PROJEKT REZOLUCJI w sprawie 22. sesji Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych
4.2.2013 - (2013/2533(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0055/2013
B7‑0058/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie 22. sesji Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych
2013/2533 (RSP)
Parlament Europejski,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i konwencje ONZ w sprawie praw człowieka, a także protokoły fakultatywne do nich,
– uwzględniając rezolucję A/RES/60/251 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych powołującą Radę Praw Człowieka (UNHRC),
– uwzględniając poprzednie zwyczajne i nadzwyczajne sesje UNHRC, a także poprzednie tury powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka,
– uwzględniając europejską konwencję praw człowieka i Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając strategiczne ramy UE dotyczące praw człowieka i demokracji oraz plan działań UE na rzecz praw człowieka i demokracji przyjęte na 3179. posiedzeniu Rady do Spraw Zagranicznych w dniu 25 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając swoje zalecenie dla Rady z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka[1],
– uwzględniając swe wcześniejsze rezolucje dotyczące Rady Praw Człowieka ONZ (UNHRC), w tym priorytety Parlamentu w tym kontekście; uwzględniając w szczególności swą rezolucję z dnia 16 lutego 2012 r. w sprawie stanowiska Parlamentu na 19. sesję Rady Praw Człowieka ONZ[2],
– uwzględniając sprawozdanie delegacji Podkomisji Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego, która uczestniczyła w 19. sesji UNHRC, a także sprawozdanie wspólnej delegacji Komisji Spraw Zagranicznych, Podkomisji Praw Człowieka i Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony, która wzięła udział w 67. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ,
– uwzględniając swe rezolucje nadzwyczajne dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając swą rezolucję z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie przeglądu strategii UE w zakresie praw człowieka[3],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2011 oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie[4],
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 5, art. 18, 21, 27 i 47 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie, propagowanie i ochrona powszechności praw człowieka stanowią jedną z podwalin Unii Europejskiej, a także część etycznego i prawnego dorobku Unii Europejskiej[5];
B. mając na uwadze, że pomyślne wdrożenie ostatnich zmian w strategii UE w zakresie praw człowieka powinno podnieść wiarygodność UE w UNHRC dzięki poprawie spójności między jej strategiami polityki wewnętrznej i zewnętrznej;
C. mając na uwadze, że UE powinna dążyć do zacieśnienia współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie praw człowieka;
D. mając na uwadze, że Rada Unii Europejskiej przyjęła strategiczne ramy dotyczące praw człowieka i demokracji oraz plan działania na rzecz ich wdrażania w celu poprawy skuteczności i spójności polityki UE w tym obszarze;
E. mając na uwadze, że został mianowany specjalny przedstawiciel UE ds. praw człowieka, którego rola polega na zwiększeniu skuteczności i widoczności polityki UE w zakresie praw człowieka oraz na wspieraniu realizacji ram strategicznych i planu działań na rzecz praw człowieka i demokracji;
F. mając na uwadze, że delegacja Podkomisji Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego uda się do Genewy w czasie 22. sesji UNHRC, jak miało to miejsce w poprzednich latach podczas sesji UNHRC;
G. mając na uwadze, że Unia Europejska powinna wykorzystywać swoje liczne narzędzia w dziedzinie praw człowieka, w tym Europejską Służbę Działań Zewnętrznych i urzędy wysokiej przedstawiciel oraz specjalnego przedstawiciela ds. praw człowieka, aby działać bardziej skutecznie w celu sprostania globalnym wyzwaniom w dziedzinie praw człowieka w spójny i efektywny sposób;
H. zauważając trwający proces, który ma na celu potwierdzenie priorytetów UE na 22. sesję UNHRC; z zadowoleniem przyjmując uwagę, z jaką UE skupia się na sytuacji w Syrii, Birmie/Mjanmie, Korei Północnej i Mali, oraz poparcie UE dla przedłużenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ds. praw człowieka w Iranie; popiera też położenie nacisku na zagadnienia tematyczne, takie jak wolność religii i przekonań, prawa dziecka, przemoc wobec kobiet i prawa LGBTI;
Działalność Rady Praw Człowieka ONZ
1. zauważa, że we wrześniu 2012 r. wybrano 18 nowych członków UNHRC, którzy podjęli swoje obowiązki w dniu 1 stycznia 2013 r., są to następujące kraje: Argentyna, Brazylia, Wybrzeże Kości Słoniowej, Estonia, Etiopia, Gabon, Niemcy, Irlandia, Japonia, Kazachstan, Kenia, Czarnogóra, Pakistan, Korea Południowa, Sierra Leone, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Stany Zjednoczone Ameryki i Boliwariańska Republika Wenezueli; zauważa też, że wśród członków UNHRC jest obecnie dziewięć państw członkowskich UE;
2. odnotowuje wybór Remigiusza A. Henczela (Polska) na nowego przewodniczącego UNHRC i czterech wiceprzewodniczących na 2013 r.: Cheikha Ahmeda Oulda Zahafa (Mauretania), Iruthishama Adama (Malediwy), Luisa Gallegosa Chiribogi (Ekwador) i Alexandre'a Fasela (Szwajcaria);
3. z zadowoleniem przyjmuje powołanie przez Zgromadzenie Ogólne ONZ Navanethem Pillay na stanowisko wysokiego komisarza ds. praw człowieka na drugą kadencję; ponownie podkreśla swoje zdecydowane poparcie dla urzędu wysokiego komisarza oraz jego niezależności i uczciwości;
4. po raz kolejny przypomina, jak ważne jest, by państwa członkowskie UE pracowały na rzecz zapewnienia niepodzielności i powszechności praw człowieka oraz by wspierały działania UNHRC prowadzone w tym celu;
5. przestrzega przed upolitycznieniem UNHRC, ponieważ uniemożliwia to temu organowi realizację jego misji i ogólnych celów;
Kraje arabskiej wiosny
6. z całą mocą potępia narastającą masową przemoc stosowaną przez reżim Assada wobec ludności syryjskiej, w tym używanie ciężkiej artylerii oraz ostrzeliwanie zaludnionych terenów; jednoznacznie potępia ten reżim, jego siły bezpieczeństwa i wojsko za stałe, systematyczne łamanie praw człowieka, które może zostać uznane za zbrodnię przeciwko ludzkości; wyraża głębokie zaniepokojenie stale pogarszającą się sytuacją ludności cywilnej; potępia również akty łamania praw człowieka, których dopuszczają się grupy i siły opozycyjne; wzywa wszystkie uzbrojone podmioty do natychmiastowego położenia kresu przemocy w Syrii oraz ponawia wezwanie do reżimu Assada o natychmiastowe podanie się do dymisji;
7. wyraża zaniepokojenie rozprzestrzenianiem się kryzysu na kraje sąsiadujące oraz jego wpływem na bezpieczeństwo i stabilność w regionie; wzywa państwa członkowskie do udzielenia pomocy krajom w tym regionie w ich działaniach na rzecz zapewnienia pomocy humanitarnej uchodźcom z Syrii;
8. pozytywnie odnosi się do faktu, że UNHRC stale poświęca uwagę tragicznej sytuacji w zakresie praw człowieka i sytuacji humanitarnej w Syrii, czego dowodem są rezolucje ONZ dotyczące sytuacji w tym kraju, przyjęte podczas 19., 20. i 21. sesji UNHRC oraz sesja specjalna UNHRC w sprawie Syrii w dniu 1 czerwca 2012 r.; ponownie podkreśla, jak ważne jest dopilnowanie, aby winni naruszeń międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, jakie miały miejsce podczas tego konfliktu, zostali pociągnięci do odpowiedzialności;
9. wyraża swoje pełne poparcie dla niezależnej komisji śledczej ds. Syrii oraz dla przedłużenia jej mandatu przez UNHRC;
10. z zadowoleniem przyjmuje ostateczne sprawozdanie pisemne niezależnej komisji śledczej ds. Libii przedstawione podczas 19. sesji UNHRC, w którym uwypuklono akty łamania praw człowieka popełnione w tym kraju; nakłania UNHRC do dalszego śledzenia sytuacji w Libii;
Inne kwestie
11. pozytywnie ocenia przedłużenie mandatu specjalnych sprawozdawców ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Iranie i w Mjanmie;
12. potępia masowe egzekucje przeprowadzane w Iranie; wzywa rząd Iranu do zagwarantowania wszystkim obywatelom praw obywatelskich, politycznych i praw człowieka oraz wzywa Iran do wyrażania zgody na wizyty specjalnych sprawozdawców ONZ;
13. z zadowoleniem przyjmuje decyzję UNHRC o wyznaczeniu specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w zakresie praw człowieka na Białorusi i zauważa wsparcie międzyregionalne dla rezolucji ustanawiającej ten mandat, które obrazuje, że tragiczna sytuacja w zakresie praw człowieka w tym kraju jest zauważana przez państwa na całym świecie;
14. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję powołującą specjalnego sprawozdawcę ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Erytrei; przyjmuje do wiadomości, że UNHRC po raz pierwszy zajmuje się tą kwestią i wyraża uznanie dla wiodącej roli Afryki w tej sprawie; z zadowoleniem przyjmuje przedłużenie mandatu niezależnych ekspertów w Wybrzeżu Kości Słoniowej, Haiti i Somalii; wzywa władze tych krajów do pełnej współpracy z osobami, którym udzielono takiego mandatu;
15. wyraża zaniepokojenie sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej, gdzie uzbrojone grupy zaatakowały i okupowały wiele miast w północno-wschodniej części kraju; z zadowoleniem przyjmuje porozumienia podpisane w Libreville dnia 11 stycznia 2013 r., w tym porozumienie o zawieszeniu broni oraz porozumienie polityczne w sprawie rozwiązania kryzysu w kraju; podkreśla znaczenie szybkiego wdrożenia tych porozumień; z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel UE z dnia 11 stycznia, w którym wezwała ona wszystkich sygnatariuszy do przestrzegania tych porozumień; wzywa państwa członkowskie, aby podniosły tę kwestię na forum UNHRC w celu utrzymania zainteresowania społeczności międzynarodowej sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej;
16. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że sytuacja w Mali podlega ścisłej kontroli UNHRC, oraz wyraża podziw dla przywództwa, jakim wykazały się państwa afrykańskie, które zwróciły uwagę UNHRC na tę kwestię;
17. z zadowoleniem odnotował przyjęcie rezolucji w sprawie Demokratycznej Republiki Konga, jednak wciąż pozostaje zaniepokojony sytuacją w zakresie praw człowieka w tym kraju, zwłaszcza w prowincji Kiwu Północnego we wschodniej części kraju; zdecydowanie potępia ataki sił rebeliantów we wschodniej części kraju, w szczególności ataki grupy M23; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane przez państwa członkowskie Międzynarodowej Konferencji w sprawie Regionu Wielkich Jezior, Unii Afrykańskiej oraz ONZ w celu znalezienia pokojowego, politycznego rozwiązania kryzysu; ponownie wzywa do przywrócenia stanowiska niezależnego eksperta ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Demokratycznej Republice Konga, co pozwoli na wprowadzenie wiarygodnego mechanizmu ukierunkowanego na poprawę sytuacji związanej z poważnymi i trwającymi od wielu lat naruszeniami praw człowieka w tym kraju;
18. z zadowoleniem odnosi się do przedłużenia na kolejny rok mandatu specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (KRLD); z zadowoleniem przyjmuje fakt przyjęcia rezolucji w sprawie KRLD w drodze konsensusu, co obrazuje silny poziom poparcia dla tego mandatu; ponagla rząd KRLD do pełnej współpracy ze sprawozdawcą i do ułatwiania jego wizyt w tym kraju;
19. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję UNHRC w sprawie Birmy/Mjanmy; odnotowuje działania podejmowane przez rząd birmański od początku 2011 r. zmierzające do przywrócenia wolności obywatelskich w kraju; wyraża jednak głębokie zaniepokojenie nasileniem się przemocy między wspólnotami w stanie Arakan, w wyniku której wiele osób poniosło śmierć lub zostało rannych i która doprowadziła do zniszczenia mienia i przesiedlenia lokalnej ludności; uważa, że główną przyczyną tej sytuacji jest wieloletnia polityka dyskryminacji ludności Rohingya; podkreśla, że należy zintensyfikować wysiłki, aby wyjaśnić przyczyny leżące u podstaw problemu;
20. z zadowoleniem przyjmuje prace Jednostki Narodów Zjednoczonych ds. Równości Płci i Uwłasnowolnienia Kobiet (UN Women) oraz UNICEF-u; podkreśla, że kobiety i dzieci nadal narażone są na dyskryminację, przemoc i wykorzystywanie na całym świecie, szczególnie na obszarach konfliktów, oraz że należy nasilić działania w celu zapewnienia bezpieczeństwa i wsparcia, a także w celu wyeliminowania społecznych i prawnych nierówności, których doświadczają kobiety i dzieci;
21. z zadowoleniem przyjmuje ciągłe starania wysokiej komisarz mające na celu wyeliminowanie dyskryminujących przepisów i praktyk oraz aktów przemocy wymierzonych przeciwko osobom ze względu na ich orientacją seksualną lub tożsamość płciową; zachęca do dalszych działań następczych, między innymi w formie spotkań na szczeblu regionalnym i aktywnego udziału państw członkowskich, Rady i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych; w związku z tym kategorycznie potępia stosowanie w niektórych krajach kary śmierci, więzienie lub wydawanie wyroków skazujących ze względu na orientację seksualną oraz wzywa do natychmiastowego zakończenia takich praktyk;
22. z zadowoleniem przyjmuje wiodącą rolę sekretarza generalnego i wysokiej komisarz – zarówno na forum UNHRC, jak i poza nim – w kwestii dyskryminacji i przemocy wobec osób ze względu na ich orientację seksualną i tożsamość płciową;
Wolność religii i obrońcy praw człowieka
23. podkreśla, że wolność religii oraz wolność myśli, sumienia i wypowiedzi powinny zajmować centralną pozycję w każdej demokracji i społeczeństwie oraz uznaje tę kwestię za stały priorytet w pracy UNHRC;
24. z wielkim zadowoleniem odnosi się do przyjęcia rezolucji UNHRC w sprawie wolności religii lub przekonań; podkreśla znaczenie, jakie UE przywiązuje do tej kwestii; wzywa państwa członkowskie, by kontynuowały prace w tej dziedzinie i oczekuje nowych wytycznych, które powinny się pojawić na początku tego roku; pochwala pracę specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. wolności religii lub przekonań; podkreśla, jak ważne jest odnowienie tego mandatu podczas 22. sesji UNHRC;
25. wyraźnie podkreśla stałą potrzebę kompleksowego podejścia do problemu dyskryminacji mniejszości wyznaniowych na całym świecie; ponownie stwierdza, że wolność myśli, sumienia i religii, w tym wolność zmiany religii lub przekonań albo ich porzucenia, to podstawowe prawo człowieka; ubolewa, że wielu osobom i społecznościom na całym świecie odmówiono tego prawa, na przykład społeczności tybetańskiej;
26. zauważa, że ochrona obrońców praw człowieka należy do kluczowych priorytetów polityki UE w zakresie praw człowieka; podkreśla, że represje i zastraszanie obrońców praw człowieka, którzy współpracują z organami działającymi w ramach mechanizmów ONZ na rzecz praw człowieka grozi osłabieniem tego systemu; docenia w związku z tym praktyczne i finansowe wsparcie udzielane w przypadku pilnych działań w celu ochrony i wsparcia obrońców praw człowieka w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka;
27. podkreśla, że przestrzeń działania obrońców praw człowieka kurczy się oraz że jej rozszerzenie musi znajdować się wśród kluczowych priorytetów w pracy UNHRC i Unii Europejskiej;
Powszechny okresowy przegląd praw człowieka
28. podkreśla znaczenie uniwersalnego aspektu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i potwierdza jego ważną rolę polegającą na umożliwianiu pełnego zrozumienia sytuacji w zakresie praw człowieka w terenie we wszystkich państwach członkowskich ONZ;
29. z zadowoleniem odnosi się do rozpoczęcia drugiego cyklu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i przyjęcia jego pierwszych wyników; ponownie przypomina o znaczeniu ukierunkowania drugiego cyklu na realizację zaleceń przyjętych w czasie pierwszego cyklu; ponownie wzywa jednak do rozpatrzenia zaleceń, które nie zostały przyjęte przez państwa w czasie pierwszego cyklu, na dalszym etapie procesu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka;
30. uważa, że wdrażanie stanowi kluczowy aspekt realizacji potencjału procesu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka; przypomina zatem o znaczeniu, jakie ma udzielanie przez państwa członkowskie UE wsparcia technicznego, tak by pomóc państwom poddawanym przeglądowi we wdrażaniu zaleceń; zachęca państwa do przedstawiania aktualizacji średnioterminowych w celu przyczynienia się do sprawniejszego wdrażania;
31. zaleca systematyczne uwzględnianie zaleceń powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w dialogu i konsultacjach na temat praw człowieka prowadzonych przez UE oraz w strategiach UE w zakresie praw człowieka dla poszczególnych krajów w celu dopilnowania kontynuacji działań podejmowanych w następstwie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka; zaleca również, aby Parlament nawiązywał do tych zaleceń podczas wizyt swoich delegacji w państwach trzecich;
Procedury specjalne
32. potwierdza kluczową rolę, jaką procedury specjalne odgrywają w kontekście wiarygodności i skuteczności prac UNHRC i ich centralne miejsce w systemie praw człowieka ONZ; przypomina o swoim zdecydowanym poparciu dla procedur specjalnych i podkreśla podstawowe znaczenie, jakie ma niezależność tych mandatów;
33. nakłania państwa do pełnej współpracy w zakresie specjalnych procedur, między innymi przez niezwłoczne przyjmowanie posiadaczy mandatów wizytujących dany kraj, reagowanie na ich działania podejmowane w trybie pilnym i na zarzuty naruszania praw oraz zapewnianie odpowiednich działań następczych w wyniku zaleceń posiadaczy mandatów; nakłania członków UNHRC, by dawały przykład w tych kwestiach;
34. z zadowoleniem przyjmuje działania podjęte przez UE w celu wspólnego przedłużenia stałego zaproszenia w odniesieniu do wszystkich specjalnych procedur ONZ w zakresie praw człowieka, co stanowi przykład wzorcowego postępowania w tej kwestii; zachęca pozostałe państwa członkowskie ONZ do podjęcia takich samych kroków;
35. potępia wszelkie formy represji wobec osób, które współpracują w ramach mechanizmu specjalnych procedur; podkreśla, że takie działania osłabiają cały system ONZ w zakresie praw człowieka; wzywa wszystkie państwa do zapewnienia odpowiedniej ochrony przed takimi aktami zastraszania;
Zaangażowanie UE
36. podkreśla z najwyższą mocą ogromne znaczenie, jakie ma aktywne uczestnictwo UE w mechanizmach ONZ w zakresie praw człowieka, w tym w UNHRC; zachęca państwa członkowskie do takiego uczestnictwa poprzez współautorstwo rezolucji, aktywny udział w debatach i interaktywnym dialogu, a także wydawanie oświadczeń;
37. podkreśla, jak ważne jest, by praca wykonywana w Genewie w ramach UNHRC była uwzględniania w działalności UE, w tym w pracach Parlamentu;
38. odnotowuje mianowanie Stavrosa Lambrinidisa specjalnym przedstawicielem UE ds. praw człowieka; zachęca specjalnego przedstawiciela do pracy na rzecz skuteczności i widoczności polityki UE w zakresie praw człowieka w ramach UNHRC oraz do nawiązania bliskiej współpracy z OHCHR i współpracy w ramach specjalnych procedur; oczekuje dobrej współpracy ze specjalnym przedstawicielem w tych kwestiach;
39. przypomina o potencjale w zakresie skuteczności działań UE, gdy Unia i jej państwa członkowskie wykorzystują swoją zbiorową siłę; podkreśla znaczenie dalszej poprawy koordynacji i zacieśniania współpracy między państwami członkowskimi w tym zakresie, aby wypracować wspólną płaszczyznę porozumienia w kwestiach dotyczących praw człowieka;
40. ponownie podkreśla znaczenie, jakie ma obrona niezależności OHCHR przez UE, zważywszy na to, że urząd ten musi wykonywać swoje zadania w sposób bezstronny;
41. wzywa delegację do sporządzenia sprawozdania ze swojej wizyty dla Podkomisji Praw Człowieka;
******
42. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu 67. Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przewodniczącemu Rady Praw Człowieka ONZ, wysokiej komisarz ONZ ds. praw człowieka i ustanowionej przez Komisję Spraw Zagranicznych grupie roboczej UE-ONZ.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0250.
- [2] Teksty przyjęte P7_TA(2012)0058.
- [3] Teksty przyjęte P7_TA(2012)0504.
- [4] Teksty przyjęte P7_TA(2012)0503.
- [5] Art. 2, art. 3 ust. 5 i art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej.