Projekt rezolucji - B7-0021/2013Projekt rezolucji
B7-0021/2013

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie ofiar niedawnych pożarów w zakładach włókienniczych, zwłaszcza w Bangladeszu

9.1.2013 - (2012/2908(RSP))

złożony w następstwie oświadczeń Rady i Komisji
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu

Véronique De Keyser, Bernd Lange, Vital Moreira, Jutta Steinruck, Alejandro Cercas, Pervenche Berès, Richard Howitt, Stephen Hughes w imieniu grupy S&D

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0004/2013

Procedura : 2012/2908(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B7-0021/2013
Teksty złożone :
B7-0021/2013
Teksty przyjęte :

B7‑0021/2013

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie ofiar niedawnych pożarów w zakładach włókienniczych, zwłaszcza w Bangladeszu

(2012/2908(RSP))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje rezolucje z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie praw człowieka oraz norm społecznych i środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych[1] oraz w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w międzynarodowych umowach handlowych[2],

–   uwzględniając sprawozdanie Międzynarodowej Organizacji Pracy pt. „Globalizacja praw socjalnych: Międzynarodowa Organizacja Pracy i dalsze działania”;

–   uwzględniają sprawozdanie Międzynarodowej Organizacji Pracy pt. „Praca na obszarze globalnego Południa: wyzwania i alternatywy dla pracowników”;

–   uwzględniając sprawozdanie Międzynarodowej Organizacji Pracy pt. „Globalizacja, uelastycznienie i warunki pracy w krajach Azji i Pacyfiku”;

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie polityki przemysłowej w erze globalizacji[3],

–   uwzględniając sprawozdanie Parlamentu Europejskiego w sprawie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, przewidywania restrukturyzacji i zarządzania nimi (A7-0390/2012),

–   uwzględniając uaktualnione wytyczne OECD z 2011 r. dla przedsiębiorstw międzynarodowych,

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że co najmniej 112 osób zginęło w pożarze, który wybuchł w dniu 24 listopada 2012 r. w fabryce odzieży Tazreen, położonej w strefie Aszulii w pobliżu Dhaki w Bangladeszu, a w pożarze we wrześniu 2012 r. w Karaczki w Pakistanie zginęło 289 osób;

B.  mając na uwadze, że w wyniku wstępnego dochodzenia w sprawie pożaru w fabryce Tazreen ustalono, że kierownictwo fabryki uniemożliwiło pracownikom ewakuację oraz zalecono podjęcie przeciwko właścicielowi fabryki procedury w związku z dopuszczeniem się zaniedbania;

C. mając na uwadze, że w Bangladeszu istnieje około 4 000 zakładów włókienniczych, które zatrudniają ponad dwa miliony ludzi, a Bangladesz jest drugim największym eksporterem gotowej odzieży, ustępując w tym względzie jedynie Chinom;

D. mając na uwadze, że rynek europejski jest największym rynkiem docelowym, na który trafia eksportowana przez Bangladesz odzież i wyroby włókiennicze, a znaczące zachodnie przedsiębiorstwa przyznały, że zawierały umowy z właścicielami fabryki Tazreen na dostawy odzieży;

E.  mając na uwadze, że w związku z rosnącymi kosztami pracy w innych częściach świata, istnieje silna tendencja do korzystania z nisko wykwalifikowanej siły roboczej w działalności wytwórczej w Indiach, Pakistanie, Kambodży, Wietnamie, a zwłaszcza w Bangladeszu, gdzie odzież stanowi 75% eksportu;

F.  mając na uwadze, że łańcuch pośredników, poczynając od markowych sklepów, a kończąc na robotnikach, często nie jest przejrzysty i nie zapewnia odpowiedzialności, przy czym duże zamówienia na odzież i wyroby włókiennicze są zlecane wielu podwykonawcom zajmującym się wytwórstwem;

G. mając na uwadze, że wielu właścicieli takich fabryk jest całkowicie bezkarnych i uczyniło bardzo niewiele w celu poprawy warunków pracy;

H. mając na uwadze, że w Europie, wśród przedsiębiorstw dążących do obniżenia kosztów zauważalna jest tendencja to eksternalizacji, prowadząca często do powstania sieci podwykonawców, w której przeprowadzane są bardzo rzadko lub nie są wcale przeprowadzane kontrole zdrowia i bezpieczeństwa;

1.  wyraża swój smutek z powodu ofiar śmiertelnych ostatnich pożarów fabryk; składa kondolencje rodzinom pogrążonym w żałobie i osobom poszkodowanym; uważa za całkowicie niedopuszczalną sytuację, która doprowadziła w ostatnich latach w Azji Południowej do zginięcia w pożarach fabryk tak wielu pracowników;

2.  wzywa rządu Bangladeszu i Pakistanu do dalszego prowadzenia szczegółowego dochodzenia w sprawie niedawnych wydarzeń i do postawienia przed wymiarem sprawiedliwości osób odpowiedzialnych za te akty przestępcze; oczekuje, że władze te wprowadzą środki mające na celu zapobieżenie powtórzeniu się podobnych tragedii; wzywa Komisję do współpracy z władzami lokalnymi, z Międzynarodową Organizacją Pracy i ze wszystkimi zainteresowanymi stronami w łańcuchu dostaw produkcji wyrobów włókienniczych w celu poprawy warunków pracy;

3.  wzywa Komisję do aktywnego wspierania obowiązkowego charakteru odpowiedzialnej postawy przedsiębiorstw wśród przedsiębiorstw unijnych działających za granicą, kładąc szczególny nacisk na zagwarantowanie ścisłego przestrzegania przez nie wszystkich zobowiązań prawnych, a także międzynarodowych norm i przepisów w dziedzinie praw człowieka, prawa pracy i ochrony środowiska;

4.  przypomina o konieczności spójnego wdrożenia ośmiu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy; podkreśla znaczenie solidnych przepisów w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa pracowników bez względu na to, w jakim kraju znajduje się ich miejsce pracy;

5.  domaga się wprowadzenia systemu ponadnarodowej współpracy prawnej pomiędzy UE a krajami trzecimi będącymi sygnatariuszami dwustronnych umów handlowych w celu zapewnienia skutecznego dostępu ofiar do sprawiedliwości w krajach, w których dochodzi do naruszania przepisów społecznych lub środowiskowych przez korporacje wielonarodowe lub w przypadku nieprzestrzegania przez nie zasad społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw lub praktyk sprawiedliwej wymiany, a także w celu wspierania opracowywania międzynarodowych procedur sądowych gwarantujących nałożenie w stosownych przypadkach sankcji za naruszanie prawa przez przedsiębiorstwa;

6.  wzywa ESDZ do zapewnienia, aby urzędnicy odpowiedzialni za wymianę handlową UE pracujący w ambasadach UE byli regularnie szkoleni w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, a w szczególności w dziedzinie wdrażania zasad ONZ „Ochrona, poszanowanie i naprawa”, a także wzywa do tego, aby ambasady UE pełniły funkcję punktów kontaktowych UE do wnoszenia skarg dotyczących przedsiębiorstw unijnych i ich filii, ponieważ krajowe punkty kontaktowe OECD istnieją wyłącznie w krajach należących do OECD i nie są w związku z tym dostępne w praktyce dla poszkodowanych pracowników w krajach spoza OECD;

7.  wzywa do kompleksowych i aktywnych konsultacji oraz zaangażowania organizacji przedstawicielskich, w tym wolnych i niezależnych związków zawodowych, w ramach rozwoju, działania i monitorowania procesu i struktur społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; wzywa te organizacje przedstawicielskie do współpracy z pracodawcami w celu propagowania jakości zatrudnienia i godnych warunków pracy;

8.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, wysokiej przedstawiciel/ wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej oraz rządom i parlamentom Pakistanu i Bangladeszu.