PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią
20.5.2013 - (2013/2611(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Geoffrey Van Orden w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0199/2013
B7‑0199/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Syrii,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie uchodźców uciekających przed konfliktami zbrojnymi,
– uwzględniając oświadczenie zastępcy sekretarza generalnego ONZ do spraw humanitarnych i koordynatora pomocy w sytuacjach kryzysowych z dnia 18 kwietnia 2013 r.,
– uwzględniając wcześniejsze oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa dotyczące Syrii,
– uwzględniając poprzednie konkluzje Rady w sprawie obecnej sytuacji w Syrii,
– uwzględniając wspólny komunikat Komisji Europejskiej i Wysokiego Przedstawiciela do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów z dnia 25 maja 2011 r. zatytułowany „Nowa koncepcja działań w obliczu zmian zachodzących w sąsiedztwie”,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych z dnia 3 sierpnia 2012 r. dotyczącą sytuacji w Syrii,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 22 listopada 2011 r. w sprawie praw człowieka w Syrii,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2042(2012) z dnia 14 kwietnia i nr 2043(2012) z dnia 21 kwietnia 2012 r.,
– uwzględniając rezolucję Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) z dnia 2 grudnia 2011 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Syryjskiej Republice Arabskiej,
– uwzględniając sprawozdanie niezależnej międzynarodowej komisji śledczej do spraw Syryjskiej Republiki Arabskiej przedłożone UNHCR w dniu 23 listopada 2011 r.,
– uwzględniając oświadczenie Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie sankcji wobec Syrii,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR) z 1966 r., którego jedną ze stron jest Syria,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że niepokoje i przelew krwi w Syrii trwają już trzeci rok;
B. mając na uwadze, że łączną liczbę zarejestrowanych uchodźców syryjskich określa się obecnie na ponad 1,2 miliona osób;
C. mając na uwadze, że jeszcze około 212 000 uchodźców syryjskich oczekuje na rejestrację przez agencje Narodów Zjednoczonych;
D. mając na uwadze, że według szacunków do końca 2013 r. liczba uchodźców syryjskich wzrośnie do 3,5 miliona, a wewnątrz kraju 6,5 miliona osób potrzebować będzie pomocy humanitarnej;
E. mając na uwadze, że prezydent al-Assad nie reaguje na niezliczone apele społeczności międzynarodowej, która domaga się położenia kresu przerażającej przemocy w Syrii;
F. mając na uwadze, że Wysoki Komisarz uznał, iż konflikt syryjski to o wiele więcej niż kryzys humanitarny oraz stwierdził, że istnieje ryzyko jego rozprzestrzenienia się na cały region i eskalacji do rozmiarów klęski politycznej i humanitarnej oraz katastrofy pod względem bezpieczeństwa, które całkowicie przekroczyłyby międzynarodowe zdolności reagowania;
G. mając na uwadze, że Jordania. Liban i Turcja to trzy kraje w najbardziej dramatyczny sposób dotknięte konfliktem i napływem uchodźców;
H. mając na uwadze, że Turcja udzieliła bezpośredniej pomocy o wartości 750 milionów USD ponad 300 000 uchodźcom;
I. mając na uwadze, że Liban przyjął największą liczbę uchodźców syryjskich, która wkrótce może zbliżyć się do jednej czwartej jego własnej ludności;
J. mając na uwadze, że specjalny przedstawiciel sekretarza generalnego NZ ds. dzieci i konfliktów zbrojnych ocenił, iż w podregionie jest ponad 600 000 dzieci-uchodźców;
K. mając na uwadze, że codziennie tysiące Syryjczyków uciekają do państw ościennych w poszukiwaniu bezpieczeństwa i ochrony, jedynie po to, by znaleźć się w niepewnej sytuacji w obozach dla uchodźców;
L. mając na uwadze, że zamieszki społeczne i brutalne represje władz syryjskich wobec ludności syryjskiej wciągnęły kraj w prawie totalną wojnę domową, która z kolei może przerodzić się w szerszy konflikt regionalny;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie trwającym kryzysem humanitarnym w Syrii i jego konsekwencjami dla krajów ościennych; wyraża zaniepokojenie tym, że exodus uchodźców z Syrii nadal się nasila;
2. wzywa społeczność międzynarodową do zjednoczenia wysiłków w świadczeniu wszelkiej możliwej pomocy, aby wesprzeć osoby przesiedlone z powodu utrzymującego się konfliktu w Syrii oraz kraje ościenne, organizacje pozarządowe i inne organizacje niosące wsparcie;
3. stanowczo potępia stosowanie przemocy przez wszystkie strony zaangażowane w konflikt w Syrii;
4. potępia stosowanie przez którąkolwiek ze stron przemocy, zastraszania i torturowania wobec mężczyzn, kobiet i dzieci w Syrii, a także wobec osób udzielających pomocy humanitarnej i medycznej;
5. wzywa społeczność międzynarodową do zdwojenia wysiłków związanych z działaniami humanitarnymi w odpowiedzi na problem uchodźców, w tym dostaw żywności, wody i środków medycznych;
6. wyraża zaniepokojenie bardziej rozległymi skutkami pod względem bezpieczeństwa i stabilności w regionie, jakie może wywołać trwający w Syrii konflikt oraz kryzys humanitarny i problem uchodźców;
7. wzywa wszystkie strony w Syrii do podpisania się pod zasadami praw człowieka i demokracji oraz zobowiązania się do doprowadzenia konfliktu do pokojowego zakończenia;
8. pochwala reakcję rządów państw sąsiedzkich, które udzieliły humanitarnego wsparcia uchodźcom syryjskim; dostrzega, że udzielenie tego wsparcia wywarło dodatkową presję na funkcjonujące usługi i budżety tych państw; wzywa społeczność międzynarodową do wsparcia tych krajów;
9. zauważa, że prezydent al-Assad jako głowa państwa syryjskiego na mocy konstytucji i prawa ponosi ostateczną odpowiedzialność za wszystkie działania sił zbrojnych; wzywa prezydenta al-Assada, by uznał odrzucenie jego reżimu przez naród syryjski i ustąpił ze stanowiska w najlepszym interesie swego kraju i jedności jego obywateli;
10. podziela obawy wyrażone przez zastępcę sekretarza generalnego ONZ do spraw humanitarnych i koordynatora pomocy w sytuacjach kryzysowych, że zwykli ludzie ponoszą cenę za to, iż nie udaje się zakończyć konfliktu;
11. wyraża poważne zaniepokojenie faktem, że walki, przemoc, wtargnięcia na obce terytoria i inne naruszenia bezpieczeństwa rozprzestrzeniają się poza granice Syrii na państwa ościenne oraz konsekwencjami tego dla osób uciekających przed konfliktem w Syrii i dla mieszkańców tych państw sąsiadujących;
12. pochwala Jordanię, Liban, Turcję i Irak za ich hojność i zaoferowanie uchodźcom z Syrii niezbędnego schronienia; dostrzegając presję, jaką wywarło to na ich zasoby, nalega na państwa ościenne, aby nadal utrzymywały otwarte granice;
13. wzywa wszystkie strony w Syrii, aby umożliwiły agencjom humanitarnym dostarczanie ratującej życie pomocy w sposób skuteczny, bezpieczny, pełny i bez przeszkód, zgodnie z ich zobowiązaniami wynikającymi z międzynarodowego prawa humanitarnego; uznaje, że złagodzi to presję na państwa ościenne, do których uchodźcy syryjscy uciekają przed konfliktem;
14. odnotowuje wysiłki wspólnego specjalnego przedstawiciela Brahimiego, który usiłuje znaleźć pokojowe rozwiązanie konfliktu syryjskiego;
15. dostrzega pilną potrzebę skoncentrowania wysiłków międzynarodowych i regionalnych w celu rozwiązania kryzysu syryjskiego; nadal nalega na wszystkich członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, aby wypełnili swoje obowiązki związane z kryzysem syryjskim; wzywa wszystkie państwa zaangażowane w poszukiwanie rozwiązania kryzysu do wspierania tych wysiłków; uważa, że proces ten powinien opierać się na zasadach określonych w komunikacie z Genewy z dnia 30 czerwca 2012 r. oraz na rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2042;
16. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że UE zobowiązała się przeznaczyć prawie 800 milionów EUR na pomoc humanitarną i inną niż humanitarna dla Syryjczyków na terytorium Syrii i poza jej granicami; zauważa, że UE jest największym darczyńcą pomocy humanitarnej podczas kryzysu syryjskiego;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Ligi Państw Arabskich, rządowi i parlamentowi Syryjskiej Republiki Arabskiej oraz rządom i parlamentom państw graniczących z Syrią.