PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Egipcie
6.3.2013 - (2013/2542(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Marietje Schaake, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Alexander Graf Lambsdorff, Ivo Vajgl, Jelko Kacin, Hans van Baalen, Alexandra Thein, Graham Watson, Marielle de Sarnez, Edward McMillan-Scott w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0095/2013
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Egiptu, w szczególności rezolucję z dnia 16 lutego 2012 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Egipcie[1],
– uwzględniając parlamentarne debaty plenarne na temat Egiptu i Bliskiego Wschodu, które odbyły się 12 czerwca 2012 r., 4 lipca 2012 r. i 12 grudnia 2012 r.,
– uwzględniając następujące oświadczenia (rzecznika) wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji Catherine Ashton: oświadczenie z dnia 18 marca 2012 r. w sprawie śmierci papieża Szenudy III, oświadczenie z dnia 11 maja 2012 r. w sprawie sytuacji w Egipcie przed wyborami prezydenckimi w dniach 23-24 maja, oświadczenie z dnia 25 maja w sprawie wyborów prezydenckich w Egipcie, oświadczenie z dnia 1 czerwca 2012 r. w sprawie zniesienia stanu wyjątkowego w Egipcie, oświadczenie z dnia 15 czerwca 2012 r. w sprawie orzeczenia egipskiego Najwyższego Trybunału Konstytucyjnego z dnia 14 czerwca o niezgodności z konstytucją ram legislacyjnych dotyczących wyborów parlamentarnych, oświadczenie z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie sytuacji politycznej w Egipcie, oświadczenie z dnia 30 czerwca 2012 r. w sprawie objęcia urzędu przez prezydenta Egiptu Muhammada Mursiego, oświadczenie z dnia 24 lipca 2012 r. w sprawie powołania nowego premiera Egiptu, oświadczenie z dnia 5 grudnia 2012 r. w sprawie sytuacji w Egipcie, oświadczenie z dnia 25 grudnia 2012 r. w sprawie referendum w Egipcie oraz oświadczenie z dnia 25 stycznia 2013 r. w sprawie masakry w Port Saidzie,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Egiptu z dnia 27 lutego 2012 r., 25 czerwca 2012 r., 19 listopada 2012 r., 10 grudnia 2012 r. i 8 lutego 2013 r.,
– uwzględniając raport z postępów Egiptu w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa z dnia 15 maja 2012 r.,
– uwzględniając nowe rozmowy dotyczące szkolnictwa wyższego, jakie przeprowadziła Komisja z krajami południowego wybrzeża Morza Śródziemnego, w tym z Egiptem, w dniu 2 lipca 2012 r., a których celem była ocena wyzwań stojących przed edukacją na szczeblu wyższym oraz zwiększenie wsparcia UE i zacieśnienie współpracy z UE w przyszłości,
– uwzględniając wizytę wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji w Egipcie w dniach 18-19 lipca 2012 r. oraz spotkanie z prezydentem Mursim w Brukseli w dniu 13 grudnia 2012 r.,
– uwzględniając posiedzenie grupy zadaniowej UE-Egipt w dniach 13-14 listopada 2012 r., konkluzje współprzewodniczących grupy zadaniowej UE-Egipt, pakiet pomocy gospodarczej i politycznej dla przemian w Egipcie, w szczególności wsparcie dla tworzenia miejsc pracy i kształcenia zawodowego ludzi młodych w Egipcie, a także cztery podpisane listy intencyjne w sprawie zapewnienia wzajemnych korzyści dla przedsiębiorstw w UE i w Egipcie, jak również uwagi wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji oraz komisarza ds. europejskiej polityki sąsiedztwa Stefana Fülego,
– uwzględniając deklarację z Kairu, przyjętą na drugim posiedzeniu ministrów spraw zagranicznych UE-Liga Arabska w dniu 13 listopada 2012 r.,
– uwzględniając wypowiedzi przewodniczącego Rady Europejskiej Hermana van Rompuya po spotkaniu z prezydentem Egiptu Muhammadem Mursim w Kairze w dniu 13 stycznia 2013 r.,
– uwzględniając komunikat prasowy Rady z dnia 8 lutego 2013 r. zatytułowany „Reakcja UE na wydarzenia arabskiej wiosny – dwa lata później”,
– uwzględniając współpracę między Europejskim Bankiem Inwestycyjnym a Islamskim Bankiem Rozwoju, szczególnie w regionie Morza Śródziemnego, którą ogłoszono w dniu 9 lutego 2012 r.,
– uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 15 maja 2012 r. zatytułowany „Realizacja nowej europejskiej polityki sąsiedztwa”,
– uwzględniając umowę o stowarzyszeniu między UE a Egiptem z 2001 r. (która weszła w życie w dniu 1 czerwca 2004 r.), wzmocnioną uzgodnionym w 2007 r. planem działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa,
– uwzględniając oświadczenia Navi Pillay, Wysokiej Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, z dnia 7 grudnia 2012 r. w sprawie przemocy w Egipcie i poważnych problemów z projektem konstytucji oraz z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie potrzeby przeprowadzenia poważnego dialogu i położenia kresu nadmiernemu stosowaniu przemocy,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika Sekretarza Generalnego ONZ w sprawie Egiptu z dnia 24 stycznia 2013 r.,
– uwzględniając oświadczenie dyrektor wykonawczej ONZ Kobiety Michelle Bachelet z dnia 31 stycznia 2013 r., w którym wyraziła ona głębokie zaniepokojenie eskalacją przemocy wobec kobiet w miejscach publicznych w Egipcie,
– uwzględniając orzeczenie egipskiego Najwyższego Trybunału Konstytucyjnego z dnia 14 czerwca 2012 r., w którym trybunał uznał wybory parlamentarne z 2012 r. za niezgodne z konstytucją, uznał jedną trzecią mandatów w nowym parlamencie za nieważne, a także unieważnił prawo zabraniające kandydowania w wyborach byłym prominentnym urzędnikom reżimu Mubaraka,
– uwzględniając dekrety konstytucjonalne wydane przez Radę Najwyższą Sił Zbrojnych w dniach 17 i 18 czerwca 2012 r., zmieniające tymczasową konstytucję Arabskiej Republiki Egiptu z dnia 30 marca 2012 r. i zwiększające rolę armii w zakresie egzekwowania prawa cywilnego oraz przyznające wojsku szersze uprawnienia decyzyjne w kwestiach bezpieczeństwa wewnętrznego i krajowego,
– uwzględniając wybory prezydenckie w Egipcie, które odbyły się w dniach 23-24 maja i 16-17 czerwca 2012 r., oraz zwycięstwo kandydata Bractwa Muzułmańskiego Muhammada Mursiego nad byłym generałem wojskowym Ahmadem Szafikiem – Mursi zdobył 51,7% głosów, co potwierdziła krajowa komisja wyborcza w dniu 24 czerwca 2012 r.;
– uwzględniając deklarację konstytucyjną prezydenta Mursiego z dnia 12 sierpnia 2012 r., w której przyznał on sobie szerokie uprawnienia ustawodawcze i wykonawcze oraz rolę w opracowywaniu nowej konstytucji Egiptu,
– uwzględniając deklarację konstytucyjną prezydenta Mursiego z dnia 22 listopada 2012 r., w której zarządził on, że wszystkie dekrety i decyzje prezydenckie nie podlegają zaskarżeniu sądowemu ani odwołaniu, wprowadził przepis uniemożliwiający rozwiązanie Rady Szury i Zgromadzenia Konstytucyjnego oraz uniemożliwiający kontrolę sądową nad tymi organami, a także zarządził ponowny proces byłego prezydenta Hosni Mubaraka,
– uwzględniając odwołanie tej deklaracji konstytucyjnej przez prezydenta Mursiego w dniu 8 grudnia 2012 r.,
– uwzględniając referendum konstytucyjne przeprowadzone w dniach 15 i 22 grudnia 2012 r., w którym większość opowiedziała się za konstytucją, przy czym frekwencja wyniosła 33%,
– uwzględniając zbliżające się wybory parlamentarne (od 22 kwietnia do 24 czerwca 2013 r.) oraz publiczne zapowiedzi bojkotu tych wyborów przez Krajowe Stowarzyszenie na rzecz Zmian, Front Ocalenia Narodowego i Egipski Dżihad Islamski,
– uwzględniając raport Amnesty International: raport ze stycznia 2013 r. zatytułowany „Szerząca się bezkarność: Nadal nie ma sprawiedliwości dla demonstrantów zabitych w Rewolucji 25 Stycznia” oraz raport z lutego 2013 r. zatytułowany „Egipt – przemoc na tle płciowym wobec kobiet w okolicach placu Tahrir”,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r. oraz Konwencję ONZ o prawach dziecka z 1989 r., których stroną zgodził się być Egipt,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
Wybory i konstytucja
A. mając na uwadze, że w dniach 23 maja – 17 czerwca 2012 r. odbyły się wybory prezydenckie w Egipcie, do których stanęło oficjalnie 12 kandydatów;
B. mając na uwadze, że w dniu 14 czerwca 2012 r. egipski Najwyższy Trybunał Konstytucyjny uznał ramy legislacyjne dotyczące wyborów parlamentarnych w Egipcie za niezgodne z konstytucją; mając na uwadze, że w następstwie tego orzeczenia Rada Najwyższa Sił Zbrojnych ogłosiła w dniu 16 czerwca 2012 r. rozwiązanie parlamentu; mając na uwadze, że Bractwo Muzułmańskie oprotestowało tę decyzję jako niezgodną z prawem; mając na uwadze, że Rada Szury, która stanowi tymczasowy organ ustawodawczy, składa się w 85% z islamistów i została wybrana przy 10-procentowej frekwencji;
C. mając na uwadze, że w dniu 24 czerwca 2012 r. Muhammad Mursi został oficjalnie uznany zwycięzcą wyborów prezydenckich w Egipcie, a tym samym w Egipcie zakończyły się pierwsze wolne i demokratyczne wybory prezydenckie i po raz pierwszy na czele państwa w świecie arabskim stanął islamista;
D. mając na uwadze, że w dniu 12 sierpnia 2012 r. prezydent Mursi przejął władzę polityczną po okresie, w którym Rada Najwyższa Sił Zbrojnych znacznie rozszerzyła swoje kompetencje w kwestiach cywilnych po upadku byłego prezydenta Mubaraka;
E. mając na uwadze, że w dniu 10 kwietnia 2012 r. sąd administracyjny w Kairze rozwiązał Zgromadzenie Konstytucyjne, którego zadaniem było przygotowanie nowej konstytucji, a także mając na uwadze, że w dniu 8 czerwca 2012 r. powołano nowe 100-osobowe Zgromadzenie Konstytucyjne;
F. mając na uwadze, ze w dniu 22 listopada 2012 r. prezydent Mursi wydał dekret konstytucyjny, który w znacznym stopniu rozszerzał jego uprawnienia i który wprowadzał zakaz zaskarżania przed sądem i odwoływania jakichkolwiek dekretów i decyzji prezydenta, zabraniał odwoływania Rady Szury i Zgromadzenia Konstytucyjnego oraz kontroli sądowej tych organów, wydłużał mandat Zgromadzenia Konstytucyjnego do ośmiu miesięcy, a także zakazywał kwestionowania jakichkolwiek decyzji i dekretów wydanych przez prezydenta od momentu objęcia urzędu w dniu 30 czerwca 2012 r. do momentu ratyfikacji nowej konstytucji; mając na uwadze, że dekret ten nadał prezydentowi wyłączne prawo podejmowania wszelkich środków niezbędnych do ochrony egipskiej jedności narodowej, bezpieczeństwa i rewolucji;
G. mając na uwadze, że w dniu 30 listopada 2012 r. Zgromadzenie Konstytucyjne przyjęło projekt konstytucji, który zdaniem niektórych organizacji praw człowieka i ekspertów międzynarodowych zawiera wiele niejasnych i niejednoznacznych sformułowań (szczególnie w odniesieniach do religii), które można szeroko interpretować jako ograniczające swobody obywatelskie, takie jak wolność słowa, zgromadzeń i religii, a także prawa kobiet; mając na uwadze, że projekt konstytucji wciąż dopuszcza procesy osób cywilnych przed sądami wojskowymi; mając na uwadze, że projekt konstytucji został przyjęty większością głosów (63,8%) w referendum, jakie odbyło się w dniach 15 i 22 grudnia 2012 r., przy frekwencji 32,9%, a także mając na uwadze, że niektórzy liderzy opozycyjni uznali tę konstytucję za niezgodną z prawem i dążą do uniemożliwienia jej wprowadzenia w życie;
H. mając na uwadze, że w dniu 8 grudnia 2012 r. prezydent Mursi odwołał swoją deklarację konstytucyjną z dnia 22 listopada 2012 r.;
I. mając na uwadze, że w następstwie brutalnych starć między demonstrantami a siłami bezpieczeństwa w przeddzień drugiej rocznicy Rewolucji 25 stycznia i w kolejnych tygodniach, w których zginęło wiele osób i których przyczyną było coraz większe bezprawie w Egipcie, zapaść gospodarcza Egiptu oraz wydanie szeregu wyroków śmierci wobec cywilów uczestniczących w tragicznych zamieszkach na stadionie piłkarskim w Port Saidzie w 2012 r., co spowodowało, że prezydent Mursi ogłosił wprowadzenie stanu wyjątkowego w kilku egipskich miastach, a wojsko ostrzegło przed „upadkiem państwa”, w dniu 30 stycznia 2013 r. liderzy opozycji w geście jedności wezwali prezydenta Mursiego do zaprzestania stosowania przemocy wobec demonstrantów, stworzenia rządu jedności narodowej i rozpoczęcia ogólnokrajowego dialogu; mając na uwadze, że prezydent Mursi odrzucił apele o utworzenie rządu jedności;
J. mając na uwadze, że nowe wybory parlamentarne w Egipcie mają rozpocząć się 27 kwietnia 2013 r. i zakończyć pod koniec czerwca; mając na uwadze, że nowo wybrany parlament zbierze się 6 lipca 2013 r.; mając na uwadze, że nowy parlament musi zatwierdzić powołanie nowego premiera Egiptu; mając na uwadze, że Najwyższa Komisja Wyborcza w Egipcie zgodziła się na to, by obserwatorami wyborów były cztery organizacje pozarządowe, Unia Europejska, Liga Państw Arabskich i Unia Afrykańska; mając na uwadze, że Rada Szury wciąż wprowadza zmiany do ordynacji wyborczej, która jest przedmiotem ostrej krytyki ze strony grup politycznych i Rady Konstytucyjnej;
K. mając na uwadze, że w okresie poprzedzającym najbliższe wybory parlamentarne przemiany demokratyczne w Egipcie wciąż napotykają wyzwania i przeszkody w postaci polityki wykluczenia, dalszego stosowania przemocy przez policję i siły bezpieczeństwa wobec demonstrantów, nadmiernego wykorzystania gazu łzawiącego, samowolnych aresztowań (w tym małych dzieci), częstych przypadków molestowania seksualnego kobiet, porwań działaczy świeckich i liberalnych, a także wyraźnego powrotu do polityki represji porównywalnej z polityką reżimu Mubaraka;
L. mając na uwadze, że nieustanne akty przemocy i starcia na ulicach Egiptu stanowią poważne zagrożenie dla bezpiecznego i sprawnego przebiegu wyborów; mając na uwadze, że brak rzeczywistych śledztw policyjnych w sprawach porwań i wymuszeń sprzyja atmosferze bezkarności, co może doprowadzić do zastraszania zwolenników kandydatów w wyborach parlamentarnych lub ataków na nich; mając na uwadze, że organizacje praw człowieka udokumentowały i ujawniły szereg przypadków stosowania tortur, w tym co najmniej dwa, które zakończyły się śmiercią; mając na uwadze, że bezpieczeństwo i porządek publiczny należy utrzymywać, zachowując powściągliwość i pełne poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności.
Stosunki UE – Egipt
M. mając na uwadze, że UE niejednokrotnie wyrażała swoje zaangażowanie w działania na rzecz wolności myśli, sumienia i wyznania oraz praw kobiet, a także podkreślała, że obowiązkiem rządów jest zagwarantowanie tych wolności na całym świecie; mając na uwadze, że w świetle prawa działania zewnętrzne UE muszą przestrzegać jej podstawowych zasad, szczególnie zasady poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności;
N. mając na uwadze, że wysoka przedstawiciel/wiceprzewodnicząca Komisji złożyła wizytę prezydentowi Mursiemu w Kairze w dniu 19 lipca 2012 r.; mając na uwadze, że prezydent Mursi złożył wizytę w Komisji Europejskiej w Brukseli w dniu 12 września 2012 r. w celu omówienia sytuacji politycznej i gospodarczej oraz kolejnych kroków na drodze ku demokracji;
O. mając na uwadze, że w dniach 13-14 listopada 2012 r. grupa zadaniowa UE-Egipt, której współprzewodniczyli wysoka przedstawiciel/wiceprzewodnicząca Komisji oraz minister spraw zagranicznych Egiptu Kamel Amr, spotkała się w Kairze i uzgodniła duży pakiet pomocy gospodarczej i politycznej, który ma na celu wsparcie Egiptu w obecnych przemianach i który opiewa na prawie 5 mld EUR w formie pożyczek i dotacji na lata 2012-2013; mając na uwadze, że pomoc finansowa (częściowo) zależy od udanego zakończenia przez Egipt rozmów z Międzynarodowym Funduszem Walutowym, a także od sytuacji w zakresie praw człowieka, demokracji i zarządzania gospodarczego;
P. mając na uwadze, że UE i Egipt uzgodniły, że wspólnie zbadają możliwości pogłębienia stosunków handlowych i zwiększenia inwestycji, w tym dzięki pomocy technicznej, co może doprowadzić do zawarcia pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu;
Q. mając na uwadze, że zaledwie osiem dni po zakończeniu spotkania grupy zadaniowej UE-Egipt prezydent Mursi wydał deklarację konstytucyjną przyznającą mu nadzwyczajne uprawnienia, niepodlegające kontroli sądowej ani parlamentarnej; mając na uwadze, że zarówno moment wydania tej deklaracji, jak i jej treść, podważyły zaufanie UE do zapewnień prezydenta Mursiego dotyczących utrzymywania konstruktywnych i stabilnych stosunków politycznych i handlowych z UE;
R. mając na uwadze, że gospodarka Egiptu jest w opłakanym stanie, co przejawia się w niskim poziomie rezerw walutowych oraz najniższym kursem funta egipskiego od 2004 r.; mając na uwadze, że poprawa sytuacji gospodarczej w tym kraju zależeć będzie od jego długotrwałej stabilności politycznej i społecznej; mając na uwadze, że Egipt znajduje się obecnie w krytycznej fazie przemian oraz stoi w obliczu poważnych wyzwań i trudności na drodze do demokracji;
S. mając na uwadze, że UE zawsze służył władzom egipskim swoją pomocą i wiedzą na drodze ku sprawiedliwemu, dobrze zorganizowanemu, wolnemu i demokratycznemu społeczeństwu;
Naruszanie praw i swobód obywatelskich
T. mając na uwadze, że brak stabilności politycznej oraz bieżącego sprawowania rządów, a także brak konstytucyjnego systemu kontroli i równowagi, w tym przede wszystkim podziału władzy, w połączeniu z brakiem jasnych ram konstytucyjnych i pogorszeniem warunków społeczno-gospodarczych w Egipcie, doprowadził do sytuacji, w której wciąż dochodzi do bezkarnych naruszeń praw człowieka;
U. mając na uwadze, że kilka projektów nowej ustawy regulującej działalność organizacji pozarządowych wzbudziło obawy działaczy i organizacji społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że zgodnie z pismem Ministerstwa Ubezpieczeń i Spraw Społecznych żadna egipska organizacja pozarządowa („podmiot lokalny”) nie może utrzymywać kontaktów z partnerami zagranicznymi („podmiotami międzynarodowymi”) bez uprzedniego zezwolenia wydawanego przez organy bezpieczeństwa publicznego, które mają dopiero zostać utworzone; mając na uwadze, że sytuacja ta de facto skutkuje monitorowaniem i ograniczaniem wszelkich form organizacji i aktywności społecznej, ponieważ wiele organizacji społeczeństwa obywatelskiego utrzymuje się z finansowania z zagranicy, w tym z UE; mając na uwadze, że nowa ustawa dotycząca organizacji pozarządowych ma również ograniczyć wizyty rozpoznawcze i inne niezbędne działania prowadzone w całym Egipcie, co w praktyce uniemożliwi organizacjom społeczeństwa obywatelskiego wykonywanie ich prac;
V. mając na uwadze, że organizacje pozarządowe w Egipcie już teraz napotykają ogromne trudności administracyjne, aby uzyskać zezwolenie na działalność na terenie kraju; mając na uwadze, że od 2011 r. trzy międzynarodowe organizacje pozarządowe oraz 43 pracowników tych organizacji stanęło przed sądem pod zarzutem pozyskania środków finansowych bez uprzedniej zgody władz egipskich;
W. mając na uwadze, że 42 osoby, w tym dwóch policjantów, zginęło w starciach, jakie miały miejsce po ogłoszeniu w dniu 26 stycznia 2013 r. przez sąd wyroków skazujących 21 mieszkańców Port Saidu na śmierć za masakrę po meczu piłkarskim rok wcześniej; mając na uwadze, że potwierdzenie tego wyroku oraz wyroku w sprawie pozostałych 52 oskarżonych planowane jest na 9 marca;
X. mając na uwadze, że egipska policja w Port Saidzie oraz w innych częściach kraju zbyt szybko sięga po środki (śmiertelnej) przemocy i nie waha się tego robić, ponieważ użycie przemocy nie podlega należytej kontroli ani nie wiąże się z odpowiedzialnością;
Y. mając na uwadze, że opinia publiczna w Egipcie jest bardzo krytyczna wobec ograniczeń wolności słowa; mając na uwadze, że kodeks karny i nowo przyjęta konstytucja mogą poważnie ograniczyć wolność słowa poprzez zakaz znieważania drugiego człowieka, Proroka i prezydenta; mając na uwadze, że wciąż trwają karne procesy dziennikarzy i komików, takich jak Gamal Fahmy, Bassem Youssef and Okasza Tawfik; mając na uwadze, że zgłoszono 24 przypadki wniesienia oskarżenia za znieważenie prezydenta; mając na uwadze, że od momentu objęcia urzędu przez prezydenta Mursiego wzrosła liczba spraw o bluźnierstwo;
Z. mając na uwadze, że w dniu 9 lutego 2013 r. sąd administracyjny w Kairze zarządził 30-dniowy zakaz korzystania z serwisu YouTube oraz kilku innych stron internetowych ze względu na zamieszczony tam film pt. „Innocence of Muslims” („Niewinność muzułmanów”); mając na uwadze, że Ministerstwo Technologii Informacyjnych i Komunikacji oraz Krajowy Urząd Regulacji Telekomunikacji po naradzie stwierdziły, że z technicznego punktu widzenia zablokowanie YouTube utrudni korzystanie z wyszukiwarki Google w Egipcie, co pociągnie za sobą skutki gospodarcze dla kraju, w związku z tym sprzeciwiły się temu nakazowi sądowemu; mając na uwadze, że swobody cyfrowe stanowią wsparcie dla uniwersalnych praw człowieka i należy je zawsze chronić, nie tylko z pobudek ekonomicznych;
AA.mając na uwadze, że nowa ustawa o ochronie prawa do pokojowych demonstracji w miejscach publicznych może ograniczyć wolność słowa i zgromadzeń, gdyż zawiera niejasne sformułowania, z których najbardziej problematycznym jest „interes obywateli” jako przyczyna zakazania demonstracji lub siłowego rozpędzania protestów, a także nie odnosi się do egipskiej konstytucji ani do traktatów międzynarodowych, których stroną jest Egipt;
BA.mając na uwadze coraz częstsze stosowanie przemocy wobec kobiet, szczególnie w trakcie publicznych demonstracji; mając na uwadze, że szefowa egipskiej Krajowej Rady ds. Kobiet Mervat al-Talawi wezwała wszystkie kobiety, które były ofiarą napaści na tle seksualnym, aby oficjalnie zgłaszały ten fakt i przyłączenie się do pozwu grupowego przeciwko państwu;
CA.mając na uwadze, że Krajowa Rada ds. Kobiet oraz społeczeństwo obywatelskie skrytykowały milczenie władz, które nie potępiły przemocy wobec kobiet, co dało niewłaściwy sygnał, jeżeli chodzi o poszanowanie praw kobiet w Egipcie;
1. wyraża solidarność z narodem egipskim w tym jakże ważnym okresie demokratycznych przemian w tym kraju; wzywa władze Egiptu do zapewnienia pełnego poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, w tym wolności słowa i wolności zgromadzeń, wolności prasy i środków przekazu, praw kobiet, wolności myśli, sumienia i religii, ochrony mniejszości oraz walki z dyskryminacją ze względu na orientację seksualną, a także do zapewnienia praworządności, podziału władzy, niezawisłości sądów i prawa do rzetelnego procesu sądowego, gdyż są to niezbędne cechy wolnego i demokratycznego społeczeństwa;
2. dostrzega trudności, z jakimi zmagają się władze Egiptu w okresie przemian, uważa jednak, że przestrzeganie podstawowych praw i wolności jest podstawową zasadą, jaką należy się kierować we wszystkich działaniach i strategiach politycznych;
3. głęboko ubolewa nad faktem, że w wyniku niedawnych starć zginęło tak wiele osób i tak wiele osób zostało rannych, a także przesyła szczere kondolencje rodzinom ofiar; apeluje o przeprowadzenie niezależnego śledztwa w sprawie tych tragicznych wydarzeń, a także o podjęcie konkretnych działań w celu pociągnięcia winnych do odpowiedzialności;
4. wzywa siły bezpieczeństwa, policję i władze Egiptu do zaprzestania stosowania przemocy, represjonowania i zatrzymywania uczestników pokojowych demonstracji oraz do wykazania najwyższego umiarkowania podczas prób kontrolowania protestów; wzywa władze do postępowania w ścisłej zgodności z prawem krajowym i zobowiązaniami międzynarodowymi; apeluje do demonstrantów, aktywistów i członków opozycji, aby zadbali o pokojowy przebieg protestów;
5. ubolewa nad tym, że wydano wyroki śmierci na cywilów uczestniczących w zamieszkach na stadionie piłkarskim w Port Saidzie, potępia stosowanie kary śmierci niezależnie od okoliczności i wzywa egipskie władze ustawodawcze do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci;
6. wyraża zaniepokojenie eskalacją przemocy seksualnej wobec kobiet, szczególnie tych uczestniczących w demonstracjach, a także faktem, że władze nie zapobiegły tej przemocy, nie potępiły jej i nie pociągnęły winnych do odpowiedzialności; wzywa prezydenta Mursiego oraz liderów partii rządzącej i partii opozycyjnych, aby pokazali silne przywództwo polityczne w przeciwdziałaniu przemocy na tle płciowym, a także aby zadbali o przeprowadzenie skutecznych dochodzeń w odniesieniu do wszystkich przypadków napaści i molestowania kobiet na tle seksualnym, pociągnięcie winnych do odpowiedzialności, a także odpowiednie odszkodowania dla ofiar; wzywa prezydenta Mursiego do zajęcia się chronicznym problemem przemocy wobec kobiet i dyskryminacji kobiet poprzez przyjęcie odnośnego ustawodawstwa proponowanego przez działaczki na rzecz praw kobiet; wzywa władze Egiptu do potępienia wszelkich form przemocy i agresji wobec kobiet;
7. wzywa władze Egiptu do zreformowania policji i sił bezpieczeństwa, do zniesienia wszystkich przepisów umożliwiających nieograniczone stosowanie przemocy przez policję i siły bezpieczeństwa wobec ludności cywilnej, a także do należytego zbadania wszystkich doniesień o stosowaniu tortur i nadmiernego użycia przemocy wobec ludności cywilnej, szczególnie dzieci i kobiet, jak również do zadbania o to, aby winni zostali w pełni pociągnięci do odpowiedzialności, przy przestrzeganiu praw człowieka i podstawowych wolności, a także traktatów międzynarodowych, których sygnatariuszem jest Egipt;
8. wzywa władze Egiptu do podpisania i ratyfikacji statutu rzymskiego ustanawiającego Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) w Hadze oraz do powstrzymania się od zapraszania szefów państw, wobec których MTK wydał nakaz aresztowania;
9. wzywa władze Egiptu do powstrzymania się od proponowania ustaw i przepisów, które utrudniają i de facto uniemożliwiają jakąkolwiek krytykę władz poprzez monitorowanie wszystkich organizacji pozarządowych i ich finansowania; wzywa władze Egiptu do uznania znaczenia organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz do zadbania o to, by nowe ustawy i przepisy były zgodnie z międzynarodowymi normami prawnymi;
10. wyraża zdecydowane poparcie dla reform prowadzących do demokracji, praworządności i sprawiedliwości społecznej w Egipcie, zgodnie z życzeniami wyrażanymi przez naród egipski; ponawia swój apel o całkowite zniesienie stanu wyjątkowego w całym kraju; wzywa do natychmiastowego zaprzestania sądzenia cywilów przed sądami wojskowymi;
11. wzywa władze Egiptu do zadbania o to, aby zapowiadane wybory parlamentarne przebiegły swobodnie i sprawnie, poprzez przeprowadzenie dochodzenia w sprawie niedawnych uprowadzeń dziennikarzy i działaczy opozycyjnych, a także do pełnego poszanowania wolności słowa, zarówno w internecie, jak i poza nim, aby umożliwić publiczną debatę polityczną, jak również do zadbania o to, by siły bezpieczeństwa nie rozpędzały pokojowych demonstracji i powstrzymywały się od stosowania nadmiernej przemocy;
12. z zadowoleniem przyjmuje zaproszenie wystosowane przez władze Egiptu do kilku międzynarodowych organizacji pozarządowych i organizacji międzynarodowych, w tym UE, do obserwacji nadchodzących wyborów parlamentarnych; ponawia swoją propozycję wysłania pełnej misji obserwacji wyborów, przy ścisłej współpracy i koordynacji z władzami Egiptu, aby zagwarantować swobodny i uczciwy przebieg wyborów;
13. wzywa władze Egiptu i siły opozycji do znalezienia kompromisowego rozwiązania mającego na celu ograniczenie przemocy i podziałów, a także podkreśla znaczenie przeprowadzenia wolnych, uczciwych i przejrzystych wyborów z udziałem wszystkich sił w celu kontynuacji przemian w kierunku rzeczywistej demokracji w Egipcie; zachęca UE i jej państwa członkowskie do dalszego wsparcia i dalszej pomocy dla władz egipskich, partii politycznych i społeczeństwa obywatelskiego w ich wysiłkach na rzecz realizacji tego celu;
14.
ponownie podkreśla, że egipska konstytucja powinna w miarę możliwości uwzględniać wszystkie grupy w społeczeństwie i powinna cieszyć się szerokim poparciem społecznym, nie pozostawiając miejsca na dyskryminację kogokolwiek w społeczeństwie egipskim;
15. wzywa władze Egiptu do prowadzenia rzeczywistego dialogu z całym społeczeństwem w celu rozwiązania problemów, z jakimi boryka się obecnie proces przemian w Egipcie i proces realizacji nadziei wyrażonych w rewolucji z 25 stycznia, w szczególności w celu rozwiązania kwestii stosowania przemocy, przemocy seksualnej wobec kobiet, nadmiernego użycia siły, bezkarności, a także kwestii ograniczania podstawowych wolności i swobód obywatelskich oraz niestabilności gospodarki egipskiej; w tym kontekście wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji, Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia odpowiedzialności za ten jeden z najważniejszych krajów sąsiadujących oraz za przyszłość jego młodej i ambitnej ludności;
16. uważa, że niestabilność polityczna jest ściśle związana z niestabilnością gospodarczą i wzywa władze Egiptu oraz siły opozycji do dalszych działań w atmosferze pokoju i porozumienia, aby przezwyciężyć istniejące różnice; zachęca do rozwoju współpracy gospodarczej między UE i Egiptem, obejmującej bardziej intensywny dialog dwustronny na temat reform gospodarczych; uznaje rozwój współpracy za istotny krok w kierunku wzbudzenia zaufania wśród inwestorów, a także Międzynarodowego Funduszu Walutowego, którego pożyczka ma kluczowe znaczenie dla gospodarki egipskiej;
17. ubolewa nad faktem, że wysoka przedstawiciel/wiceprzewodnicząca Komisji nie potępiła zagarnięcie władzy przez prezydenta Mursiego, do jakiego doszło zaledwie w kilka dni po spotkaniu grupy zadaniowej UE-Egipt, ani w żaden inny sposób nie zareagowała publicznie na ten fakt, co podważa wiarygodność UE jako nieustraszonego strażnika demokracji, praworządności oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności;
18. ubolewa nad faktem, że cztery dni po wydaniu przez prezydenta Mursiego deklaracji przyznającej mu bezprecedensowe i niekontrolowane uprawnienia Rada ogłosiła, że odnawia zobowiązanie do odzyskania mienia i jego ponownego przekazania władzom egipskim;
19. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji, Komisję i państwa członkowskie do jednoznacznego wsparcia narodu egipskiego w jego walce o wolność, godność i prawo samostanowienia;
20. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji oraz Komisję do stosowania zasady „więcej za więcej” w sposób bardziej spójny i praktyczny, aby nie była ona jedynie zasadą obecną na papierze, w tym za pomocą jasnych warunków i punktów odniesienia na wypadek, gdyby rząd egipski zszedł z drogi reform demokratycznych i poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności;
21. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do rozliczania władz egipskich i prezydenta Mursiego z ich zobowiązań w zakresie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności; wzywa UE, aby nie udzielała władzom egipskim wsparcia budżetowego, jeżeli nie zostaną spełnione podstawowe warunki, takie jak poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności, demokratyczne rządy i praworządność;
22. wyraża pełne poparcie dla zacieśnienia współpracy UE-Egipt, zarówno w kontekście umowy stowarzyszeniowej i związanych z nią planów działania, jak i kontynuacji prac grupy zadaniowej UE-Egipt, a także regularnego dialogu w zakresie praw człowieka, większej współpracy biznesowej, większej mobilności Egipcjan, szczególnie studentów, do UE, jak również negocjacji pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu oraz przyszłej integracji rynkowej;
23. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wysokiej Przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, parlamentom i rządom państw członkowskich oraz władzom Egiptu.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0064.