PROJEKT REZOLUCJI w sprawie walki z bezrobociem wśród młodzieży
10.6.2013 - (2013/2673(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Nadja Hirsch, Hannu Takkula w imieniu grupy ALDE
B7‑0278/2013
Rezolucja Parlamentu Europejskiego sprawie walki z bezrobociem wśród młodzieży
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. zatytułowany „Inicjatywa »Szanse dla młodzieży«” (COM(2011)0933),
– uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2013 r. w sprawie gwarancji dla młodzieży (tekst przyjęty, P7_TA(2013)0016),
– uwzględniając swoje pytanie wymagające odpowiedzi ustnej skierowane do Komisji oraz powiązaną rezolucję z dnia 24 maja 2012 r. w sprawie inicjatywy „Szanse dla młodzieży”[1],
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 grudnia 2012 r. zatytułowany „Wprowadzanie młodzieży na rynek pracy” (COM(2012)0727),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie integracji migrantów, jej wpływu na rynek pracy oraz na zewnętrzny wymiar koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego[2],
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w styczniu 2013 r. 23% aktywnych młodych ludzi było bezrobotnych, przy czym stopa bezrobocia w Austrii i Niemczech nie przekracza 9%, a w Grecji i Hiszpanii sięga ponad 55%, co wskazuje na wyraźne różnice geograficzne;
B. mając na uwadze, że 8,3 mln Europejczyków w wieku poniżej 25 lat to młodzież niekształcąca się, niepracująca ani nieszkoląca się (młodzież NEET); mając na uwadze, że liczba ta ciągle wzrasta, co stwarza ryzyko straconego pokolenia;
C. mając na uwadze, że straty ekonomiczne spowodowane wpływem młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się oszacowano na 153 mld EUR w 2011 r., co odpowiada 1,2% unijnego PKB; mając na uwadze, że stanowi to poważne obciążenie społeczne i gospodarcze;
D. mając na uwadze, że 15% dzieci porzuca naukę, nie ukończywszy szkoły średniej, zaś 10% obywateli UE żyje w gospodarstwach domowych osób quasi-bezrobotnych;
E. mając na uwadze, że młodzi ludzie pochodzący ze środowisk migrantów są bardziej narażeni na opuszczenie systemu kształcenia i szkoleń bez uzyskania kwalifikacji na poziomie wykształcenia średniego II stopnia;
F. mając na uwadze, że godziwa praca stanowi prawdziwe zabezpieczenie przed ubóstwem;
G. mając na uwadze, że kluczowymi czynnikami pomagającymi bezrobotnym znaleźć godziwą pracę są aktywna polityka rynku pracy oraz strategie aktywizacji zawodowej;
H. mając na uwadze, że indywidualne i odpowiednie poradnictwo ma kluczowy wpływ na zwiększenie szans na znalezienie godziwej pracy;
I. mając na uwadze, że pomimo ogólnie wysokiego poziomu bezrobocia wśród młodzieży w niektórych sektorach gospodarki, np. w sektorze technologii informacyjno-komunikacyjnych czy też w sektorze zdrowia, nasilają się problemy związane z obsadzeniem wolnych stanowisk wykwalifikowanym personelem;
J. mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich można odnotować zwiększającą się przepaść pomiędzy kwalifikacjami absolwentów a umiejętnościami wymaganymi na rynku pracy;
K. mając na uwadze, że ze względu na nacisk na umiejętności praktyczne system dwutorowego szkolenia zawodowego oraz studia łączące szkolenia zawodowe i kształcenie na szczeblu akademickim, obecne w niektórych państwach członkowskich, dowiodły swojej wartości szczególnie w czasie kryzysu, gdyż pozwoliły utrzymać niższy poziom bezrobocia wśród osób młodych dzięki zwiększeniu możliwości zatrudnienia tych osób;
L. mając na uwadze, że otwarte zasoby edukacyjne przyczyniają się do poprawy jakości i dostępności kształcenia oraz zwiększenia równości szans edukacyjnych, umożliwiając interaktywny, kreatywny, elastyczny i zindywidualizowany proces kształcenia dzięki wykorzystaniu technologii informacyjno-komunikacyjnych i nowych technologii; mając na uwadze, że otwarta edukacja wzmacnia trwałe szanse na znalezienie zatrudnienia wspierając proces uczenia się przez całe życie;
M. mając na uwadze, że zarówno w poszczególnych państwach członkowskich, jak i pomiędzy nimi można dostrzec przejawy geograficznego niedopasowania między popytem na pracę i umiejętności a ich podażą;
1. podkreśla, że rozwiązaniem palącego problemu bezrobocia wśród młodzieży jest poprawa ogólnej sytuacji gospodarczej; uważa, że konieczne są reformy rynkowe, takie jak wzmocnienie wewnętrznego rynku usług, i że umowy handlowe oraz ułatwienie zakładania działalności gospodarczej mają kluczowe znaczenie dla rozwijającej się gospodarki i tworzenia miejsc pracy; zauważa, że specjalne środki ukierunkowane na młodych ludzi są istotne, ale najważniejsze pozostaje zagwarantowanie, że podstawą UE jest silna, konkurencyjna i nowoczesna gospodarka;
2. podkreśla, że inwestycje w zatrudnienie młodzieży muszą stanowić kluczowy element krajowych strategii inwestycyjnych;
3. w świetle poważnej sytuacji społecznej w UE wzywa państwa członkowskie do zwiększenia poziomu inwestycji w wysokiej jakości szkolenia zawodowe i praktyki w celu przygotowania młodych ludzi do integracji społecznej i zawodowej;
4. domaga się, by państwa członkowskie podjęły zdecydowane działania w celu zwalczania bezrobocia osób młodych, w szczególności poprzez zapobieganie przedwczesnemu przerywaniu nauki, szkoleń czy praktyk (np. wdrażając systemy dwutorowego kształcenia lub inne równie skuteczne ramy), a także by opracowały kompleksowe strategie dla młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się;
5. podkreśla, że inwestycje społeczne na rzecz młodzieży NEET pozwoliłyby zmniejszyć obecne straty gospodarcze spowodowane nieobecnością młodych ludzi na rynku pracy, które Eurofound szacuje na 153 mld EUR, co odpowiada 1,2% unijnego PKB;
6. podkreśla potrzebę zapewnienia odpowiednich środków na inwestycje społeczne, w tym kierowanie ustalonej kwoty 25% środków w ramach polityki spójności do EFS;
7. wzywa Komisję do aktywnego zwracania się do podmiotów z sektora prywatnego o udzielanie wsparcia, realizację inicjatyw i angażowanie się w inne formy współpracy w celu walki z bezrobociem wśród młodzieży;
8. z zadowoleniem przyjmuje krótko- i średnioterminowe inwestycje, takie jak inicjatywa na rzecz zatrudnienia młodych ludzi, zwracając jednocześnie uwagę na brak jakichkolwiek długofalowych środków strukturalnych oraz brak niezbędnych reform umożliwiających poprawę systemów edukacji w niektórych państwach członkowskich z myślą o zapewnieniu zatrudnienia;
9. z zadowoleniem przyjmuje proponowaną kontynuację instrumentu mikrofinansowego Progress w programie na rzecz przemian i innowacji społecznych na lata 2014-2020 jako cenny instrument ułatwiający samozatrudnienie młodych ludzi;
10. podkreśla, że państwa członkowskie muszą lepiej wspierać samozatrudnienie młodych ludzi; apeluje do państw członkowskich o zlikwidowanie biurokracji, wprowadzenie preferencyjnej polityki podatkowej, zapewnienie klimatu sprzyjającego inwestycjom prywatnym oraz zajęcie się kwestią nieproporcjonalnie surowych przepisów prawa upadłościowego;
11. zauważa, że inwestycje społeczne na rzecz młodzieży mogą przybrać wiele różnych form, np.: rozwoju współpracy pomiędzy szkołami, ośrodkami doskonalenia zawodowego i lokalnymi lub regionalnymi przedsiębiorstwami; zapewniania wysokiej jakości specjalistycznych programów szkoleniowych oraz wysokiej jakości praktyk dla młodzieży; programów szkoleń zawodowych realizowanych we współpracy z przedsiębiorstwami; programów przyuczania do zawodu z udziałem starszych stażem pracowników, tak by zatrudnić i przeszkolić młodych ludzi na konkretnych stanowiskach lub zapewnić sprawniejsze przechodzenie ze szkół do zakładów pracy; zachęcania młodych ludzi do uczestnictwa w życiu społecznym oraz promowania mobilności na szczeblu regionalnym, europejskim i międzynarodowym dzięki dalszym wysiłkom na rzecz wzajemnego uznawania kwalifikacji i umiejętności;
12. wzywa Komisję do zbierania przykładów konkretnych sukcesów w dziedzinie szkolenia młodzieży oraz do publikowania ich w formie podręcznika, z którego będą korzystały inne państwa członkowskie;
13. wzywa państwa członkowskie do koordynowania ich strategii i znalezienia wspólnych rozwiązań problemu bezrobocia wśród młodzieży, nie tylko dlatego że w niektórych regionach geograficznych można mu zaradzić w najlepszy sposób za pośrednictwem wspólnych środków transgranicznych, lecz również dlatego że poziom bezrobocia stanowi wyzwanie dla całej gospodarki UE;
14. podkreśla, że system dwutorowego szkolenia zawodowego i studia naprzemienne, ukierunkowane na praktyczne doświadczenie, szczególnie dobrze sprawdziły się w kryzysie gospodarczym i przyczyniły się do zmniejszenia bezrobocia wśród osób młodych dzięki zwiększeniu ich szans na znalezienie zatrudnienia, w związku z tym apeluje do państw członkowskich dotkniętych kryzysem, aby zreformowały krajowe systemy szkolenia według tych koncepcji;
15. wzywa państwa członkowskie do dzielenia się skutecznymi i najlepszymi praktykami;
16. wzywa Komisję do sporządzenia sprawozdania rocznego w sprawie reformy systemów kształcenia zawodowego w państwach członkowskich, co będzie stanowiło długofalowy wkład strukturalny w poprawę perspektyw zatrudnienia młodych ludzi;
17. wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania jasnych celów i wskaźników w odniesieniu do programu gwarancji dla młodzieży w celu umożliwienia skutecznej oceny oddziaływania tej inicjatywy;
18. podkreśla jednak, że gwarancja dla młodzieży nie może zastąpić wysiłków i reform strukturalnych, które mają na celu dostosowanie systemów kształcenia i rynków pracy w niektórych państwach członkowskich do przyszłych wyzwań;
19. wzywa do niezwłocznego skoncentrowania na wstępie środków w wysokości 6 mld EUR przeznaczonych na nową inicjatywę na rzecz zatrudnienia młodych ludzi w pierwszych latach wieloletnich ram finansowych, aby zaradzić bezrobociu wśród tej grupy i wprowadzić gwarancje dla młodzieży; podkreśla, że MOP szacuje koszty wprowadzenia gwarancji dla młodzieży w krajach strefy euro na 21 mld EUR; z zadowoleniem przyjmuje fakt rozszerzenia grupy uprawnionej do europejskiej gwarancji dla młodzieży na osoby poniżej trzydziestego roku życia;
20. wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszej poprawy przejrzystości i uznawania kwalifikacji na terenie Unii Europejskiej, szczególnie za pośrednictwem europejskiego systemu transferu osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym, Europassu oraz europejskich ram kwalifikacji; podkreśla znaczenie terminowego wdrażania tych inicjatyw oraz składania sprawozdań z przebiegu tego procesu;
21. wzywa państwa członkowskie do likwidacji istniejących barier dla transgranicznych praktyk, możliwości przyuczenia do zawodu i staży w celu lepszego dopasowania zapewnianych szans na szkolenie zawodowe dla młodych ludzi do liczby potrzebnych miejsc, zwiększając tym samym mobilność i poprawiając szanse na rynku pracy, zwłaszcza w regionach granicznych;
22. podkreśla potrzebę poprawy koordynacji pomiędzy krajowymi systemami zabezpieczenia społecznego w celu ułatwienia i pobudzania mobilności studentów oraz młodych pracowników i młodych bezrobotnych;
23. wyraża uznanie dla dotychczasowych udanych projektów, lecz domaga się więcej inicjatyw sektorowych na rzecz lepszej koordynacji przyszłego zapotrzebowania na siłę roboczą i potrzeb zawodowych młodych bezrobotnych, ponieważ przedstawiciele poszczególnych sektorów wiedzą najlepiej, jakie są ich przyszłe oczekiwania w zakresie umiejętności i kwalifikacji;
24. z zadowoleniem przyjmuje unijne inicjatywy na rzecz mobilności młodzieży, takie jak niemiecki program MobiPro, które są dowodem na to, że wysiłki podejmowane na szczeblu krajowym przyczyniają się do rozwiązania problemów jednocześnie w szeregu państw członkowskich;
25. wzywa państwa członkowskie do usprawnienia współpracy pomiędzy przedsiębiorstwami a sektorem edukacji na wszystkich szczeblach w zakresie lepszego powiązania programów nauczania z wymaganiami rynku pracy, na przykład poprzez rozszerzenie sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych oraz sojuszy na rzecz wiedzy; podkreśla, że bardziej elastyczne programy nauczania są potrzebne w celu lepszego dostosowania się do przyszłych zmian na rynku pracy;
26. podkreśla znaczenie nabywania przez młodych ludzi umiejętności przekrojowych, takich jak umiejętności w dziedzinie ICT, umiejętności kierownicze, krytyczne myślenie i umiejętności językowe, również dzięki zagranicznym pobytom studyjnym, w celu poprawienia ich szans na rynku pracy, zdolności dostosowawczych do przyszłych zmian na rynku pracy oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym;
27. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0224.
- [2] P7_TA-PROV(2013)0092.