PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Iraku i Syrii oraz ofensywy Islamskiego Państwa w Iraku i Lewancie (ISIS), w tym prześladowania mniejszości
16.9.2014 - (2014/2843(RSP))
złożony zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Cristian Dan Preda, Arnaud Danjean, Jacek Saryusz-Wolski, Elmar Brok, Mariya Gabriel, Andrej Plenković, Tunne Kelam, Francisco José Millán Mon, David McAllister, Michèle Alliot-Marie, László Tőkés, Esther de Lange, Lars Adaktusson, Monica Luisa Macovei, Dubravka Šuica, Jarosław Leszek Wałęsa, György Hölvényi, Davor Ivo Stier, Emil Radev, Philippe Juvin, Gabrielius Landsbergis, Francesc Gambús w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0109/2014
B8‑0121/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Iraku i Syrii oraz ofensywy Islamskiego Państwa w Iraku i Lewancie (ISIS), w tym prześladowania mniejszości
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iraku i Syrii,
– uwzględniając wnioski Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie Iraku i Syrii,
– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 30 sierpnia 2014 r. dotyczące Iraku i Syrii,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie Iraku i Syrii,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2170 (2014) oraz Rady Praw Człowieka ONZ nr S-22/L.1 (2014),
– uwzględniając oświadczenia sekretarza generalnego ONZ w sprawie Iraku i Syrii,
– uwzględniając deklarację ze szczytu NATO z dnia 5 września 2014 r.,
– mając na uwadze wytyczne UE w sprawie propagowania i ochrony wolności religii lub przekonań przyjęte w dniu 24 czerwca 2013 r.,
– uwzględniając wnioski z konferencji w Paryżu z dnia 15 września 2014 r. w sprawie bezpieczeństwa w Iraku oraz walki z Państwem Islamskim,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że sytuacja humanitarna i w zakresie bezpieczeństwa w Iraku i Syrii, która już była krytyczna, uległa dalszemu pogorszeniu w wyniku okupacji części terytorium tych krajów przez terrorystyczny dżihadystyczny odłam Al-Kaidy o nazwie Państwo Islamskie; mając na uwadze, że ponadnarodowy charakter Państwa Islamskiego i powiązanych ugrupowań terrorystycznych stanowi zagrożenie dla całego regionu;
B. mając na uwadze, że dezintegracja granicy iracko-syryjskiej dała Państwu Islamskiemu możliwość zwiększenia swojej obecności w obu krajach; mając na uwadze, że w dniu 29 czerwca 2014 r. poinformowano, że Państwo Islamskie ogłosiło utworzenie kalifatu, lub „państwa islamskiego”, na terytoriach, które kontroluje w Iraku i Syrii, a jego przywódca Abdu Bakr al-Baghdadi ogłosił się kalifem;
C. mając na uwadze, że na obszarach kontrolowanych przez Państwo Islamskie i powiązane ugrupowania odnotowano poważne przypadki naruszenia międzynarodowych praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym ukierunkowane zabójstwa, przymusowe nawrócenia, uprowadzenia, handel kobietami, niewolnictwo kobiet i dzieci, rekrutowanie dzieci do samobójczych zamachów bombowych, nadużycia seksualne i fizyczne oraz tortury; mając na uwadze, że Państwo Islamskie dokonało zabójstwa dziennikarzy Jamesa Foleya i Stevena Stoloffa oraz pracownika organizacji humanitarnej Davida Hainesa; mając na uwadze, że celem Państwa Islamskiego były społeczności chrześcijan, jazydów, Turkmenów, Szabaków, jarsenitów, Sabejczyków i szyitów; mając na uwadze, że celowo niszczono meczety, pomniki, świątynie, kościoły i inne miejsca kultu, nagrobki i cmentarze, jak również obiekty archeologiczne i obiekty należące do dziedzictwa kulturowego;
D. mając na uwadze, że iraccy chrześcijanie byli ostatnio prześladowani, pozbawiani praw podstawowych i zmuszani do opuszczenia domów i zostania uchodźcami ze względu na religię i przekonania; mając na uwadze, że dnia 17 lipca 2014 r. członkowie Państwa Islamskiego w Mosulu zaczęli znakować domy chrześcijan i szyitów, zamieszczając napis „Własność Państwa Islamskiego”; mając na uwadze, że rodzinom postawiono ultimatum, zgodnie z którym pod groźbą egzekucji miały się nawrócić, zapłacić podatek od ochrony lub wyprowadzić się; mając na uwadze, że według organizacji Open Doors International liczba chrześcijan w Iraku znacznie spadła: na początku lat 90. XX w. wynosiła 1,2 mln, a obecnie wynosi od 330 do 350 tys.;
E. mając na uwadze, że przed wybuchem konfliktu w Syrii w kraju tym żyło około 1,8 mln chrześcijan; mając na uwadze, że od czasu rozpoczęcia konfliktu przesiedlonych zostało co najmniej 500 tys. chrześcijan;
F. mając na uwadze, że według szacunków Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) w Iraku było w tym roku 1,4 mln uchodźców wewnętrznych, a 1,5 mln osób potrzebuje pomocy humanitarnej; mając na uwadze, że wzmocnienia pozycji Państwa Islamskiego doprowadziło do kryzysu humanitarnego, w szczególności do masowych przesiedleń ludności cywilnej; mając na uwadze, że dnia 12 sierpnia 2014 r. UE postanowiła zwiększyć pomoc humanitarną dla Iraku o 5 mln EUR, aby zapewnić przesiedleńcom podstawową pomoc, a tym samym kwota funduszy humanitarnych przekazanych na rzecz Iraku wzrosła jak dotąd w 2014 r. do 17 mln EUR;
G. mając na uwadze, że według szacunków Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) w Syrii jest 6,4 mln uchodźców wewnętrznych, a według szacunków Biura ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności (ECHO) 10,8 mln osób potrzebuje pomocy humanitarnej; mając na uwadze, że do tej pory w 2014 r. UE przeznaczyła 150 mln EUR na pomoc humanitarną dla ofiar kryzysu syryjskiego;
H. mając na uwadze, że UE uznała obciążenie dla regionu Kurdystanu i rządu regionalnego Kurdystanu, jakim jest przyjmowanie dużej liczby uchodźców wewnętrznych;
I. mając na uwadze, że UE ponownie podkreśliła swoje silne zaangażowanie na rzecz jedności, suwerenności i integralności terytorialnej Iraku;
J. mając na uwadze, że szefowie państw i rządów uczestniczący w szczycie NATO w dniach 4–5 września 2014 r. stwierdzili, że obecność Państwa Islamskiego zarówno w Syrii, jak i w Iraku stanowi zagrożenie dla stabilności regionalnej oraz że ludność Syrii i Iraku oraz innych części regionu potrzebuje wsparcia społeczności międzynarodowej, aby przeciwdziałać zagrożeniu;
K. mając na uwadze, że francuskie federacje islamskie we wspólnym apelu z dnia 8 września 2014 r. wyraziły poparcie dla braci chrześcijańskich i wszelkich pozostałych mniejszości z tego regionu oraz dla przysługującego im prawa do godnego i bezpiecznego życia w ich tradycyjnych miejscach zamieszkania i do swobodnego praktykowania religii;
L. mając na uwadze, że wspieranie demokracji oraz poszanowanie praw człowieka i swobód obywatelskich, w tym prawa do wolności religii i przekonań, to podstawowe zasady i cele UE, które stanowią wspólną podstawę jej stosunków z krajami trzecimi;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie gwałtownie pogarszającą się sytuacją w zakresie bezpieczeństwa w Iraku i Syrii; stanowczo potępia zabójstwa oraz naruszenia praw człowieka, jakich w Iraku i Syrii dokonały Państwo Islamskie oraz powiązane ugrupowania terrorystyczne, w szczególności wobec chrześcijan i członków innych wspólnot religijnych i etnicznych oraz grup najbardziej zagrożonych; podkreśla, że odpowiedzialni za te przestępstwa muszą zostać pociągnięci do odpowiedzialności;
2. stanowczo potępia zabójstwa dziennikarzy Jamesa Foleya i Stevena Stoloffa oraz pracownika organizacji humanitarnej Davida Hainesa dokonane przez Państwo Islamskie;
3. podkreśla, że powszechne lub systematyczne zamachy ze względu na pochodzenie etniczne lub poglądy polityczne, religię, wyznanie lub płeć skierowane przeciwko ludności cywilnej mogą stanowić zbrodnię przeciwko ludzkości; stanowczo potępia wszelkie formy dyskryminacji i nietolerancji na tle religii lub wyznania oraz akty przemocy wobec wszystkich wspólnot religijnych; ponownie podkreśla, że prawo do wolności myśli, sumienia i religii należy do podstawowych praw człowieka;
4. wyraża w szczególności poparcie dla wspólnoty chrześcijańskiej na Bliskim Wschodzie, której członkowie padają ofiarą nietolerancji i nienawiści na tle religijnym; wyraża solidarność z członkami wspólnot chrześcijańskich, które są prześladowane i których istnienie na ziemi ojczystej – w Iraku i Syrii – jest zagrożone, a także solidaryzuje się z pozostałymi prześladowanymi mniejszościami religijnymi; potwierdza i popiera niezbywalne prawo wszystkich mniejszości religijnych i etnicznych zamieszkujących w Iraku i Syrii, w tym chrześcijan, do dalszego przebywania na terenach zwyczajowo zamieszkałych przez nich w przeszłości z poszanowaniem godności, równości i bezpieczeństwa, a także do swobodnego praktykowania religii;
5. podkreśla, że zbrodnie popełnione przeciwko mniejszościom chrześcijańskim, takim jak Asyryjczycy, syrokatolicy i Chaldejczycy, a także przeciwko jazydom i szyitom, stanowią ostatni krok Państwa Islamskiego w kierunku przeprowadzenia pełnej czystki religijnej w kolebce cywilizacji i chrześcijaństwa; podkreśla, że zapewnienie ochrony i bezpieczeństwa mniejszościom autochtonicznym oraz zapobieżenie kryzysowi związanemu z falą uchodźców o jeszcze bardziej niepokojących rozmiarach wymaga utworzenia bezpiecznego schronienia; opowiada się za utworzeniem zagwarantowanego przez społeczność międzynarodową i wzmocnionego bezpiecznego schronienia dla mniejszości z Iraku; zauważa, że chrześcijanie i muzułmanie od stuleci pokojowo wspólnie zamieszkiwały ten region;
6. bezwarunkowo odrzuca oświadczenie przywódców Państwa Islamskiego o utworzeniu kalifatu na kontrolowanych przez nich obecnie obszarach i uznaje je za nielegalne; odrzuca także możliwość jakiejkolwiek, przeprowadzonej przy użyciu siły, jednostronnej zmiany granic uznanych na arenie międzynarodowej; podkreśla, że Państwo Islamskie jest objęte embargiem na broń i zamrożeniem aktywów na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1267 (1999) i 1989 (2011), oraz podkreśla znaczenie szybkiego i skutecznego wdrożenia tych środków; wzywa Radę do rozważenia możliwości skuteczniejszego zastosowania istniejących środków restrykcyjnych, zwłaszcza uniemożliwienia Państwu Islamskiemu czerpania zysków z nielegalnej sprzedaży ropy naftowej lub sprzedaży innych zasobów na rynkach międzynarodowych;
7. potępia wydobywanie złóż z pól naftowych oraz korzystanie ze związanej z nimi infrastruktury przez Państwo Islamskie oraz powiązane ugrupowania, co pozwala Państwu Islamskiemu czerpać znaczące dochody, a także wzywa wszystkie państwa do przestrzegania rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2161 (2014) oraz 2170 (2014), w których potępia się wszelki handel zarówno bezpośredni, jak i pośredni z Państwem Islamskim oraz z powiązanymi ugrupowaniami;
8. przychylnie odnosi się do apelu z dnia 8 września wystosowanego przez francuskie federacje islamskie, w którym jednoznacznie i bezwarunkowo potępiono instrumentalizację islamu przez ekstremistyczne ugrupowania terrorystyczne, powołujące się na islam w celu usprawiedliwiania przemocy, nietolerancji i zbrodni przeciwko ludzkości, których się dopuszczają;
9. wzywa wszystkie strony konfliktu w Iraku do zapewnienia ochrony ludności cywilnej i wypełnienia zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa humanitarnego oraz międzynarodowego prawa w dziedzinie praw człowieka; apeluje o natychmiastowe wsparcie i pomoc humanitarną dla przesiedleńców z Iraku;
10. przychylnie odnosi się do starań podjętych rzez Stany Zjednoczone oraz wszystkie pozostałe państwa wnoszące wkład na rzecz wspierania krajowych i lokalnych władz irackich w walce z Państwem Islamskim; przychylnie odnosi się do apelu Stanów Zjednoczonych o utworzenie koalicji międzynarodowej przeciwko Państwu Islamskiemu, które się rozrasta; przychylnie odnosi się również do decyzji podjętej przez członków Ligi Arabskiej o zatwierdzeniu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych 2170 (2014) oraz o podjęciu wszelkich niezbędnych środków służących zwalczaniu ugrupowań terrorystycznych w Syrii i Iraku oraz uczestnictwie we wszelkich międzynarodowych, regionalnych i lokalnych działaniach mających na celu przywrócenie pokoju i bezpieczeństwa w regionie; wzywa wspólnotę międzynarodową do wsparcia władz irackich w zapewnieniu ochrony i pomocy osobom uciekającym z rejonów dotkniętych terroryzmem, w szczególności członkom grup najbardziej zagrożonych oraz wspólnot etnicznych i religijnych; apeluje do wszystkich podmiotów regionalnych o przyczynienie się do promowania stabilności w Iraku; przypomina, że najważniejszym zobowiązaniem i najwyższym obowiązkiem wszystkich podmiotów regionalnych, jak również UE, powinno być dołożenie wszelkich starań na rzecz zagwarantowania powrotu mniejszości tradycyjnych i wszystkich obywateli do pierwotnego miejsca zamieszkania, z którego byli zmuszeni uciekać; wzywa państwa członkowskie UE do wspierania władz irackich i lokalnych z zastosowaniem wszelkich możliwych środków, w tym udzielenia im pomocy wojskowej, w celu powstrzymania i odparcia terrorystycznej i agresywnej ekspansji Państwa Islamskiego;
11. przychylnie odnosi się do postawienia w stan gotowości Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego i uruchomienia na wniosek rządu irackiego unijnego mechanizmu ochrony ludności; z zadowoleniem przyjmuje pomoc humanitarną UE na rzecz Iraku i Syrii;
12. wzywa wszystkie strony konfliktu w Syrii, w szczególności reżim syryjski, do zapewnienia ochrony ludności cywilnej i wypełnienia zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa humanitarnego oraz międzynarodowego prawa w dziedzinie praw człowieka; podkreśla, że wypracowanie trwałego rozwiązania politycznego niezwłocznie wymaga przemian politycznych w Syrii;
13. wzywa wszystkie strony konfliktu w Syrii do przestrzegania mandatu Sił Rozdzielająco-Obserwacyjnych ONZ oraz zapewnienia bezpieczeństwa i swobody przemieszczania się oddziałów ONZ, w tym oddziałów z państw członkowskich UE; potępia przetrzymywanie przez ugrupowanie zbrojne 45 członków sił pokojowych z Fidżi; z zadowoleniem przyjmuje ich uwolnienie w dniu 11 września 2014 r.;
14. przychylnie odnosi się do decyzji podejmowanych przez poszczególne państwa członkowskie dotyczących pozytywnej odpowiedzi na apel kurdyjskich władz regionalnych o pilne dostarczenie sprzętu wojskowego; podkreśla, że takie działania odzwierciedlają możliwości i prawo krajowe państw członkowskich oraz odbywają się za zgodą władz krajowych Iraku; wzywa państwa członkowskie, które zapewniają sprzęt wojskowy kurdyjskim władzom regionalnym, do skoordynowania działań i wdrożenia skutecznych środków monitorowania w celu zapobieżenia niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu sprzętu;
15. ponownie wyraża zaniepokojenie, że do rebeliantów Państwa Islamskiego dołączyły setki bojowników spoza Iraku, wśród których są obywatele państw członkowskich UE; wzywa państwa członkowskie do podjęcia odpowiednich środków w celu uniemożliwienia bojownikom opuszczenia kraju, w którym zamieszkują, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2170 (2014), oraz do wypracowania dla służb bezpieczeństwa wspólnych praktyk dotyczących monitorowania i kontrolowania dżihadystów; apeluje o współpracę w ramach UE i na szczeblu międzynarodowym w celu wszczęcia postępowań sądowych przeciwko wszelkim osobom podejrzewanym o udział w aktach terrorystycznych;
16. przychylnie odnosi się do utworzenia nowego pluralistycznego rządu w Iraku, jak również do przyjęcia programu ministerialnego, oraz składa Haiderowi al-Abadiemu gratulacje z okazji zaprzysiężenia na premiera Iraku; popiera dążenia premiera do zakończenia formowania rządu; podkreśla fakt, że jedność, suwerenność i integralność terytorialna Iraku są zasadniczymi elementami stabilności i rozwoju gospodarczego w tym kraju oraz w całym regionie;
17. popiera wniosek skierowany przez Radę Praw Człowieka do Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka dotyczący niezwłocznego wysłania misji do Iraku w celu zbadania przypadków naruszania i nadużywania międzynarodowego prawa w dziedzinie praw człowieka, których dopuściły się Państwo Islamskie i powiązane z nim ugrupowania terrorystyczne, oraz w celu ustalenia faktów i okoliczności takich nadużyć i naruszeń, tak aby uniknąć bezkarności i zapewnić pełną odpowiedzialność za popełnione czyny;
18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i Izbie Reprezentantów Iraku, regionalnemu rządowi Kurdystanu, sekretarzowi generalnemu Narodów Zjednoczonych, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz wszystkim stronom zaangażowanym w konflikt w Syrii.