PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Egipcie
2.7.2013 - (2013/2697(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Sajjad Karim, Ryszard Czarnecki, Adam Bielan w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0362/2013
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Egiptu, w szczególności rezolucję z dnia 14 marca 2013 r.[1],
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 31 stycznia 2013 r. w sprawie wsparcia UE dla trwałych zmian w społeczeństwach w trakcie transformacji[2],
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Unii/wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 25 grudnia 2012 r. w sprawie referendum w Egipcie,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Unii/wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie sytuacji w Egipcie,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Unii/wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie planowanych demonstracji w Egipcie,
– uwzględniając wyniki pierwszego posiedzenia grupy zadaniowej UE-Egipt w dniach 13–14 listopada 2012 r.,
– uwzględniając decyzję Rady z dnia 26 listopada 2012 r. w sprawie ułatwień w odzyskiwaniu mienia,
– uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego z dnia 18 czerwca 2013 r. w sprawie współpracy UE z Egiptem w zakresie sprawowania rządów,
– uwzględniając oświadczenie Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych Egiptu z dnia 1 lipca 2013 r. w sprawie demonstracji w Egipcie,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego stroną jest Egipt,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Egipt jest największym krajem Arabskiej Wiosny, centralnym krajem w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, ważnym partnerem handlowym UE i jednym z głównych beneficjentów pomocy udzielanej przez UE;
B. mając na uwadze, że UE po rozpoczęciu Arabskiej Wiosny wzmogła starania na rzecz wykorzystania swoich wpływów w Egipcie, m.in. poprzez wizyty wysokiej przedstawiciel Unii/wiceprzewodniczącej Komisji, przewodniczącego Rady Europejskiej, przewodniczącego Komisji oraz szefów państw i rządów jej państw członkowskich, a także poprzez ustanowienie grupy zadaniowej UE-Egipt, różne szczyty i inicjatywy oraz wydatkowanie pomocy;
C. mając na uwadze, że w dniu 22 listopada 2012 r. prezydent Morsi wydał deklarację konstytucyjną w szczególności w celu wyłączenia swoich decyzji spod kontroli organów sądowych; mając na uwadze, że kilka dni później prezydent anulował tę deklarację, lecz już wtedy demonstracje przybierały na sile;
D. mając na uwadze, że 30 listopada 2012 r. zdominowane przez islamistów Zgromadzenie Konstytucyjne przyjęło projekt konstytucji i przedstawiło go prezydentowi;
E. mając na uwadze, że w dniach 15 i 22 grudnia 2012 r. w Egipcie odbyło się referendum konstytucyjne; mając na uwadze, że większość zagłosowała za projektem konstytucji, a frekwencja wyborcza wyniosła 33%;
F. mając na uwadze, że nieprzerwanie trwają demonstracje na kairskim Placu Tahrir i poza nim; mając jednak na uwadze, że wyjątkowo niebezpieczna stała się w szczególności sytuacja protestujących kobiet w związku z codziennymi doniesieniami o napaściach na tle seksualnym;
G. mając na uwadze, że 26 listopada 2012 r. Rada podjęła działania mające na celu ułatwienie zwrotu władzom Egiptu i Tunezji sprzeniewierzonych środków;
H. mając na uwadze, że UE zobowiązała się udzielić pożyczek i dotacji o wartości 5 mld euro w latach 2012–2013, które zostaną przekazane przez Komisję, Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju;
I. mając na uwadze, że w ramach programu wsparcia na rzecz demokratycznych przemian UE zintensyfikowała swoje działania w Egipcie zarówno w zakresie dialogu politycznego, jak i wsparcia finansowego; mając na uwadze, że prace te przybrały w szczególności formę bardziej regularnego dialogu z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, przede wszystkim za pośrednictwem przedstawicielstwa UE w Kairze; mając na uwadze, że dialog ten zbiegł się w czasie z istotną pomocą finansową, która od czasu powstania w styczniu 2011 r. wyniosła łącznie 35 mln EUR;
J. mając na uwadze, że egipskie społeczeństwo obywatelskie i międzynarodowe organizacje pozarządowe są poddawane w Egipcie rosnącej presji i napotykają poważne trudności z prowadzeniem swej działalności w Egipcie; mając na uwadze, że projekt ustawy o organizacjach i fundacjach obywatelskich wywołał głębokie zaniepokojenie wśród działaczy i organizacji społeczeństwa obywatelskiego, ponieważ w swym obecnym kształcie przyznaje rządowi znaczną swobodę decyzji w odniesieniu do działalności i finansowania grup społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że projekt ustawy ogranicza również dostęp grup społeczeństwa obywatelskiego do finansowania z zagranicy, na co wskazuje uznaniowe prawo do blokowania dostępu do takich środków w przypadku przyjęcia uzasadnionej decyzji nowo stworzonego komitetu koordynacyjnego;
K. mając na uwadze, że 4 czerwca 2013 r. kairski sąd karny skazał 43 pracowników organizacji społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pozarządowych za prowadzenie w kraju nielegalnej działalności i przyjmowanie bez zezwolenia środków finansowych z zagranicy; mając na uwadze, że w wyniku rozprawy prowadzonej zaocznie pięciu z nich zostało skazanych na karę dwóch lat pozbawienia wolności, jedenastu z nich otrzymało kary roku więzienia z zawieszeniem, a wobec wszystkich pozostałych orzeczono karę pięciu lat pozbawienia wolności;
L. mając na uwadze, że 30 czerwca 2013 r. kilka milionów protestujących zgromadziło się w całym Egipcie, aby wezwać do ustąpienia prezydenta Morsiego; mając na uwadze, że według informacji władz egipskich w czasie protestów zabito osiem osób, a kilkaset zostało rannych;
M. mając na uwadze, że w dniu 1 lipca 2013 r. Naczelne Dowództwo Sił Zbrojnych Egiptu wydało oświadczenie wzywające egipskie partie polityczne do rozstrzygnięcia zaistniałej sytuacji w ciągu 48 godzin z uwzględnieniem postulatów ludności;
1. ponawia poprzednie wezwania do dialogu między wszystkimi stronami w Egipcie, aby poczynić dalsze postępy w kierunku głębokiej i trwałej demokracji; wzywa wszystkie strony, a w szczególności prezydenta, do zwiększenia wysiłków w tym względzie; ponownie przypomina również o swej solidarności z narodem egipskim w tym krytycznym okresie transformacji i nadal popiera uzasadnione demokratyczne aspiracje;
2. wzywa władze Egiptu do zapewnienia właściwej reprezentacji wszystkich Egipcjan za pomocą odpowiednich instytucji demokratycznych i konstytucji oraz do czuwania nad przestrzeganiem praw człowieka w odniesieniu do wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, płci czy wszelkich innych względów, zgodnie z międzynarodowym prawem dotyczącym praw człowieka;
3. domaga się szybkiego ustanowienia demokracji parlamentarnej oraz aby prezydent Morsi dołożył wszelkich starań w celu przezwyciężenia podziałów i zobowiązał się wobec całego narodu w następstwie referendum konstytucyjnego;
4. podkreśla, że bezstronne sądownictwo cywilne i prawo do rzetelnego procesu są podstawowymi wartościami każdego demokratycznego państwa;
5. wyraża głębokie zaniepokojenie w związku ze skazaniem 43 pracowników organizacji społeczeństwa obywatelskiego za przyjmowanie środków finansowych z zagranicy w okresie po powstaniu w styczniu 2011 r.;
6. wyraża podobne zaniepokojenie w związku z projektem ustawy o organizacjach i fundacjach obywatelskich, która w swym obecnym kształcie ogranicza potencjał organizacji społeczeństwa obywatelskiego do prowadzenia legalnej działalności humanitarnej lub społecznej oraz potencjalnie ogranicza ich współdziałanie z „podmiotami zagranicznymi”; uważa, że takie przepisy naruszają międzynarodowe standardy przyjęte przez Egipt;
7. domaga się, aby organizacje pozarządowe mogły swobodnie wykonywać swoje działania, w tym badania dotyczące praw człowieka oraz kwestii prawno-konstytucyjnych; uważa, że taka swoboda jest niezbędna dla stworzenia dynamicznego społeczeństwa obywatelskiego w Egipcie oraz zachęca do przemian demokratycznych w tym kraju;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Egiptu.