PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zbrodni agresji
15.7.2014 - (2014/2724(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Helmut Scholz, Miloslav Ransdorf, Dimitrios Papadimoulis, Marie‑Christine Vergiat w imieniu grupy GUE/NGL
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0066/2014
Parlament Europejski,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając art. 5 statutu rzymskiego, w którym zbrodnia agresji jest ujęta jako jedna z głównych zbrodni podlegających właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego,
– uwzględniając poprawki z Kampali do statutu rzymskiego, przyjęte na Konferencji Rewizyjnej w Kampali (Uganda) w 2010 r., ze szczególnym odniesieniem do rezolucji RC/Res. 6 w sprawie zbrodni agresji,
– uwzględniając decyzję Rady UE 2011/168/WPZiB i odwołanie się w niej do poprawek z Kampali,
– uwzględniając zmieniony plan działania (przyjęty w dniu 12 lipca 2011 r.) zgodnie z decyzją Rady 2011/168/WPZiB,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie Konferencji Rewizyjnej na temat Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego w Kampali (Uganda)[1],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie wsparcia UE dla MTK: stojąc w obliczu wyzwań i pokonując trudności[2],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka na świecie oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie, w tym wpływu na strategiczną politykę UE w dziedzinie praw człowieka[3],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka na świecie oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie, w tym wpływu na strategiczną politykę UE w dziedzinie praw człowieka[4],
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Generalnego Parlamentu Latynoamerykańskiego z dnia 19 i 20 października 2013 r. w sprawie wsparcia dla Międzynarodowego Trybunału Karnego i ratyfikacji poprawek z Kampali (AO/2013/07XXIX),
– uwzględniając rezolucję zgromadzenia państw-stron statutu rzymskiego ustanawiającego Międzynarodowy Trybunał Karny z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie umocnienia Międzynarodowego Trybunału Karnego i zgromadzenia państw stron, w którym wezwano przyszłe państwa-strony do ratyfikacji statutu w zmienionej formie, wezwano wszystkie państwa-strony, by rozważyły ratyfikację poprawek, oraz stwierdzono, że niedawno kilka państw-stron ratyfikowało ww. poprawki (ICC-ASP/12/Res.8),
– uwzględniając podręcznik na temat ratyfikacji i wdrożenia poprawek z Kampali do statutu rzymskiego ustanawiającego MTK, opracowany przez stałe przedstawicielstwo Księstwa Liechtensteinu przy ONZ, Globalny Instytut ds. Zapobiegania Agresji oraz Instytut Liechtensteinu ds. Samostanowienia na Uniwersytecie Princeton,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że ratyfikacja poprawek z Kampali do statutu rzymskiego w sprawie zbrodni agresji przez co najmniej 30 państw-stron oraz decyzja, która zostanie podjęta po 1 stycznia 2017 r. przez większość dwóch trzecich państw-stron, umożliwią ustanowienie stałego systemu międzynarodowej odpowiedzialności karnej za zbrodnię agresji;
B. mając na uwadze, że ratyfikacja obu poprawek z Kampali przez państwa oraz objecie jurysdykcją Międzynarodowego Trybunału Karnego zbrodni agresji przyczyni się do położenia kresu bezkarności sprawców tych zbrodni;
C. mając na uwadze, że właściwość MTK dotycząca zbrodni agresji przyczyni się do umocnienia praworządności na szczeblu międzynarodowym oraz do międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, gdyż będzie zniechęcała do bezprawnego użycia siły, a dzięki temu aktywnie przyczyni się do zapobiegania takim zbrodniom i utrwalania pokoju;
D. mając na uwadze, że ratyfikacja poprawek z Kampali przez państwa oraz objęcie jurysdykcją Międzynarodowego Trybunału Karnego zbrodni agresji przyczyni się do ochrony praw człowieka dzięki kryminalizacji aktów agresji, które zawsze są pierwszym ogniwem łańcucha przyczynowo-skutkowego poważnych naruszeń praw człowieka i ciężkiego łamania międzynarodowego prawa humanitarnego;
E. mając na uwadze, że poprawki z Kampali są w pełni zgodne z Kartą Narodów Zjednoczonych, jako że kryminalizują tylko najpoważniejsze formy bezprawnego użycia siły, a mianowicie te, które w sposób wyraźny naruszają Kartę NZ z uwagi na ich „charakter, ciężar i skalę”; mając na uwadze, że uruchomienie jurysdykcji MTK w odniesieniu do zbrodni agresji przyczyni się do nadania statutowi rzymskiemu powszechnego charakteru, ponieważ wiele państw może być zainteresowanych ratyfikacją statutu rzymskiego w całości, w tym poprawek z Kampali, co będzie również służyło ich krajowemu celowi politycznemu polegającemu na zniechęcaniu do użycia siły wobec nich samych;
1. zachęca państwa członkowskie do ratyfikowania najpierw poprawki, a następnie do aktywnego wspierania jednorazowej decyzji zgromadzenia państw-stron statutu rzymskiego o uruchomieniu jurysdykcji MTK w odniesieniu do zbrodni agresji, kiedy osiągnięta zostanie liczba 30 ratyfikacji;
2. wzywa państwa członkowskie UE, by szybko dostosowały krajowe przepisy do definicji przewidzianych w poprawkach z Kampali oraz do innych zobowiązań wynikających ze statutu rzymskiego, by umożliwić krajowe śledztwa i ściganie zbrodni w państwach członkowskich, oraz by współpracowały z Trybunałem;
3. wzywa UE, by zobowiązała się do przeciwdziałania ludobójstwu, zbrodniom przeciwko ludzkości, zbrodniom wojennym i zbrodni agresji, a także by wzywanie do zwalczania bezkarności w związku z ciężkimi naruszeniami praw człowieka stało się priorytetem Unii oraz państw członkowskich w ich działaniach zewnętrznych;
4. podkreśla znaczenie zasady uniwersalności statutu rzymskiego i wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do aktywnego promowania przystąpienia do statutu rzymskiego i jego ratyfikacji po zmianie oraz ratyfikacji obu poprawek z Kampali; kładzie naciska na fakt, że ratyfikacja i wdrażanie statutu rzymskiego powinny stanowić ważny cel UE w jej stosunkach z innymi partnerami, zwłaszcza Stanami Zjednoczonymi, Chinami, Rosją i Izraelem;
5. wzywa UE i państwa członkowskie do odnowienia swojego zobowiązania i aktywności, w tym finansowej, wobec MTK w przyszłości;
6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich UE oraz Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych.
- [1] Dz.U. C 161 E z 31.5.2011, s. 78.
- [2] Dz.U. C 153 E z 31.5.13, s. 115.
- [3] Dz.U. C 258 E z 7.9.2013, s. 8.
- [4] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0575.