PROJEKT REZOLUCJI w sprawie reakcji UE na wybuch epidemii wirusa ebola
16.9.2014 - (2014/2842(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Davor Ivo Stier, Peter Liese, Giovanni La Via, Bogdan Brunon Wenta, Gabrielius Landsbergis, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Françoise Grossetête, Annie Schreijer-Pierik, Philippe Juvin, Cristian Dan Preda, Mariya Gabriel, Francesc Gambús w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0107/2014
B8‑0126/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie reakcji UE na wybuch epidemii wirusa ebola
Parlament Europejski,
– uwzględniając oświadczenie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z dnia 8 sierpnia 2014 r., w której uznano wybuch epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej za sytuację zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym,
– uwzględniając oświadczenie komisarza UE ds. zdrowia Tonio Borga w sprawie wybuchu epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej z dnia 8 sierpnia 2014 r.,
– uwzględniając zwołane przez sekretarza generalnego Ban Ki-moona w dniu 13 sierpnia 2014 r. posiedzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie ogólnosystemowej koordynacji w reakcji na obecny wybuch epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej, gdzie obszar ogarnięty rozprzestrzenianiem się epidemii obejmuje region, w którym stykają się granice Gwinei, Liberii i Sierra Leone,
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych Unii Europejskiej w sprawie kryzysu związanego z wirusem ebola w Afryce Zachodniej z dnia 15 sierpnia 2014 r.,
– uwzględniając plan działania WHO dotyczący reakcji na wybuch epidemii wirusa ebola ogłoszony w dniu 28 sierpnia 2014 r.,
– uwzględniając wystąpienie dr Joanne Liu, prezes międzynarodowej organizacji Lekarze bez Granic, na specjalnej konferencji ONZ na temat wirusa ebola z dnia 2 września 2014 r.,
– uwzględniając apel skierowany w dniu 5 września 2014 r. przez sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-moona do opinii międzynarodowej o zmobilizowanie we wszelki możliwy sposób Narodów Zjednoczonych w celu zareagowania na wybuch epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej,
– uwzględniając oświadczenie WHO z dnia 5 września 2014 r., iż eksperci biorący udział w dwudniowej debacie na temat potencjalnych szczepionek i sposobów leczenia eboli zidentyfikowali szereg zabiegów i szczepionek terapeutycznych, które powinny być obecnie poddane priorytetowej ocenie klinicznej, w tym dwie obiecujące szczepionki przeciw eboli,
– uwzględniając, że prezydent Barack Obama potwierdził w dniu 7 września 2014 r., iż Stany Zjednoczone pomogą koordynować światowe wysiłki mające na celu powstrzymanie epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej jeszcze przed zaangażowaniem się armii USA, w tym tworząc izolatki, dostarczając sprzęt oraz zapewniając bezpieczeństwo międzynarodowym grupom pracowników opieki zdrowotnej,
– uwzględniając, że organizacja Lekarze bez Granic wezwała w dniu 10 września 2014 r. do międzynarodowej mobilizacji wojska, ponieważ epidemia wirusa ebola w Afryce Zachodniej stała się zagrożeniem krajowym i międzynarodowym, a cały region stoi w obliczu nie tylko sytuacji kryzysowej związanej ze zdrowiem, lecz również kryzysu humanitarnego i bezpieczeństwa,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że obecna epidemia wirusa ebola dotykająca region Afryki Zachodniej (Liberia, Sierra Leone, Gwinea, Nigeria, a ostatnio Senegal), która rozpoczęła się w grudniu 2013 r., jest największą dotychczas epidemią tego wirusa;
B. mając na uwadze, że wedle raportów WHO do dnia 6 września 2014 r. zarejestrowano 4 269 przypadków zachorowań i 2 288 zgonów w wyniku wybuchu epidemii wirusa ebola w Gwinei, Liberii i Sierra Leone; mając na uwadze, że w Nigerii odnotowano 21 przypadków zachorowań i 8 zgonów, a w Senegalu potwierdzono jeden przypadek;
C. mając na uwadze, że w dniu 9 września 2014 r. Karin Landgren, specjalna przedstawiciel sekretarza generalnego ONZ, poinformowała Radę Bezpieczeństwa NZ o rozprzestrzenianiu się epidemii wirusa ebola w Liberii, podkreślając, że tempo i skala zgonów oraz gospodarczych, społecznych, politycznych i związanych z bezpieczeństwem skutków kryzysu mają poważne następstwa dla Liberii, w której odnotowano 2 070 udokumentowanych przypadków choroby, w tym wśród co najmniej 160 pracowników służby zdrowia;
D. mając na uwadze, że większość pracowników służby zdrowia wykonuje swoje obowiązki bez odpowiedniego wyposażenia ochronnego, szkolenia lub wynagrodzenia; mając na uwadze, że lokalne rytuały pogrzebowe, które obejmują dotykanie i obmywanie zmarłych oraz tradycję opiekowania się chorymi krewnymi i przyjaciółmi, przyczyniają się do rozprzestrzeniania się wirusa;
E. mając na uwadze, że według Organizacji Zdrowia Narodów Zjednoczonych standardowe środki, takie jak wczesne wykrywanie i izolowanie osób zarażonych, śledzenie i monitorowanie kontaktów oraz rygorystyczne procedury kontroli zakażeń, powstrzymały wcześniejsze wybuchy epidemii wirusa ebola, w tym te w Ugandzie, Demokratycznej Republice Konga oraz Gabonie, i mogą również obecnie powstrzymać epidemię;
F. mając na uwadze, że ogromne zadanie związane z walką z wirusem ebola ujawniło utrzymujące się i głębokie uchybienia instytucjonalne, w tym w sektorze bezpieczeństwa, a także nasila gospodarczą niepewność;
G. mając na uwadze, że zwołany przez WHO w sierpniu 2014 r. dwunastoosobowy zespół ds. etyki oświadczył, iż podawanie eksperymentalnych leków pacjentom chorym na ebolę − aby przeciwdziałać największej, najpoważniejszej i najbardziej złożonej epidemii wirusa ebola w historii − jest etyczne;
H. mając na uwadze, że z początkiem sierpnia pracownicy służby zdrowia Nancy Writebol i Kent Brantly, po tym jak ulegli zarażeniu, zostali przewiezieni do USA na leczenie; mając na uwadze, że oboje opuścili szpital po leczeniu eksperymentalnym serum o nazwie ZMapp;
I. mając na uwadze, że w dniu 8 sierpnia 2014 r. Unia Afrykańska ustanowiła ASEOWA, misję do walki z ebolą, na początkowy okres sześciu miesięcy, której kwatera główna zlokalizowana jest w Liberii a personel liczby co najmniej 100 osób, w celu koordynowania działań krajowych i międzynarodowych, współpracy z podmiotami udzielającymi pomocy humanitarnej, zapewniania wsparcia medycznego oraz wspierania władz lokalnych w konsolidacji kontroli nad epidemią; mając na uwadze, że UE oświadczyła, że przekaże 5 mln EUR na wsparcie misji Unii Afrykańskiej ustanowionej w dniu 8 sierpnia 2014 r.;
J. mając na uwadze, że 10 sierpnia 2014 r. oficjalnie zatwierdzono blisko 4 mln USD na UNHAS (Humanitarna Służba Lotnicza ONZ) w celu wspierania działań w Afryce Zachodniej; mając na uwadze, że finansowanie pomoże Światowemu Programowi Żywnościowemu, w ramach którego działa UNHAS, szybko i sprawnie przewozić personel zajmujący się pomocą humanitarną, sprzęt medyczny i lekarstwa, a także inne kluczowe ładunki humanitarne, do licznych oddalonych lokalizacji w Gwinei, Liberii, Nigerii oraz Sierra Leone;
K. mając na uwadze, że partnerzy w zakresie pomocy humanitarnej otrzymali 7,6 mln USD z Centralnego Funduszu Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy w Sytuacjach Kryzysowych (CERF) na wsparcie ich wstępnych działań w odpowiedzi na wybuch epidemii wirusa ebola w czterech krajach, w tym na opiekę zdrowotną w sytuacjach kryzysowych oraz pomoc żywnościową: Gwinei (2,7 mln USD), Liberii (1,9 USD), Nigerii (1,5 mln USD) i Sierra Leone (1,5 mln USD);
L. mając na uwadze, że Komisja Europejska od marca 2014 r. zwiększa swoje zaangażowanie w odpowiedzi na epidemię; mając na uwadze, że w dniu 5 września 2014 r. Komisja zapowiedziała dodatkowe środki finansowe w wysokości 140 mln EUR dla krajów borykających się obecnie z epidemią wirusa ebola w Afryce Zachodniej: Gwinei, Sierra Leone, Liberii i Nigerii;
M. mając na uwadze, że UE wysłała do tego regionu ekspertów ds. pomocy humanitarnej w celu monitorowania sytuacji i współpracy z organizacjami partnerskimi i władzami lokalnymi; mając na uwadze, że do Gwinei, Nigerii i Liberii wysłano europejskie grupy specjalistów z projektu Europejskie Mobilne Laboratorium dotyczącego niebezpiecznych chorób zakaźnych wraz z mobilnymi laboratoriami w celu wsparcia diagnostyki wirusowej gorączki krwotocznej, szybkich analiz próbek i potwierdzenia przypadków;
N. mając na uwadze, że sekretarz generalny Ban Ki-moon zwoła w tym roku zgromadzenie przywódców w Nowym Jorku w ramach nadchodzących obrad wysokiego szczebla Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w celu uwydatnienia pilnych potrzeb oraz wymaganej reakcji na wybuch epidemii wirusa ebola w Afryce Zachodniej;
1. jest głęboko zaniepokojony wybuchem epidemii wirusa ebola w szeregu krajów w Afryce Zachodniej, w szczególności stale pogarszającą się chorobą, a w niektórych przypadkach pojawianiem się jej ponownie w miejscach, w których epidemia została opanowana; podkreśla, że UE musi stale wspierać naszych afrykańskich partnerów i ściśle z nimi współpracować w walce z tą śmiertelną chorobą;
2. podkreśla, że jest to najpoważniejszy wybuch epidemii, jaki został do tej pory odnotowany, w wyniku którego życie straciło ponad dwa tysiące osób;
3. przekazuje rządom państw afrykańskich i osobom dotkniętym wybuchem epidemii swe szczere kondolencje; odnotowuje niedawną decyzję WHO o uznaniu wybuchu epidemii wirusa ebola za sytuację zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym i wzywa UE do okazania solidarności z dotkniętymi krajami i zapewnienia im wsparcia, a także pracownikom służby zdrowia i organizacji międzynarodowych walczących z tą chorobą;
4. ostrzega, że kryzys związany z epidemią eboli stał się złożony, ze wszystkimi swymi implikacjami politycznymi, w zakresie bezpieczeństwa, gospodarczymi oraz społecznymi, które dla tego regionu będą miały następstwa znacznie wykraczające poza obecną sytuację kryzysową w zakresie zdrowia;
5. podkreśla, że wybuch epidemii wirusa ebola stanowi zagrożenie bezpieczeństwa o zasięgu globalnym i jest problemem nie tylko Afryki Zachodniej, lecz również problemem o skali światowej;
6. wzywa wspólnotę międzynarodową do podjęcia wszelkich starań mających na celu przyspieszenie oraz stworzenie skutecznych i bezpiecznych terapii walki z wirusem ebola; podziela jednak opinię WHO, że badanie tych terapii nie powinno odwracać uwagi od wdrażania skutecznej opieki klinicznej, rygorystycznego zapobiegania zakażeniom i ich kontroli, dokładnego śledzenia i monitorowania kontaktów, skutecznego informowania o ryzyku i mobilizacji społecznej, które wszystkie mają kluczowe znaczenie dla powstrzymania wybuchu choroby;
7. podkreśla, że udana reakcja na epidemię wirusa ebola wymaga stabilnego zarządzania, ponieważ brak zaufania, co było widoczne w przypadku niezdolności rządu liberyjskiego do zajęcia się tą sytuacją kryzysową, przyczynił się do tego, że diaspora wezwała do zorganizowanej zmiany obecnego rządu; apeluje o międzynarodowe wsparcie w celu zagwarantowania, że Liberia nadal będzie podążać drogą ku długotrwałemu pokojowi i dobrobytowi, a także zapewnienia przestrzegania rządów prawa i ochrony osób cywilnych oraz skutecznego informowania opinii publicznej i innych działań na rzecz budowania zaufania;
8. w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje debaty na temat tego, w jaki sposób działania ONZ na rzecz utrzymywania pokoju mogą stanowić dodatkowe wsparcie w walce z wirusem ebola w Liberii; podkreśla, że powinny one obejmować zapewnienie bezpieczeństwa pracownikom i obiektom służby zdrowia, a także wsparcie logistyczne dla kluczowych obiektów i wyposażenia medycznego;
9. wzywa Komisję do nasilenia starań i koordynowania działań wraz z USA i innymi międzynarodowymi partnerami mających na celu walkę z wybuchem epidemii wirusa ebola;
10. z zadowoleniem przyjmuje wsparcie finansowe UE dla misji Unii Afrykańskiej ASEOWA w celu walki z wirusem ebola i podkreśla, że UE musi wspierać władze dotkniętych krajów afrykańskich we wprowadzaniu w życie mechanizmów reagowania w sytuacjach kryzysowych;
11. z zadowoleniem przyjmuje przyznanie ogółem 140 mln EUR poprzez szereg programów UE i dodatkową pomoc ze strony państw członkowskich jako część wkładu UE w zdecydowaną i skoordynowaną reakcję międzynarodową;
12. zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządom i parlamentom państw Unii Afrykańskiej oraz Światowej Organizacji Zdrowia.