PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią
20.5.2013 - (2013/2611(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Véronique De Keyser, Ana Gomes, María Muñiz De Urquiza, Pino Arlacchi, Emilio Menéndez del Valle, Pier Antonio Panzeri, Maria Eleni Koppa, Richard Howitt, David Martin, Inés Ayala Sender w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0199/2013
B7‑0222/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Syrii, a w szczególności rezolucje z dnia 16 lutego[1] i 13 września[2] 2012 r. w sprawie sytuacji w Syrii,
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie Syrii z dnia 23 marca, 23 kwietnia, 14 maja, 25 czerwca, 23 lipca, 15 października, 19 listopada i 10 grudnia 2012 r. oraz z dnia 23 stycznia, 18 lutego, 11 marca i 22 kwietnia 2013 r.; uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej w sprawie Syrii z dnia 2 marca, 29 czerwca i 14 grudnia 2012 r. oraz z dnia 8 lutego 2013 r.,
– uwzględniając liczne oświadczenia wysokiej przedstawiciel / wiceprzewodniczącej Catherine Ashton w sprawie sytuacji w Syrii, zwłaszcza oświadczenia z dnia 22 października 2012 r. oraz 13 marca 2013 r. dotyczące uchodźców,
– uwzględniając oświadczenia komisarz Kristaliny Georgievej w sprawie sytuacji w Syrii z dnia 17 lipca, 31 lipca oraz 29 sierpnia 2012 r., jak i oświadczenie z dnia 23 kwietnia 2013 r. pt. „Syria: czas upływa”,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2059 z dnia 20 lipca, nr 2043 z dnia 21 kwietnia i nr 2042 z dnia 14 kwietnia 2012 r., a także zaktualizowane sprawozdanie niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ONZ z dnia 11 marca 2013 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych z 1966 r., Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1984 r., Konwencję o prawach dziecka z 1989 r. i protokół fakultatywny w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne z 2000 r., których stroną jest Syria,
– uwzględniając pierwszą międzynarodową konferencję darczyńców na wysokim szczeblu, która z myślą o Syrii odbyła się w Kuwejcie w dniu 30 stycznia 2013 r.,
– uwzględniając posiedzenie Grupy Przyjaciół Narodu Syryjskiego w Marrakeszu oraz międzynarodową konferencję, która odbyła się w Paryżu w dniu 28 stycznia 2013 r.,
– uwzględniając krajowy pakt i wspólną polityczną wizję przemian w Syrii, wydane po konferencji opozycji syryjskiej, która odbyła się pod auspicjami Ligi Państw Arabskich w Kairze w dniach 2–3 lipca 2012 r.,
– uwzględniając konkluzje i zalecenia zawarte w dokumencie The Day-After Project: Supporting a Democratic Transition in Syria (Projekt na przyszłość: wsparcie przemian demokratycznych w Syrii), opublikowanym w sierpniu 2012 r.,
– uwzględniając plan pomocy humanitarnej dla Syrii (SHARP) z dnia 19 grudnia 2012 r.,
– uwzględniając plan działania rządu Syrii z dnia 19 grudnia 2012 r.,
– uwzględniając Syryjskie Forum Humanitarne, które powstało wiosną 2012 r., a także jego ostatnie posiedzenie w dniu 19 lutego 2013 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że na dzień 6 maja 2013 r. Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców zarejestrowało prawie 1 440 228 syryjskich uchodźców; mając na uwadze, że 455 665 z nich udało się do Libanu, 448 370 do Jordanii, 322 407 do Turcji, a 141 702 do Iraku; mając na uwadze, że według szacunków ONZ całkowita liczba uchodźców może osiągnąć 3,5 mln do końca roku 2013; mając na uwadze, że 4,25 mln Syryjczyków przesiedlono w granicach własnego kraju i pilnie potrzebują oni pomocy humanitarnej, natomiast 1,5 mln jest zagrożonych brakiem żywności;
B. mając na uwadze, że liczba syryjskich uchodźców rośnie w dramatycznym tempie, ponieważ sytuacja polityczna i humanitarna pogarsza się z każdym dniem trwania wojny domowej; mając na uwadze, że wojna domowa w Syrii stanowi poważne zagrożenie dla kruchego bezpieczeństwa i stabilności całego regionu; mając na uwadze, że uboczne efekty wojny mogą zmienić swój charakter z przejściowego na strukturalny;
C. mając na uwadze, że nie tylko ludność cywilna, ale również kilku byłych przywódców politycznych i wojskowych reżimu oraz ambasadorów zbiegło do sąsiadujących krajów lub dalej; mając na uwadze, że ważne osobistości, takie jak biskupów Boulosa Yazigiego i Yohannę Ibrahima, porwano i stały się one celami w konflikcie syryjskim; mając na uwadze, że przemoc na tle wyznaniowym, jak np. w Bajdzie, prawdopodobnie przyczyni się do eskalacji konfliktu;
D. mając na uwadze, że kraje przyjmujące przez cały czas trwania wojny utrzymują politykę otwartych drzwi, ale przyjmują uchodźców w różny sposób; mając na uwadze, że ich możliwości przyjęcia coraz większego strumienia uchodźców i udzielenia im schronienia zaczynają się wyczerpywać, gdyż tzw. incydenty przygraniczne zaczynają się powtarzać regularnie; mając na uwadze, że Liban zdecydował się prowadzić politykę wykluczającą zakładanie obozów dla uchodźców i w dużej mierze przyjął uchodźców do społeczności lokalnych; mając na uwadze, że ogólnie rzecz biorąc, mieszkańcy regionu otworzyli swoje domy dla uchodźców z Syrii, co przynosi pozytywne i korzystne rezultaty;
E. mając na uwadze, że do dnia 22 kwietnia 2013 UE zobowiązała się przeznaczyć pomoc o wartości prawie 473 mln EUR, w tym 200 mln EUR z budżetu przeznaczonego na pomoc humanitarną i 273 mln EUR od państw członkowskich;
F. mając na uwadze, że z różnych sprawozdań pozarządowych organizacji humanitarnych wynika, iż jedynie 30–40% wszystkich środków obiecanych przez społeczność międzynarodową rzeczywiście przekazano;
G. mając na uwadze, że konflikt dotknął ok. 400 tys. uchodźców palestyńskich znajdujących się w Syrii; mając na uwadze, że Palestyńczycy w dużej mierze zachowują neutralność w tym konflikcie; mając na uwadze, że prawie 50 tys. Palestyńczyków jest zarejestrowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie w Libanie oraz prawie 5 tys. w Jordanii (UNRWA); mając na uwadze, że Jordania zamknęła swoją granicę przed Palestyńczykami uciekającymi z ogarniętej konfliktem Syrii, a także mając na uwadze, że większość z nich nie może pracować w Libanie; mając na uwadze, że uchodźcy palestyńscy, którzy nawet przed wojną stanowili nader słabą i niewspółmiernie biedną grupę społeczną, są całkowicie uzależnieni od UNRWA jako jedynej organizacji dbającej o ich edukację, zdrowie i pomoc humanitarną, ale także o żywność, rozdział środków pieniężnych i pomoc medyczną;
H. mając na uwadze, że sytuacja w zakresie bezpieczeństwa w obozie Zaatari w Jordanii uległa pogorszeniu, a kradzieże i pożary, takie jak w dniu 21 kwietnia 2013 r., stają się zjawiskiem powszechnym; mając na uwadze, że w obozie Zaatari przebywa 130 tys. osób, co czyni go czwartym pod względem wielkości miastem w Jordanii; mając na uwadze, że brak bezpieczeństwa w dalszym ciągu stanowi zagrożenie życia dla przebywających w obozie, co dotyczy również pracowników organizacji humanitarnych i niosących pomoc oraz dziennikarzy;
I. mając na uwadze, że w opinii organizacji międzynarodowych kobiety i dziewczęta w obozach dla uchodźców padają ofiarą coraz powszechniejszej przemocy na tle seksualnym, przy czym gwałt wykorzystuje się jako oręż wojenny; mając na uwadze, że uchodźcy syryjscy, których dotknęła przemoc na tle seksualnym, nie mają dostępu do odpowiedniej opieki medycznej; mając na uwadze, że z informacji pochodzących z kilku źródeł wynika, iż w syryjskich obozach dla uchodźców dochodzi do zawierania czasowych małżeństw mut’a, czyli tzw. małżeństw dla przyjemności;
J. mając na uwadze, że prowadzona pod przewodnictwem Syrii pluralistyczna transformacja polityczna spełniająca pełnoprawne demokratyczne aspiracje narodu syryjskiego jest jedyną drogą ku wolnej i demokratycznej Syrii; mając na uwadze, że dalsza niekontrolowana militaryzacja konfliktu może przynieść jedynie większe cierpienia narodowi syryjskiemu i całemu regionowi; mając na uwadze, że niezależna komisja śledcza ONZ ds. Syrii zwróciła uwagę na to, że od paru miesięcy obie strony używają brutalniejszych taktyk i nowych zdolności wojskowych; mając na uwadze, że do Syrii wciąż różnymi kanałami napływa broń;
K. mając na uwadze, że tysiące uciekinierów z Syrii to dezerterzy z sił zbrojnych uciekający przed koniecznością popełniania zbrodni wojennych lub zbrodni przeciwko ludzkości, lub też osoby unikające służby wojskowej z podobnych powodów;
L. mając na uwadze, że w przyszłości Syrii nie ma miejsca dla prezydenta Baszara Al‑Assada i jego autorytarnego reżimu; mając na uwadze, że ustąpienie prezydenta to jedyny sposób na uniknięcie dalszej eskalacji wojny i umożliwienie rozwiązania problemu uchodźców w ramach pokojowej i demokratycznej transformacji kraju;
M. mając na uwadze, że alternatywa wobec obecnego reżimu powinna być pluralistyczna i reprezentować różnorodność społeczeństwa syryjskiego, a także w pełni szanować uniwersalne wartości demokracji, praworządność, prawa człowieka i podstawowe wolności ze szczególnym uwzględnieniem praw mniejszości etnicznych, kulturowych i religijnych oraz praw kobiet; mając na uwadze, że ustanowienie przez siły opozycji pluralistycznego i reprezentatywnego rządu tymczasowego może przyczynić się do powodzenia tego alternatywnego rozwiązania;
N. mając na uwadze utworzenie Grupy Przyjaciół Narodu Syryjskiego, która zorganizowała kilka konferencji na szczeblu ministrów spraw zagranicznych z udziałem przedstawicieli czołowych organizacji międzynarodowych, w tym ONZ, Ligi Państw Arabskich, UE, Organizacji Współpracy Islamskiej, Rady Współpracy Państw Zatoki, Unii Maghrebu Arabskiego i Unii Afrykańskiej;
O. mając na uwadze, że przedstawiciele opozycji syryjskiej odbyli w ostatnich miesiącach kilka posiedzeń z myślą o przezwyciężeniu wewnętrznych różnic i utworzeniu zjednoczonego frontu, a także opublikowali pakt krajowy i wspólną polityczną wizję przemian w Syrii oraz konkluzje i zalecenia zawarte w dokumencie The Day After Project: Supporting a Democratic Transition in Syria; mając na uwadze, że pomimo wszystkich wysiłków wśród opozycji nadal utrzymują się wewnętrzne podziały i napięcia;
P. mając na uwadze, że ze względu na weto Rosji i Chin Rada Bezpieczeństwa ONZ nie mogła jak na razie odpowiednio zareagować na wojnę domową w Syrii; mając na uwadze, że w swojej rezolucji przyjętej w dniu 3 sierpnia 2012 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ wyraziło ubolewanie w związku z faktem, że Radzie Bezpieczeństwa nie udało się uzgodnić środków zapewniających stosowanie się władz syryjskich do decyzji Rady; mając na uwadze, że na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ w Syrii rozmieszczono nieuzbrojonych obserwatorów wojskowych;
Q. mając na uwadze, że UE nałożyła ukierunkowane sankcje na Syrię w kilku etapach, w tym zakaz podróżowania, zamrożenie aktywów, zakaz wywozu dóbr luksusowych i produktów podwójnego zastosowania do tego kraju oraz jeszcze bardziej zaostrzyła embargo na wywóz broni do Syrii;
1. ponownie z całą surowością potępia brutalne represje reżimu syryjskiego skierowane przeciwko ludności tego kraju; podziwia odwagę narodu syryjskiego; wyraża solidarność z Syryjczykami walczącymi o demokrację, godność, prawa człowieka i podstawowe wolności, a także poparcie dla nich; ponownie apeluje do prezydenta Baszara Al‑Assada i jego reżimu o bezzwłoczne ustąpienie, aby umożliwić pokojowe i demokratyczne przemiany angażujące wszystkie strony i prowadzone pod przewodnictwem Syrii;
2. wzywa wszystkie uzbrojone podmioty do natychmiastowego położenia kresu przemocy w Syrii; ponownie podkreśla, że wszystkie strony kryzysu muszą w pełni przestrzegać międzynarodowego prawa humanitarnego, którego głównym celem jest ochrona ludności cywilnej; podkreśla, że winni powszechnych, systematycznych i rażących naruszeń praw człowieka w Syrii w ostatnich 24 miesiącach muszą zostać pociągnięci do odpowiedzialności; w tym kontekście zdecydowanie popiera apele Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka o przekazanie sprawy dotyczącej sytuacji w Syrii do Międzynarodowego Trybunału Karnego;
3. uważa, że kluczem do rozwiązania konfliktu są mechanizmy polityczne, które mogą ułatwić proces polityczny pod przewodnictwem Syrii będący wyrazem promowania wiarygodnego i skutecznego rozwiązania politycznego wśród wszystkich rzeczywiście zainteresowanych zmianami; ponownie podkreśla priorytetową potrzebę rozdzielenia działań humanitarnych i politycznych, aby ułatwić dostęp do osób potrzebujących pomocy; wzywa UE i ESDZ do opracowania planu zarządzania politycznego na obszarach wyzwolonych, co obejmowałoby również możliwość zniesienia sankcji;
4. zwraca uwagę, że wszyscy uciekinierzy z Syrii mają prawo do dalszej ochrony, gdyż grożą im niebezpieczeństwa inne niż te opisane w ust. 26 wytycznych UNHCR, mianowicie nadmiernie surowe lub niewspółmierne kary, które mogą przybrać formę tortur bądź nieludzkiego i poniżającego traktowania, a nawet arbitralnej egzekucji;
5. z uwagi na coraz większe potrzeby uchodźców palestyńskich w Syrii i w krajach z nią sąsiadujących wzywa darczyńców do szczodrego wsparcia nieustających wysiłków UNRWA mających na celu podtrzymanie ich na duchu oraz ograniczenie do minimum ich cierpienia i przesiedleń;
6. ponawia apel do członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, zwłaszcza do Rosji i Chin, ale również do Stanów Zjednoczonych, o wywiązanie się ze spoczywającego na nich obowiązku położenia kresu przemocy i represjom wobec narodu syryjskiego; nadal wspiera wysiłki UE i jej państw członkowskich w tym zakresie;
7. apeluje o natychmiastową pomoc humanitarną dla wszystkich potrzebujących w Syrii ze szczególnym uwzględnieniem rannych, uchodźców, osób wewnętrznie przesiedlonych, kobiet i dzieci; pochwala starania podejmowane w tym względzie przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż i UNRWA; domaga się od rządu syryjskiego umożliwienia organizacjom humanitarnym pełnego dostępu do kraju; podkreśla potrzebę zacieśnienia współpracy, w tym również współpracy przygranicznej, między różnymi podmiotami działającymi na tym obszarze, takimi jak władze lokalne, organizacje międzynarodowe i organizacje pozarządowe; uważa, że protokoły dotyczące pomocy oraz monitorowania na granicy wniosłyby wartość dodaną;
8. przekazuje wyrazy uznania dla społeczności przyjmujących uchodźców i dla krajów sąsiadujących z Syrią, zwłaszcza Jordanii, Libanu, Turcji i Iraku, w związku z wykazaną przez nich zaradnością, jeśli chodzi o zapewnianie schronienia i udzielanie pomocy humanitarnej rodzinom uciekającym z ogarniętej wojną Syrii, ale jest głęboko zaniepokojony faktem, że możliwości tych krajów wyczerpują się niebezpiecznie szybko;
9. wzywa UE do podjęcia się przywódczej roli w zakresie niesienia pomocy uchodźcom syryjskim oraz wzywa UE i jej państwa członkowskie do pilnego opracowania kompleksowego planu rozszerzenia i zwiększenia pomocy finansowej i w naturze dla wszystkich krajów sąsiadujących z Syrią, które przyjmują uchodźców, aby zapewnić im bezpieczne i odpowiednie schronienie mimo wszelkich przeszkód i trudności;
10. zwraca uwagę na potrzebę dostarczenia namiotów, urządzeń sanitarnych i lekarstw, a także zapewnienia edukacji i zadbania o stabilność, zwłaszcza w celu wzmocnienia społeczności lokalnych, oraz udostępnienia usług i infrastruktury, jak i programów umożliwiających budowanie potencjału w zakresie radzenia sobie z coraz większym napływem uchodźców; zwraca uwagę na znaczenie oceny warunków, w jakich uchodźcy żyją poza obozami; podkreśla potrzebę rozważenia możliwości przemieszczenia uchodźców na inne obszary;
11. wzywa UE do zwiększenia wsparcia materialnego i politycznego, aby ograniczyć ryzyko, jakie coraz większa liczba uchodźców syryjskich stanowi dla społeczno‑gospodarczej i politycznej stabilności krajów sąsiadujących, zwłaszcza Libanu;
12. wzywa UE i społeczność międzynarodową do ustanowienia mechanizmów rozliczalności, aby wszystkie obiecane fundusze faktycznie trafiły do tych, dla których są przeznaczone; z zadowoleniem przyjmuje obietnice znacznych środków z Europy, złożone na konferencji darczyńców w Kuwejcie w dniu 30 stycznia 2013 r.; wzywa ONZ i społeczność międzynarodową, zwłaszcza kraje Zatoki Perskiej, do zwiększenia pomocy z uwagi na coraz większe potrzeby; wzywa państwa członkowskie UE do przyjęcia większej liczby uchodźców;
13. podkreśla znaczenie niezamykania międzynarodowych granic i wzywa społeczność międzynarodową do zdecydowanego wsparcia Libanu i Jordanii w ich wysiłkach mających na celu radzenie sobie z coraz większym napływem uchodźców; wzywa rząd Jordanii do przestrzegania zasady non-refoulement i równego traktowania uchodźców;
14. wciąż jest głęboko zaniepokojony powszechnym i systematycznym łamaniem praw człowieka; wzywa UE i społeczność międzynarodową do wzmocnienia ochrony ludności cywilnej, w tym również pracowników organizacji humanitarnych i personelu medycznego; apeluje do społeczności międzynarodowej o znalezienie rozwiązania problemu niedostatecznego bezpieczeństwa oraz braku ładu i porządku publicznego w obozach dla uchodźców poprzez podjęcie nowej inicjatywy na rzecz bezpieczeństwa w obozach; wzywa wszystkie strony konfliktu do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego oraz do ułatwienia organizacjom humanitarnym dostępu do kraju, aby ich pracownicy mogli zaspokajać rosnące potrzeby zarówno w jego granicach, jak i poza nimi; popiera wysoką przedstawiciel, która potępiła wszelkiego rodzaju ataki terrorystyczne;
15. potępia przemoc seksualną w wojnie domowej w Syrii; wzywa UE i społeczność międzynarodową do przeznaczenia odpowiednich środków na przeciwdziałanie przemocy seksualnej; wzywa społeczności przyjmujące uchodźców do zapewnienia ofiarom przemocy seksualnej należytej opieki medycznej;
16. zachęca wspólnego specjalnego wysłannika ds. Syrii z ramienia ONZ i Ligi Państw Arabskich do przyjęcia ambitnego i proaktywnego podejścia; wzywa społeczność międzynarodową, w tym UE i jej państwa członkowskie, do zapewnienia mu zdecydowanego i jednolitego wsparcia;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa / wiceprzewodniczącej Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz wszystkim stronom zaangażowanym w konflikt w Syrii.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0057.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0351.