PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Egipcie
6.3.2013 - (2013/2542(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Willy Meyer, Marie-Christine Vergiat w imieniu grupy GUE/NGL
B7‑0098/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Egipcie
2013/2542 (NLE)
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Egiptu,
– uwzględniając plan działania UE–Egipt z 2007 r. oraz układ o stowarzyszeniu między UE a Egiptem, który wszedł w życie z dniem 1 czerwca 2004 r.,
– uwzględniając swoją poprzednią rezolucję z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie europejskiej polityki sąsiedztwa oraz rezolucję w sprawie Unii dla Śródziemnomorza[1],
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych ONZ ratyfikowany przez Egipt w 1982 r.,
– uwzględniając art. 122 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że już dwa lata minęły od chwili ustąpienia Hosniego Mubaraka ze stanowiska po manifestacjach na placu Tahrir oraz rewolcie w całym kraju, w ramach której wzywano do gruntownych reform systemu politycznego, gospodarczego i społecznego w Egipcie, położenia kresu korupcji, pełnej wolności, prawdziwej demokracji, poszanowania praw człowieka, poprawy warunków życia i państwa świeckiego;
B. mając na uwadze, że demonstranci nadal domagają się realizacji tych samych celów dotyczących wolności, godności ludzkiej i sprawiedliwości społecznej jak podczas rewolucji z 25 stycznia; mając na uwadze, że domagają się oni podwyżki płac celem odzwierciedlenia podwyżek cen, poprawy w zakresie mieszkalnictwa, zdrowia, tworzenia miejsc pracy, wycofania konstytucji w jej przekłamanej formie, utworzenia rządu ocalenia narodowego i rozpisania wcześniejszych wyborów prezydenckich;
C. mając na uwadze, że Egipt od miesięcy zmaga się z kryzysem politycznym i gospodarczym; mając na uwadze ciągłe fale protestów przeciw Muhammadowi Mursiemu, które wielokrotnie przekształcały się w śmiertelne starcia i zamieszki; mając na uwadze, że prezydent Mursi oraz Stowarzyszenie Braci Muzułmanów podążają w rzeczywistości tą samą drogą co odsunięty od władzy Hosni Mubarak i nie przeprowadzają reform, dążąc jednocześnie do zaprowadzenia systemu bardziej konserwatywnego pod względem religijnym;
D. mając na uwadze, że w 2012 r. w całym Egipcie odnotowano ponad 3400 protestów dotyczących kwestii gospodarczych i społecznych, które przybrały w większości formę strajków i okupacji; mając na uwadze, że liczba ta przekracza prawie pięciokrotnie liczbę protestów w którymkolwiek roku od roku 2000, a także mając na uwadze, że ponad dwie trzecie z tych protestów odbyło się po zaprzysiężeniu Muhammada Mursiego na prezydenta w dniu 30 czerwca;
E. mając na uwadze, że ataki fizyczne i prawne na działaczy związkowych zwiększyły się od czasu zaprzysiężenia prezydenta Mursiego; mając na uwadze, że we wrześniu 2012 r. pięciu przywódców związkowych w przedsiębiorstwie portowym w Aleksandrii (Alexandria Port Containers Company) zostało skazanych na pięć lat pozbawienia wolności za kierowanie strajkiem 600 pracowników w październiku 2011 r., a także mając na uwadze, że wyrok ten jest obecnie przedmiotem odwołania;
F. mając na uwadze, że demonstranci protestują przeciwko prezydentowi Mursiemu od wielu miesięcy; mając na uwadze, że ludność wyszła na ulice, aby zaprotestować przeciwko sytuacji w kraju pod rządami Stowarzyszenia Braci Muzułmanów, która zamiast ulec poprawie, pogorszyła się; mając na uwadze, że tłumienie przez rząd manifestacji przypomina praktyki tłumienia manifestacji przez Hosniego Mubaraka; mając na uwadze, że manifestanci protestują przeciwko torturom, gnębieniu, przetrzymywaniu, linczowaniu i gwałtom na ludności Egiptu i domagają się postawienia osób odpowiedzialnych za te czyny przed sądem; mając na uwadze, że narasta frustracja z powodu wolnego tempa reform i powtarzających się przypadków nadużyć popełnianych przez policję i inne służby bezpieczeństwa, które nadal działają w poczuciu bezkarności; mając na uwadze, że to bezkarność doprowadziła w ostatnich miesiącach do wystąpienia przypadków molestowania i napaści na kobiety w pobliżu placu Tahrir ;
G. mając na uwadze, że w dniu 25 stycznia i w dniach kolejnych, podczas obchodów drugiej rocznicy rewolucji z 25 stycznia, w wyniku niepotrzebnego użycia siły zbrojnej przez służby bezpieczeństwa podczas weekendowych starć z manifestantami przynajmniej 45 osób poniosło śmierć, a ponad 1000 zostało rannych;
H. mając na uwadze, że nowa konstytucja przygotowana przez partię Muhammada Mursiego – Stowarzyszenie Braci Muzułmanów – otwiera drogę do wprowadzenia państwa wyznaniowego i nie gwarantuje wolności wypowiedzi, ponieważ legalizuje konfiskatę gazet i kary więzienia dla dziennikarzy; mając na uwadze, że konstytucja uniemożliwia bezpłatne szkolnictwo, zezwala na dyskryminację religijną, umniejsza prawa kobiet i dzieci oraz nie zapewnia prawa do opieki zdrowotnej i mieszkania oraz praw pracowniczych; mając na uwadze, że konstytucja umieszcza prezydenta Mursiego poza prawem i pozwala na sądzenie cywilów przed trybunałami wojskowymi;
I. mając na uwadze, że Rada Szury (wyższa izba parlamentu) zajmuje się obecnie opracowaniem prawa ograniczającego strajki i manifestacje, a także mając na uwadze, że prawo to opiera się na wysoce restrykcyjnej Ustawie 14 z 1923 r., która ma swoje źródła w brytyjskich represjach z czasów kolonialnych w następstwie powstania przeciwko brytyjskiej okupacji z roku 1919;
J. mając na uwadze, że Egipt zapowiedział nowe prawo zakazujące kontaktów krajowych organizacji pozarządowych z organizacjami zagranicznymi bez uprzedniej zgody służb bezpieczeństwa; mając na uwadze, że w świetle obecnego prawodawstwa rejestracja organizacji pozarządowych oraz finansowanie ze środków zagranicznych i tak już są utrudnione; mając na uwadze, że to nowe prawo poważnie ogranicza zdolność organizacji pozarządowych do prowadzenia misji rozpoznawczych i podejmowania innych podstawowych działań, a także jeszcze bardziej ogranicza ich finansowanie;
K. mając na uwadze, że Hosni Mubarak został skazany w czerwcu na karę dożywotniego więzienia za współudział w zabójstwach, lecz sąd apelacyjny uchylił wyrok w styczniu i nakazał ponowne przeprowadzenie procesu, który rozpocznie się w dniu 13 kwietnia; mając na uwadze, że pomimo tego nie wszczęto jeszcze żadnego niezależnego dochodzenia;
L. mając na uwadze, że Unia Europejska, w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa, rozwija szczególne stosunki z państwami z nią sąsiadującymi, dążąc do utworzenia przestrzeni dobrobytu i dobrego sąsiedztwa, opartej na wartościach wspólnych dla UE i jej partnerów i charakteryzującej się bliskimi i pokojowymi stosunkami opartymi na współpracy;
M. mając na uwadze, że wybory parlamentarne w Egipcie odbędą się w dniu 22 kwietnia, a Narodowy Front Wyzwolenia, będący w opozycji, ogłosił bojkot tych wyborów;
N. mając na uwadze, że w dniu 2 marca podczas wizyty sekretarza stanu USA w Egipcie wezwał on Egipt do przyjęcia gospodarczych reform oszczędnościowych koniecznych, aby zakwalifikować się do otrzymania pożyczki z Międzynarodowego Funduszu Walutowego w wysokości 4,8 mld USD, oraz zapowiedział również wkład USA w wysokości 190 mln USD w ramach wsparcia budżetowego; mając na uwadze, że te reformy oszczędnościowe związane z kontrolą deficytu spowodują pogorszenie warunków pracy, warunków socjalnych i mieszkaniowych ludności Egiptu;
1. ponawia swoje poparcie dla żądań ludności Egiptu, która domaga się wolności, godności ludzkiej, sprawiedliwości społecznej, pełnej wolności, prawdziwej demokracji, poszanowania praw człowieka, lepszych warunków życia i państwa świeckiego, a w szczególności podwyżki płac celem odzwierciedlenia podwyżek cen, poprawy w zakresie mieszkalnictwa, zdrowia, stworzenia miejsc pracy, wycofania konstytucji w jej przekłamanej formie, utworzenia rządu ocalenia narodowego i rozpisania wcześniejszych wyborów prezydenckich;
2. jest niezwykle zaniepokojony zwiększonymi represjami i atakami na związki zawodowe i działaczy związkowych i domaga się przywrócenia do pracy pracowników, którzy zostali zwolnieni za ich działalność w związkach zawodowych;
3. broni prawa pracowników do tworzenia związków zawodowych i angażowania się w działalność związkową bez strachu przed represjami;
4. wzywa do powołania niezależnej i bezstronnej komisji śledczej, która miałaby zbadać przypadki naruszenia praw człowieka przez reżim Hosniego Mubaraka, w tym przez Radę Najwyższą Sił Zbrojnych, a także za prezydentury Muhammada Mursiego, w tym przypadki egzekucji pozasądowych i niesłusznych aresztowań, w celu wykrycia osób odpowiedzialnych i w uzasadnionych przypadkach pociągnięcia ich do odpowiedzialności, przyznając odszkodowania ofiarom i ich rodzinom;
5. zdecydowanie sprzeciwia się warunkom dołączonym do pożyczki z MFW, ponieważ doprowadzą one do pogorszenia warunków życia robotników i najniższych warstw społecznych w egipskim społeczeństwie;
6. domaga się, by decyzja co do przyszłości Egiptu pozostała w gestii narodu egipskiego bez jakiejkolwiek ingerencji z zewnątrz;
7. wzywa władze Egiptu do dopilnowania, aby nowa ustawa o organizacjach pozarządowych była zgodna z prawem międzynarodowym, przestrzegała praw wolności wypowiedzi i wolności zrzeszania się i była poparta przejrzystymi konsultacjami z organizacjami praw człowieka i innymi organizacjami pozarządowymi;
8. zwraca się do władz Egiptu, aby położyły kres bezkarności i podjęły zdecydowane kroki celem zaprzestania gwałtów, molestowania seksualnego i wszelkich rodzajów dyskryminacji ze względu na płeć;
9. ponownie podkreśla, że stosunki gospodarcze, polityczne, społeczne, kulturalne i inne pomiędzy UE i krajem objętym EPS muszą opierać się na równym traktowaniu, nieingerencji, solidarności, dialogu oraz poszanowaniu konkretnych asymetrii i charakterystycznych cech poszczególnych krajów;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej/wysokiej przedstawiciel Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, Zgromadzeniu Parlamentarnemu Unii dla Śródziemnomorza, Unii Afrykańskiej oraz rządowi i parlamentowi Egiptu.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0576.