskich, aby nie groziły tym, że będą ponownie rozważać chęć przystąpienia do NPT, i by zamiast tego dalej propagowały i popierały utworzenie na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni masowego rażenia; jednocześnie wzywa Izrael, aby został stroną NPT, aby stosował całościowe zabezpieczenia MAEA we wszystkich swoich obiektach jądrowych oraz aby uczestniczył konstruktywnie w dyskusjach nad utworzeniem na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej;
5. popiera obecne próby podejmowane przez grupę P5+1 mające na celu szybkie rozwianie na drodze dyplomatycznej obaw społeczności międzynarodowej co do irańskiego programu nuklearnego w oparciu o Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej oraz pełne wdrożenie przez Iran rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ i Rady Zarządzających MAEA;
6. jest głęboko przekonany, że utworzenie na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej umocniłoby zdecydowanie pokój międzynarodowy i stabilność międzynarodową;
7. apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton o dopilnowanie, by Unia Europejska pozostała aktywnie zaangażowana we wspieranie tego procesu, w szczególności poprzez aktywne zachęcanie wszystkich zainteresowanych stron na drodze dyplomatycznej do konstruktywnego zaangażowania oraz poprzez wykazywanie większej woli politycznej w negocjacjach;
8. zwraca się do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton o informowanie Parlamentu o wszelkich wydarzeniach związanych z bieżącymi działaniami na rzecz ponownego zwołania przełożonej konferencji zaplanowanej na grudzień 2012 r.;
9. apeluje do wszystkich państw regionu, by nie prowadziły działań, które szkodziłyby realizacji celu polegającego na utworzeniu strefy wolnej od broni jądrowej, w tym by nie rozwijały, nie produkowały, nie testowały ani też nie nabywały broni jądrowej, ale by zamiast tego podejmowały środki – w tym w zakresie budowania zaufania i weryfikacji– mające na celu utworzenie na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej;
10. z zadowoleniem przyjmuje apel Ruchu Państw Niezaangażowanych o szybkie ustanowienie na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej, co byłoby priorytetowym krokiem na drodze do utworzenia w tym regionie strefy wolnej od broni masowego rażenia;
11. uważa, że negocjacje w sprawie broni jądrowej, chemicznej i biologicznej powinny postępować jednocześnie w celu utrzymania równoległych postępów – w kwestii treści i harmonogramu – w procesie prowadzącym do całkowitej likwidacji broni masowego rażenia, czego domagano się w deklaracji z konferencji przeglądowej NPT w 2012 r.; zachęca zatem wszystkie kraje regionu do ratyfikowania konwencji o broni chemicznej, konwencji o broni biologicznej i Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych;
12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, parlamentom i rządom państw członkowskich UE, sekretarzowi generalnemu ONZ, koordynatorowi oraz rządom i parlamentom państw Bliskiego Wschodu.
- [1] Dz.U. C 349 E, z 22.12.10, s. 77-81