PROJEKT REZOLUCJI w sprawie reakcji UE na wybuch epidemii wirusa ebola
16.9.2014 - 2014/2842 (RSP)
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy EFDD
B8‑0115/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie reakcji UE na wybuch epidemii wirusa ebola
2014/2842 (RSP)
Parlament Europejski,
– uwzględniając raport dotyczący milenijnych celów rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając raport pt. „A Life of Dignity for All” („Godne życie dla wszystkich”) przedstawiony przez sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-moona w dniu 25 września 2013 r. oraz dokument końcowy przyjęty przez kraje członkowskie ONZ, w którym przywódcy światowi odnowili swoje zaangażowanie w realizację MCR,
– uwzględniając ocenę z dnia 27 sierpnia 2014 r. przeprowadzoną przez Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób dotyczącą ryzyka związanego z wirusem ebola,
– uwzględniając misję Unii Afrykańskiej (UA) o nazwie „Wsparcie Unii Afrykańskiej w związku z wybuchem epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej” (ASEOWA) ustanowioną 21 sierpnia 2014 r.,
– uwzględniając plan działania WHO z dnia 28 sierpnia 2014 r. dotyczący silniejszej reakcji na epidemię wywołaną przez wirusa ebola,
– uwzględniając wystąpienie prezes międzynarodowej organizacji Lekarze bez Granic dr Joanne Liu na specjalnej konferencji ONZ na temat wirusa ebola z dnia 2 września 2014 r.,
– uwzględniając posiedzenie urzędników wysokiego szczebla ONZ, które odbyło się w Waszyngtonie w dniu 3 września 2014 r.,
– uwzględniając wynik posiedzenia grupy partnerskiej UA na temat wirusa ebola, które odbyło się w Addis Abebie (Etiopia) w dniu 8 września 2014 r.,
– uwzględniając komunikat komisarzy Kristaliny Georgievej i Andrisa Piebalgsa z dnia 8 września 2014 r. w sprawie wsparcia UE dla misji Unii Afrykańskiej w celu walki z wirusem ebola,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że epidemia wirusa ebola wybuchła w Gwinei w grudniu 2013 r., ale nie została wykryta do marca 2014 r., po czym rozprzestrzeniła się do Liberii, Sierra Leone, Nigerii i Senegalu;
B. mając na uwadze, że rozmiary epidemii są wciąż największe w Afryce Zachodniej;
C. mając na uwadze, że sytuacja nadal szybko się pogarsza i istnieje ryzyko, że będzie miała wpływ na gospodarkę oraz na porządek publiczny w odnośnych krajach;
D. mając na uwadze, że w związku z epidemią wirusa ebola powstają pochodne potrzeby humanitarne dotyczące m.in. zaopatrzenia w żywność, czystą wodę i infrastrukturę sanitarną;
E. mając na uwadze, że istnieją mocne dowody na to, że można zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa ebola, stosując minimalne środki ostrożności i informując ludność, dzięki czemu można unikać nowych zakażeń; mając na uwadze, że choć wirus ebola jest wysoce zaraźliwy, nie przenosi się drogą kropelkową, a do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z płynami ustrojowymi osoby zakażonej, np. podczas procedur medycznych, opieki w domu lub tradycyjnych obrządków pogrzebowych, kiedy to rodzina i przyjaciele dotykają ciała osoby zmarłej;
F. mając na uwadze, że w dniu 5 września 2014 r. WHO i Centrum ds. Kontroli Chorób zgłosiły łącznie 3 967 podejrzeń zakażenia wirusem i 2 105 zgonów;
G. mając na uwadze, że liczba osób zakażonych wirusem ebola codziennie wzrasta;
H. mając na uwadze, że WHO uznaje, iż epidemia została niedoszacowana, i szacuje, że liczba pacjentów może przekroczyć 20 000 w ciągu najbliższych 3 miesięcy;
I. mając na uwadze, że kraje ogarnięte epidemią wirusa ebola mają wiele problemów z jej opanowaniem;
J. mając na uwadze, że wiele obszarów ogarniętych epidemią to obszary skrajnego ubóstwa, gdzie nie ma dostępu nawet do takich podstawowych zasobów umożliwiających zapobieganie nowym zakażeniom, jak bieżąca woda i mydło;
K. mając na uwadze, że w niektórych szpitalach brakuje podstawowych zasobów i personelu, przez co wzrasta prawdopodobieństwo zakażeń personelu;
L. mając na uwadze, że 10% ofiar śmiertelnych to pracownicy służby zdrowia, a według WHO taki odsetek ofiar wśród pracowników służby zdrowia utrudnia rekrutację za granicą wystarczającej liczby tych pracowników;
M. mając na uwadze, że w Afryce Zachodniej zachorowalność i śmiertelność wzrastają, wybuchają zamieszki, odizolowane ośrodki leczenia są przepełnione, dochodzi do zakażeń pracowników służby zdrowia pierwszego kontaktu, którzy masowo umierają, a pozostali pracownicy tego sektora już uciekli ze strachu, przez co ludzie cierpiący nawet na najbardziej banalne choroby są pozostawieni bez opieki, a całe systemy ochrony zdrowia popadły w chaos;
N. mając na uwadze, że ośrodki leczenia zakażenia wirusem ebola to obecnie miejsca, gdzie ludzie samotnie umierają, a oferowana jest niemal wyłącznie opieka paliatywna; mając na uwadze, że nie można nadążyć z przyjmowaniem zakażonych przybywających tłumnie do placówek opieki medycznej, a w Sierra Leone zakażone ciała gniją na ulicach;
O. mając na uwadze, że oprócz powodowania ofiar śmiertelnych epidemia wirusa ebola również pod wieloma względami negatywnie wpływa na gospodarkę;
P. mając na uwadze, że rynki i sklepy są zamykane z powodu ograniczeń w podróżowaniu, kordonu sanitarnego lub strachu przez kontaktem z ludźmi, co skutkuje utratą dochodów przez producentów i handlowców;
Q. mając na uwadze, że ludzie uciekający z terenów zakażonych zakłócają działalność rolniczą;
R. mając na uwadze, że wiele linii lotniczych obserwuje spadek liczby podróżnych, a niektóre zawiesiły loty do przedmiotowego regionu;
S. mając na uwadze, że zagraniczne przedsiębiorstwa wydobywcze wycofały personel, który nie jest niezbędny, odroczyły nowe inwestycje i ograniczyły działalność;
T. mając na uwadze, że epidemia nadwyręża finanse publiczne, a Sierra Leone wykorzystuje bony skarbowe w celu sfinansowania walki z wirusem;
U. mając na uwadze, że Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) ostrzega, iż epidemia może zagrozić zbiorom i bezpieczeństwu żywnościowemu w Afryce Zachodniej;
V. mając na uwadze, że Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności zobowiązała się do przekazania ponad 147 mln EUR na pomoc humanitarną i rozwojową w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się wirusa, świadczenia opieki medycznej i dostarczenia podstawowego wyposażenia dla zakażonych osób oraz wysłania specjalistów ds. działań humanitarnych;
W. mając na uwadze, że z obiecanych 147 mln EUR jedynie 11,9 mln EUR przeznaczono konkretnie na niektóre z najpilniejszych potrzeb humanitarnych;
1. z zadowoleniem przyjmuje i pochwala prace prowadzone przez wszystkie organizacje pozarządowe w regionie, w szczególności Lekarzy bez Granic, największą organizację pozarządową działającą na terenach ogarniętych epidemią, oraz Emergency, Samaritan’s Purse i in.;
2. z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie urzędników wysokiego szczebla ONZ w sprawie wirusa ebola wygłoszone w Waszyngtonie w dniu 3 września 2014 r., w którym zauważono, że możliwe jest powstrzymanie epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej w ciągu 6–9 miesięcy, lecz jedynie jeśli zostaną wdrożone „intensywne” działania na szczeblu globalnym;
3. ubolewa, że państwa członkowskie nie doceniły powagi kryzysu, oraz nad zwłoką w opracowaniu odpowiedniej skoordynowanej strategii;
4. popiera inicjatywę Komisji dotyczącą przekazania 5 mln EUR dla nowo utworzonej misji Unii Afrykańskiej (UA) o nazwie „Wsparcie Unii Afrykańskiej w związku z wybuchem epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej” (ASEOWA), która weźmie udział w trwających pracach nad opanowaniem epidemii w regionie, co ogłoszono na posiedzeniu grupy partnerskiej UA na temat wirusa ebola, które odbyło się w Addis Abebie (Etiopia);
5. wzywa Komisję do wdrożenia systemów kontroli w celu dopilnowania, by cały budżet przeznaczony na powstrzymanie epidemii wirusa ebola został faktycznie wykorzystany na walkę z epidemią w krajach, gdzie występuje wirus, a nie do innych celów;
6. wzywa do zwołania posiedzenia Rady Unii Europejskiej na szczeblu ministerialnym w celu określenia strategii uruchomienia wsparcia medycznego, a tym samym zapewnienia koordynowanej przez Komisję pomocy humanitarnej z państw członkowskich;
7. wyraża poważne zaniepokojenie faktem, że oprócz powodowania ofiar śmiertelnych epidemia wirusa ebola również pod wieloma względami negatywnie wpływa na gospodarkę;
8. ubolewa nad faktem, że w krajach ogarniętych epidemią bezpośrednio ucierpiała turystyka, natomiast w innych krajach afrykańskich, gdzie nie występuje wirus, również obserwuje się negatywne skutki dla branży turystycznej, która jest istotnym źródłem dochodów dla tych krajów;
9. zauważa, że prognozy wzrostu gospodarczego zostały zrewidowane w dół, a w pierwotnej ocenie Banku Światowego/MFW dotyczącej Gwinei przewidziano spadek wzrostu PKB o cały punkt procentowy: z 4,5% do 3,5%;
10. wzywa do wdrożenia nowego planu działania WHO dotyczącego koordynacji i nasilenia reakcji międzynarodowej w celu pomocy krajom ogarniętym epidemią w powstrzymaniu ciągłego rozprzestrzeniania się wirusa;
11. przypomina, że plan działania WHO zostanie uzupełniony wdrożeniem odrębnej platformy operacyjnej na szczeblu całego ONZ i wzywa w związku z tym ONZ do opracowania nowego planu dotyczącego wysokiej fali zachorowań w regionie; podkreśla, że do pilnych potrzeb zalicza się działania informacyjne i wysyłanie komunikatów, opiekę nad zakażonymi i odpowiednie pochówki, diagnozę i śledzenie kontaktów, leczenie innych chorób, transport i zaopatrzenie, gotówkę na wypłaty dla pracowników służby zdrowia, usługi medyczne dla przewoźników, dostęp z powietrza i morza oraz ścisłą koordynację w celu zapobieżenia pogorszeniu się koniunktury gospodarczej;
12. apeluje o zrealizowanie poszczególnych planów międzynarodowych (ONZ, WHO i UE – reakcja i plany działania), ponieważ niemal 40% wszystkich zgłoszeń przypadków zakażeń miało miejsce w ciągu minionych 3 tygodni;
13. z zadowoleniem przyjmuje, że Komisja wyraziła chęć współpracowania z państwami członkowskimi za pośrednictwem Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia, aby informować je na bieżąco o rozwoju sytuacji i zapewnić synchronizację działań;
14. podkreśla, że zmobilizowanie międzynarodowego wsparcia finansowego i dodatkowego personelu medycznego jest największym priorytetem w ramach nasilenia reakcji międzynarodowej;
15. jest zdania, że działania informacyjne stanowią ważny aspekt walki z epidemią wirusa ebola;
16. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, parlamentom państw członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu ONZ oraz Światowej Organizacji Zdrowia.