PROJEKT REZOLUCJI w sprawie rozporządzeń delegowanych Komisji z dnia 19 grudnia 2012 r., uzupełniających rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez partnera centralnego (C(2012)9593), oraz wymogów wobec partnerów centralnych (C(2012)9623)
4.2.2013 - (2013/2522(RSP))
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Werner Langen
B7‑0078/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rozporządzeń delegowanych Komisji z dnia 19 grudnia 2012 r., uzupełniających rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez partnera centralnego (C(2012)9593), oraz wymogów wobec partnerów centralnych (C(2012)9623)
Parlament Europejski,
– uwzględniając rozporządzenia delegowane Komisji C(2012)9593 i C(2012)9623,
– uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych)[1],
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji[2],
– uwzględniając projekt regulacyjnych standardów technicznych, przedłożony w dniu 27 września 2012 r. przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW) zgodnie z art. 4 ust. 4, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 4, art. 8 ust. 5, art. 10 ust. 4, art. 11 ust. 14, art. 25 ust. 8, art. 26 ust. 9, art. 29 ust. 4, art. 34 ust. 3, art. 41 ust. 5, art. 42 ust. 5, art. 44 ust. 2, art. 45 ust. 5, art. 46 ust. 3, art. 47 ust. 8 i art. 49 ust. 4 rozporządzenia (EU) nr 648/2012,
– uwzględniając projekt rezolucji Komisji Gospodarczej i Monetarnej,
– uwzględniając art. 87a ust. 3 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że rozporządzenie (UE) nr 648/2012 ustanawia wymogi w zakresie usług rozliczeniowych i dwustronnego zarządzania ryzykiem dotyczące kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, wymogi w zakresie zgłaszania kontraktów dotyczących instrumentów pochodnych oraz jednolite wymogi dotyczące prowadzenia działalności przez partnerów centralnych i repozytoria transakcji;
B. mając na uwadze, że po przedłożeniu projektu regulacyjnych standardów technicznych m.in. przez EUNGiPW rozporządzenie to upoważnia Komisję do przyjmowania aktów delegowanych w szeregu określonych dziedzin, zgodnie z procedurą określoną w art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 (rozporządzenie w sprawie EUNGiPW);
C. mając na uwadze, że w dniu 27 września 2012 r. EUNGiPW przedłożył Komisji sześć projektów regulacyjnych standardów technicznych w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kolegiów partnerów centralnych, wymogów wobec partnerów centralnych i repozytoriów transakcji[3];
D. mając na uwadze, że w dniu 19 grudnia 2012 r. Komisja przyjęła pięć z tych projektów regulacyjnych standardów technicznych w formie rozporządzeń delegowanych, nie dokonawszy zmian w projektach przedłożonych przez EUNGiPW; mając na uwadze, że projekt regulacyjnego standardu technicznego dotyczącego kolegiów partnerów centralnych nie został przyjęty przez Komisję; mając na uwadze, że stosownie do art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EUNGiPW w przypadku niezatwierdzenia przez Komisję projektu standardu regulacyjnego powiadamia ona o tym m.in. Parlament Europejski i podaje powody swojej decyzji; mając na uwadze, że Komisja przekazała te informacje dopiero w piśmie z dnia 31 stycznia 2013 r., czyli sześć tygodni po decyzji o nieprzyjęciu projektu standardu regulacyjnego;
E. mając na uwadze, że przedmiotem dwóch rozporządzeń delegowanych przyjętych przez Komisję – C(2012)9593 i C(2012)9623 – są odpowiednio regulacyjne standardy techniczne dotyczące pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązek rozliczania, rejestr publiczny, dostęp do systemu obrotu, kontrahenci niefinansowi, techniki ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez partnera centralnego, oraz wymogi wobec partnerów centralnych;
F. mając na uwadze, że na podstawie art. 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EUNGiPW Parlament i Rada w ciągu trzech miesięcy od daty powiadomienia o standardzie przyjętym przez Komisję mogą wyrazić sprzeciw wobec regulacyjnego standardu technicznego;
G. mając na uwadze, że okres kontroli ogranicza się do jednego miesiąca od daty powiadomienia, jeżeli przyjęty przez Komisję akt delegowany nie różni się od projektu regulacyjnego standardu technicznego, przedłożonego przez EUNGiPW, tak jak w rozpatrywanym przypadku;
H. mając na uwadze, że zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EUNGiPW oraz art. 87a ust. 5 Regulaminu Parlamentu Europejskiego przewodniczący Komisji Gospodarczej i Monetarnej w imieniu Parlamentu powiadomił Komisję i Radę w pismach z dnia 21 grudnia 2012 r. i 9 stycznia 2013 r. o tym, że termin zostanie wydłużony o jeden miesiąc;
I. mając na uwadze, że jeżeli Parlament lub Rada wyrażą sprzeciw wobec regulacyjnego standardu technicznego w okresie kontroli, nie zacznie on obowiązywać;
J. mając na uwadze, że zgodnie z ust. 2 wspólnego porozumienia Parlamentu, Rady i Komisji w sprawie aktów delegowanych owe trzy instytucje współpracują w ramach procedury prowadzącej do przyjęcia aktów delegowanych w celu sprawnego wykonywania uprawnień delegowanych i skutecznej kontroli tych uprawnień przez Parlament i Radę;
K. mając na uwadze, że przed przyjęciem regulacyjnych standardów technicznych Komisja powinna zapoznać się z harmonogramem Parlamentu, aby mógł on skorzystać z przysługujących mu praw kontroli, a także powinna unikać przyjmowania takich standardów wówczas, gdy okres kontroli, jakim dysponuje Parlament, jest ograniczony do mniej niż dwóch miesięcy, co obejmuje również wydłużenie okresu kontroli, przewidziane w art. 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EUNGiPW;
L. mając na uwadze, że w niedługi czas po przedłożeniu przez EUNGiPW projektu regulacyjnych standardów technicznych służby Parlamentu przekazały służbom Komisji uwagi posłów komisji przedmiotowo właściwej na temat tych standardów; mając na uwadze, że służby Komisji ustosunkowały się do tych uwag dopiero po przyjęciu rozporządzeń delegowanych; mając na uwadze, że od Komisji, a w odpowiednich przypadkach również od EUNGiPW należy oczekiwać szybkiej reakcji na uwagi posłów dotyczące projektu regulacyjnych standardów technicznych, zwłaszcza jeżeli poglądy wyrażone przez posłów nie znajdują odzwierciedlenia w regulacyjnych standardach technicznych przyjętych przez Komisję;
M. mając na uwadze, że nie wszystkie projekty regulacyjnych standardów technicznych, przewidziane w rozporządzeniu w sprawie infrastruktury rynku europejskiego (rozporządzenie EMIR), zostały przedłożone przez EUNGiPW w terminie 30 września 2012 r., wyznaczonym w tym rozporządzeniu; mając na uwadze, że wciąż brakuje zwłaszcza projektu regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 4 ust. 4 i art. 11 ust. 15 rozporządzenia EMIR; mając na uwadze, że w przypadku opóźnień w związku z opracowaniem i przyjęciem regulacyjnych standardów technicznych Parlament powinien zostać odpowiednio poinformowany o zmienionym harmonogramie i powodach opóźnień;
N. mając na uwadze, że zgodnie z motywem 25 rozporządzenia C(2012)9593 przekroczenie jednej z wartości ustalonych dla klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym powinno wywołać przekroczenie progu powodującego obowiązek rozliczania dla wszystkich klas; mając na uwadze, że stosowanie tego podejścia może skutkować obowiązkiem rozliczania i wymogami depozytowymi w stosunku do innych podmiotów należących do tej samej grupy, co nie leżało w zamyśle autorów rozporządzenia EMIR; mając na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. b) rozporządzenia EMIR w rozporządzeniu delegowanym należy określić wartości progów rozliczania przy uwzględnieniu pozycji i ekspozycji w podziale na kontrahentów i klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym; mając na uwadze, że rozporządzenie EMIR nie wymaga, aby w przypadku, gdy kontrahent niefinansowy przekracza próg rozliczania w jednej klasie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, jego grupa automatycznie musiała rozliczać wszystkie inne klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym; mając na uwadze, że w art. 26 ust. 1 rozporządzenia delegowanego C(2012)9623 rozróżnia się – poprzez ustalenie różnych okresów likwidacji do celów obliczania wysokości depozytu zabezpieczającego – między instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu na rynku regulowanym oraz instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które podlegają zarówno obowiązkowi rozliczania, jak i obowiązkowi obrotu oraz mają porównywalny profil ryzyka; mając na uwadze, że podejście takie może mieć wpływ na zarządzanie ryzykiem w przedsiębiorstwach UE, a co za tym idzie – ogólne negatywne skutki makroekonomiczne;
O. mając na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. b) i motywem 31 rozporządzenia EMIR określenie wartości progów rozliczania powinno uwzględniać systemowe znaczenie sumy pozycji i ekspozycji netto w podziale na kontrahentów i klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
P. mając na uwadze, że nie uwzględniono tego w sposób wystarczający w art. 11 i motywie 22 rozporządzenia delegowanego C(2012)9593, które dotyczą wartości referencyjnej brutto pozycji w instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym do celów ustalania progu rozliczania w przypadku kontrahentów niefinansowych; mając na uwadze, że próg rozliczania oparty na pozycjach brutto może skutkować obowiązkowym rozliczaniem na poziomie znacznie niższym niż poziom charakteryzujący się znaczeniem systemowym; mając na uwadze, że próg odnoszący się do ekspozycji netto lepiej odzwierciedlałby ryzyko, a wszystkie zainteresowane strony mogłyby go z łatwością wdrożyć;
Q. mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia EMIR obowiązek wyceny rynkowej dotyczy kontrahentów niefinansowych podlegających obowiązkowi rozliczania; mając na uwadze, że ów przepis rozporządzenia EMIR nie został w wystarczającym stopniu uwzględniony w art. 13 i motywie 28 rozporządzenia delegowanego C(2012)9593; mając na uwadze, że brak jasności w rozporządzeniu delegowanym jest niezgodny z intencją rozporządzenia EMIR; mając na uwadze, że w rozporządzeniu delegowanym należy wyjaśnić, iż kontrahenci niefinansowi niepodlegający obowiązkowi rozliczania nie mają obowiązku dokonywania wyceny rynkowej;
R. mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 rozporządzenia EMIR kontrahenci, którzy zawierają kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, nierozliczany przez partnera centralnego, mają obowiązek zadbania o to, aby istniały odpowiednie procedury i uzgodnienia służące ocenie, monitorowaniu i ograniczaniu ryzyka operacyjnego i ryzyka kredytowego kontrahenta; mając na uwadze, że na mocy art. 13 ust. 3 lit. b) rozporządzenia delegowanego C(2012)9593 ustala się, iż wartością progową jest 100 kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym przypadających na jednego kontrahenta, powyżej której w przypadku kontrahenta niefinansowego niepodlegającego obowiązkowi rozliczania raz na kwartał wymagane jest uzgodnienie portfela; mając na uwadze, że uzgadnianie portfela co kwartał jest bardzo kosztowne w przypadku kontrahentów niefinansowych; mając na uwadze, że 300 kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym byłoby odpowiedniejszą wartością progową dla kontrahentów niefinansowych niepodlegających obowiązkowi rozliczania;
S. mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia EMIR kontrahenci finansowi i niefinansowi, którzy zawierają kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, nierozliczany przez partnera centralnego, mają obowiązek zadbania o to, aby istniały odpowiednie procedury i uzgodnienia służące ocenie, monitorowaniu i ograniczaniu ryzyka operacyjnego i ryzyka kontrahenta, w tym co najmniej m.in. szybkie potwierdzenie, w miarę możliwości drogą elektroniczną, warunków danego kontraktu pochodnego będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;
T. mając na uwadze, że w art. 12 rozporządzenia delegowanego C(2012)9593 wyszczególnia się te procedury i uzgodnienia; mając na uwadze, że choć w artykule tym dopuszcza się stopniowe wdrożenie procedur elektronicznego potwierdzania, nie oddaje on w odpowiedni sposób intencji rozporządzenia EMIR, które przewiduje możliwość uwzględnienia alternatywnych procedur o stałym charakterze w odniesieniu do pewnych kontrahentów lub transakcji, w przypadku których potwierdzenie drogą elektroniczną jest nieodpowiednie; mając na uwadze, że w rozporządzeniu delegowanym należy na przykład uwzględnić sytuacje, w których nieodpowiednie byłoby wymaganie szybkiego potwierdzenia drogą elektroniczną zawarcia kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym przez mniejszych kontrahentów niefinansowych, którzy rzadko dokonują transakcji, oraz że w rozporządzeniu tym należy określić warunki, jakie powinny zostać spełnione w przypadku alternatywnych procedur ręcznych;
U. mając na uwadze, że zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia EMIR partner centralny przyjmuje wysoce płynne zabezpieczenia o minimalnym ryzyku kredytowym i rynkowym do pokrycia swojej pierwotnej i bieżącej ekspozycji wobec swoich członków rozliczających; mając na uwadze, że w odniesieniu do kontrahentów niefinansowych partnerzy centralni mogą akceptować gwarancje bankowe i uwzględniać je przy obliczaniu ekspozycji względem banku będącego członkiem rozliczającym; mając na uwadze, że zgodnie z art. 46 ust. 3 lit. c) warunki, na jakich mogą być akceptowane gwarancje banków komercyjnych, określa się w regulacyjnych standardach technicznych;
V. mając na uwadze, że zgodnie z sekcją 2 ust. 1 lit. h) załącznika I do rozporządzenia delegowanego C(2012)9623 gwarancja banku komercyjnego jest w pełni zabezpieczona, a zabezpieczenie nie jest obciążone ryzykiem niekorzystnej korelacji, wynikającym z powiązania ze zdolnością kredytową gwaranta lub niefinansowego członka rozliczającego, chyba że owo ryzyko niekorzystnej korelacji zostało odpowiednio ograniczone, a ponadto partner centralny ma szybki dostęp do tego zabezpieczenia oraz jest ono wyłączone z masy upadłościowej na wypadek jednoczesnego niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego i gwaranta;
W. mając na uwadze, że przepis ten znacznie ogranicza stosowanie gwarancji bankowych, uniemożliwiając w rzeczywistości kontrahentom niefinansowym korzystanie z nich, co nie jest zgodne z art. 46 ust. 1 rozporządzenia EMIR;
X. mając na uwadze, że w motywie 90 rozporządzenia EMIR stwierdza się, co następuje: „Ważne jest zapewnienie spójności wymogów dotyczących partnerów centralnych i repozytoriów transakcji w skali międzynarodowej. Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z dotychczasowymi zaleceniami opracowanymi przez Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku (CPSS) i Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO), w których zwraca się uwagę, iż zasady CPSS i IOSCO dotyczące infrastruktury rynku finansowego, w tym partnerów centralnych, ustanowiono w dniu 16 kwietnia 2012 r.”;
Y. mając na uwadze, że w art. 26 rozporządzenia delegowanego C(2012)9623 określa się okres likwidacji dla instrumentów finansowych innych niż instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są rezultatem odejścia od równoważnych uzgodnień w Stanach Zjednoczonych i które wykraczają poza zalecenia zawarte w zasadach CPSS i IOSCO dotyczących infrastruktury rynku finansowego i ustanowionych w dniu 16 kwietnia 2012 r.; mając na uwadze, że podejście takie miałoby negatywny wpływ na użytkowników tych instrumentów mających siedzibę w UE w porównaniu z użytkownikami mającymi siedzibę w granicach innych jurysdykcji, w tym również w Stanach Zjednoczonych, a zatem pociągałoby za sobą ogólne negatywne skutki makroekonomiczne; niemniej jednak mając na uwadze, że EUNGiPW i właściwe organy krajowe muszą ocenić, czy w przypadku wystąpienia sytuacji niewykonania zobowiązania możliwe jest zagwarantowanie likwidacji wszystkich pozycji w obrębie tych ram czasowych bez względu na okoliczności;
Z. mając na uwadze, że z myślą o szybkim wdrożeniu rozporządzenia EMIR Parlament oczekuje ścisłej współpracy z EUNGiPW i Komisją w ramach przyspieszonego procesu ponownego przedłożenia rozporządzeń delegowanych C(2012)9593 i C(2012)9623 w zmienionej formie;
1. wyraża sprzeciw wobec rozporządzeń delegowanych C(2012)9593 i C(2012)9623;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji oraz do powiadomienia jej, że przedmiotowe rozporządzenia delegowane nie mogą wejść w życie;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.