PROJEKT REZOLUCJI w sprawie przestrzegania podstawowego prawa do swobodnego przepływu w UE
13.1.2014 - (2013/2960(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Manfred Weber, Marian-Jean Marinescu, Véronique Mathieu Houillon, Csaba Őry, Jacek Protasiewicz, Wim van de Camp, Arkadiusz Tomasz Bratkowski, Jan Kozłowski, Danuta Jazłowiecka, Ivo Belet, Edit Bauer, Traian Ungureanu, Andrey Kovatchev, Elena Băsescu, Marco Scurria, Salvatore Iacolino, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Elmar Brok w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0016/2014
B7‑0025/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przestrzegania podstawowego prawa do swobodnego przepływu w UE
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 21, 45, 47 i 151 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 15, 21, 29, 34 i 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 7 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich[1],
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii[2],
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 25 listopada 2013 r. zatytułowany „Swobodny przepływ obywateli UE i ich rodzin – pięć skutecznych działań” (COM(2013)0837),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 lipca 2010 r. zatytułowany „Potwierdzenie zasady swobodnego przepływu pracowników: prawa oraz główne zmiany” (COM(2010)0373),
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej V. Reding dotyczące swobodnego przepływu na posiedzeniu Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniu 5 grudnia 2013 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że prawo do swobodnego przepływu jest jedną z czterech podstawowych wolności UE;
B. mając na uwadze, że jak dowiedziono, w wielu państwach członkowskich wkład netto legalnych pracowników mobilnych z UE do systemu opieki społecznej kraju przyjmującego jest równy wkładowi pracowników krajowych;
C. mając na uwadze, że korzyści ze swobodnego przepływu pracowników mobilnych z UE dla rozwoju kraju przyjmującego są widoczne w całej Europie, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia, rolnictwa i budownictwa;
D. mając na uwadze, że wszystkie państwa członkowskie mają swobodę decydowania, które świadczenia socjalne przyznawać i na jakich warunkach; mając na uwadze, że przepisy UE dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego nie zezwalają na ograniczanie świadczeń socjalnych w przypadku obywateli UE, którzy pracują, są bezpośrednimi krewnymi pracowników lub mają zwykłe miejsce pobytu w danym państwie członkowskim;
E. mając na uwadze, że niedawne przemiany społeczne – w szczególności wynikające ze zmian w przemyśle, z globalizacji, nowych modeli pracy, zmian demograficznych oraz rozwoju środków transportu – wymagają większej mobilności wśród pracowników;
F. mając na uwadze, że swobodny przepływ pracowników stanowi pozytywny przykład społeczno-gospodarczy tak dla UE, jak jej państw członkowskich, będąc kamieniem milowym integracji UE, rozwoju gospodarczego, spójności społecznej, podnoszenia kwalifikacji zawodowych jednostki, neutralizowania negatywnych skutków kryzysu gospodarczego i tworzenia większej potęgi gospodarczej, przygotowanej do stawienia czoła wyzwaniom wynikającym z przemian na świecie;
G. mając na uwadze, że z dniem 1 stycznia 2014 r. zniesiono uzgodnienia przejściowe w zakresie swobodnego przepływu pracowników z Bułgarii i Rumunii;
H. mając na uwadze, że brytyjski premier David Cameron wystąpił niedawno z szeregiem populistycznych stwierdzeń podważających prawo do swobodnego przepływu;
1. wzywa państwa członkowskie, aby wywiązywały się ze swoich zobowiązań traktatowych dotyczących przepisów UE w dziedzinie swobody przepływu;
2. wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, aby w stosunku do wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej przestrzegano zasad równości i podstawowego prawa do swobody przepływu;
3. wzywa państwa członkowskie do powstrzymania się od wszelkich działań mogących naruszać prawo do swobodnego przepływu, które jest oparte na podstawowym prawodawstwie UE;
4. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie ścisłego egzekwowania prawa pracy, tak aby zagwarantować równe traktowanie wszystkich pracowników UE oraz uczciwą konkurencję między przedsiębiorstwami;
5. przypomina, że swobodny przepływ pracowników daje wszystkim obywatelom Unii, niezależnie od miejsca zamieszkania, prawo swobodnego przemieszczania się do innego państwa członkowskiego, aby tam pracować, lub zamieszkiwania w nim w celach zawodowych; przypomina, że prawo to chroni ich przed dyskryminacją na tle narodowości, jeżeli chodzi o dostęp do zatrudnienia, warunki pracy i zatrudnienia, dostęp do szkolenia oraz świadczenia społeczne i ulgi podatkowe;
6. wzywa państwa członkowskie, aby nie dyskryminowały pracowników mobilnych z UE, tworząc bezprawnie związek między prawem do swobodnego przepływu w celach zawodowych a rzekomymi sprzecznymi z prawem roszczeniami w zakresie zabezpieczenia społecznego i pomocy społecznej oraz nadużyciami świadczeń socjalnych;
7. zwraca się do Komisji, aby zainicjowała systematyczny i dogłębny monitoring przestrzegania podstawowego prawa do swobodnego przepływu legalnych pracowników z UE;
8. przypomina państwom członkowskim o ich odpowiedzialności społecznej w zakresie zwalczania nadużyć systemów opieki społecznej, niezależnie od tego, czy sprawcami są ich obywatele czy obywatele innych państw członkowskich; wzywa państwa członkowskie do przestrzegania przepisów dyrektywy 2004/38/WE i do podejmowania działań wobec ewentualnych nadużyć;
9. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.