PROJEKT REZOLUCJI w sprawie śmiertelnych ofiar pożarów w zakładach włókienniczych – zwłaszcza w Bangladeszu
9.1.2013 - 2012/2908 (NLE)
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Phil Bennion w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0004/2013
B7‑0005/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie śmiertelnych ofiar pożarów w zakładach włókienniczych – zwłaszcza w Bangladeszu
Parlament Europejski,
– uwzględniając deklarację MOP dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy,
– uwzględniając inicjatywę Organizacji Narodów Zjednoczonych Global Compact,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Bangladesz jest drugim co do wielkości producentem odzieży na świecie i że mieści się tam 4 500 fabryk zatrudniających ponad dwa miliony osób;
B. mając na uwadze, że odzież stanowi do 80% wartości rocznej produkcji eksportowej Bangladeszu, która wynosi 24 mld USD (15 mld GBP);
C. mając na uwadze, iż Clean Clothes Campaign oszacowała, że od 2006 r. w pożarach fabryk w Bangladeszu zginęło blisko 700 osób, zaś wielu z tych pożarów można by zapobiec lub złagodzić straty, gdyby przestrzegano norm bezpieczeństwa;
D. mając na uwadze, że niedawno 298 osób zginęło w fabryce odzieży w Karaczi, a w fabryce w Lahore w płomieniach życie straciło co najmniej 25 osób;
1. wyraża ubolewanie w związku z tragiczną śmiercią w pożarach, które wybuchły w zakładach pracy w Bangladeszu, Pakistanie i w innych miejscach w Azji Południowej, a w szczególności w związku z ofiarami niedawnego pożaru w Dhace dnia 24 listopada 2012 r., w którym zginęło co najmniej 112 osób oraz pożaru w fabryce w Karaczi, gdzie śmierć poniosło 289 osób;
2. stwierdza, że w wielu przypadkach tej tragicznej śmieci można było zapobiec, gdyby w fabrykach przestrzegano podstawowych norm bezpieczeństwa;
3. przyjmuje do wiadomości wyniki śledztwa przeprowadzonego przez rząd Bangladeszu, z których wynika, że tragedia, która miała miejsce w miejscowości Dhaka, była wynikiem sabotażu; zwraca jednak uwagę na opinie wielu organizacji pozarządowych w Bangladeszu, które wyraziły obawy dotyczące tych wniosków;
4. wyraża ubolewanie wobec faktu, że pierwotnie niektóre firmy nie chciały przyznać się do współpracy z przedsiębiorstwem, którego było ofiarą pożaru w Dhace, a jedynie później przyznały, że ich odzież została wyprodukowana w tej właśnie fabryce;
5. uważa za oburzające, że powszechne zdaje się, iż w fabrykach w Bangladeszu i w Azji Południowej, w których ryzyko wystąpienia jest wysokie, systemy ewakuacji na wypadek pożaru są niewystarczające lub zgoła nieistniejące;
6. wzywa rządy Bangladeszu i Pakistanu oraz inne rządy do podjęcia intensywniejszych starań w celu zagwarantowania praw pracowników do bezpiecznego środowiska pracy oraz do ustanowienia odpowiednich inspekcji, których celem będzie kontrola bezpieczeństwa pożarowego w dużych jednostkach przemysłowych;
7. podkreśla, że należy pilnie zapewnić, by specjaliści przeszkoleni w zakresie bezpieczeństwa pożarowego, niekontrolowani przez poddawane inspekcji marki lub fabryki, prowadzili niezależne inspekcje, których wyniki będą publicznie przedstawiane, a także by wprowadzono obowiązkowe naprawy i renowacje w celu wyeliminowania wszelkich zidentyfikowanych zagrożeń;
8. zwraca uwagę na zarzuty dotyczące powszechnej korupcji, o którą podejrzani są inspektorzy zdrowia i bezpieczeństwa oraz właściciele fabryk w wielu krajach Azji Południowej, i nawołuje do wzmożenia wysiłków w celu zwalczania takich praktyk;
9. z zadowoleniem przyjmuje realizowane obecnie inicjatywy Komisji Europejskiej, których celem jest udzielenie wsparcia przy podnoszeniu norm bezpieczeństwa fabryk w Bangladeszu, między innymi w ramach projektu promowania norm pracy w sektorze gotowej odzieży, a także poprzez współpracę ze strażą pożarną i Dyrekcją Obrony Cywilnej w Bangladeszu; nawołuje do zacieśnienia takiej współpracy i włączenia do niej odpowiednio państw sąsiedzkich;
10. wzywa korporacje wielonarodowe, marki odzieżowe i sprzedawców detalicznych, by przystąpili do bangladeskiego porozumienia w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków (Bangladesh Fire and Building Safety Agreement), co stanowiłoby pierwszy krok, za którym w odpowiednim czasie powinny zostać podjęte następne kroki, a także by przystąpili w innych krajach o podobnych projektów, których celem było by stworzenie ram dla podjęcia środków pozwalających zapobiec takim tragediom w przyszłości;
11. nawołuje korporacje wielonarodowe, sprzedawców detalicznych, organizacje pozarządowe i wszystkie inne zaangażowane podmioty, w tym w odpowiednich przypadkach Komisję, do współpracy nad stworzeniem standardów oznakowania, aby zapewnić, że produkty zostały stworzone przy zapewnieniu podstawowych warunków pracy; stwierdza, że pozwoliłoby to również zapewnić dostarczenie konsumentom obszerniejszych informacji na temat sposobu wytwarzania produktu;
12. uważa, że przedsiębiorstwa tego sektora działające w całej Azji Południowej i w innych regionach mają obowiązek działać na rzecz podnoszenia norm bezpieczeństwa w fabrykach, które wybierają jako producentów swoich towarów;
13. zwraca uwagę, że pracownicy i związki zawodowe mogą odgrywać ważną rolę, np. poprzez stały rozwój komitetów pracowniczych ds. bezpieczeństwa we wszystkich fabrykach, oraz podkreśla znaczenie dostępu związków zawodowych do fabryk w celu poinformowania pracowników, w jaki sposób mogą oni chronić swoje prawa i dbać o bezpieczeństwo, informując ich między innymi o prawie do odmowy niebezpiecznej pracy;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, Wysokiej Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, Specjalnemu Przedstawicielowi UE ds. Praw Człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz rządowi i parlamentowi Bangladeszu.