PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Iraku
19.2.2014 - 2014/2565 (NLE)
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Jelko Kacin, Marietje Schaake w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0188/2014
B7‑0188/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Iraku
2014/2565 (NLE)
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iraku, w szczególności rezolucję z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie Iraku: sytuacja grup mniejszościowych, zwłaszcza irackich Turkmenów[1],
– uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy zawartą między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Republiką Iraku oraz mając na uwadze rezolucję z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie umowy o partnerstwie i współpracy między UE i Irakiem[2],
– uwzględniając wspólny dokument strategiczny Komisji Europejskiej dotyczący Iraku (2011-2013),
– uwzględniając raport w sprawie przestrzegania praw człowieka w Iraku za okres od stycznia do czerwca 2012 r., przedstawiony wspólnie przez misję wsparcia Narodów Zjednoczonych dla Iraku (UNAMI) i Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka w dniu 19 grudnia 2012 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Międzynarodowej Grupy ds. Sytuacji Kryzysowych w sprawie Bliskiego Wschodu nr 144 z dnia 14 sierpnia 2013 r. zatytułowane „Make or Break: Iraq’s Sunnis and the State”,
– uwzględniając opublikowane dnia 1 października 2013 r. dane ONZ dotyczące liczby ofiar we wrześniu 2013 r.,
– uwzględniając oświadczenie sekretarza generalnego ONZ Bana Ki-Moona z dnia 29 lipca 2013 r., w którym wzywa przywódców do zawrócenia Iraku znad przepaści,
– uwzględniając oświadczenie sekretarza generalnego ONZ Bana Ki-Moona z dnia 1 września 2013 r. w sprawie tragicznych wydarzeń w obozie Ashraf, w wyniku których zginęły 52 osoby,
– uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego Irak jest stroną,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton z dnia 5 września 2013 r. w sprawie niedawnych aktów przemocy w Iraku,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie wolności prasy i mediów na świecie[3],
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że przed Irakiem nadal stoją poważne wyzwania polityczne, społeczno-gospodarcze i w zakresie bezpieczeństwa, oraz mając na uwadze, że jego scena polityczna jest wyjątkowo rozczłonkowana i naznaczona przemocą i polityką o podłożu religijnym, co bardzo niekorzystnie wpływa na uzasadnione dążenia narodu irackiego do pokoju, dobrobytu oraz prawdziwego przejścia na demokrację;
B. mając na uwadze, że zgodnie z opublikowanymi przez UNAMI danymi dotyczącymi liczby ofiar, w 2013 r. śmierć poniosło 7 818 cywilów a 17 981 zostało rannych, czyniąc ten rok najbardziej krwawym od 2008 r.; mając na uwadze, że w styczniu 2014 r. śmierć poniosło 661 cywilów a 1 201 zostało rannych; mając na uwadze, że Bagdad jest systematycznie najbardziej dotkniętym regionem;
C. mając na uwadze, że rozprzestrzenianie się kryzysu syryjskiego było wyjątkowo silne na początku tego roku, kiedy bojówki Islamskiego Państwa w Iraku i Syrii (ISIS) zajęły miasta Ramadi i Faludża, a także części prowincji Al-Anbar; mając na uwadze, że bojownicy z Iraku również odgrywają znaczącą rolę po obu stronach kryzysu syryjskiego; mając na uwadze, że zgodnie z informacjami Irak wydał zgodę na transport broni i dostaw z Iranu dla reżimu syryjskiego i Hezbollahu;
D. mając na uwadze, że według danych liczbowych dostarczonych przez Biuro UNHCR, w Iraku przebywa 222 759 uchodźców syryjskich, lecz liczba ta prawdopodobnie jest wyższa;
E. mając na uwadze, że władze irakijskie często liczą, że plemiona sunnickie z prowincji Al-Anbarwalkę podejmą walkę z rebeliantami z ekstremistycznych ugrupowań;
F. mając na uwadze, że ponad 300 000 osób uciekło przed ostatnią fali przemocy, jaka miała miejsce w prowincji Al-Anbar;
G. mając na uwadze, że poważne problemy społeczne i gospodarcze, takie jak powszechne ubóstwo, wysokie bezrobocie, stagnacja gospodarcza, degradacja środowiska i brak podstawowych usług publicznych, nadal dotykają dużą część społeczeństwa; mając na uwadze, że liczne pokojowe demonstracje na rzecz zwiększenia praw społecznych, gospodarczych i politycznych w dalszym ciągu spotykają się z bardzo systematycznymi i dokonywanymi bezkarnie represjami ze strony sił bezpieczeństwa;
H. mając na uwadze, że zarówno rząd, jak i ugrupowania ekstremistyczne systematycznie i w coraz większym zakresie zagrażają wolności prasy i mediów; mając na uwadze, że dziennikarze i lokale środków przekazu zostały zaatakowane lub poddane cenzurze, a zgodnie z doniesieniami Reporterów bez Granic media mają zakaz przekazywania informacji w sprawie sytuacji w prowincji Al-Anbar; mając na uwadze, że Irak został wymieniony jako kraj „nie wolny” przez organizację Freedom House w jej raporcie z 2014 r. dotyczącym wolności prasy na świecie;
I. mając na uwadze, że w konstytucji irackiej zagwarantowana jest równość wszystkich obywateli wobec prawa, jak również „prawa administracyjne, polityczne, kulturowe i do edukacji, które przysługują poszczególnym narodowościom”; mając na uwadze, że rząd iracki ponosi odpowiedzialność za dobrobyt i bezpieczeństwo całego społeczeństwa;
J. mając na uwadze, że strategie polityczne zdominowanego przez Szyitów rządu irackiego, w tym brutalne represje wobec Sunnitów, spowodowały wzrost napięć na tle religijnym i izolację części społeczeństwa irackiego;
K. mając na uwadze, że w umowie o partnerstwie i współpracy między UE i Irakiem, a w szczególności w klauzuli dotyczącej praw człowieka, podkreślone jest, że dialog polityczny między UE a Irakiem powinien skupiać na prawach człowieka i na wzmocnieniu instytucji demokratycznych;
1. stanowczo potępia akty terroryzmu i coraz częstsze przejawy przemocy na tle religijnym, niosące ze sobą niebezpieczeństwo, że w kraju tym zaostrzy się konflikt na tle religijnym i powodujące poważne obawy wystąpienia poważniejszych konfliktów na tle religijnym w całym regionie; podkreśla, że pomimo iż przyczyny przemocy mają charakter bardziej polityczny niż religijny, zaangażowanie ugrupowań ekstremistycznych takich jak ISIS przyczyniło się do pogłębienia kryzysu;
2. składa kondolencje rodzinom i przyjaciołom osób zmarłych i rannych;
3. wskazuje jednakże, że działania na rzecz przeciwdziałania terroryzmowi i działania skierowane przeciw rebeliantom powinny obejmować więcej niż tylko działania wojskowe i należy w ich ramach zastosować kompleksowe podejście ukierunkowane na przyczyny leżące u źródła przemocy, a także strategie polityczne na rzecz zwiększania zaufania, bezpieczeństwa i sprzyjającego włączeniu społecznemu rozwoju społecznego i gospodarczego;
4. wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z nowym wzrostem niestabilności i wzywa wszystkich irackich przywódców politycznych, ze wszystkich środowisk etnicznych i religijnych, do połączenia sił na rzecz położenia kresu przemocy na tle wyznaniowym i nieufności oraz zjednoczenia Irakijczyków;
5. wzywa rząd Iraku oraz rządy regionalne do potępienia zamachów oraz do ułatwienia przeprowadzenia szczegółowego i szybkiego niezależnego międzynarodowego dochodzenia w sprawie ostatnich zamachów terrorystycznych popełnionych w regionie, a także apeluje do rządu Iraku o pełną współpracę w ramach tego dochodzenia, aby postawić winnych przed sądem;
6. jest zaniepokojony rozprzestrzenieniem się aktów przemocy z Syrii do Iraku, gdzie rebelianci dżihadystyczni powiązani z ISIS osiągnęli znaczącą pozycję; wzywa rząd Iraku do podjęcia wszelkich starań w celu uniemożliwienia bojownikom przekraczania granicy z Syrią (w obu kierunkach) oraz zlikwidowania wszelkich możliwości przekazywania broni z Iranu przez granice irakijskie lub z wykorzystaniem przestrzeni powietrznej Iraku;
7. wyraża uznanie dla rządu irackiego za przyjęcie dużej liczby uchodźców z Syrii; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszego wspierania Iraku i innych krajów sąsiadujących w przyjmowaniu uchodźców i zapewnianiu ich dobrobytu;
8. pilnie apeluje do przywódców politycznych, religijnych i społecznych oraz do służb bezpieczeństwa o rozpoczęcie współpracy w celu położenia kresu przelewowi krwi i dopilnowania, by wszyscy obywatele iraccy byli w rzeczywistości równie chronieni;
9. wzywa rząd Iraku i wszystkich przywódców politycznych do podjęcia działań niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony wszystkim osobom w Iraku, zwłaszcza członkom mniejszości najbardziej narażonych; apeluje do rządu Iraku o zapewnienie przestrzegania przez służby bezpieczeństwa zasad praworządności i norm międzynarodowych;
10. wzywa wszystkie państwa i podmioty niepaństwowe do przestrzegania wolności prasy i mediów oraz do ochrony dziennikarzy i lokali środków przekazu przed przemocą; uznaje, że wolna prasa i media są podstawowym elementem sprawnie funkcjonującej demokracji, zapewniającym dostęp do informacji i tworzącym platformę dla obywateli;
11. wzywa społeczność międzynarodową i UE do wsparcia rządu Iraku poprzez promowanie inicjatyw na rzecz dialogu narodowego, konsolidacji praworządności i zapewniania podstawowych usług, mając na celu zbudowanie bezpiecznego, stabilnego, zjednoczonego, dostatniego i demokratycznego Iraku, w którym chronione są prawa człowieka i prawa polityczne wszystkich ludzi;
12. w związku z tym, że sytuacja w zakresie bezpieczeństwa zaostrzyła problemy grup najbardziej narażonych, czyli kobiet, dziennikarzy, młodych ludzi i działaczy na rzecz praw podstawowych, w tym działaczy związkowych, zwraca się do władz Iraku o podjęcie pilnych działań na rzecz kierowania większych zasobów na programy mające na celu poprawę sytuacji;
13. zachęca do dialogu religijnego między duchownymi sunnickimi a szyickimi, który jest niezbędnym narzędziem służącym rozwiązaniu konfliktu; uważa, że niedawne rozmowy między E3+3 a Iranem również stworzyły Irakowi okazję do działania w ramach pomostu, zważywszy że jest on jednym z niewielu państw utrzymujących bliskie stosunki z obiema stronami; apeluje do przywódców irańskich o konstruktywne zaangażowanie się na rzecz stabilizacji w regionie;
14. wzywa swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, specjalnemu przedstawicielowi UE do spraw praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i Radzie Reprezentantów Iraku, regionalnemu rządowi Kurdystanu, sekretarzowi generalnemu Narodów Zjednoczonych oraz Radzie Praw Człowieka ONZ.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0101.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0022.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0274.