Projekt rezolucji - B7-0427/2013Projekt rezolucji
B7-0427/2013

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Syrii

10.9.2013 - (2013/2819(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu

Guy Verhofstadt, Ramon Tremosa i Balcells, Graham Watson, Marietje Schaake, Johannes Cornelis van Baalen, Edward McMillan-Scott, Jelko Kacin, Charles Goerens, Hannu Takkula, Louis Michel, Philippe De Backer, Phil Bennion w imieniu grupy ALDE
Hélène Flautre

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0413/2013

Procedura : 2013/2819(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B7-0427/2013
Teksty złożone :
B7-0427/2013
Debaty :
Teksty przyjęte :

B7‑0427/2013

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Syrii

(2013/2819(RSP))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Syrii, w szczególności rezolucję w sprawie sytuacji w Syrii z dnia 16 lutego 2012 r.[1], rezolucję w sprawie Syrii z dnia 13 września 2012 r. [2] oraz rezolucję w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią z dnia 23 maja 2013 r. [3],

–   uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie Syrii z dni 23 stycznia, 18 lutego, 11 marca, 22 kwietnia, 27 maja, 24 czerwca, 9 lipca, 22 lipca i 7 września 2013 r., uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej w sprawie Syrii z dnia 8 lutego 2013 r.,

–   uwzględniając oświadczenia złożone przez wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton w dniach 9 maja, 14 czerwca, 24 czerwca, 21 sierpnia i 23 sierpnia 2013 r., uwzględniając oświadczenia złożone przez komisarz ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego, szczególnie zaś oświadczenie złożone dnia 3 września 2013 r.,

–   uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 z dnia 28 kwietnia 2004 r. oraz liczne oświadczenia sekretarza generalnego ONZ oraz jego rzecznika, w szczególności oświadczenia z dni 25, 26 i 28 sierpnia oraz 2 i 3 września 2013 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ONZ w sprawie Syrii z dnia 18 lipca 2013 r.

–   uwzględniając oświadczenie prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy z dnia 31 sierpnia 2013 r.,

–   uwzględniając oświadczenia Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców z dnia 3 września 2013 r. dotyczące liczby uchodźców syryjskich,

–   uwzględniając komunikat końcowy grupy działania na rzecz Syrii (komunikat genewski) z dnia 30 czerwca 2012 r.,

–   uwzględniając konwencję genewską z 1949 r. oraz dodatkowe protokoły do niej, w szczególności protokół genewski do konwencji haskiej dotyczący zakazu używania na wojnie gazów duszących, trujących lub podobnych oraz środków bakteriologicznych, a także normy określone w konwencji o zakazie broni chemicznej,

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że zgodnie z szacunkami ONZ z września 2013 r. w ciągu ostatnich dwóch lat w wyniku aktów przemocy w Syrii zginęło przynajmniej 100 tys. osób, głównie cywili; mając na uwadze, że według OCHA (Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej) 4,25 mln osób zostało wewnętrznie przesiedlonych a liczba uchodźców z Syrii, przebywających głównie w Turcji, Jordanii, Libanie i Iraku, wynosi ponad 2 mln, a ponad połowa z nich to dzieci w wieku poniżej 17 lat, co doprowadziło do bezprecedensowego kryzysu na poziomie regionalnym, stwarzając wyzwania i niestabilność;

B.  mając na uwadze, że w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 z dnia 28 kwietnia 2004 r. stwierdzono, że rozprzestrzenianie broni jądrowej, chemicznej i biologicznej stanowi zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego;

C. mając na uwadze, że użycie broni chemicznej w Syrii oraz postępowanie i działania reżimu wobec ludności cywilnej należy uznać za zbrodnie przeciwko ludzkości, za które reżim musi ponieść odpowiedzialność, oraz że stanowią one poważne zagrożenie dla stabilności regionu i pokoju na świecie, mając na uwadze, że istnieje cały szereg możliwości wywierania presji, stosowania represji i nakładania sankcji, a także trybunał międzynarodowy, do których to środków można się odwołać w odpowiedzi na nadużycia, co do których zostanie udowodnione, iż zostały popełnione przez Baszara Al Assada, którego nikt nie zamierza zwalniać z odpowiedzialności za jego czyny;

D. mając na uwadze, że niezdolność reżimu Assada do ochrony swoich składów broni chemicznej stanowi równie poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i stabilności, zarówno w Syrii, jak i w całym regionie;

E.  mając na uwadze, że prezydent Stanów Zjednoczonych postanowił wystąpić do Kongresu Stanów Zjednoczonych o zezwolenie na użycie siły; mając na uwadze, że parlament brytyjski odrzucił w dniu 29 sierpnia wniosek premiera Davida Camerona broniący zasady interwencji w Syrii;

F.  mając na uwadze, że według Stanów Zjednoczonych celem ataków wojskowych będzie zareagowanie na użycie broni chemicznej oraz powstrzymanie od przyszłego użycia takiej broni przez rząd Syrii i niszczenie potencjału w tym zakresie;

G. mając na uwadze, że użycie broni chemicznej nie może pozostać bez odpowiedzi ze strony UE oraz społeczności międzynarodowej, gdyż mają oni obowiązek zareagowania, aby chronić ludność cywilną i zapobiec groźbie ponownego użycia broni chemicznej;

H. mając na uwadze, że w dniu 21 sierpnia 2013 r. na przedmieściach Damaszku doszło do ataku chemicznego na dużą skalę, który spowodował śmierć setek ludzi, w tym wielu kobiet i dzieci; mając na uwadze, że atak ten był rażącym naruszeniem prawa międzynarodowego, zbrodnią wojenną oraz zbrodnią przeciwko ludzkości; mając na uwadze, że informacje z wielu różnych źródeł potwierdzają, że taki atak miał miejsce i wydają się stanowić mocny dowód na to, że odpowiedzialny za te ataki jest reżim syryjski, ponieważ jedynie on posiada broń chemiczną oraz dysponuje możliwościami ich dostaw w wystarczającej ilości;

I.   mając na uwadze, że postawy i weta Rosji i Chin uniemożliwiły Radzie Bezpieczeństwa ONZ przyjęcie wspólnego stanowiska w sprawie kryzysu w Syrii;

J.   mając na uwadze, że w dniu 1 września 2013 r. Liga Państw Arabskich wezwała ONZ i społeczność międzynarodową, aby „wywiązały się z podjętych zobowiązań zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych oraz prawem międzynarodowym poprzez podjęcie koniecznych środków o charakterze odstraszającym” wobec reżimu syryjskiego; mając na uwadze, że Liga Państw Arabskich zawiesiła członkostwo Syrii w 2011 r., a dnia 26 marca 2013 r. uznała Narodową Koalicję Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych za przedstawiciela Syrii.

K. mając na uwadze, że przed atakiem, do którego doszło dnia 21 sierpnia 2013 r. w miejscowości Ghouta na przedmieściach Damaszku, zespół inspektorów ONZ pod przewodnictwem szwedzkiego naukowca Dr Åke'a Sellströma uzyskał zezwolenie na wjazd do Syrii w celu przeprowadzenia dochodzenia dotyczącego użycia broni chemicznej; mając na uwadze, że reżim syryjski pozwolił zespołowi na odwiedzenie miejsc ataku w Ghouta dopiero po kilku dniach; mając na uwadze, że zespół inspektorów pobrał próbki, które zostaną poddane badaniom poza Syrią w ciągu najbliższych tygodni; mając na uwadze, że zespół ONZ opuścił Syrię dnia 31 sierpnia 2013 r.;

L.  mając na uwadze, że w dniu 27 maja 2013 r. Rada do Spraw Zagranicznych podjęła decyzję o odnowieniu środków ograniczających wobec Syrii oraz, w szczególności, zniesieniu embarga na dostawy broni, dzięki czemu „sprzedaż, dostawa, transfer czy eksport ze strony państw członkowskich sprzętu wojskowego lub sprzętu, który może być użyty do represjonowania wewnątrz kraju, będą mogły dojść do skutku wyłącznie na rzecz Narodowej Koalicji Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych i będą miały na celu ochronę ludności cywilnej”;

M. mając na uwadze, że liczba syryjskich uchodźców i osób potrzebujących gwałtownie rośnie, ponieważ każdy dzień konfliktu zbrojnego powoduje pogorszenie sytuacji politycznej i humanitarnej; mając na uwadze, że UE przekazała łącznie 1,3 mld EUR na cele pomocy humanitarnej dla Syrii i krajów ościennych, w których przebywa ponad 2 mln uchodźców syryjskich;

N. mając na uwadze, że rosnąca rola, jaką odgrywają grupy ekstremistów i bojówki, stanowi powód do poważnych obaw i że należy ją w pełni ocenić w kontekście działań UE wobec Syrii oraz jej regionu;

1.  w najostrzejszych słowach potępia masowy mord ludności cywilnej w Syrii oraz przeprowadzony przez reżim Assada atak przy użyciu broni chemicznej, do którego doszło w miejscowości Ghouta na przedmieściach Damaszku w dniu 21 sierpnia 2013 r. i w którym – według danych zachodnich tajnych służb – zginęło co najmniej 1 400 osób, w tym 400 dzieci; z głębokim zaniepokojeniem zauważa, że jest to największy masowy mord z użyciem broni chemicznej od czasu ataku przeciwko ludności cywilnej przeprowadzonego przez siły Sadama Husajna w północnym Iraku; przypomina prezydentowi Assadowi o jego zobowiązaniach wynikających z protokołu genewskiego dotyczącego niestosowania broni chemicznej oraz wzywa władze syryjskie, aby rygorystycznie wywiązywały się ze swoich zobowiązań międzynarodowych;

2.  potępia doraźne, pozasądowe egzekucje i wszelkie inne formy łamania praw człowieka, których dopuszczają się grupy ekstremistów i siły opozycyjne wobec reżimu Assada;

3.  wyraża zaniepokojenie aktami przemocy mającymi miejsce w Syrii i wzywa wszystkie podmioty do natychmiastowego położenia im kresu; odnotowuje rolę różnych podmiotów regionalnych, w tym w zakresie dostaw broni, i wyraża zaniepokojenie rozprzestrzenianiem się konfliktu syryjskiego na kraje ościenne;

4.  składa kondolencje rodzinom ofiar; ponownie zapewnia o swojej solidarności z Syryjczykami walczącymi o wolność, godność i demokrację oraz pochwala ich odwagę i determinację, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet i dzieci;

5.  podkreśla, że społeczność międzynarodowa nie może pozostać bezczynna w obliczu tak cynicznego użycia broni chemicznej; uważa, że jasna i zdecydowana odpowiedź, a także, w razie konieczności, ograniczone i dostosowane użycie siły, są niezbędne, aby wyraźnie pokazać, że takie przestępstwa są nie do zaakceptowania oraz że nie może być mowy o bezkarności; uważa, że taka strategia jest spójna z unijnym celem procesu na rzecz politycznego rozstrzygnięcia konfliktu w drodze negocjacji i że należy zapobiec powstaniu strasznego precedensu dla ponownego użycia broni chemicznej w Syrii lub w innym miejscu;

6.  wzywa ONZ do szybkiego zakończenia szczegółowego dochodzenia w sprawie użycia broni chemicznej w Syrii i pociągnięcia winnych do odpowiedzialności; wzywa członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, by przedyskutowali kwestię masowego mordu w Syrii w oparciu o wnioski zespołu inspektorów ONZ oraz ocenili, jakie środki należy podjąć w odpowiedzi na użycie broni chemicznej w Syrii;

7. ubolewa nad tym, że członkom Rady Bezpieczeństwa ONZ do dziś nie udało się podjąć działań i uzgodnić tekstu rezolucji zmierzającej do wywarcia silniejszej i skuteczniejszej presji, aby położyć kres przemocy w Syrii; zwraca się w szczególności do Rosji i Chin, aby stawiły czoła spoczywającej na nich odpowiedzialności i przyczyniły się do wypracowania wspólnego stanowiska; stwierdza, że pomimo trwających wysiłków dyplomatycznych, istnieje niewielkie prawdopodobieństwo pokonania opozycji w Radzie Bezpieczeństwa w zakresie zezwolenia na działania zbrojne przeciwko reżimowi Assada; ponownie zdecydowanie pochwala wezwanie skierowane przez wysokiego komisarza ONZ ds. praw człowieka, aby Rada Bezpieczeństwa ONZ zwróciła się do Międzynarodowego Trybunału Karnego o wszczęcie oficjalnego dochodzenia w sprawie sytuacji w Syrii;

8.  wzywa UE do podjęcia przewodniej roli w odnowieniu wysiłków dyplomatycznych przez wszystkie strony konfliktu w Syrii w celu pilnego i konstruktywnego uczestnictwa w drugim procesie genewskim, który powinien doprowadzić do uzyskania rozwiązania politycznego konfliktu syryjskiego;

9.  uważa, że społeczność międzynarodowa powinna w drodze negocjacji wypracować rozwiązanie polityczne dla Syrii, które doprowadziłoby do zaprzestania przemocy, zapobiegło dalszej wojnie chemicznej oraz wspierało autentyczne polityczne przemiany demokratyczne prowadzone pod przewodnictwem Syrii, zgodne z uzasadnionymi żądaniami Syryjczyków i oparte na pluralistycznym dialogu z udziałem wszystkich sił demokratycznych i części składowych syryjskiego społeczeństwa, zmierzającym do zainicjowania procesu dogłębnych reform demokratycznych uwzględniających również potrzebę zapewnienia pojednania narodowego i obejmujących zobowiązanie do zapewnienia poszanowania praw i swobód mniejszości, w tym mniejszości etnicznych, religijnych, kulturowych i innych;

10. uważa, że strategia na rzecz osiągnięcia politycznego rozwiązania konfliktu w Syrii w drodze negocjacji powinna obejmować: (1) udzielenie wszelkiego rodzaju pomocy najwyższej syryjskiej radzie wojskowej i innym podmiotom pozostającym w opozycji do rządu Baszara al-Assada, które zostały poddane odpowiedniej i pełnej weryfikacji i które dzielą z UE wspólne wartości demokratyczne i interesy; (2) udzielenie wszelkiego rodzaju pomocy syryjskiej opozycji politycznej, w tym koalicji sił opozycyjnych; (3) wysiłki na rzecz odizolowania grup ekstremistów i terrorystów w Syrii, tak aby uniemożliwić im wywieranie wpływu na przyszły przejściowy oraz stały rząd syryjski; (4) koordynację z sojusznikami i partnerami; oraz (5) wysiłki mające na celu ograniczenie pomocy dla reżimu syryjskiego ze strony rządu irańskiego i innych;

11. podkreśla, że UE ponosi szczególną odpowiedzialność za stabilność i bezpieczeństwo w krajach ościennych oraz zwraca uwagę, że sytuacja w Syrii uzasadnia przyjęcie spójnego wspólnego podejścia przez państwa członkowskie UE, we współpracy z NATO; wzywa zatem UE i jej państwa członkowskie do podjęcia intensywnych wysiłków dyplomatycznych, do połączenia wywiadów wojskowych, do głębokiej analizy politycznych skutków jakichkolwiek działań wojskowych, a także dokładnego charakteru interwencji wojskowej, jej celów i czasu trwania, przy podejmowaniu decyzji o tym, które z działań UE powinna podjąć w celu zareagowania na użycie broni chemicznej przez reżim Assada; nalega, by wysiłki dyplomatyczne UE koncentrowały się na wszystkich mających znaczenie podmiotach regionalnych, w tym na Rosji, Iranie, Izraelu i Turcji, oraz aby ich celem było opracowanie możliwości trwałego politycznego rozwiązania konfliktu w Syrii w oparciu o pluralistyczną demokrację i rządy prawa;

12. ponownie apeluje do prezydenta Assada i jego reżimu o bezzwłoczne ustąpienie, aby jak najszybciej możliwe stały się pokojowe, zrównoważone i demokratyczne przemiany, realizowane przy zaangażowaniu wszystkich stron, pod przewodnictwem Syrii;

13. wyraża głębokie zaniepokojenie trwającym kryzysem humanitarnym w Syrii i jego konsekwencjami dla krajów ościennych; przypomina, że rząd Assada jest w pierwszej kolejności zobowiązany do dbałości o dobrobyt swoich obywateli; wzywa do zwiększenia pomocy humanitarnej dla ludności w Syrii i sąsiadujących z nią państwach, w szczególności w Libanie i Jordanii; popiera i z zadowoleniem przyjmuje istotny wkład wniesiony przez Komisję i państwa członkowskie w międzynarodowe programy pomocy humanitarnej; wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel i ESDZ do podjęcia odpowiednich, odpowiedzialnych środków w związku z napływem uchodźców do państw członkowskich w celu zmniejszenia obciążenia krajów ościennych; wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel i ESDZ do wywarcia presji na państwa, które zobowiązały się do udzielenia pomocy, lecz do tej pory nie przekazały obiecanych środków finansowych;

14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej, rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej, rządowi i parlamentowi Republiki Turcji, rządowi i Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych Ameryki, rządowi i parlamentowi Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego, rządowi i parlamentowi Republiki Libańskiej, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, sekretarzowi generalnemu Ligi Państw Arabskich, Narodowej Koalicji Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych oraz rządowi i parlamentowi Syryjskiej Republiki Arabskiej.