PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Syrii
10.9.2013 - (2013/2819(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Hannes Swoboda, Véronique De Keyser, Libor Rouček, Pino Arlacchi, Saïd El Khadraoui, Ana Gomes, Roberto Gualtieri, Richard Howitt, Maria Eleni Koppa, María Muñiz De Urquiza, Raimon Obiols, Pier Antonio Panzeri, Joanna Senyszyn, Catherine Trautmann, Boris Zala w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0413/2013
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Syrii, w szczególności rezolucję z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią[1],
– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Barroso wydane przed szczytem państw G-20 w Sankt-Petersburgu dnia 5 września 2013 r.,
– uwzględniając dwa oświadczenia wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton wydane po nieformalnym spotkaniu ministrów spraw zagranicznych UE, które miało miejsce w Wilnie dnia 7 września 2013 r. – jedno z dnia 23 sierpnia 2013 r. dotyczące potrzeby pilnego wypracowania politycznego rozwiązania konfliktu syryjskiego oraz drugie z dnia 21 sierpnia 2013 r. dotyczące ostatnich doniesień w sprawie użycia broni chemicznej w Damaszku,
– uwzględniając konkluzje Rady oraz oświadczenie Rady w sprawie Syrii z dnia 27 maja 2013 r.,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych z 1945 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając konwencję genewską z 1949 r. oraz dodatkowe protokoły do niej,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając protokół genewski (do konwencji haskiej) z 1925 r. dotyczący zakazu używania na wojnie gazów duszących, trujących lub podobnych oraz środków bakteriologicznych,
– uwzględniając Konwencję o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów (konwencję o broni chemicznej) z 1993 r.,
– uwzględniając komunikat końcowy z posiedzenia grupy działania na rzecz Syrii (komunikat genewski) z dnia 30 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że od marca 2011 r. ponad 100 000 osób straciło życie w gwałtownym kryzysie w Syrii, spowodowanym brutalnym traktowaniem narodu syryjskiego przez syryjski reżim; mając na uwadze, że liczba uchodźców z Syrii wzrosła do ponad dwóch milionów, z czego ponad milion to dzieci zmuszone uciekać z ojczyzny; mając na uwadze, że liczba osób przesiedlonych wewnątrz Syrii przekracza 5 milionów,
B. mając na uwadze, że użycie broni chemicznej w dniu 21 sierpnia 2013 r. w damasceńskim rejonie Ghouty spowodowało śmierć setek cywilów, w tym wielu dzieci; mając na uwadze, że działanie to, jeżeli zostanie potwierdzone przez inspektorów ONZ, będzie największą masakrą ludności przy użyciu broni chemicznej od czasu ataku przeprowadzonego przez siły byłego dyktatora Iraku Saddama Husajna na kurdyjskie miasto Halabja oraz inne kurdyjskie miasta na północy Iraku; mając na uwadze, że po ataku tym nastąpił silny ostrzał tego samego obszaru, prowadzony przez syryjską armię w dniach, które nastąpiły po użyciu broni chemicznej;
C. mając na uwadze, że w dniu 25 sierpnia 2013 r., tj. cztery dni po ataku chemicznym, rząd Syrii zgodził się umożliwić inspektorom ONZ odwiedzenie tego miejsca; mając na uwadze, że w dniu 26 sierpnia grupa inspektorów ONZ wielokrotnie znalazła się pod ostrzałem niezydentyfikowanych snajperów, co jeszcze bardziej opóźniło prowadzone dochodzenie; mając na uwadze, że inspektorzy ONZ opuścili Syrię dnia 31 sierpnia; mając na uwadze, że sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon zalecił grupie inspektorów jak najszybsze przedstawienie wniosków z tej wizyty; mając jednak na uwadze, że mandat misji inspektorów ONZ jest ograniczony do stwierdzenia, czy broń chemiczna została użyta czy nie, bez odnoszenia się do kwestii, kto jest za użycie takiej broni odpowiedzialny;
D. mając na uwadze, że w dniu 4 września 2013 r. Komisja Spraw Zagranicznych amerykańskiego Senatu zatwierdziła w głosowaniu ograniczone ataki wojskowe przeciwko reżimowi syryjskiemu przez okres 60 dni, z możliwością przedłużenia ich o kolejnych 30 dni po zasięgnięciu opinii Kongresu, jednak bez możliwości użycia wojsk lądowych;
E. mając na uwadze, że państwa członkowskie UE wyraziły rozbieżne stanowiska w sprawie ewentualnej interwencji wojskowej w Syrii; mając na uwadze, że dnia 29 sierpnia 2013 r. parlament Wielkiej Brytanii odrzucił wniosek rządu o wstępne zatwierdzenie interwencji wojskowej;
F. mając na uwadze, że Unia Europejska zaakceptowała Narodową Koalicję Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych jako prawowitego przedstawiciela syryjskiego społeczeństwa i przychylnie odniosła się do jej oświadczenia z dnia 20 kwietnia 2013 r., w którym przyjęto zasadę demokratycznego, pluralistycznego i integracyjnego państwa syryjskiego, szanującego prawa człowieka, w tym prawa mniejszości religijnych i etnicznych, a także rządy prawa, odrzucono ekstremizm oraz zadeklarowano bezpieczeństwo broni chemicznej, jaką kraj ten dysponuje, w celu wsparcia międzynarodowych starań na rzecz nierozprzestrzeniania broni oraz wypełnienia swoich międzynarodowych zobowiązań w tej dziedzinie; mając jednak na uwadze, że syryjskie grupy opozycyjne są nadal silnie podzielone wewnętrznie oraz rozdrobnione;
G. mając na uwadze, że taki gwałtowny kryzys w Syrii stanowi duże zagrożenie dla stabilności i bezpieczeństwa całego regionu Bliskiego Wschodu oraz poza nim;
H. mając na uwadze, że w swoich konkluzjach z dnia 27 maja 2013 r. Rada do Spraw Zagranicznych potępiła potworne czyny popełnione przez syryjski reżim, które według sprawozdania niezależnej komisji śledczej stanowią zbrodnie przeciwko ludzkości, oraz wyraziła ubolewanie z powodu poważnych naruszeń, w tym zbrodni wojennych, których dopuściły się antyrządowe siły zbrojne i które zostały udokumentowane w tym samym sprawozdaniu niezależnej komisji śledczej, podkreślającym jednak, że te ostatnie nadużycia nie były tak nasilone ani tak szeroko zakrojone, jak wykroczenia popełnione przez siły rządowe i ich oddziały; mając na uwadze, że sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon potępił zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione w damasceńskim rejonie Ghouty w dniu 21 sierpnia;
I. mając na uwadze, że Rada do Spraw Zagranicznych uzgodniła w dniu 27 maja 2013 r. ponowne zastosowanie sankcji wobec Syrii i przyjęła do wiadomości zobowiązanie podjęte przez państwa członkowskie, zgodnie z którym wszelka sprzedaż, dostawa, transfer czy eksport sprzętu wojskowego lub sprzętu, który może być użyty do działań represyjnych wewnątrz kraju, będzie mogła dojść do skutku wyłącznie na rzecz Narodowej Koalicji Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych i będzie miała na celu ochronę cywilów, z zastosowaniem zabezpieczeń przeciwko niewłaściwemu wykorzystaniu przyznanych zezwoleń, w szczególności w odniesieniu do użytkowników końcowych i ostatecznego miejsca przeznaczenia dostaw;
J. mając na uwadze, że Unia Europejska dostarczyła ponad 1,3 mld euro w ramach pomocy humanitarnej na rzecz ludności – w Syrii i państwach ościennych – cierpiącej wskutek tego brutalnego konfliktu;
K. mając na uwadze, że Rada Bezpieczeństwa ONZ jest nadal jedynym forum uprawnionym do rozwiązywania poważnych międzynarodowych konfliktów; mając jednak na uwadze, że działania tego forum są blokowane przez Rosję i Chiny w zakresie odpowiedniej reakcji na kryzys i katastrofę humanitarną w Syrii;
L. mając na uwadze, że w dniu 9 września 2013 r. sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon przychylnie odniósł się do propozycji przekazania broni chemicznej należącej do syryjskiego reżimu wspólnocie międzynarodowej w celu jej zniszczenia; mając też na uwadze, że jak stwierdził Ban Ki-moon, rozważa on nakłonienie Rady Bezpieczeństwa do zwrócenia się o natychmiastowe przeniesienie tej broni i zapasów prekursorów chemicznych do takich lokalizacji wewnątrz Syrii, w których będą one mogły być bezpiecznie przechowane i zniszczone;
1. w najostrzejszych słowach potępia masowy mord ludności cywilnej w ataku chemicznym w dniu 21 sierpnia 2013 r. w damasceńskim rejonie Ghouty, w wyniku którego śmierć poniosły setki cywilów, w tym wiele dzieci;
2. podkreśla fakt, że mimo iż doniesienia z różnych źródeł wskazują, że za atak odpowiedzialność ponosi syryjski reżim, jakiekolwiek dalsze działania należy podejmować w świetle wniosków wyciągniętych przez inspektorów ONZ;
3. podkreśla, że udowodnione użycie broni chemicznej, w szczególności wobec cywilów, jest rażącym naruszeniem prawa międzynarodowego, zbrodnią wojenną i zbrodnią przeciwko ludzkości, które wymagają jasnej i zdecydowanej odpowiedzi, świadczącej o tym, że takie zbrodnie nie są akceptowane, aby uniknąć następnych przypadków użycia broni chemicznej w Syrii lub gdziekolwiek indziej;
4. podkreśla fakt, że w celu doprowadzenia do reakcji cieszącej się szerokim poparciem międzynarodowym Rada Bezpieczeństwa ONZ powinna wypełnić swoje zadanie i opracować wspólne stanowisko w sprawie kryzysu w Syrii, również w celu uniknięcia kolejnych przypadków użycia w tym konflikcie broni chemicznej; zwraca się w szczególności do Rosji i Chin, aby nie unikały odpowiedzialności w tym zakresie i umożliwiły legalność międzynarodowych działań; dodatkowo wzywa do wzmocnienia koordynacji działań z krajowymi i ponadkrajowymi partnerami w regionie, zwłaszcza z Ligą Arabską, przed podjęciem jakichkolwiek dalszych kroków;
5. popiera propozycję przeniesienia broni chemicznej należącej do syryjskiego reżimu do lokalizacji pod kontrolą międzynarodową w celu jej zniszczenia i wzywa w tym kontekście rząd Syrii do przekazania całego arsenału broni chemicznej wspólnocie międzynarodowej oraz do bezzwłocznego podpisania i ratyfikowania konwencji o zakazie broni chemicznej;
6. jest przekonany, że trwałe rozwiązanie obecnego kryzysu w Syrii może zostać osiągnięte wyłącznie w drodze procesu politycznego, któremu będzie przewodzić Syria przy wsparciu wspólnoty międzynarodowej; w tym duchu nadal popiera starania Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz wspólnego wysłannika ds. Syrii z ramienia ONZ i Ligi Arabskiej Lakhdara Brahimiego, zmierzające do osiągnięcia postępów w ramach drugiego procesu genewskiego oraz w łonie Rady Bezpieczeństwa ONZ;
7. wyraża zaniepokojenie dalszymi silnymi podziałami i rozdrobnieniem syryjskiej opozycji, a także przypadkami przemocy na tle religijnym i etnicznym w tym państwie; zachęca Narodową Koalicję Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych do odgrywania wiodącej roli w tworzeniu bardziej zjednoczonego, integracyjnego i zorganizowanego frontu opozycyjnego, zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie, oraz wzywa do dalszego wspierania Koalicji w tym zakresie przez UE;
8. wyraża głębokie zaniepokojenie zaangażowaniem grup ekstremistycznych i zagranicznych podmiotów niepaństwowych w kryzys w Syrii, a także możliwym rozprzestrzenieniem się konfliktu syryjskiego na kraje ościenne, co jest największym zagrożeniem dla stabilności i bezpieczeństwa na Bliskim Wschodzie i poza granicami tego regionu;
9. podkreśla, że pierwszym priorytetem dla wspólnoty międzynarodowej i Unii Europejskiej musi być zapewnienie dotarcia pomocy humanitarnej i wsparcia do ludności, która wskutek brutalnego kryzysu w Syrii nie ma dostępu do podstawowych dóbr i usług, zarówno w samej Syrii, jak i w państwach ościennych, takich jak Irak, Jordania, Liban i Turcja; wzywa wszystkie strony zaangażowane w konflikt do ułatwienia świadczenia pomocy humanitarnej i wsparcia wszystkimi możliwymi kanałami, w tym ponad granicami i frontami konfliktu, oraz do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkich pracowników medycznych i humanitarnych;
10. nawołuje do prowadzenia takiej wspólnej europejskiej polityki, angażującej podmioty na szczeblu unijnym oraz państw członkowskich, która zajmie się sytuacją ponad dwóch milionów uchodźców z Syrii; podkreśla, że dalsza eskalacja lub intensyfikacja tego brutalnego konfliktu zwiększy liczbę uchodźców, co będzie dodatkowym zagrożeniem dla regionalnej stabilności i bezpieczeństwa; wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na sytuację Palestyńczyków mieszkających w Syrii, którzy są uwięzieni w kręgu przemocy, nie mając dostępu do Jordanii ani Libanu;
11. ponownie wzywa do zapewnienia miejsc bezpiecznego pobytu wzdłuż granicy turecko-syryjskiej oraz ewentualnie w samej Syrii, a także do utworzenia korytarzy humanitarnych przez społeczność międzynarodową; ponownie wzywa wszystkie państwa do wypełnienia zobowiązań podjętych na konferencji darczyńców w Kuwejcie w dniu 30 stycznia 2013 r.;
12. podkreśla, że kryzys w Syrii wymaga spójnego i wspólnego podejścia wszystkich państw członkowskich UE; nakłania w związku z tym wysoką przedstawiciel Catherine Ashton do zwołania nadzwyczajnego posiedzenia Rady do Spraw Zagranicznych, aby omówić obecną sytuację, pomoc humanitarną UE na rzecz przesiedleńców wewnętrznych w Syrii oraz uchodźców z Syrii, dalsze kroki, jakie mogłaby podjąć Unia, aby wspomóc demokratyczne siły w syryjskiej opozycji, a także sposoby dialogu z najważniejszymi podmiotami międzynarodowymi, co dotyczy też Rosji i Iranu;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, Kongresowi i prezydentowi Stanów Zjednoczonych, parlamentowi i rządowi Chińskiej Republiki Ludowej, parlamentowi i rządowi Federacji Rosyjskiej, parlamentowi i rządowi Iraku, parlamentowi i rządowi Jordanii, parlamentowi i rządowi Libanu, parlamentowi i rządowi Turcji, Narodowej Koalicji Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych oraz rządowi i parlamentowi Syrii.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0223.