PROJEKT REZOLUCJI w sprawie ustawiania wyników meczów i korupcji w sporcie
11.3.2013 - (2013/2567(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Marie-Christine Vergiat, Jacky Hénin, Willy Meyer, Takis Hadjigeorgiou w imieniu grupy GUE/NGL
B7‑0141/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie ustawiania wyników meczów i korupcji w sporcie
Parlament Europejski,
– uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Sądu, w szczególności wyrok z dnia 8 września 2009 r. (Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym – Artykuł 49 WE – Ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług – Prowadzenie gier losowych przez Internet), a także decyzje Komisji w dziedzinie sportu,
– uwzględniając konkluzje prezydencji Rady z posiedzenia w dniu 26 i 27 listopada 2012 r., dotyczące określenia strategii zwalczania procederu manipulowania wynikami zawodów sportowych,
– uwzględniając sprawozdanie Rady Europy z dnia 5 kwietnia 2012 r. w sprawie konieczności zwalczania procederu ustawiania wyników meczów,
– uwzględniając białą księgę Komisji na temat sportu (COM(2007)0391),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 kwietnia 2005 r. w sprawie zwalczania dopingu w sporcie,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie przyszłości zawodowej piłki nożnej w Europie,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie roli sportu w edukacji,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 maja 2008 r. w sprawie białej księgi na temat sportu,
– uwzględniając oświadczenie (załącznik nr 4 do konkluzji) wydane na posiedzeniu Rady Europejskiej, które odbyło się w Nicei w grudniu 2000 r., dotyczące specyfiki sportu i pełnionych przez sport w Europie funkcji społecznych, które należy uwzględnić przy realizacji wspólnej polityki,
– uwzględniając sprawozdanie Parlamentu Europejskiego z listopada 2011 r. w sprawie europejskiego wymiaru sportu,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że aktywność fizyczna i uprawianie sportu mają zasadnicze znaczenie dla kształtowania i zdrowia człowieka na każdym etapie życia, przyczyniają się do jej pełnego rozwoju społecznego, fizycznego i umysłowego, a zatem są kluczowe dla upodmiotowienia wszystkich ludzi, należy więc uznać je za przynależne wszystkim prawo;
B. mając na uwadze, że liberalizacja wielu dyscyplin sportu wraz z wprowadzeniem konkurencji między klubami, zmiana statusu agenta sportowego, który stał się zwykłym brokerem, a także szybki wzrost liczby zakładów online w ostatnich latach szkodzą duchowi sportu, sprzyjając ustawianiu wyników meczów i korupcji w tym sektorze;
C. mając na uwadze, że w sprawozdaniu z dnia 5 kwietnia 2012 r. Rada Europy uznała, że „manipulowanie wynikami zawodów sportowych przybrało niepokojące rozmiary; znaczne kwoty obstawiane w zakładach sportowych przyczyniły się do rozwoju nowych form korupcji, a dla organizacji przestępczych stały się źródłem nielegalnych zysków i sposobem na pranie brudnych pieniędzy pochodzących z innej niezgodnej z prawem działalności; nie chodzi zatem wyłącznie o naruszenie wartości wyznawanych w sporcie czy też interesów ruchu sportowego i bukmacherów; proceder ten zagraża porządkowi publicznemu i praworządności”;
D. mając na uwadze, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8 września 2009 r. w sektorze gier mogą występować „rozbieżności dotyczące wartości moralnych, religijnych i kulturalnych”, w związku z czym wobec braku ujednolicenia przepisów na szczeblu wspólnotowym prowadzenie działalności w danym państwie przez podmiot oferujący gry on-line nie jest czynnikiem wystarczającym do udzielenia temu podmiotowi zezwolenia na prowadzenie działalności w innym państwie członkowskim; mając na uwadze, że nie tylko dane państwo może uregulować dziedzinę gier, lecz także przyjęcie systemu całkowitego zakazu w celu ochrony ludności jest dopuszczalne i nie prowadzi do zakłócenia konkurencji; mając na uwadze, że wprowadzenie monopolu jest współmierne do celu, jakim jest zwalczanie przestępczości, a jednocześnie „ma tę zaletę, że kanalizuje przeprowadzanie gier”, a tym samym „zapobiega ryzyku urządzania gier w celach oszukańczych i przestępczych”;
E. mając na uwadze, że w poniedziałek 4 lutego 2013 r. Europol ogłosił, że wykrył rozległą sieć przestępczą odpowiedzialną za ustawianie wyników meczów piłki nożnej w całej Europie, oraz że według dochodzenia prowadzonego przez Europol za podejrzane uznano 380 spotkań, które odbyły się w Europie; mając ponadto na uwadze, że Europol podał, iż dochodzeniem objęto 425 osób (sędziów, zawodników, działaczy klubowych, a także przestępców) oraz że jak dotąd aresztowano 50 osób;
1. ponownie wyraża poparcie dla idei sportu, będącego czynnikiem samorealizacji, niezależnie od tego, czy dana osoba uprawia sport amatorsko, czy zawodowo; podkreśla jedność ruchu sportowego, zarówno amatorskiego, jak i zawodowego, oraz potrzebę zapewnienia w federacjach solidarności finansowej między sportem zawodowym a sportem masowym;
2. podkreśla konieczność definitywnego oddzielenia sportu od logiki konkurencji rynkowej przez umocnienie pełnionej przez sport funkcji usługi publicznej oraz przez sprzyjanie zdecydowanym interwencjom publicznym;
3. podkreśla, że uwypuklanie roli wolontariatu w sporcie oraz ochrona stowarzyszeń sportowych to elementy niezbędne, by sprostać wyzwaniom edukacyjnym i demokratycznym, w związku z czym należy chronić stowarzyszenia przed jakimikolwiek komercyjnymi wypaczeniami;
4. wzywa państwa członkowskie do skutecznej walki z korupcją oraz dbania o etykę sportu; uważa w związku z tym, że w poszczególnych państwach należy wprowadzić ścisłe zasady kontroli finansowej klubów sportowych;
5. odnotowuje fakt, że Rada Europy zamierza w drugiej połowie 2014 r. wprowadzić konwencję w sprawie zwalczania procederu ustawiania wyników meczów; oczekuje, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie w pełni zaangażują się w ten proces;
6. uważa, że zakłady sportowe to forma komercyjnego wykorzystywania zawodów, oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie, by chroniły uczciwość w sporcie, wprowadzając kary za nieuprawnione wykorzystywanie zawodów, zwłaszcza przez uznanie praw organizatorów do własności intelektualnej w odniesieniu do zawodów; popiera zniesienie zakładów sportowych i uważa, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie powinny dążyć przynajmniej do tego, by zakłady sportowe objąć monopolem państwowym, jak podkreślono w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8 września 2009 r.;
7. wzywa państwa członkowskie, by zagwarantowały stosowanie oświadczenia w sprawie specyfiki sportu i pełnionych przez sport w Europie funkcji społecznych, które należy uwzględnić przy realizacji wspólnej polityki, przyjętego na posiedzeniu Rady Europejskiej, które odbyło się w Nicei w grudniu 2000 r.;
8. uważa, że wprowadzenie pułapów wynagrodzeń sportowców przyczyniłoby się zarówno do dobrego zarządzania i etyki w sporcie, jak i do zwalczania korupcji;
9. podkreśla, że sport zawodowy, związane z nim wydarzenia i ich prezentowanie w mediach (mistrzostwa, pokazy, krajowe i międzynarodowe wydarzenia sportowe), a także rekrutacja młodych sportowców i obciążenie ich pracą oraz sięganie po zawodników z zagranicy powinno zmierzać do humanistycznego celu, jakim jest postęp dla wszystkich ludzi;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich oraz europejskim, międzynarodowym i krajowym federacjom sportowym.