PROJEKT REZOLUCJI w sprawie 22. sesji Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych
4.2.2013 - (2013/2533(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Leonidas Donskis, Marietje Schaake, Marielle de Sarnez w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0055/2013
B7‑0060/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie 22. sesji Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych
2013/2533 (NLE)
Parlament Europejski,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i konwencje ONZ w sprawie praw człowieka, a także protokoły fakultatywne do nich,
– uwzględniając europejską konwencję praw człowieka i Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając strategiczne ramy UE dotyczące praw człowieka i demokracji oraz plan działań UE na rzecz praw człowieka i demokracji przyjęty na 3179. posiedzeniu Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 25 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając swoje zalecenie dla Rady z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka[1],
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNHRC), w tym w sprawie priorytetów Parlamentu w tym obszarze; uwzględniając w szczególności swoją rezolucję z dnia 16 lutego 2012 r. w sprawie stanowiska Parlamentu na 19. sesję Rady Praw Człowieka ONZ[2],
– uwzględniając sprawozdanie delegacji Podkomisji Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego, która uczestniczyła w 19. sesji UNHRC, a także sprawozdanie wspólnej delegacji Komisji Spraw Zagranicznych, Podkomisji Praw Człowieka i Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony, która wzięła udział w 67. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ,
– uwzględniając swoje nadzwyczajne rezolucje dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie przeglądu strategii UE w zakresie praw człowieka[3],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2011 oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie[4],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 grudnia 2012 r. w sprawie strategii wolności cyfrowej w polityce zagranicznej UE[5],
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 5, art. 18, 21, 27 i 47 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie, propagowanie i ochrona uniwersalności praw człowieka stanowią część etycznego i prawnego dorobku Unii Europejskiej, a także jedną z podwalin europejskiej jedności i integralności[6];
B. mając na uwadze, że skuteczne wdrożenie ostatnich zmian w strategii UE dotyczącej praw człowieka powinno umocnić wiarygodność UE w UNHRC poprzez poprawę spójności między jej polityką wewnętrzną i zewnętrzną;
C. mając na uwadze, że w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników UE powinna dążyć do wypowiadania się przeciw naruszaniu praw człowieka w sposób jednogłośny i w tym kontekście powinna zacieśniać współpracę i usprawniać ustalenia organizacyjne między państwami członkowskimi;
D. mając na uwadze, że Rada Unii Europejskiej przyjęła strategiczne ramy dotyczące praw człowieka i demokracji oraz plan działań na rzecz ich wdrażania w celu zwiększenia skuteczności i spójności polityki UE w tym obszarze;
E. mając na uwadze, że został mianowany specjalny przedstawiciel UE ds. praw człowieka, którego rola polega na zwiększeniu skuteczności i widoczności polityki UE w zakresie praw człowieka oraz na wspieraniu realizacji ram strategicznych i planu działań na rzecz praw człowieka i demokracji;
F. mając na uwadze, że delegacja Podkomisji Praw Człowieka Parlamentu uda się z wizytą do Genewy w czasie 22. sesji UNHRC, jak miało to miejsce w przypadku sesji UNHRC w poprzednich latach;
1. zauważa, że proces mający na celu potwierdzenie priorytetów UE na 22. sesję UNHRC nadal trwa; pozytywnie ocenia fakt, że UE skupia się na sytuacji w Syrii, Birmie/Mjanmie, Korei Północnej i Mali oraz na poparciu UE dla przedłużenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ds. praw człowieka w Iranie; popiera też położenie nacisku na zagadnienia tematyczne takie jak wolność wyznania i przekonań, prawa dziecka, przemoc wobec kobiet i prawa osób homoseksualnych, biseksualnych i transseksualnych;
2. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że porządek obrad 22. sesji zwyczajnej obejmuje dyskusje panelowe na temat uwzględniania praw człowieka w innych obszarach polityki i negatywnego wpływu korupcji na korzystanie z praw człowieka, a także obchody dwudziestej rocznicy uchwalenia deklaracji wiedeńskiej i wiedeńskiego programu działania, debaty interaktywne, m.in. dotyczące praw osób niepełnosprawnych, oraz liczne spotkania poświęcone różnym kwestiom, np. prawu dzieci do życia warunkach zapewniających jak najlepszy stan zdrowia; wzywa państwa członkowskie, by aktywnie włączały się do tych debat i wyraźnie stwierdzały, że prawa człowieka są uniwersalne, niepodzielne i wzajemnie powiązane;
3. pozytywnie odnosi się do faktu, że specjalni sprawozdawcy mają przedstawić sprawozdania m.in. na temat praw człowieka w Iranie, Mjanmie i na terytoriach palestyńskich okupowanych od 1967 r.; z zadowoleniem przyjmuje też sprawozdanie wysokiej komisarz dotyczące praw człowieka w Mali, zwłaszcza w północnej części kraju, sprawozdanie na temat odpowiednich warunków mieszkaniowych jako elementu prawa do życia na odpowiednim poziomie oraz na temat prawa do niedyskryminacji pod tym względem, sprawozdanie dotyczące wolności wyznania i przekonań, a także sprawozdanie dotyczące propagowania i ochrony praw człowieka i podstawowych wolności podczas walki z terroryzmem;
Działalność Rady Praw Człowieka ONZ
4. zauważa, że we wrześniu 2012 r. wybrano 18 nowych członków UNHRC, którzy podjęli swoje obowiązki w dniu 1 stycznia 2013 r., i są to następujące kraje: Argentyna, Brazylia, Czarnogóra, Estonia, Etiopia, Gabon, Irlandia, Japonia, Kazachstan, Kenia, Korea Południowa, Niemcy, Pakistan, Sierra Leone, Stany Zjednoczone, Boliwariańska Republika Wenezueli, Wybrzeże Kości Słoniowej i Zjednoczone Emiraty Arabskie; zauważa też, że wśród członków UNHRC jest obecnie dziewięć państw UE;
5. odnotowuje wybór Remigiusza A. Henczela (Polska) na przewodniczącego UNHRC i czterech wiceprzewodniczących na 2013 r.: Cheikha Ahmeda Oulda Zahafa (Mauretania), Iruthishama Adama (Malediwy), Luisa Gallegosa Chiribogi (Ekwador) i Alexandre'a Fasela (Szwajcaria);
6. podkreśla, że wybory do UNHRC musi charakteryzować konkurencja, i sprzeciwia się planowaniu przez grupy regionalne wyborów pozbawionych rywalizacji; przypomina, że członkowie UNHRC muszą spełniać odpowiednie standardy w zakresie zaangażowania na rzecz praw człowieka i wyników w tym zakresie; podkreśla, że członkowie UNHRC są zobowiązani do przestrzegania najwyższych standardów w zakresie propagowania i ochrony praw człowieka; przypomina o znaczeniu surowych i przejrzystych kryteriów dotyczących ponownego przyjmowania zawieszonych członków;
7. jest nadal zaniepokojony zjawiskiem tzw. polityki bloków i jej wpływem na wiarygodność i skuteczność prac UNHRC;
8. po raz kolejny przypomina, jak ważne jest, by państwa UE pracowały na rzecz zapewnienia niepodzielności i uniwersalności praw człowieka oraz by wspierały działania UNHRC w tym obszarze, w szczególności poprzez ratyfikowanie międzynarodowych instrumentów w zakresie praw człowieka ustanowionych przez UNHRC; ponownie wyraża ubolewanie w związku z faktem, że żadne państwo członkowskie UE nie ratyfikowało dotychczas Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony praw wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin; ubolewa również nad tym, że niektóre państwa członkowskie nadal nie przyjęły ani/lub nie ratyfikowały konwencji o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem czy protokołu fakultatywnego do Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania oraz że tylko dwa państwa członkowskie ratyfikowały protokół fakultatywny do Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych; ponawia swój apel o to, by wszystkie państwa UE ratyfikowały te konwencje i protokoły, i zachęca państwa członkowskie do podpisania i ratyfikowania niedawnego protokołu fakultatywnego do konwencji o prawach dziecka, który dotyczy procedury komunikacji i został otwarty do podpisu w Genewie (Szwajcaria) w dniu 28 lutego 2012 r.;
9. z zadowoleniem przyjmuje powołanie przez Zgromadzenie Ogólne ONZ Navanethem Pillay na stanowisko Wysokiej Komisarz ds. Praw Człowieka na drugą kadencję; ponownie podkreśla swoje zdecydowane poparcie dla urzędu wysokiego komisarza oraz jego niezależności i uczciwości;
10. pochwala wysoką komisarz ds. praw człowieka za wysiłki w procesie wzmacniania organów traktatowych oraz z zadowoleniem przyjmuje jej sprawozdanie na ten temat opublikowane dnia 22 czerwca 2012 r.; potwierdza wielopodmiotowy charakter organów traktatowych oraz podkreśla, że społeczeństwo obywatelskie musi być stale włączane do tych procesów; podkreśla ponadto, że należy utrzymywać i wzmacniać niezależność i skuteczność organów traktatowych; zwraca również uwagę, że należy zabezpieczyć odpowiednie fundusze w celu pokrycia kosztów rosnącego obciążenia pracą tych organów; wzywa UE do przejęcia przewodniej roli w zakresie zapewnienia skutecznego funkcjonowania systemu organów traktatowych, w tym odnośnie do ich odpowiedniego finansowania;
Kraje arabskiej wiosny
11. zdecydowanie potępia narastające i masowe stosowanie przemocy przez reżim prezydenta Assada wobec ludności syryjskiej, w tym używanie ciężkiej artylerii oraz ostrzeliwanie zaludnionych terenów; jednoznacznie potępia ten reżim, jego siły bezpieczeństwa i wojsko za stałe, systematyczne łamanie praw człowieka, które można uznać za zbrodnię przeciwko ludzkości; wyraża głębokie zaniepokojenie stale pogarszającą się sytuacją ludności cywilnej; potępia akty łamania praw człowieka, których dopuszczają się grupy i siły opozycyjne; wzywa wszystkich zbrojnych uczestników konfliktu do natychmiastowego położenia kresu przemocy w Syrii; ponawia swój apel do reżimu Assada o natychmiastowe ustąpienie; wzywa wszystkie strony konfliktu do zagwarantowania pełnego i bezpiecznego dostępu przez granice dla międzynarodowej pomocy humanitarnej;
12. wyraża zaniepokojenie rozprzestrzenianiem się kryzysu na sąsiednie kraje oraz jego wpływem na bezpieczeństwo i stabilność w regionie; wzywa państwa członkowskie do udzielenia pomocy krajom w tym regionie w ich działaniach na rzecz zapewnienia pomocy humanitarnej uchodźcom z Syrii;
13. pozytywnie odnosi się do faktu, że UNHRC stale poświęca uwagę tragicznej sytuacji w zakresie praw człowieka i sytuacji humanitarnej w Syrii, czego dowodem są rezolucje ONZ dotyczące sytuacji w tym kraju, przyjęte podczas 19., 20. i 21. sesji UNHRC, oraz sesja specjalna UNHRC w sprawie Syrii zorganizowana w dniu 1 czerwca 2012 r.; ponownie podkreśla, jak ważne jest dopilnowanie, aby winni naruszeń międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, jakie miały miejsce podczas tego konfliktu, zostali pociągnięci do odpowiedzialności;
14. wyraża swoje pełne poparcie dla niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ds. Syrii oraz dla przedłużenia jej mandatu przez UNHRC; podkreśla znaczenie dopuszczania cyfrowych dowodów przestępstw, przemocy i aktów łamania praw człowieka; z zadowoleniem przyjmuje mianowanie Carli del Ponte oraz Vitita Muntarbhorna na nowych członków, a także powołanie Paola Pinheiry na specjalnego sprawozdawcę ds. Syrii, który rozpocznie pracę, gdy wygaśnie mandat komisji śledczej; z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie Komisji Europejskiej ukazujące okrucieństwa, jakich dopuszczono się w Syrii; podkreśla konieczność pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców okrucieństw i ewentualnych zbrodni przeciw ludzkości popełnionych w Syrii; wzywa wszystkie państwa do działania na rzecz przekazania przez Radę Bezpieczeństwa ONZ sprawy sytuacji w Syrii Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu (MTK);
15. ubolewa, że nadal nie osiągnięto porozumienia w sprawie przyjęcia przez Radę Bezpieczeństwa ONZ rezolucji dotyczącej sytuacji w Syrii, co osłabia zdolność do wywarcia skutecznej presji w celu położenia kresu przemocy w tym kraju; wzywa członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, aby pamiętali o swojej odpowiedzialności względem narodu syryjskiego; pochwala dyplomatyczne wysiłki wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz państw członkowskich UE, aby zaangażować Chiny i Rosję w tę kwestię; apeluje o kontynuowanie tych wysiłków;
16. z zadowoleniem przyjmuje ostateczne sprawozdanie pisemne niezależnej komisji śledczej ds. Libii przedstawione podczas 19. sesji UNHRC, w którym zwrócono uwagę na akty łamania praw człowieka popełniane w tym kraju; wzywa UNHRC do dalszego śledzenia sytuacji w Libii;
17. wyraża zaniepokojenie sytuacją obrońców praw człowieka i działaczy opozycji politycznej w Bahrajnie; potępia stosowanie przez siły bezpieczeństwa przemocy prowadzącej do ofiar śmiertelnych wśród pokojowych demonstrantów, w tym nadużywanie gazu łzawiącego i śrutu z bliskiej odległości; ponawia swój apel do państw członkowskich UE o działanie na rzecz przyjęcia przez UNHRC rezolucji dotyczącej praw człowieka w Bahrajnie;
18. ponawia apel o uchwalenie podczas 22. sesji UNHRC rezolucji w sprawie stworzenia międzynarodowego mechanizmu monitorowania realizacji powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w Bahrajnie oraz zaleceń niezależnej komisji śledczej ds. Bahrajnu, w tym dotyczących obrońców praw człowieka;
19. z zadowoleniem przyjmuje tekst dotyczący pomocy technicznej oraz budowania potencjału w Jemenie w dziedzinie praw człowieka, a także utworzenie biura krajowego OHCHR w tym kraju; wzywa UNHRC do dalszego śledzenia sytuacji w Jemenie;
20. jest zaniepokojony stałym brakiem stabilności i ciągłymi aktami przemocy w Egipcie; w pełni popiera przemiany prowadzące do powstania demokratycznego społeczeństwa opartego na praworządności i poszanowaniu praw człowieka i podstawowych wolności, zwłaszcza wolności słowa, praw kobiet i praw mniejszości; apeluje do władz Egiptu, by wszczęły przejrzyste śledztwo w sprawie stosowania przemocy przez siły bezpieczeństwa i policję przeciw demonstrantom oraz by zagwarantowały, że winni naruszeń praw człowieka zostaną pociągnięci do odpowiedzialności;
21. wzywa rząd Egiptu, by ułatwiał prowadzenie w kraju dialogu obejmującego wszystkie strony, umocnił legitymację nowej konstytucji, ułatwił przeprowadzenie wolnych i uczciwych wyborów parlamentarnych oraz przyjął ofertę UE, która zaproponowała wysłanie do Egiptu misji obserwacji wyborów;
22. z zadowoleniem przyjmuje otwarty proces i prace Tunezyjskiego Zgromadzenia Narodowego nad projektem konstytucji; podkreśla, jak ważne jest, aby unikać niejasnego języka, który umożliwiałby różną interpretację i stanowił podstawę do ograniczania praw i wolności;
Inne
23. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady Praw Człowieka ONZ o powołaniu specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w zakresie praw człowieka na Białorusi i odnotowuje wsparcie międzyregionalne dla rezolucji ustanawiającej ten mandat, które obrazuje, że tragiczna sytuacja praw człowieka w tym kraju jest zauważana przez wszystkie państwa na całym świecie;
24. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję powołującą specjalnego sprawozdawcę ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Erytrei; zwraca uwagę, że Rada Praw Człowieka ONZ po raz pierwszy zajmuje się tą kwestią i wyraża uznanie dla wiodącej roli państw afrykańskich w tej sprawie;
25. z zadowoleniem przyjmuje przedłużenie mandatów specjalnych sprawozdawców ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Iranie i Birmie/Mjanmie; z zadowoleniem przyjmuje przedłużenie mandatu niezależnych ekspertów w Wybrzeżu Kości Słoniowej, Haiti i Somalii; pilnie wzywa władze tych krajów do pełnej współpracy z osobami posiadającymi taki mandat;
26. z zadowoleniem odnosi się do przedłużenia na kolejny rok mandatu specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (KRLD); z zadowoleniem przyjmuje fakt przyjęcia rezolucji w sprawie KRLD w drodze konsensu, co obrazuje silne poparcie dla tego mandatu; wzywa rząd KRLD do pełnej współpracy ze sprawozdawcą i do ułatwiania jego wizyt w tym kraju;
27. ubolewa nad egzekucjami wykonanymi w Japonii w 2012 r., po tym jak w 2011 r. obowiązywało moratorium na wykonywanie kary śmierci; w związku z tym potępia także niedawne masowe egzekucje w Iranie; ponownie wyraża swój zdecydowany sprzeciw wobec stosowania kary śmierci we wszystkich przypadkach i we wszystkich okolicznościach;
28. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że sytuacja w Mali podlega ścisłej kontroli Rady Praw Człowieka ONZ oraz wyraża podziw dla wiodącej roli, jaką wykazały się państwa afrykańskie, które zwróciły uwagę Rady Praw Człowieka na tę kwestię;
29. z zadowoleniem odnotował przyjęcie rezolucji w sprawie Demokratycznej Republiki Konga, jednak wciąż pozostaje zaniepokojony sytuacją w zakresie praw człowieka w tym kraju, zwłaszcza w prowincji Kiwu Północnego we wschodniej części kraju; zdecydowanie potępia ataki sił rebeliantów we wschodniej części kraju, w szczególności ataki grupy M23; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane przez państwa członkowskie Międzynarodowej Konferencji w sprawie Regionu Wielkich Jezior, Unii Afrykańskiej oraz ONZ w celu znalezienia pokojowego, politycznego rozwiązania kryzysu; ponownie wzywa do przywrócenia stanowiska niezależnego eksperta ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Demokratycznej Republice Konga, co pozwoli na wprowadzenie wiarygodnego mechanizmu ukierunkowanego na poprawę sytuacji związanej z poważnymi i trwającymi od wielu lat naruszeniami praw człowieka w tym kraju;
30. z zadowoleniem odnotowuje przyjęcie rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ w sprawie wolności religii lub przekonań; podkreśla znaczenie, jakie UE przywiązuje do tej kwestii; wzywa państwa członkowskie, by kontynuowały prace w tej dziedzinie, i oczekuje nowych wytycznych, które powinny się pojawić na początku tego roku; wyraża uznanie dla pracy specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. wolności religii lub przekonań; podkreśla, jak ważne jest odnowienie tego mandatu podczas 22. sesji Rady Praw Człowieka ONZ;
31. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ w sprawie Birmy/Mjanmy; odnotowuje działania podejmowane przez rząd birmański od początku 2011 r. zmierzające do przywrócenia wolności obywatelskich w kraju; wyraża jednak głębokie zaniepokojenie nasileniem się przemocy między wspólnotami w stanie Arakan, w wyniku której wiele osób poniosło śmierć lub zostało rannych i która doprowadziła do zniszczenia mienia i przesiedlenia lokalnej ludności; uważa, że główną przyczyną tej sytuacji jest wieloletnia polityka dyskryminacji ludności Rohingya; podkreśla, że należy zintensyfikować wysiłki, aby wyjaśnić przyczyny leżące u podstaw problemu;
32. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję w sprawie Sri Lanki, w której położono nacisk na pojednanie i odpowiedzialność w kraju; ponownie wyraża poparcie dla zalecenia zespołu ekspertów do spraw Sri Lanki przy Sekretarzu Generalnym ONZ dotyczącego potrzeby powołania komisji śledczej ONZ do zbadania wszystkich popełnionych przestępstw;
33. z zadowoleniem przyjmuje także rezolucję na temat upowszechniania praw człowieka w internecie, ich ochrony i korzystania z nich; wyraża uznanie dla wezwania skierowanego do wszystkich państw o propagowanie i ułatwienie dostępu do internetu oraz wezwania do międzynarodowej współpracy skierowanej na rozwój mediów i narzędzi informacyjnych i komunikacyjnych we wszystkich państwach; nalega na UE i państwa członkowskie, by uwzględniały wolność cyfrową we wszystkich wysiłkach i inicjatywach podejmowanych w Radzie Praw Człowieka ONZ;
34. wyraża zaniepokojenie sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej, gdzie uzbrojone grupy atakują i okupują miasta w północno-wschodniej części kraju; z zadowoleniem przyjmuje porozumienia podpisane w Libreville dnia 11 stycznia 2013 r., w tym porozumienie o zawieszeniu broni oraz porozumienie polityczne w sprawie rozwiązania kryzysu w kraju; podkreśla, jak ważne jest szybkie wdrożenie tych porozumień; z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel UE z dnia 11 stycznia, w którym wezwała wszystkich sygnatariuszy do przestrzegania tych porozumień; wzywa państwa członkowskie, aby podniosły tę kwestię w Radzie Praw Człowieka ONZ w celu utrzymania zainteresowania społeczności międzynarodowej sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej;
35. wyraża zaniepokojenie sytuacją w Izraelu i Strefie Gazy, do jakiej doszło w wyniku eskalacji konfliktu pod koniec 2012 r. oraz potępia akty przemocy, jakich dopuściły się obie strony konfliktu; ponawia swój apel o zniesienie blokady Strefy Gazy, biorąc pod uwagę uzasadnione obawy Izraela dotyczące bezpieczeństwa, oraz wzywa do podjęcia kroków na rzecz odbudowy i ożywienia gospodarczego Strefy Gazy;
36. potępia decyzję rządu Izraela z dnia 2 grudnia 2012 r. o budowie 3 000 nowych budynków mieszkalnych na Zachodnim Brzegu i we wschodniej Jerozolimie, szczególnie w strefie E1, która to budowa – jeśli zostanie zrealizowana – przetnie Zachodni Brzeg na dwie części; podkreśla, że decyzja ta zagraża rozwiązaniu polegającemu na współistnieniu dwóch państw; z zadowoleniem przyjmuje międzynarodową misję wyjaśniającą kwestię osiedli izraelskich na okupowanych terytoriach palestyńskich, ustanowioną podczas 19. sesji Rady Praw Człowieka ONZ oraz oczekuje przedstawienia sprawozdania z tej misji podczas 22. sesji Rady Praw Człowieka ONZ; ubolewa nad decyzją Izraela, by zostać pierwszym państwem nie współpracującym przy powszechnym okresowym przeglądzie praw człowieka i wyraża zaniepokojenie wobec możliwego naruszenia zasady powszechności;
37. wyraża zadowolenie z powodu przyjęcia przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 29 listopada 2012 r. rezolucji przyznającej Palestynie status nieczłonkowskiego państwa obserwatora w ONZ; zwraca uwagę, że rezolucja w tej sprawie została przyjęta przytłaczającą większością 138 głosów, przy 9 głosach przeciw i 41 wstrzymujących się od głosu; ponadto zauważa, że tylko jedno państwo członkowskie UE głosowało przeciwko; ponawia swoje poparcie dla tego przedsięwzięcia; odnotowuje poparcie wyrażone przez UE, by Palestyna została pełnoprawnym członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, co byłoby elementem rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego; potwierdza, że UE nie uzna żadnych zmian granic wyznaczonych przed rokiem 1967, w tym w odniesieniu do Jerozolimy, o ile nie wyrażą na nie zgody obie strony;
38. odnotowuje pierwsze doroczne Forum biznesu i praw człowieka, które odbyło się w Genewie w dniach 4-6 grudnia 2012 r., i zgromadziło wiele zainteresowanych stron w celu omówienia wdrażania wytycznych ONZ w tej dziedzinie; popiera wstępne konsultacje forum na temat sposobu, w jaki można nakłonić rządy i przedsiębiorstwa do przyjmowania ram regulacyjnych, politycznych i wykonawczych w celu przeciwdziałania naruszeniom praw człowieka związanym z przedsiębiorczością; wspiera starania Komisji mające na celu promowanie jej nowej polityki w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; podkreśla, że polityka ta musi być jeszcze ambitniejsza;
39. z zadowoleniem przyjmuje działalność otwartej międzyrządowej grupy roboczej ds. prywatnych agencji wojskowych i prywatnych agencji ochrony (PMSC), z mandatem do rozważenia możliwości wprowadzenia międzynarodowych ram prawnych; uznaje pilną uwagę poświęcaną możliwości opracowania prawnie wiążącego instrumentu dotyczącego regulowania, monitorowania i nadzorowania działalności PMSC oraz wyraża poparcie dla takich prawnie wiążących ram prawnych; podkreśla potrzebę wprowadzenia silnego elementu odpowiedzialności oraz zachęca PMSC, które jeszcze nie podpisały kodeksu postępowania prywatnych podmiotów świadczących usługi ochrony (ICoC), aby to uczyniły; oczekuje na przedstawienie sprawozdania grupy roboczej;
Powszechny okresowy przegląd praw człowieka
40. podkreśla znaczenie uniwersalnego aspektu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i potwierdza jego ważną rolę w umożliwieniu zrozumienia w pełni sytuacji w zakresie praw człowieka w terenie we wszystkich państwach członkowskich ONZ;
41. z zadowoleniem odnosi się do rozpoczęcia drugiego cyklu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i przyjęcia jego pierwszych wyników; ponownie przypomina o znaczeniu ukierunkowania drugiego cyklu na realizację zaleceń przyjętych w czasie pierwszego cyklu; ponownie wzywa jednak do rozpatrzenia zaleceń, które nie zostały przyjęte przez państwa w czasie pierwszego cyklu, na dalszym etapie procesu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka;
42. uważa, że wdrażanie stanowi kluczowy aspekt realizacji potencjału procesu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka; przypomina zatem o znaczeniu, jakie ma udzielanie przez państwa członkowskie UE wsparcia technicznego, tak by pomóc państwom poddawanym przeglądowi we wdrażaniu zaleceń; zachęca państwa do przedstawiania aktualizacji średnioterminowych w celu przyczynienia się do sprawniejszego wdrażania;
43. zaleca systematyczne uwzględnianie zaleceń powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w dialogu i konsultacjach na temat praw człowieka prowadzonych przez UE oraz w strategiach UE w zakresie praw człowieka dla poszczególnych krajów w celu dopilnowania kontynuacji działań podejmowanych w następstwie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka; zaleca również, aby Parlament nawiązywał do tych zaleceń podczas wizyt swoich delegacji w państwach trzecich;
44. z zadowoleniem przyjmuje kroki, które pozwalają na pełny udział w procesie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka szerokiej gamy zainteresowanych podmiotów; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje zmiany dokonane na liście mówców, które dają szansę na zabranie głosu w trakcie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka wszystkim państwom, które sobie tego życzą; ponownie wyraża poparcie dla uzyskania przez krajowe instytucje ds. praw człowieka większej roli, zgodnie z zasadami paryskimi; z zadowoleniem przyjmuje aktywniejsze uczestnictwo osób w terenie dzięki częstszemu wykorzystywaniu wideokonferencji;
45. uważa, że można zrobić więcej, by włączyć społeczeństwo obywatelskie w proces powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka, w tym we wdrażanie wyników tego przeglądu; potępia stosowanie represji wobec osób, które uczestniczą w procesie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz współpracują w jego ramach; podkreśla, że takie działania osłabiają cały system praw człowieka ONZ; wzywa wszystkie państwa do zapewnienia odpowiedniej ochrony przed takimi aktami zastraszania;
Procedury specjalne
46. potwierdza zasadniczą rolę, jaką odgrywają procedury specjalne dla wiarygodności i skuteczności prac Rady Praw Człowieka ONZ oraz ich centralne miejsce w systemie praw człowieka ONZ; przypomina o swoim zdecydowanym poparciu dla procedur specjalnych i podkreśla podstawowe znaczenie, jakie ma niezależność tych mandatów;
47. nakłania państwa do pełnej współpracy w procedurach specjalnych, między innymi przez niezwłoczne przyjmowanie pełnomocników wizytujących dany kraj, reagowanie na ich działania podejmowane w trybie pilnym i zarzuty o naruszanie praw, a także przez zapewnianie odpowiednich działań następczych wynikających z zaleceń pełnomocników; nakłania członków Rady Praw Człowieka ONZ, by dawali przykład w tych kwestiach;
48. z zadowoleniem przyjmuje działania podjęte przez UE w celu wspólnego przedłużenia stałego zaproszenia dla wszystkich specjalnych procedur ONZ w zakresie praw człowieka, dając przykład w tej kwestii; zachęca pozostałe państwa członkowskie ONZ do takiego samego postępowania;
49. potępia wszelkie formy represji wobec osób, które współpracują w ramach mechanizmu specjalnych procedur; podkreśla, że takie działania osłabiają cały system praw człowieka ONZ; wzywa wszystkie państwa do zapewnienia odpowiedniej ochrony przed takimi aktami zastraszania;
Zaangażowanie UE
50. podkreśla z najwyższą mocą ogromne znaczenie, jakie ma aktywne uczestnictwo UE w mechanizmach ONZ w zakresie praw człowieka, w tym w Radzie Praw Człowieka ONZ; zachęca państwa członkowskie do takiego uczestnictwa poprzez współautorstwo rezolucji, aktywny udział w debatach i interaktywnym dialogu, a także wydawanie oświadczeń;
51. z zadowoleniem przyjmuje powołanie Specjalnego Przedstawiciela UE ds. Praw Człowieka Stavrosa Lambrinidisa; zachęca go do pracy na rzecz skuteczności i widoczności polityki UE w zakresie praw człowieka w Radzie Praw Człowieka ONZ oraz do nawiązania bliskiej współpracy z Biurem Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka i specjalnymi procedurami; oczekuje dobrej współpracy ze specjalnym przedstawicielem w tych kwestiach;
52. z zadowoleniem przyjmuje udział Specjalnego Przedstawiciela UE ds. Praw Człowieka w Forum biznesu i praw człowieka w Genewie w dniach 4-5 grudnia 2012 r.;
53. przypomina o potencjale w zakresie skuteczności działań UE, gdy Unia i jej państwa członkowskie wykorzystują swoją zbiorową siłę; podkreśla znaczenie dalszej poprawy koordynacji i zacieśniania współpracy między państwami członkowskimi w tym zakresie, aby zajmować wspólne stanowisko w kwestiach dotyczących praw człowieka; ponownie wzywa do podjęcia śmielszych i ambitniejszych działań oraz konkretnych zobowiązań zamiast przyjmowania najmniejszego wspólnego mianownika;
54. podkreśla znaczenie ratyfikacji Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, która była pierwszą ratyfikacją konwencji ONZ przez UE jako podmiot prawny;
55. ponownie podkreśla, że obrona niezależności Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka (OHCHR) jest dla UE niezmiernie ważna z uwagi na konieczność zadbania o to, by wykonywało ono swoje zadania w sposób bezstronny; przypomina, że ogromne znaczenie ma zapewnienie wystarczającego finansowania, aby biura regionalne OHCHR mogły nadal funkcjonować;
56. zauważa, że ochrona obrońców praw człowieka należy do najważniejszych priorytetów polityki UE w zakresie praw człowieka; podkreśla, że represje wobec obrońców praw człowieka, którzy współpracują z programami ONZ w zakresie praw człowieka, oraz zastraszanie takich osób grozi osłabieniem tego systemu; docenia w związku z tym praktyczne i finansowe wsparcie udzielane w przypadku pilnych działań w celu ochrony i wsparcia obrońców praw człowieka w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka;
57. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie grupy roboczej Rady ds. praw człowieka (COHOM) z siedzibą w Brukseli; z zadowoleniem przyjmuje starania COHOM na rzecz lepszego przygotowywania i lepszej koordynacji stanowisk UE na sesje Rady Praw Człowieka ONZ, w tym organizowanie posiedzeń COHOM w Genewie; raz jeszcze podkreśla, iż oczekuje, że COHOM przyczyni się do zapewnienia spójności między zewnętrznym i wewnętrznym wymiarem polityki UE w zakresie praw człowieka;
58. z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie wysiłków w celu koordynacji stanowiska UE w sposób bardziej systematyczny i strategiczny przed sesjami Rady Praw Człowieka ONZ, wraz ze skutecznym zapewnianiem wsparcia państw trzecich w odpowiednim czasie; wyraża nadzieję, że taka praktyka będzie w przyszłości kontynuowana i intensyfikowana;
59. oczekuje, że opracowanie strategii UE w zakresie praw człowieka dla poszczególnych krajów będzie należycie skoordynowane z działaniami UE na forach ONZ; ponownie zaleca upublicznianie strategii UE w zakresie praw człowieka dla poszczególnych krajów, aby uwidocznić zaangażowanie UE na rzecz praw człowieka w krajach trzecich oraz aby obrońcy i działacze praw człowieka dokumenty mogli znajdować oparcie w tych dokumentach;
60. podkreśla znaczenie uwypuklania zagadnienia kurczenia się przestrzeni dla organizacji pozarządowych w Radzie Praw Człowieka ONZ; zachęca państwa członkowskie UE do podjęcia wspólnych wysiłków w celu poruszenia tej kwestii;
61. w świetle najnowszych doniesień o udziale firm z UE w łamaniu praw człowieka w krajach trzecich ponownie apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa o zwrócenie uwagi na tę kwestię; w związku z tym ponowie podkreśla, jak ważne jest zapewnienie większej spójności strategii polityki wewnętrznej i zewnętrznej oraz pełne przestrzeganie praw człowieka w polityce wewnętrznej, aby uniknąć stosowania podwójnych standardów;
62. upoważnia swoją delegację na 22. sesję Rady Praw Człowieka ONZ do wyrażenia obaw i poglądów zawartych w niniejszej rezolucji; wzywa delegację do sporządzenia sprawozdania ze swojej wizyty dla Podkomisji Praw Człowieka; uznaje za niezbędne utrzymanie praktyki wysyłania delegacji PE na istotne sesje Rady Praw Człowieka i Zgromadzenia Ogólnego ONZ;
O.
o o
63. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Specjalnemu Przedstawicielowi UE ds. Praw Człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, przewodniczącemu 67. Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przewodniczącemu Rady Praw Człowieka ONZ, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka i ustanowionej przez Komisję Spraw Zagranicznych grupie roboczej UE-ONZ.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0250.
- [2] Teksty przyjęte P7_TA(2012)0058.
- [3] Teksty przyjęte P7_TA(2012)0504.
- [4] Teksty przyjęte P7_TA(2012)0503.
- [5] P7_TA(2012)0470.
- [6] Art. 2, art. 3 ust. 5 i art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej.