PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Iraku
19.2.2014 - (2014/2565(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Struan Stevenson w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0188/2014
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iraku,
– uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy zawartą między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Republiką Iraku oraz mając na uwadze rezolucję z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie umowy o partnerstwie i współpracy między UE i Irakiem[1],
– uwzględniając wspólny dokument strategiczny Komisji Europejskiej dotyczący Iraku (2011-2013),
– uwzględniając dane ONZ dotyczące liczby ofiar w Iraku w styczniu 2014 r., opublikowane dnia 1 lutego 2014 r.,
– uwzględniając półroczne sprawozdanie misji wsparcia Narodów Zjednoczonych dla Iraku (UNAMI) dotyczące praw człowieka, opublikowane dnia 20 stycznia 2014 r.,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel dotyczące przemocy w Iraku, a zwłaszcza ostatnie oświadczenie z dnia 5 lutego 2014 r.,
– uwzględniając wspólne oświadczenie szefa delegatury Unii Europejskiej w Iraku oraz specjalnego przedstawiciela sekretarza generalnego ONZ ds. Iraku wydane dnia 22 stycznia 2014 r. i dotyczące otwarcia programu na rzecz wspierania potencjału komisji zajmujących się prawami człowieka w Radzie Reprezentantów oraz irackiej wysokiej komisji ds. praw człowieka,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego Irak jest stroną,
– uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji ze względu na wyznanie lub przekonania,
– uwzględniając oświadczenie złożone w dniu 1 września 2013 r. przez sekretarza generalnego ONZ Bana Ki-Muna i dotyczące ofiar śmiertelnych w obozie Aszraf,
– uwzględniając oświadczenie sekretarza generalnego ONZ Bana Ki-Moona z dnia 29 lipca 2013 r., w którym wzywa on przywódców do zawrócenia Iraku znad przepaści,
– uwzględniając wynik pierwszego posiedzenia podkomisji ds. praw człowieka i demokracji rady współpracy UE-Irak, które odbyło się dnia 11 listopada 2013 r.,
– uwzględniając ustalenia dotyczące Iraku zaczerpnięte z ogólnoświatowego sprawozdania organizacji Human Rights Watch za rok 2014,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Irak nadal stoi przed poważnymi wyzwaniami politycznymi, społeczno-gospodarczymi i z zakresu bezpieczeństwa, czemu towarzyszą podziały polityczne i przemoc, wyraźnie zagrażając perspektywie doprowadzenia do pokoju, dobrobytu i prawdziwej przemiany demokratycznej;
B. mając na uwadze, że zgodnie z ostatnimi danymi UNAMI w wyniku aktów terrorystycznych i przemocy, które miały miejsce w styczniu 2014 r., łączna liczba zabitych Irakijczyków wynosi 733, natomiast liczba rannych 1 229; mając na uwadze, że 618 osób z tych ofiar śmiertelnych stanowili cywile; mając na uwadze, że liczby te nie obejmują osób zabitych i rannych w prowincji Al-Anbar; mając na uwadze, że zgodnie z danymi uzyskanymi przez UNAMI od Dyrekcji Zdrowia w Al-Anbar do dnia 27 stycznia 2014 r. łącznie w Al-Anbar śmierć poniosło 138 cywilów, a 598 zostało rannych;
C. mając na uwadze, że zgodnie z danymi UNAMI w 2013 r. w Iraku śmierć poniosło 7818 cywilów, a 17 981 zostało rannych; mając na uwadze, że taka liczba ofiar w 2013 r. oznacza, że był to najkrwawszy rok w Iraku na przestrzeni pięciu lat;
D. mając na uwadze, że według Human Rights Watch warunki w Iraku ulegają stałemu pogarszaniu się z powodu wzrostu napięć o podłożu religijnym; mając na uwadze, że terroryści codziennie dokonują ataków wymierzonych w ludność cywilną, a ataki samobójcze i podkładanie bomb pod samochody stają się coraz częstsze; mając na uwadze, że odpowiedzią rządu Iraku na pokojowe protesty było użycie siły, a na pogarszającą się sytuację w zakresie bezpieczeństwa – drakońskie środki przeciwdziałania terroryzmowi;
E. mając na uwadze, że w zachodnich regionach Iraku nasiliła się przemoc, miały miejsce gwałtowne starcia i nastąpiła znaczna mobilizacja irackich sił bezpieczeństwa;
F. mając na uwadze, że przemoc stosowana wobec cywilów spowodowała poważne problemy społeczno-gospodarcze, takie jak powszechne ubóstwo, wysokie bezrobocie, zastój gospodarczy i brak usług publicznych; mając na uwadze, że z powodu przemocy i ubóstwa tysiące osób stało się uchodźcami;
G. mając na uwadze, że według szacunków Wysokiego Komisarza ONZ do spraw Uchodźców przed walkami w zachodniej prowincji Iraku Al-Anbar zbiegło 140 000 Irakijczyków;
H. mając na uwadze, że irackie mniejszości nadal pozostają celem terrorystów, co stanowi element nasilonej przemocy; mając na uwadze, że także dziennikarze są atakowani i mordowani oraz stanowią cel zabójstw, gróźb i zastraszania;
I. mając na uwadze, że dnia 6 lutego 2014 r. rząd Iraku rozpoczął krajowy plan działania nawiązujący do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (na lata 2014-2018), dotyczący kobiet, pokoju i bezpieczeństwa;
J. mając na uwadze, że globalna kampania „16 dni akcji przeciwko przemocy związanej z płcią” spotkała się w Iraku z entuzjastycznym odzewem – gospodarzem szeregu wydarzeń była wspólnota międzynarodowa, iracki rząd i inne podmioty, a poparcie dla zmian było demonstrowane publicznie; mając na uwadze, że projekt ustawy o statusie osobowym, który ograniczyłby prawa kobiet, obniżył wiek gotowości do małżeństwa i zmienił prawo do opieki oraz prawo spadkowe, został przez iracki parlament odrzucony;
K. mając na uwadze, że według doniesień rząd iracki nielegalnie przetrzymuje tysiące kobiet bez postawienia im zarzutów, a wiele z ich jest torturowanych i maltretowanych;
L. mając na uwadze, że irackie władze nadal wykonują karę śmierci, co obejmuje też masowe egzekucje; mając na uwadze, że w 2013 r. stracono około 200 osób, co jest jedną z najwyższych liczb w jakimkolwiek państwie na świecie; mając na uwadze, że zarówno iracki minister sprawiedliwości, jak i minister praw człowieka publicznie potwierdzili, że popierają stosowanie kary śmierci w Iraku w tym okresie; mając na uwadze, że szefowie misji UE w Bagdadzie wspólnie podpisali oświadczenie w sprawie Światowego Dnia przeciwko Karze Śmierci w październiku, wyrażając w nim głębokie zaniepokojenie stosowaniem kary śmierci przez Irak, oraz wezwali rząd Iraku do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci;
M. mając na uwadze, że w konstytucji irackiej zagwarantowana jest równość wszystkich obywateli tego państwa wobec prawa, jak również „prawa administracyjne, polityczne, kulturowe i do edukacji, które przysługują poszczególnym narodowościom”;
N. mając na uwadze, że w umowie o partnerstwie i współpracy między UE i Irakiem, a w szczególności w klauzuli dotyczącej praw człowieka podkreśla się, że dialog polityczny między UE a Irakiem powinien skupiać na prawach człowieka i na wzmocnieniu instytucji demokratycznych;
1. z całą surowością potępia niedawne akty terroryzmu w Iraku, które grożą ponownym pogrążeniem kraju w konfliktach na tle religijnym i mogą doprowadzić do nasilenia przemocy w całym regionie; składa kondolencje rodzinom i przyjaciołom osób zabitych i rannych;
2. wyraża głębokie zaniepokojenie oddziaływaniem tej przemocy na życie zwykłych obywateli Iraku; wyraża też zaniepokojenie zaostrzającym się konfliktem w prowincji Al-Anbar, w wyniku którego dziesiątki osób poniosło śmierć, a tysiące rodzin musiało zbiec ze swojego miejsca zamieszkania;
3. zdaje sobie sprawę z wyzwania, jakim jest sytuacja w zakresie bezpieczeństwa w Iraku, jednak wzywa irackich przywódców politycznych, religijnych i obywatelskich do podjęcia pilnej współpracy w celu przeciwdziałania przemocy i promowania planu służącego pokojowi, pojednaniu i stabilności, obejmującego polityczne strategie integracji i opartego na poszanowaniu praw człowieka i rządów prawa;
4. wzywa rząd Iraku i regionalne irackie organy władzy do potępienia wszystkich aktów przemocy oraz przeprowadzenia w tej sprawie kompleksowych, sprawnych i niezależnych dochodzeń w celu postawienia winnych przed wymiarem sprawiedliwości;
5. przypomina o zobowiązaniu irackiego rządu – na mocy Powszechnej deklaracji praw człowieka – do respektowania i przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich osób, niezależnie od ich rasy, płci, języka czy religii;
6. zauważa z zaniepokojeniem rozprzestrzenianie się aktów przemocy z konfliktu w Syrii;
7. wyraża zaniepokojenie masowymi aresztowaniami prowadzonymi na mocy art. 4 irackiej ustawy antyterrorystycznej oraz powszechnymi doniesieniami na temat złego traktowania zatrzymanych osób; ponownie wzywa do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci;
8. stanowczo potępia atak przeprowadzony przez siły irackie na obóz Aszraf w dniu 1 września 2013 r., w którym śmierć poniosło 52 irańskich uchodźców, a siedmiu mieszkańców uprowadzono; potępia decyzję irackiego rządu, który według doniesień potajemnie usunął 52 ciała ofiar; niezmiennie popiera wezwanie ONZ do przeprowadzenia dochodzenia w sprawie tego ataku; wyraża zaniepokojenie niedawnymi atakami na obóz Liberty, w którym mieszka około 3000 członków i rodzin ugrupowania Mudżahedini Ludowi, czołowej irańskiej grupy opozycyjnej;
9. wzywa do przeprowadzenia ogólnokrajowych wyborów parlamentarnych w Iraku, przewidzianych na kwiecień 2014 r., w sposób otwarty, sprawiedliwy i pokojowy, aby pomóc irackiemu społeczeństwu spełnić jego demokratyczne oczekiwania;
10. z zaniepokojeniem obserwuje niedawne ataki na dziennikarzy w Iraku oraz aresztowanie przez irackie siły bezpieczeństwa tych osób, które zdawały relację z politycznie kontrowersyjnych tematów; jest zaniepokojony tym, że tego typu przemoc i zastraszanie mogą uniemożliwić swobodne i sprawiedliwe relacjonowanie nadchodzących wyborów parlamentarnych; wzywa irackie władze do przeprowadzenia dochodzenia w sprawie tych ataków i aktów zastraszania oraz do postawienia winnych przed wymiarem sprawiedliwości;
11. jest coraz bardziej zaniepokojony doniesieniami o nadużyciach wobec kobiet w Iraku, obejmujących też system sądownictwa karnego; wyraża również zaniepokojenie przemocą i zastraszaniem stosowanymi wobec szczególnie narażonych mniejszości oraz wzywa rząd Iraku do przeprowadzenia dochodzenia w sprawie takich nadużyć i do postawienia winnych przed wymiarem sprawiedliwości;
12. jest głęboko zaniepokojony przemocą w stosunku do mniejszości religijnych w Iraku i wzywa irackich przywódców religijnych i rząd Iraku do współpracy w celu zakończenia przemocy na tle religijnym i wzajemnej nieufności w imię wspierania wolności wyznania i zjednoczenia irackiego społeczeństwa;
13. przychylnie odnosi się do wydarzenia zorganizowanego w dniu 1 lutego 2014 r. w Bagdadzie w ramach ogólnoświatowego tygodnia harmonii między wyznaniami, w którym uczestniczyli przywódcy religijni różnych wspólnot, przedstawiciele młodzieży i społeczeństwa obywatelskiego oraz Irakijczycy różnych wyznań i z różnych warstw społecznych; ma nadzieję, że wydarzenie to stanie się katalizatorem większego międzywyznaniowego i międzywspólnotowego zaangażowania, będącego elementem procesu sprzyjania spójności społecznej i harmonijnego współistnienia w ramach religijnej i kulturowej różnorodności;
14. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie w życie w dniu 26 stycznia 2014 r. krajowej strategii szkolenia nauczycieli – w oparciu o współpracę między UNESCO a rządem Iraku – która usprawni proces szkolenia i kształcenia nauczycieli, co jest sposobem na zwiększenie możliwości edukacyjnych w całym kraju;
15. podkreśla swoje niezłomne zaangażowanie w poszanowanie praw człowieka, co stanowi podstawowy element budowania silnej demokracji oraz zwalczania terroryzmu i przemocy; podkreśla też swoją niezachwianą wiarę w to, że ani tortury, ani kara śmierci nie powstrzymają skutecznie terroryzmu;
16. potwierdza raz jeszcze swoje stałe zaangażowanie w udzielanie pomocy ludności Iraku w zakresie ochrony i promowania praw człowieka oraz we wspieranie ich w realizacji ich ambicji dotyczących demokratycznego, prosperującego i bezpiecznego kraju;
17. wzywa swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, specjalnemu przedstawicielowi UE do spraw praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i Radzie Reprezentantów Iraku, regionalnemu rządowi Kurdystanu, sekretarzowi generalnemu Narodów Zjednoczonych oraz Radzie Praw Człowieka ONZ.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0022.